บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1141 - บทที่ 1150

ทุกคนต่างก็พากันคุกเข่าด้วยความชื่นชม และสีหน้าที่บ่งบอกถึงความขอบคุณของพวกเขาเฟนด์ถึงกับพูดไม่ออก เขายกมือขึ้นไปทางพวกเขา “ยืนขึ้นเถอะ!”หลังจากที่ทุกคนยืนขึ้น เขาก็พูดกับนายท่านซิมเมอร์ว่า “เรามีเรื่องต้องจัดการ นายท่านซิมเมอร์ เราอยู่ที่นี่นานกว่านี้ไม่ได้ รบกวนจัดการซากศพด้วยนะ ส่วนธุรกิจของพรรคมังกรเขียว ก็ยกให้ตระกูลซัมเมอร์แล้วกัน ถ้าใครถาม ก็บอกไป ว่าผมคือนักรบสูงสุด!”ตอนนี้ เขาหันไปมองเชอร์ลี่ย์และคนอื่น ๆ “และธุรกิจของตระกูลนอร์ตัน ก็จะตกไปอยู่ในมือของตระกูลแลงคาสเตอร์ด้วย!”“อย่ากังวลไปเลย ท่านนักรบสูงสุด เรารู้ว่าต้องทำอะไร!”นายท่านซิมเมอร์รู้สึกดีใจ ด้วยคำพูดของเขา ตระกูลซิมเมอร์สามารถกลายเป็นตระกูลที่ทรงอำนาจในเมืองสตาร์เวนได้แน่นอนว่า ในเมื่อเฟนด์พูดว่าตระกูลซิมเมอร์อาจจะต้องดูแลตระกูลแลงคาสเตอร์ด้วย สุดท้ายแล้ว ตระกูลซิมเมอร์ก็ได้ประโยชน์โดยไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ เพราะเฟนด์ช่วยชีวิตเชอร์ลี่ย์ไว้หลังจากที่เฟนด์ครุ่นคิด เขาก็พูดขึ้นมาอีกว่า “ใช่ เราได้ทำลายโรงแรมแห่งนี้ และเราจะปล่อยเรื่องนี้ไปเฉย ๆ ไม่ได้ เราจะช่วยชดเชยด้วยเงินหนึ่งพันล้านเหรียญ!”เจ้าของโร

เฟนด์สูดหายใจเฮือก เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น "ตรงไหนกัน?" เขาพูดด้วยความเลิ่กลั่ก “ช่วยกันเช็ดเร็ว!”ลาน่าอดไม่ได้ที่จะยิ้มกับท่าทีหงุดหงิดของเขา เธอหยิบทิชชู่เปียกออกมา “ไม่ต้องห่วง” เธอพูด “ฉันมีทิชชู่เปียก เดี๋ยวฉันเช็ดให้!”เธอพูดพลางเช็กรอยลิปสติกออกจากแก้มของเฟนด์ทั้งสองใกล้กันมาก ลาน่าใจเต้นแรงมากเมือเธออยู่ห่างจากหน้าตาอันหล่อเหลาของเขาเพียงแค่เอื้อมเท่านั้นผ่านไปครู่นึง เธอก็ถอยกลับมา แก้มของเธอแดงเล็กน้อย “เสร็จ-เสร็จแล้ว!”"ขอบคุณนะ!"เฟนด์พยักหน้า "จะถึงเวลาแล้ว ไปกันดีกว่า เราควรกลับกันได้แล้ว ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี แล้วเราก็ได้สมุนไพรที่เราต้องการแล้ว เราหายาถอนพิษให้พ่อได้แล้วล่ะตอนนี้”"เอาล่ะ ไปกันเถอะ!"ลาน่าโยนทิชชู่เปียกใส่ถังขยะใกล้ ๆ ก่อนที่ทั้งสามคนจะรีบขึ้นเครื่องกลับไปในขณะนั้นเอง ที่คฤหาสน์ของตระกูลวู๊ด ลิลลี่มีท่าทีเคร่งขรึม เธอโทรหาดีนและโยลันดา "เกิดอะไรขึ้น? ผ่านมาสองสามวันแล้วยังหาเฟนด์ไม่เจออีกรึไง? เขาไปตระกูลสาขาไหนกันแน่? พวกเธอสองคนต้องหาวิธีฆ่าเฟนด์ เข้าใจไหม? แล้วอย่าให้สมาชิกตระกูลสาขารู้เข้าล่ะ!”อีกด้านนึง ดีนยิ้มอย่างขมขื่น “นายหญ

