บทที่ 1147

ดีนพูดอย่างยิ้มแย้ม แต่ด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณไม่ต้องการไปถึงขั้นกลาง หรือขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงได้ไวกว่านี้เหรอ? เราเป็นอัจฉริยะที่ถือว่ายังหนุ่มสาวอยู่ ถ้าเราทำได้ เราก็จะได้เป็นผู้อาวุโสทันที! อีกอย่าง เฟนด์ถูกกำหนดมาแล้วให้ตาย ไม่ว่าจะโดนพวกเราหรือคนอื่น ๆ ฆ่า เขาก็ตายอยู่ดี เพราะงั้นอย่าพยายามเกลี้ยกล่อมผมอีกเลย”

“ฉันแค่รู้สึกว่าน่าเสียดายน่ะ ที่คนฉลาดและมีความสามารถแบบเฟนด์ต้องตาย สุดท้ายแล้วแนช วู๊ด ก็เป็นผู้นำที่ดี แถมเขาก็ใจดีกับพวกเราเสมอมา เขาไม่เคยคิดว่าเราเป็นคนนอกเลยสักครั้ง!”

โยลันดามองไปที่ดีนพลางพูด เธอยังคงสู้อย่างสุดกำลัง

โยลันดามีมีความอลหม่านอยู่ในใจ เพราะเธอไม่อยากเห็นคนดี ๆ ที่มีคุณสมบัติเป็นทายาทของตระกูลวู๊ดถูกฆ่าโดยพวกเขา

เธอรู้สึกเสียใจเป็นมาก ต่อพ่อของเฟนด์ ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังได้เห็นความฉลาด ความดี และความฉลาดของเฟนด์อีกด้วย เพราะงั้น เธอจึงชื่นชมเฟนด์จากก้นบึ้งของหัวใจจริง ๆ

ตอนนี้ก็หาแลนซ์ไม่เจอแล้ว และไม่มีใครรู้ว่าเขาตายหรือยังมีชีวิตอยู่ ถ้าเฟนด์ก็ต้องตายเหมือนกัน คงไม่มีใครได้เป็นทายาทหัวหน้าตระกูล พอถึงตอนนั้น คงนี้ไม่พ้น การสู้กันเองใน