บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1091 - บทที่ 1100

"เฮ้ ลุกก่อน คุณสุภาพเกินไปแล้ว!"เฟนด์ดึงชายตรงหน้าลุกขึ้น "เอาล่ะ ออกไปได้แล้วล่ะ ทุกคนรอข่าวอยู่" เฟนด์พูด "และคุณยังอยู่ที่นี่นานมันจะไม่ดีถ้ามีใครมาเห็นเข้า!""ตกลง ผมจะไปบอกข่าวดีกับทุกคน!"แลนเซล็อคประกาศอย่างตื่นเต้น"อย่าลืมบอกให้พวกเขาเก็บไว้เป็นความลับด้วย ไม่ต้องห่วง เราอาจจะจัดการกับลิลลี่และผู้อาวุโสลำดับสามในตอนนี้ไม่ได้ แต่ผมแน่ใจว่าพ่อจัดการเรื่องนี้ได้ในที่ประชุม!"เฟนด์เตือนหลังจากคิดอยู่พักหนึ่งแลนเซล็อตออกไปอย่างเร็วและมีความสุขเชิงเขาที่อยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์ตระกูลวู๊ดมากนัก หัวหน้าและผู้อาวุโสของตระกูลสาขาที่แสร้งทำเป็นกลับมากำลังมารวมตัวกัน"อ่า ฉันสงสัยว่าแลนเซล็อตจะมีข่าวดีมาให้เราหรือเปล่า!"แชด วู๊ด ที่มีผมขาวเป็นกระจุกอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ"เฮ้ ไม่ต้องห่วง จะไม่มีข่าวร้ายมาแน่นอน เฟนด์เป็นคนดี แต่เพิ่งมาร่วมกับตระกูลวู๊ดอย่างเป็นทางการ และก็ได้เป็นทายาท ฉันว่าหลายคนไม่เคารพเขา แต่เขาก็เต็มใจช่วยเรา แต่ก็อาจจะไม่เป็นอิสระ!"ชายกลางคนอีกคนหัวเราะ "ดีแล้วที่เขาจะได้พูดความคับข้องใจกับนายท่านได้" เขาพูด "แต่ฉันว่ามันไม่มีประโยชน์แม้จะบอกนายท่านไปแล้ว

ตอนเที่ยง แนชก็เรียกประชุมแผนการใหม่ที่พูดถึงก่อนหน้านี้นำขึ้นในที่ประชุม และผู้เข้าร่วมประชุมส่วนใหญ่ก็เห็นด้วย ลิลลี่ ผู้อาวุโสลำดับสามและผู้อาวุโสอีกสองคนค่อนข้างไม่เห็นด้วย แต่สมาชิกส่วนใหญ่เห็นด้วยว่า ตระกูลสาขาได้ให้ช่วยเหลือไว้อย่างลบล้างไม่ได้ในตลอดหลายปีที่ผ่านมา พวกเขาจึงอนุมัตินโยบายใหม่ ลิลลี่กับพรรคพวกก็ทำอะไรไม่ได้แม้ว่าจะไม่เห็นด้วยก็ตาม หลังจากกำหนดนโยบายใหม่แล้ว เรื่องต่าง ๆ ก็ส่งไปหาเฟนด์เพื่อจัดการ เบธและยูลเป็นคนช่วยเฟนด์ในเรื่องนี้ ลิลลี่กับผู้อาวุโสลำดับสามออกจากห้องประชุมไปอย่างหงุดหงิด พวกเขาวิ่งเข้าหาฮัดสัน ที่กำลังเดินกลับคฤหาสน์ พวกเขาคุยกันอย่างดุเดือดจนฮัดสันปรากฏ "สวัสดี นายหญิงคนแรก! สวัสดี ผู้อาวุโสลำดับสาม!" ฮัดสันทักทายลิลลี่และผู้อาวุโสลำดับสามด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า หลังจากทักทายแล้ว เมื่อจะเดินต่อ เขาก็นึกอะไรออก จากนั้นก็ตะโกนกับลิลลี่และผู้อาวุโสลำดับสามทันที "จริงสิ! ผู้อาวุโสลำดับสาม มีบางอย่างที่ผมไม่รู้ว่าจะแจ้งพวกคุณดีหรือไม่!" "อะไรน่ะ?" ผู้อาวุโสลำดับสามมองฮัดสันอย่างสงสัยและถาม "อืมมมม...ผมเห็นแลนเซล็อต หัวหน้าตระกูล

ลิลลี่สงบสติลง ก่อนจะครุ่นคิดกับเรื่องนั้น “ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ ที่แนชจะรู้เรื่อง ถ้าเขารู้ เขาคงพูดอะไรบ้างแล้วในที่ประชุม อาจจะทุบโต๊ะหรืออะไรสักอย่าง แต่วันนี้เขาดูยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดในที่ประชุม ฉันว่าเขาน่าจะยังไม่รู้เรื่องหรอก!” ลิลลี่ส่ายหน้าก่อนจะพูดออกมาเวดถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอก เมื่อเขาได้ยินลิลลี่พูด "คุณพูดถูก ถ้าแนชรู้เรื่องขึ้นมา เขาคงสติแตกไปนานแล้ว อีกอย่างนะ แลนเซล็อตในฐานะหัวหน้าของตระกูลสาขาน่ะนะ เขาไม่ใช่คนกล้าบ้าบิ่นอะไรเลย ทุกครั้งที่ผมไปเก็บทรัพยากรที่เขา เขาจะทักทายผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตลอด แถมเตรียมอาหารกับไวน์ไว้ดูแลผมอีก คนแบบนี้คงไม่กล้าพูดอะไรออกมาหรอก ถ้าเขาไม่อยากตาย!”“อืม… ดูจากสถานการณ์แล้ว ผมว่านะ แลนเซล็อตคงอยากสู้เพื่อผลประโยชน์อะไรสักอย่างเพื่อคนในตระกูลสาขาของเขานั่นแหละ นอกจากนี้แล้ว ผมว่าเขาคงไม่มีปัญหาอะไรกับเราหรอก!”เวดหัวเราะ ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกว่า “ไอ้สารเลวเฟนด์ ผมว่าเขาไม่กล้ายุ่งกับตระกูลหลักหรอก เขาค่อนข้างฉลาดเลยนี่ ใช่ไหม? ถ้าเขาไม่ได้โง่ ไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่เขาจะจากตระกูลวู๊ดไป อีกอย่าง พ่อของเขาก็กำลังจะตาย เพราะงั้น เข

