Share
บทที่ 2441
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2442
เฟนด์เลิกคิ้วขึ้น เห็นได้จากสีหน้าของรองเหรัญญิกว่าเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย นอกจากซีนย์และคอนสแตนซ์แล้ว ทุกคนต่างมีสีหน้าตกตะลึงทั้งไม่ต้องละทิ้งตำแหน่งในปัจจุบันของตัวเองแถมยังได้รับทรัพยากรจากสหพันธ์อีก นี่ถือเป็นข่าวดีสำหรับทั้งเหล่าบัณฑิตและสำนักของพวกเขานี่แปลอย่างง่าย ๆ ว่าสหพันธ์กำลังเลี้ยงลูกให้คนอื่น หากพวกเขาไม่ได้ยินกับหูคงไม่มีทางเชื่อแน่ว่าจะมีเรื่องดีแบบนี้เกิดขึ้นในโลกเฟนด์ขมวดคิ้วขณะมองผู้อาวุโสอย่างนึกสงสัย แม้ว่ามันจะฟังดูคล้ายเป็นเรื่องที่ดี แต่เฟนด์ก็รู้แก่ใจดีว่าไม่มีใครเต็มใจจะเสียผลประโยชน์ตัวเองเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสหพันธ์เลยสหพันธ์พันธมิตรนักเล่นแร่แปรธาตุแห่งรัฐตอนกลางจะต้องมีเหตุผลในการทำเช่นนั้น ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยเพื่อให้ทุกคนเงียบ การสนทนาของทุกคนเงียบลงเมื่อผู้อาวุโสฮอร์สท์ยกมือขึ้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ยิ้มและพูดว่า "ฉันรู้ว่าทุกคนกำลังคาดเดาอะไรอยู่ จริง ๆ แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องคาดเดาอะไรทั้งนั้น สหพันธ์กำลังประสบปัญหาเล็กน้อย และเราต้องการความช่วยเหลือจากอัจฉริยะบางคน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม เราถึงขอให้ทุกคนมารวมตัวกันที่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2443
“ฉันจะขอเตือนทุกคนอีกครั้ง การทดสอบในครั้งนี้ต่างจากครั้งไหน ๆ เมื่อได้รับเลือกแล้ว จะได้รับการเลี้ยงดูอย่างเข้มงวด และการเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกก็ถือเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น”คำพูดเหล่านั้นทำให้ทุกคนที่ได้ยินเบิกตากว้าง มันกระตุ้นความกระหายชัยชนะของทุกคน นี่คือสมบัติล้ำค่า ซึ่งทำให้บัณฑิตในปัจจุบันน้ำลายสอสหพันธ์ไม่เคยเลี้ยงดูใครเช่นนี้มาก่อน และมันต้องเป็นข้อตกลงที่มีประโยชน์อย่างแน่นอน แม้ว่าจะฟังดูเหมือนคำลวงเพื่อหลอกล่อพวกเขา แต่สหพันธ์นี้ไม่ใช่สำนักเล็ก ๆ พวกเขาต้องรักษาคำพูดของตัวเองอย่างแน่นอนทันทีที่พวกเขานึกถึงสิ่งที่เขาจะได้รับจากสหพันธ์ มือของพวกเขาก็เริ่มสั่นด้วยความตื่นเต้น แรงกระตุ้นเข้าครอบครองร่างกาย แต่เฟนด์กลับไม่ได้สนใจคำพูดสองสามประโยคสุดท้ายที่ออกมาจากปากของผู้อาวุโสฮอร์สท์เลยมีเวลาสิบห้านาทีให้ทุกคนคิดหาวิธีพิสูจน์ศักยภาพและความสามารถของตนเองได้ เฟนด์ได้แต่นึกสงสัยว่านอกเหนือจากการสร้างอักขระทางยาแล้ว นักเล่นแร่แปรธาตุจะสามารถพิสูจน์ความสามารถของพวกเขาได้อย่างไรอีกเฟนด์ไม่อาจแม้แต่จะคิดถึงเรื่องนี้ได้ในขณะนั้น แม้ว่าจะมีผู้คนมากมาย แต่ก็ไม่มีใคร
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2444
เกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วตอบว่า "พวกนายทุกคนมาที่นี่ก็แค่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้น แต่อย่างน้อยนายก็กล้าพอที่จะพูดกับฉันแบบนี้ ฉันต้องยอมรับเลย”“ถ้านายสามารถสร้างอักขระทางยาได้ห้าร้อยอักษร ฉันจะยอมรับในตัวนายก็ได้ แต่ดูหน้าแล้ว กว่าจะสร้างอักขระทางยาได้สักร้อยอักษรคงต้องใช้พรสวรรค์อย่างมากเลยทีเดียว!”