บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1101 - บทที่ 1110

"ไม่มีทาง ไอ้จิ้งจอกแก่นั่นอันตรายจริง ๆ !”เซเลน่าตกใจมาก เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น “เขาแก่ก็แก่มากแล้วนะ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาอยากจะเก็บตำแหน่งหัวหน้าตระกูลไว้ให้ตัวเอง!”“ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่? เขาอยากฆ่าผมกับแลนซ์ แถมตอนนี้ก็หนีไปเก็บตัวอีก ไม่อยากเป็นก็แปลกแล้ว!”เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชา “แต่ว่า ผมได้ยินมาว่า เขาเพิ่งจะถึงขั้นกลางของสถานะเทพแท้จริงเมื่อไม่นานมานี้ มันเลยไม่ง่ายเลยที่เขาจะพัฒนาไปมากกว่านี้ มันใช้เวลานานมาก เพราะแบบนั้น ผมเลยต้องรีบหายาถอนพิษให้พ่อ!”ขณะที่ทั้งคู่กำลังคุยกันอยู่ พวกเขาก็เห็นฮัดสันกำลังเดินเข้ามาเฟนด์และเซเลน่ามองหน้ากันและกันก่อนจะยิ้มออกมา ทั้งคู่รู้ทันที่ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไร“มีตระกูลสาขากี่ตระกูลนะที่รัก? คุณไปทำอะไรที่นั่นล่ะ? แล้วจะไปทุกที่เลยรึเปล่า?”เซเลน่าจงใจถามเฟนด์เมื่อเธอเห็นฮัดสันใกล้เข้ามาเฟนด์พยักหน้า “อืมมม ผมจะไปหาพวกเขาทั้งหมดเลยแล้วกัน ผมยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับพวกเขาเท่าไหร่ ผมจะได้ดูด้วยว่า ในกลุ่มพวกเขามีอัจฉริยะปนอยู่รึเปล่า ถ้ามี เราจะได้คุยกับสมาชิกของตระกูลสาขามากขึ้น!”“คุณจะไปเมื่อไหร่ล่ะ?”เซเลน

ลิลลี่รีบวิ่งแจ้นไปหาสมาชิกสองคนจากตระกูลลาโกริโอทันที หลังจากดู ๆ สถานการณ์สองคนนี้มาจากตระกูล ลาโกริโอ แต่พวกเขาเป็นผู้พิทักษ์ของตระกูลวู๊ด ที่คอยพึ่งพาพวกเขามาตลอดพวกเขาเป็นคนของลาโกริโอ แต่ด้วยความสัมพันธ์ของนายหญิงลำดับหนึ่ง กับแนช วู๊ด และการที่ตระกูลวู๊ดดูแลพวกเขาอย่างดี พวกเขาเลยทำงานหนักเพื่อตระกูลวู๊ด ทุ่มแรงกายแรงใจในทุกอย่างที่พวกเขาทำ"อะไรนะ? นี่คุณจะบอกให้พวกเราตามนายน้อยเฟนด์ไป แล้วฆ่าเขาอย่างงั้นเหรอ?”ผู้พิทักษ์ทั้งสองอดอุทานออกมาไม่ได้ เมื่อเขารู้สาเหตุที่ลิลลี่มาหาพวกเขาพวกเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าลิลลี่จะสั่งให้พวกเขาทำอะไรแบบนี้“ทำไมล่ะ? อย่าบอกนะว่าพวกนายมีปัญหา? นายทั้งสองคนเป็นนักสู้ที่อยู่ขั้นต้นของเทพแท้จริง คงฆ่าเฟนด์ได้ไม่ยากหรอก”ลิลลี่อึ้งกิมกี่ไปครู่นึง ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มที่แสนเย็นชา“เราไม่ได้หมายความแบบนั้น!”หญิงสาวคนนึงท่ามกลางพวกเขาทำหน้านิ่มคิ้วขมวด “นายหญฺงลำดับหนึ่ง ถึงนายน้อยเฟนด์จะแย่งตำแหน่งที่ลูกชายของคุณควรจะได้รับ แต่เราก็ไม่ควรฆ่าเขาเพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ? สุดท้ายแล้ว เขาก็เป็นลูกของนายท่าน แถมนายท่านก็สภาพไม่ค่อยดีเท่าไหร่แล้

เมื่อเธอได้ยินเรื่องทั้งหมด ลิลลี่ก็แสยะยิ้มอย่างรุนแรงเธอโบกมือหลังจากนั้นไม่นาน "ได้ ฉันเข้าใจแล้ว กลับไปตำแหน่งของนายก่อน!”“ครับ นายหญิงลำดับหนึ่ง!”ชายคนนั้นกำหมัดเคารพ ก่อนจะวิ่งลงเขา“ตอนนี้เราทำยังไงดี นายหญิงลำดับหนึ่ง? เขาไปตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้เราก็ฆ่าเขาไม่ได้แล้ว!”ชายหนุ่มจากตระกูลลาโกริโอยิ้มอย่างขมขื่น “เราคืนหญ้าวิญญาณที่คุณให้เราเมื่อวานนี้ไม่ได้ด้วย” เขาเตือนเธอ “มันเป็นเงินดาวน์!”โยลันดาเองก็ดีใจเช่นกัน ดูเหมือนว่าเธอไม่ต้องทำเรื่องสกปรกนั่นอีกต่อไปแล้วสุดท้ายแล้ว เธอคิดมาตลอดว่าแนชดูแลพวกเขาอย่างดี เธอเลยมีข้อกังขากับการฆ่าลูกชายของเขาเธอไม่คิดเลยว่าลิลลี่จะแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมาแทน “ทำไมไอ้เด็กเวรนั่นถึงรีบขนาดนั้น ออกไปก่อนตั้งเป็นวันแหนะ” เธอพูด “มันคงจะกลัวฉันส่งคนไปตามสินะ ถึงออกไปไวอย่างนั้น!”ลิลลี่หยุด ก่อนจะพูดต่อ “แต่ฉันรู้ว่ามันกำลังไปที่ไหน เพราะงั้นมันหนีไปไหนไม่ได้หรอก!”“คุณรู้เหรอว่าเขากำลังจะไปที่ไหน นายหญิงลำดับหนึ่ง?”ชายหนุ่มจากตระกูลลาโกริโอรู้สึกตกใจ “ดูเหมือนว่าเรายังต้องทำงานต่อสินะ!” เขาพูด พลางยิ้มอย่างขมขื่น“ไอ้เด็กเ