"อ๊า!”เมื่อเวลาผ่านไป เซเลน่าก็รู้สึกทรมานมากขึ้นเรื่อย ๆ เธออดไม่ได้ที่จะร้องออกมาดัง ๆ ด้วยความเจ็บปวดข้าง ๆ เธอ เฟนด์ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดีกับความเจ็บปวดของเธอ “ที่รัก คุณอยากให้ผมลงไปเป็นเพื่อนไหม?” เฟนด์เสนอ พลางยิ้มออกมาหน้าของเซเลน่าเปลี่ยนเป็นสีชมพูกุหลาบทันทีด้วยความเขิน เธอจ้องเขม็งไปที่เฟนด์ด้วยสายตาเย้ยหยัน “ตาบ้า! มันใช่เวลามาล้อเล่นไหม? น้ำมันเต็มไปด้วยน้ำดำ ๆ เต็มไปหมด คุณยังจะกล้าลงมาอีกเหรอ?”"เฮ้! ตราบเท่าที่คุณภรรยาของผมอนุญาต จะอายอะไรอีกล่ะ? แน่นอน ผมต้องเข้าไปอยู่แล้ว!”เฟนด์หัวเราะคิกคักอย่างลามก มันทำให้เซเลน่าอยากจะหัวเราะและร้องไห้ไปพร้อม ๆ กัน“ใกล้ถึงเวลาแล้วคุณ ทนอีกนิด มันจะไม่ทรมานอีกต่อไปถ้าคุณทนได้ถึงจุดสูงสุด คุณจะต้องผ่านมันไปให้ได้นะ!”เฟนด์ดูเวลา ก่อนจะอธิบายให้เซเลน่าฟัง “ที่รัก เก่งมาก! คุณทำได้! คุณจะผ่านมันไปได้!” เฟนด์เชียร์เซเลน่าเต็มที่“อืม!”เซเลน่าพยักหน้าราวกับเด็กหญิงตัวน้อยที่ว่านอนสอนง่าย เธอกัดฟันแน่น ก่อนจะอดทนต่อไปในที่สุด ร่างกายของเธอก็ถูกชำระล้างโดยสมบูรณ์ หลังจากนั้นเธอก็ลงไปในน้ำอีกถัง แล้วล้างร่างกายของเธอจ

“เซเลน่า คุณเห็นหินก้อนนั้นรึเปล่า? ที่อยู่บนพื้นน่ะ ใหญ่กว่าลูกบาสหน่อย ถ้าคุณยังไม่เชื่อ ก็ลองไปทุบดูสิ ถ้ามันแตกออกมาเป็นเสี่ยง ๆ ก็แสดงว่า คุณแข็งแกร่งเท่ากับนักฝึกยุทธระดับสามแน่นอน!”เฟนด์มองไปรอบ ๆ เขา ก่อนจะเลือกหินใกล้ ๆ เขามาลูกนึง เขาพูดกับลาน่า"จริงเหรอ? ไหนลองซิ!"เซเลน่าฟังคำพูดของเขา เธอยิ้มออกมา ก่อนจะเดินเข้าไปต่อยหินก้อนนั้นปัง!เสียงแตกของหินก้อนนั้นดังกึกก้องไปในอากาศ และหินก้อนเขื่องก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ "วิเศษไปเลย พี่ พี่เก่งมาก ผมอิจฉาจัง!”ขณะที่เบ็นมองเซเลน่า ความตื่นเต้นที่เขามีในตอนแรกก็ลดฮวบลง เขารู้สึกราวกับว่าตัวเขาเจ็บปวดมาก ๆ เขาอยากอวดมาก แต่เขาไม่มีโอกาสอีกต่อไปแล้ว“ช่วยไม่ได้ ก็พี่เป็นพี่ของน้องนี่นา!”หน้าของเธอเปล่งปลั่งด้วยรอยยิ้มที่ใครเห็นก็ต้องยิ้มตาม เธอครุ่นคิดอะไรสักอย่าง ก่อนจะพูดเสริมว่า “ไคลี่ต้องมีความสุขแน่ถ้าลูกเห็นฉันในตอนนี้ ลูกคงดีใจที่เห็นแม่ของลูกเข้มแข็งขนาดนี้!”หลังจากพูดจบ เธอก็ทำคิ้วขมวด เธอหันไปหาเฟนด์ “ที่รัก เราไม่เห็นไคลี่มาสองสามวันแล้วนะ” เธอพูด "ฉันคิดถึงลูกจัง!"เฟนด์กวาดสายตาไปรอบ ๆ พวกเขา “เราไม่พูดถึงไ