คนที่ถูกเกรย์สันตำหนิโกรธจนหน้าดำหน้าแดง เขาได้แต่นิ่งเงียบ ไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก เกรย์สันพูดถูก เขาไม่สามารถสร้างอักขระทางยาได้ถึงร้อยอักษรด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงห้าร้อยอักษรเลยท้ายที่สุดแล้ว มรรคาแห่งโอสถก็เป็นสิ่งที่ลึกล้ำและยากจะเข้าใจมาโดยตลอด หากไร้ซึ่งพรสวรรค์สูงส่ง ก็ไม่มีทางที่จะศึกษาวิธีสร้างอักขระทางยาห้าร้อยอักษรในระยะเวลาอันสั้นได้ความแตกต่างระหว่างพรสวรรค์ของเขากับของเกรย์สันก็เป็นสิ่งที่เห็น ๆ กันอยู่ แม้ว่าเขาจะดื้อรั้น แต่มันก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร ในเมื่ออีกไม่นานพวกเขาก็ต้องเริ่มทำการทดสอบแล้ว“เกรย์สันดูมั่นใจในตัวเองมากทีเดียว…” จู่ ๆ คนที่อยู่เบื้องหลังคอนสแตนซ์ก็พูดขึ้นเฟนด์ขมวดคิ้วและมองตามเสียงไป เขาสังเกตเห็นว่าเป็นผู้ชายคนเดียวกับที่มองพวกเขาด้วยส
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2445
ก่อนหน้านี้ เมื่อผู้อาวุโสฮอร์สท์พูดถึงการคัดเลือกพิเศษทั้งสองคนดูไม่ประหลาดใจเท่าไหร่นัก ปรากฏว่าทุกอย่างเป็นไปตามแผนของพวกเขา นั่นทำให้รองเหรัญญิกรู้สึกกังวลอย่างเห็นได้ชัดผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้นำทั้งหมดคือสองคนนั้นและรองเหรัญญิก แต่รองเหรัญญิกกลับเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่ได้รับข่าวสารใด ๆ อย่างพวกเขา ไม่แปลกเลยที่เขาจะกังวลแบบนี้เฟนด์เลิกคิ้วขึ้น หลังจากสูดลมหายใจเข้าปอดอึกหนึ่ง เขาก็กล่าวขึ้นว่า “อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ถ้าผลลัพธ์ออกมาดีก็เป็นอีกเรื่อง แต่ถ้าจะจบไม่สวยเราก็หลีกหนีมันไม่ได้อยู่ดี มันเป็นเพียงแค่การสอบคัดเลือก ต่อให้จะมีข้อมูลสำคัญอะไรรั่วไหลออกไป คุณก็คงไม่ได้อยากส่งศิษย์พี่ใหญ่มาที่นี่อยู่แล้ว”รองเหรัญญิกหันไปมองเฟนด์แล้วพูดว่า "ก็ไม่เสมอไปหรอก บางครั้งเราก็ต้องยอมสละสิ่งหนึ่งเพื่อให้ได้สิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า สำนักปักษาสีชาดยังเต็มใจพาตัวเกรย์สันมาเลย เราก็ไม่มีเหตุผลจะต้องออมมือ"เฟนด์พยักหน้า อย่างไม่อาจโต้แย้งได้ หากสลับตำแหน่ง เขาอาจจะไม่ทำตามที่รองเหรัญญิกพูดและยอมแพ้ไป นั่นก็เพราะผู้อาวุโสฮอร์สท์ดูจะไม่ใช่คนธรรมดา การวางแผนใส่คนที่เคยชินกับเรื่องเช่น
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2446
“สิ่งที่นายพูดอาจจะฟังดูเข้าท่า แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่ามันน่าจะมีเหตุผลอื่น…”“ทำไมทุกคนถึงออกห่างจากหัวข้อหลักมากขึ้นเรื่อย ๆ ทุกคนไม่ได้ยินสิ่งที่รูดี้พูดเหรอ? เขาต้องการสกัดโอสถระดับหก! นั่นมันหมายความว่าอะไร! มันก็หมายความว่าพรสวรรค์ของรูดี้เทียบเท่ากับเกรย์สันไงล่ะ!"“เราไม่มีทางแข่งกับคนพวกนี้ได้หรอก เรายังนั่งงงอยู่กับการสร้างอักขระทางยาอยู่เลย ทั้งที่พวกเขาได้เริ่มบ่มเพาะโอสถระดับหกกันแล้ว ต่อให้พวกเขาจะบ่มเพาะเพียงโอสถขั้นต้นระดับหกก็เถอะ แต่นั่นก็พอที่จะพิสูจน์ได้แล้วว่าพวกเขาเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหก“อย่าลืมสิว่าตอนนี้พวกเราทุกคนอยู่ที่ไหน เราทุกคนอยู่ในเรือเหาะของพันธมิตรนักเล่นแร่แปรธาตุแห่งรัฐตอนกลางนะ”“หากพวกเขาสามารถสกัดโอสถระดับหกได้สำเร็จ สหพันธ์ก็จะยอมรับสถานะของพวกเขา และมอบตรานักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกให้พวกเขาด้วย! เมื่อได้รับตานั้น พวกเขาก็จะทำอะไรตามต้องการได้ง่ายขึ้น!”การอภิปรายเกิดขึ้นไปทั่วทุกหัวระแหง เฟนด์ได้ยินจนเริ่มปวดหู เขาถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่เขาเพิกเฉยต่อเสียงเซ็งแซ่เหล่านั้นไปชั่วขณะเขามองไปที่รองเหรัญญิกด้วยสีหน้าจริงจังและพูดว่า "ผมจ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
Latest chapter