เฟนด์มองไปที่ผู้หญิงที่ยโสโอหังตรงหน้าของเขา เขาถึงกับพูดไม่ออกเธอเป็นคนหาเรื่องก่อนโดยเรียกพวกเขาอย่างติดตลกว่าลุง เขาเลยเอาคืนด้วยการเรียกเธอว่า ‘ป้า’ทุกคนตกใจมาก ผู้หญิงคนนี้อ่อนไหวมาก เมื่อเธอได้ยินคำว่า ‘ป้า’ เธอก็เตะเข้ามาทันทีผู้หญิงคนนี้ใส่รองเท่าส้นสูง และส้นของมันคือส้นเข็ม ถ้าเฟนด์โดนรองเท้านั่นซัดเข้า เขาคง...ส้นสูงนั่นกำลังจะโดนเขา เฟนด์หงายหลังนิดหน่อย ก่อนจะจับเท้าของเธอด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะดึงมันเบา ๆ ให้เข้ามาชิดเขา"อ๊า!"สาวสวยทรงตัวไม่อยู่ เธอล้มตัวเข้าไปหาเฟนด์ เท้าอีกข้างของเธอพลิก และส้นสูงของเธอก็พัง“ปล่อยฉันนะ ไอ้เลว!”สาวสวยคนนั้นล้มลงในอ้อมกอดของเฟนด์อย่างนุ่มนวล แก้มของเธอกลายเป็นสีชมพู เธอสบถใส่เฟนด์พลางรู้สึกได้ถึงความร้อนที่แก้มของเธอทันใดนั้นเอง เฟนด์ก็ปล่อยอีกฝ่ายลง ก่อนจะพูดว่า “คุณผู้หญิง จำไว้ว่านี่คือบทเรียนของคุณวันนี้! ส้นสูงนี่คมมาก อย่าไปเตะใครเข้าล่ะในอนาคต!”“เด็กนี่ รู้ไหมว่าฉันคือใคร? ฉันมาจากตระกูลแลนแคสเตอร์ แล้วพ่อของฉันก็จะมารับฉันพร้อมบอดี้การ์ดอีกเพียบ อีกไม่นานเกินรอ! นายกล้าดียังไงมาเอาเปรียบฉัน! วันนี้นายสมควรกินหม

เฟนด์หน้าเหวอทันที เมื่อเขาได้ยินคำพูดของวิลตัน อะไรวะเนี่ย? เขาเพิ่งจะนั่งเครื่องมานานแสนนาน แล้วเพิ่งจะลงจอดที่เมืองวิญญาณ เขาไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเล่นละครเรื่องนี้ด้วยตอนแรก เขาคิดว่าแค่ช่วยผู้หญิงที่น่าสงสารคนนี้เท่านั้น แค่แกล้ง ๆ ทำให้แฟนของเธอโมโหจนจากไปไม่คิดเลยว่านายน้อยคนนี้จะขอให้พวกเขาจูบกันตรงหน้าเขาจริง ๆ ไม่งั้นเขาไม่มีทางเชื่อแต่พอลองคิดดูแล้ว เชอร์ลี่ย์ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย แล้วจู่ ๆ ก็มาพูดว่าตัวเองมีแฟน? สำหรับเฟนด์เองเขาก็ยังไม่เชื่อเลยเชอร์ลี่ย์หน้าแดงก่ำ เธอหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความโมโห เธอกำลังตกที่นั่งลำบากในตอนนี้อย่างไรก็ตาม เฟนด์จับแขนของเธอ แถมยังใช้แขนที่แข็งแกร่งของเขาโอบเอวเธออีกต่างหาก ถ้าเธอบอกว่าเฟนด์ไม่ใช่แฟนของเธอในตอนนี้ ความพยายามที่แล้ว ๆ มาของเธอก็จะหมดความหมายทันที นอกจากนี้แล้ว เธอห่วงชื่อเสียงและภาพลักษณ์ของเธออย่างมาก และตอนนี้ เธอก็ไม่มีทางให้ถอยแล้วเมื่อมองหน้าที่ว่างเปล่า และหม่นหมองของเชอร์ลี่ย์ วิลตันก็หัวเราะ ก่อนจะพูดกระแนะกระแหนด้วยน้ำเสียงเสียดสีว่า “โอ้? อะไรกัน? ฉันพูดถูกสินะ ฮ่าฮ่าฮ่า! เชอร์ลี่ย์ ฉันไม่ได้โง่นะ เธอมาหลอกฉ