All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1911 - Chapter 1920

โอ้แขกคนอื่น ๆ ต่างก็รีบหลบถอยออกไป พร้อมกันนั้นต่างก็พากันชี้มาที่แดร์ริลและกระซิบกระซาบกันไปมา“เจ้าหมอนี่คงไม่เคยเจอประสบการณ์อะไรในโลกจริงมาแน่ เขากล้าเสียมารยาทกับวอลเตอร์ ฮาร์ตได้ยังไง?”“ขนาดผู้จัดการโรงแรมยังโดนเรียกมา ฉันล่ะกลัวว่าเขาจะต้องโดนเล่นแน่”“ใครจะไปสนล่ะ? ก็สมควรแล้วนี่”ไม่มีใครเห็นใจแดร์ริลเลย ทุกคนต่างก็คิดว่าแดร์ริลสมควรโดนแล้ว เพราะยังไงวอลเตอร์ก็เป็นคนที่มีอิทธิพลมากในอุตสาหกรรมบันเทิง ไม่ควรมีใครไปหยามหมิ่นเขาโอ้ทั้งจีเซลล์และลาน่าต่างก็ร้อนใจมากจากนั้นจีเซลล์ก็แอบดึงแดร์ริลมาข้าง ๆ อย่างเงียบ ๆ และถามอย่างกังวลว่า “แดร์ริล เราจะทำยังไงกันดี?”แดร์ริลนั้นสู้ด้านจำนวนคนไม่ได้ เขาจะไม่เป็นไรใช่ไหม?เวลาเดียวกันลาน่าก็กัดริมฝีปากแรงมากจนเลือดเกือบไหล เธอตัวสั่นอย่างหวาดวิตกพวกเธอรู้ว่าแดร์ริลนั้นแข็งแกร่งมากแต่ว่าจำนวนคนก็น้อยกว่า พวกการ์ดนั้นก็เป็นผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งเหมือนกัน“ไม่ต้องห่วง” แดร์ริลยิ้มขณะที่ปลอบเธอจากนั้นแดร์ริลก็มองจิมมี่และบอกว่า “แล้วถ้าฉันไม่ขอโทษล่ะ?”เมื่อวอลเตอร์เห็นว่าแดร์ริลไม่ยอมก้มหัวให้เขา เขาก็ตะโกน “จิมมี่ นา

วอลเตอร์นั้นเตรียมหนังไว้ให้จีเซลล์และลาน่าจริง แต่ว่ามันมีฉากโป๊เปลือยเยอะมาก ลาน่าและจีเซลล์ต่างก็เป็นสาวบริสุทธิ์ พวกเธอจะรับเล่นหนังนี้ได้อย่างไร?วอลเตอร์แค่หยิบเอามาเป็นข้ออ้างแบบหน้าด้าน ๆ เท่านั้นแดร์ริลเป็นคนมีไหวพริบ ดังนั้นเมื่อเขาได้เห็นท่าทางของทั้งจีเซลล์และลาน่า เขาก็เดาสาเหตุได้ทันทีวอลเตอร์ยิ้มและหัวเราะหึ ๆ เขามองแดร์ริลและบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ คุณออกหน้าให้จีเซลล์และลาน่าเพราะว่าคุณทนเห็นหน้าที่การงานของพวกเธอพังไม่ได้ ผมก็เข้าใจนะ แต่ว่านี่เป็นเรื่องแวดวงของเรา คุณไปยุ่งแต่กับเรื่องของผู้บ่มเพาะแล้วก็ไม่ต้องมาวุ่นวายกับเรื่องของธุรกิจบันเทิงจะดีกว่า”จากนั้นวอลเตอร์ก็แสร้งทำเป็นใจกว้างและให้อภัย “ผมก็ไม่ใช้คนใจแคบอะไร ประมุขดาร์บี้ คุณทำเรืองดี ๆ มากมายให้จักรวาลโลก ผมยอมรับตบฉาดนั้นของคุณได้ไม่เป็นไร ช่างมันเถอะ”คนส่วนใหญ่ต่างพากันพยักหน้าเห็นด้วยและส่งเสียงชื่นชมเขา“นายใหญ่วอลเตอร์ใจกว้างมาก”“ช่างเป็นผู้นำที่มีใจเมตตา ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมกาแล็กซี่เอนเตอร์เทนเมนต์ถึงได้เป็นบริษัทชั้นนำในวงการ”“โคตรนับถือเขาเลย”แดร์ริลโมโหเดือด แต่เขาก็รู้สึกขำไปใน