ปลายสายอีกด้าน ลิลลี่กำลังโกรธจัด “แล้วถ้าพวกเธอทำไม่สำเร็จล่ะ? ถ้าเฟนด์หนีไปได้ล่ะ?” เธอตวาดดีนทำให้ลิลลี่มั่นใจทันที “ไม่ต้องห่วง ถ้าเราทำไม่สำเร็จ และปล่อยให้เด็กนั่นหนีไปได้ เราจะไม่แตะหญ้าวิญญาณแม้แต่นิดเดียว! แต่ถ้าเราทำสำเร็จ คุณต้องให้หญ้าวิญญาณพวกเราคนละสามต้น ฟังดูเป็นไงครับ?”"ไม่มีทาง! นั่นมันมากเกินไป อยากมากก็คนละสองต้นท่านั้น!”หลังจากที่ลิลลี่ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอยังรู้สึกว่าหญ้าวิญญาณสามต้นต่อคน ยังมากเกินไปหน่อย นอกจากนี้แล้ว เธอเป็นถึงนายหญิงลำดับหนึ่ง เธอควรได้รับความเคารพสิ ดีนมักมากเกินไปในตอนนี้ ลิลลี่เคยให้หญ้าวิญญาณกับเขามาก่อน และเธอไม่คิดเลยว่าดีนจะขอหญ้าวิญญาณชั้นยอดถึงสามต้นในตอนนี้“โอ้ อย่างนั้นเหรอครับ? ถ้าเป็นอย่างงั้น นายหญิงลำดับหนึ่ง ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ผมรับใช้คุณไม่ได้ในคราวนี้”ดีนเยาะเย้ยอย่างเย็นชา ก่อนจะพูดต่อว่า “ผมกับโยลันดากลับมาในช่วงวิกฤติ ตอนที่อากาศเริ่มเย็นขึ้น ที่มากไปกว่านั้น เราจะถูกขังอยู่บนยอดเขาราวกับผีตั้งสองเดือน ความเจ็บปวดนั่นเทียบกับหญ้าวิญญาณสามต้นไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะงั้น ผมเกรงว่าพวกเราต้องถอนตัวจากแผนนี

ดีนพูดอย่างยิ้มแย้ม แต่ด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณไม่ต้องการไปถึงขั้นกลาง หรือขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงได้ไวกว่านี้เหรอ? เราเป็นอัจฉริยะที่ถือว่ายังหนุ่มสาวอยู่ ถ้าเราทำได้ เราก็จะได้เป็นผู้อาวุโสทันที! อีกอย่าง เฟนด์ถูกกำหนดมาแล้วให้ตาย ไม่ว่าจะโดนพวกเราหรือคนอื่น ๆ ฆ่า เขาก็ตายอยู่ดี เพราะงั้นอย่าพยายามเกลี้ยกล่อมผมอีกเลย”“ฉันแค่รู้สึกว่าน่าเสียดายน่ะ ที่คนฉลาดและมีความสามารถแบบเฟนด์ต้องตาย สุดท้ายแล้วแนช วู๊ด ก็เป็นผู้นำที่ดี แถมเขาก็ใจดีกับพวกเราเสมอมา เขาไม่เคยคิดว่าเราเป็นคนนอกเลยสักครั้ง!”โยลันดามองไปที่ดีนพลางพูด เธอยังคงสู้อย่างสุดกำลังโยลันดามีมีความอลหม่านอยู่ในใจ เพราะเธอไม่อยากเห็นคนดี ๆ ที่มีคุณสมบัติเป็นทายาทของตระกูลวู๊ดถูกฆ่าโดยพวกเขา เธอรู้สึกเสียใจเป็นมาก ต่อพ่อของเฟนด์ ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังได้เห็นความฉลาด ความดี และความฉลาดของเฟนด์อีกด้วย เพราะงั้น เธอจึงชื่นชมเฟนด์จากก้นบึ้งของหัวใจจริง ๆ ตอนนี้ก็หาแลนซ์ไม่เจอแล้ว และไม่มีใครรู้ว่าเขาตายหรือยังมีชีวิตอยู่ ถ้าเฟนด์ก็ต้องตายเหมือนกัน คงไม่มีใครได้เป็นทายาทหัวหน้าตระกูล พอถึงตอนนั้น คงนี้ไม่พ้น การสู้กันเองใน

เฟนด์ยิ้ม “ไม่คิดเลยว่าจะเป็นอย่างนี้ ไม่คิดเลยว่าผู้พิทักษ์จะเข้าข้างเราในคราวนี้ เธอทำหน้าที่เป็นผู้พิทักษ์ของตระกูลวู๊ด!”โยลันดาเก็บดาบในมือของเธอแล้วก้มหัวลงให้เฟนด์ “ฉันอยู่ในสถานะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกมานานมาก สุดท้ายฉันก็ฆ่าคุณไม่ลง เพราะฉะนั้น นายน้อยเฟนด์คะ ฉันหวังว่าคุณจะฝึกหนักกว่านี้ แล้วก็แข็งแกร่งขึ้นกว่านี้ แล้วอย่าทำให้ฉันเสียใจในการตัดสินใจครั้งนี้ล่ะ!”เฟนด์พยักหน้า ก่อนจะมองผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาอย่างละเอียด เธอรู้ถูกผิด และเลือกข้างที่ถูกได้ “อย่าห่วงเลย ผมจะไม่ปล่อยให้แผนการทรยศของพวกเขาสำเร็จแน่!”เฟนด์หยุดไปครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ “อืม…แต่ตอนนี้คุณทำภารกิจที่ลิลลี่มอบหมายไม่สำเร็จสินะ!”โยลันดาคิดเรื่องนี้มาก่อนแล้ว “ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำแบบนี้ หลังจากที่ฉันกลับไปหาเธอ ฉันจะบอกเธอว่าคุณฝึกถึงช่วงแรกของระดับเทพแท้จริงแล้ว และคุณก็แข็งแกร่งกว่าเราทั้งคู่ ดีนประมาทและใจง่ายเกินไป เขาเลยถูกฆ่า ส่วนฉัน ก็แทบจะหนีไม่พ้น ฟังดูเป็นไงล่ะ?" เธอแนะนำก่อนที่เฟนด์จะพูดขึ้นมา โยลันดาก็พูดขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เร่งรีบ “แต่ถ้าฉันรายงานกับเธอแบบนี้ นายน้