Semua Bab คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Bab 1921 - Bab 1930

ที่จริงแล้วตอนแรกซูซานเองก็ไม่ได้ชอบแดร์ริลเท่าไร แต่ว่าเธอก็ค่อย ๆ รับแดร์ริลได้เพราะนิสัยและเสน่ห์ของเขาหลังจากที่ได้รู้จักกันมามากกว่าสิบปี แม้ว่าแดร์ริลจะเป็นแค่ลูกทูนหัวเท่านั้นแต่เธอก็มองเห็นเขาไม่ต่างจากลูกแท้ ๆ มานานแล้วตอนนี้ซูซานหัวใจสลายเมื่อได้เห็นแดร์ริลตัวอาบเลือดและเต็มไปด้วยแผล“แดร์ริล เธอต้องระวัง ไม่ต้องห่วงฉัน สู้ให้เต็มที่ อย่าให้พวกมันได้โอกาส” ซูซานร้องตะโกน น้ำตาเธอไหลพรากราวกับไข่มุกและเธอก็ไม่สามารถหยุดร้องไห้ได้ตอนนั้นซูซานอยากจะเข้าไปหาและช่วยแดร์ริลแต่ว่าพลังภายในของเธอโดนสกัดเอาไว้และเธอก็โดนโดน็อกเอาดาบจ่อ เธอจึงไม่มีโอกาสใบหน้าแดร์ริลซีดเผือด เขารู้สึกเจ็บปวดทั่วร่างจนเขาไม่ได้ยินเสียงตะโกนของซูซาน เขาเพียงแต่รู้สึกว่าพลังในร่างกำลังถดถอยไปทีละน้อยแต่ดวงตาแดร์ริลยังคงแดงก่ำ เขาจ้องโดน็อก “โดน็อก วันนี้แกไม่มีทางรอดพ้นความตายไปได้แม้ว่าแกจะเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตันก็ตาม”ประโยคนี้เป็นเหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางห้องโถงหลักนั้นตอนนั้นแดร์ริลทุ่มเททั้งหมดว่าต้องฆ่าโดน็อกให้ได้แม้ว่าตัวเขาเองต้องตายก็ตาม“ฆ่า ฆ่า ฆ่า”แดร์ริลตะโกนก้องเหมือนคนบ้าพร้อ

ดวงตาของฟลอเรียนแดงฉาน แม้ว่าภรรยาของเขาจะดูถูกและก่นด่าเขาเสมอมา แต่ยูมิก็อยู่ข้างกายเขามาตลอดหลายปี ไม่เคยตัดใจจากเขาและคอยช่วยเหลือเขา ดังนั้นฟลอเรียนไม่เพียงแค่รักเธอมากเท่านั้น แต่เขายังซาบซึ้งใจเธอด้วยตอนนี้เขาจะไม่โมโหได้อย่างไรเมื่อได้ยินซูซานพูดถึงเรื่องเสื่อมเสียของยูมิ?“ฟู่”ซูซานหายใจเข้าลึกก่อนที่ใบหน้างามของเธอจะดูจริงจัง “ที่ฉันพูดเป็นความจริงแน่นอน ลองคิดดูสิ ทำไมเธอถึงต้องบอกรหัสกับฉันด้วยถ้าฉันไม่ได้ร่วมมือกันกับภรรยาของแก?”ซูซานกระวนกระวายมาก “ฟลอเรียน เชื่อฉันเถอะตอนที่บอกว่าเธอยังไม่ตายน่ะ เธอแค่โดนโดน็อกขังไว้ อย่าโดนเขาหลอกเลย”เฮือกเสนาบดีที่อยู่รายรอบต่างก็ส่งเสียงฮือฮาขึ้นมาพวกเขาไม่คิดว่าโดน็อกจะเป็นคนเช่นนี้ น่าอายนักตอนนั้นทุกคนต่างก็มองโดน็อกด้วยอารมณ์หลากหลายและความภักดีที่มีให้เขาก็เริ่มสั่นคลอนโดน็อกนั้นเป็นจักรพรรดิ แต่ว่าเขาก็ยังกล้าหลับนอนกับภรรยาของเสนาบดี แล้วจะมีใครจะอยากภักดีกับเขาอีก?ตอนนี้โดน็อกโมโหมากและตบซูซานอีกครั้ง “นังสารเลว หุบปากซะ ฉันจะฆ่าแกแน่ถ้ายังพูดไร้สาระไม่เลิก”ซูซานกุมใบหน้าและกัดปากแน่นแต่ว่าไม่หลุดเสียงร้อง