วอลเตอร์พูดอย่างสบาย ๆ เขาเห็นว่าพอลนั้นจำแดร์ริลได้ แต่ก็เหมือนกับทุก ๆ คนในห้องโถงนี้ขวับสีหน้าพอลเปลี่ยนไปทันใด เขาดูโกรธเกรี้ยวมาก‘เวร ไอ้โง่วอลเตอร์ กล้าดียังไงไปมีเรื่องกับพี่ใหญ่แดร์ริล?’เพียะวินาทีต่อมาพอลก็ยกมือขึ้นตบวอลเตอร์ เขานั้นใส่แรงทั้งหมดลงไปกับตบฉาดนั้นวอลเตอร์ยกมือกุมแก้มบวมฉึ่งไว้“ท่านประธานพอล” วอลเตอร์ร้องตะโกน เขานั้นเกือบจะร้องไห้แล้ว “ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัย ผมก็ไม่ได้ไปลามปามอะไรเขา แต่ว่าเขาก็ตบผม ผมก็ยอมปล่อยไป อีกอย่างเขาอยากจะช่วยดาราหญิงสองคนนี่ผมก็เลยบอกให้เขาขอร้องผม ไม่เห็นจะมีอะไรผิดเลย”เพียะพอลตบวอลเตอร์อีกฉาด ก่อนตวาด “ไม่เห็นจะมีอะไรผิดเหรอ? แกกล้าพูดว่าไม่มีอะไรผิดเหรอ? แกคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงบอกให้พี่ใหญ่แดร์ริลมาขอร้อง?”พอลนั้นโมโหมากจนตัวสั่นเทา เขาจ้องวอลเตอร์เขม็งและบอกว่า “วอลเตอร์ ฮาร์ต จากวันนี้เป็นต้นไปแกไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับกาแล็กซี่เอนเตอร์เทนเมนต์อีกแล้ว ฉันขอประกาศว่าจากนี้ไปกาแล็กซี่เอนเตอร์เทนเมนต์จะอยู่ภายใต้ชื่อของพี่ใหญ่แดร์ริล”อะไรนะ?ทั้งห้องโถงต่างก็เงียบสงัดวอลเตอร์นั้นพูดไม่ออ

ซู่มรังสีรุนแรงพุ่งออกมาจากร่างของแดร์ริล กายเขาสร้างภาพลวงตาว่าตัวเขานั้นพุ่งทะยานเข้าใส่โดน็อกอากาศรอบทั้งสองบิดเบี้ยว มันเป็นพลังที่แข็งแกร่งน่าสะพรึงโดน็อกไม่ได้ตระหนกเมื่อแดร์ริลเข้าโจมตี แต่ดวงตาเขากลับแวววาวด้วยความตื่นเต้น เขานั้นมีความปรารถนาอยากต่อสู้อย่างไม่จบสิ้นโดน็อกนั้นอยากให้แดร์รลโผล่โดยตลอด ดังนั้นเขาจึงยินดีเมื่อแดร์ริลปรากฏตัวที่พระราชวัง“แดร์ริล” โดน็อกหัวเราะอย่างมีเจตนาร้าย จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ยังไม่มีใครรู้ได้ว่าสุดท้ายใครจะเป็นผู้ยืนหยัดอยู่ได้ แกมาที่นี่คนเดียวเหรอ?”“ฉันมาคนเดียว” แดร์ริลจ้องมองไปที่ฝ่ายตรงข้าม“แกเอาความกล้าจากที่ไหนมาทำแบบนี้?” โดน็อกยิ้ม“แค่ฉันคนเดียวก็พอจะฆ่าแกได้แล้ว” แดร์ริลพูดเสียงต่ำ“ถ้างั้นก็ตายซะ” โดน็อกตาแดงฉานขณะที่เขาพุ่งทะยานไปข้างหน้าแกร๊งการโจมตีของแดร์ริลและโดน็อกปะทะกัน พลังภายในอันแข็งแกร่งสั่นสะเทือนส่งต่อไปทั่วทั้งฝูงชน มันทำให้บรรยากาศของทั้งพระราชวังบิดเบี้ยวโดน็อกคำรามออกมาเบาๆ เขาโดนผลักให้ถอยไปสองสามก้าวตึง ตึง ตึงสีหน้าโดน็อกมืดครึ้ม เขาผงะถอยหลังไปเป็นสิบก้าวก่อนที่จะยืนได้มั่นค

จากนั้นรังสีน่าหวาดหวั่นก็พวยพุ่งออกมาจากร่างแดร์ริล อากาศรอบกายเขาเหมือนจะหยุดนิ่ง เขานั้นเกือบจะบรรลุขั้นเทพยุทธ์แล้ว และรังสีกายเขาก็ทำให้ทุกคนหายใจไม่ออก ทุกคนต่างตื่นตระหนกเปรี๊ยะจากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงเสียดอากาศตามด้วยแสงสว่างส่องออกมาจากอาวุธที่อยู่ในมือแดร์ริลมันคือง้าวสวรรค์เมื่อง้าวสวรรค์ปรากฏขึ้น อากาศก็ร้อนระอุขึ้น บรรยากาศเต็มไปด้วยกลิ่นอายกระหายเลือดโอ้ตอนนั้นฝูงชนต่างก็สูดหายใจเข้าลึกแม้ว่าจะมีองครักษ์สวรรค์และทหารหลวงมากมายเพียงใด แต่แดร์ริลนั้นมีง้าวสวรรค์อยู่ในมือ มันคืออาวุธมหาประลัยของลิโป้ ซึ่งทำให้เป็นการยากที่จะเล่นงานแดร์ริลฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บองครักษ์นับสิบต่างก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าโดน็อกแดร์ริลสังเกตเห็นได้ว่าองครักษ์พวกนี้ต่างไปจากองครักษ์หลวง พวกเขาใส่เกราะสีม่วงและทอง พวกเขามีดาบยาวอยู่ในมือ ดูน่าหวาดหวั่นมากพวกเขาก็คือองครักษสวรรค์ของพระราชวังเวสต์ริงตันจักรพรรดิองค์ก่อนของเวสต์ริงตันได้ก่อตั้งองครักษ์สวรรค์ขึ้นมาเพื่อปกป้องจักรพรรดิและเขาก็เลือกแต่สมาชิกแต่คนมาด้วยตัวเอง พวกเขานั้นเป็นระดับหัวกระทิเมื่อจักรพรรดิเวสต์ริงตันสวรรคต องคร