ตึก ตึก ตึกแดร์ริลเดินขึ้นบันไดไปช้า ๆ ทีละขั้นอย่างไม่เร่งร้อนสู่บัลลังก์มังกรแต่ว่าแต่ละย่างก้าวนั้นเหมือนว่ากำลังเหยียบลงบนหัวใจของทุกคนจากทางเดินของโถงหลักไปสู่บัลลังก์มังกรนั้นยาวนับร้อยก้าวและแดร์ริลก็ร่างโชกไปด้วยเลือดและแผลบาดเจ็บอยู่ ในทุกก้าวที่เขาเดินไปนั้นมีหยาดเลือดไหลนองแดร์ริลนั่งลงช้า ๆ เมื่อเขาไปถึงบัลลังก์ สีหน้าเขาสงบนิ่งเหมือนผืนน้ำ เขายกมือขึ้นและพูดนิ่ง ๆ ว่า “ทุกคนยืนขึ้น เราขอสั่งให้ทุกคนทุ่มเทกำลังทั้งหมดจัดการโดน็อก ห้ามมีข้อผิดพลาดใดทั้งสิ้น”แดร์ริลไม่มีกระแสน้ำเสียงของความตื่นเต้นที่ได้เป็นจักรพรรดิเลยแม้แต่น้อย แต่กลับมีความโหดเหี้ยมที่บรรยายไม่ได้แฝงอยู่แทน‘โดน็อก ฉันยังต้องการชีวิตแกถึงแกจะหนีไปสุดหล้าฟ้าเขียวก็ตาม’“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” บรรดาเสนาบดีต่างก็ตอบพร้อมเพรียงกันก่อนที่จะพากันเดินออกไปจากห้องโถงเพื่อออกคำสั่งให้ล่าโดน็อก“เฮ้อ”ตอนนั้นแดร์ริลก็สูดหายใจเข้าลึกและมองซูซาน“น้าซูซานครับ” สีหน้าแดร์ริลเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เขาบอกว่า “ผมขอโทษที่มาช้าและปล่อยให้น้าต้องทรมาน”ซูซานยิ้มและปลอบเบา ๆ ว่า “ไม่ต้องตำหนิตัวเองหรอก เธอไม่ได้มาช้

เมแกนสูดหายใจหนักหน่วงและครุ่นคิดการจัดการกับลิลี่คงเป็นเรื่องยากหากว่ามีซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์อยู่ข้างกายหล่อน เมแกนกัดริมฝีปากและสั่งแฟนนี่ “แฟนนี่ไปเตรียมของขวัญก่อนที่จะไปเมืองหยุนโจว เชิญลิลี่ ดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ และซู่หรงมาที่เขาง้อไบ๊ จำไว้ว่าท่าทีต้องจริงใจ เธอต้องให้พวกเขามาที่นี่ให้ได้ไม่ว่าจะยังไง เข้าใจไหม?”เมแกนตัดสินใจว่าจะเอาตัวลิลี่ ซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์มาที่เขาง้อไบ๊ก่อน เธอก็จะมีวิธีจัดการกับพวกเขาเมื่อพวกเขาก้าวเท้าเข้ามาอยู่ในถิ่นของเธอ“เข้าใจแล้วค่ะ”แฟนนี่ยิ้มและพยักหน้า “ศิษย์พี่หญิงไม่ต้องเป็นห่วง ฉันรู้ว่าจะต้องทำยังไง ฉันจะพาตัวลิลี่และคนอื่น ๆ มาไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่”ขณะเดียวกันที่ชายแดนเวสต์ริงตันด้านล่างภูเขาที่อยู่ใต้หน้าผา“โอ่…”โดน็อกตกหน้าผาลงมาและรู้สึกได้ว่าความเร็วของการร่วงหล่นของตนนั้นเร็วขึ้นและเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จากเสียงของลมที่ได้ยิน เมื่อรู้ตัวว่าจวนเจียนจะกระแทกพื้นโดน็อกก็กัดฟันแน่นก่อนที่จะเหวี่ยงขวานแยกนภาเข้ากับผนังฉัวะขวานแยกนภานั้นคมมากจนสามารถตัดแยกหน้าผาออกเป็นรอยแยกได้ก่อนที่จะค่อย ๆ ลดความเร็วในการร่วงหล่นของเ

ดวงตาของวีนัสเป็นประกายด้วยความมุ่งหวังเมื่อคิดเช่นนี้และมองขวานแยกนภาซึ่งอยู่ข้างตัวโดน็อกอย่างไม่รู้ตัว เธอไม่สามารถเก็บซ่อนความปรารถนาที่ร้อนรุ่มในใจได้หุบเขาลืมเลือนนั้นกำลังเติบโตและอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ หากว่าเธอสามารถเอาขวานแยกนภามาได้ จะไม่เป็นประโยชน์กับพวกเขามากหรอกเหรอ? การพัฒนาของหุบเขาลืมเลือนต้องง่ายขึ้นอีกมากแน่‘เวร’โดน็อกอึ้งไปเมื่อได้เห็นท่าทางของวีนัส เขารู้ว่ามีเรื่องไม่ดีบางอย่างเกิดขึ้นแน่เมื่อเจ้าหุบเขารู้แล้วว่าเขาไม่ได้มีอำนาจ เธอคงต้องอยากได้ขวานแยกนภาไปเป็นของตัวเองโดน็อกคิดถึงอาการบาดเจ็บของตนและโค้งคำนับวีนัส “ผมขอขอบคุณท่านเจ้าหุบเขาที่ช่วยชีวิต หากว่าท่านไม่มีปัญหาอะไร ผมก็อยากเคารพท่านเป็นอาจารย์และเข้าร่วมกับหุบเขาลืมเลือน”ฉากหน้าของโดน็อกดูจริงใจเมื่อเขาพูดเช่นนั้น แต่ว่าแววตาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์โดน็อกนั้นเล่นการเมืองเก่ง เขาตัดสินใจที่จะเดินเกมก่อนและแสดงความคิดออกมาเมื่อรู้สึกได้ถึงความปรารถนาของวีนัสโดน็อกไม่มีทางที่จะโค้งคำนับให้ใครหากว่าเป็นเขาเมื่อก่อนนี้ แต่ว่าเขาไม่มีทางเลือกแล้ว ตอนนี้เขาบาดเจ็บหนัก อีกอย่างเขาก็อยู่ในเขตแด