บททั้งหมดของ คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: บทที่ 171 - บทที่ 180

"พ่อครับ! พ่อ!" แดร์ริลตะโกนด้วยดวงตาสีแดงในขณะที่ตัดเชือกด้วยดาบแล้วอุ้มพ่อของเขาไว้ในอ้อมแขนในขณะเดียวกัน ร่างกายของแดเนียลนั้นเสียหายโดยสิ้นเชิงแล้ว ร่างของเขาส่งกลิ่นเหม็นไหม้ ผิวหนังและเสื้อผ้าของเขาผสมปนเปไปด้วยเลือดและเนื้อ"ลูกพ่อ… ลูก บอกพ่อสิ ลูกได้ทำมันหรือเปล่า? ลูกทำเรื่องแบบนั้นรึเปล่า?" แดเนียลพึมพำด้วยใบหน้าซีดเผือดและริมฝีปากสีขาวจากความเจ็บปวดในร่างกายที่เกินคำบรรยาย เขาสั่นเทา"ผมไม่ได้ทำ ผมไม่ได้ทำมัน!" แดร์ริลร้องไห้ เสียงของเขาผสมกับน้ำตาที่ไม่อาจควบคุม"ดี… จริง..." แดเนียลกล่าวด้วยกำลังที่เขาเหลืออยู่ทั้งหมดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ นั้น ดวงตาของเขาก็ปิดลง พวกเขาไม่รู้ว่าชายคนนี้เป็นหรือตาย"พ่อ! พ่ออย่าทำให้ผมกลัวสิ ได้โปรด อย่าหลอกผมสิ!" แดร์ริลกรีดร้องจนเสียงแหบ เขาเขย่าร่างของแดเนียลอย่างแรง แต่มันก็ไม่มีการตอบสนองเลย"หยุดแหกปากซะ มันสำคัญหรอกหรอกว่าพ่อแกตายรึเปล่า มันสมควรตายแล้ว!" ยูมิเดินเข้ามาพร้อมส้นสูง ชี้นิ้วของเธอไปที่แดร์ริล "แกโตมาในคฤหาสน์ดาร์บี้ตั้งแต่ยังเด็ก แต่ตอนนี้แกกลับมากับคนมากมายเพื่อสร้างปัญหา แกไม่กลัวสวรรค์จะลงทัณฑ์แกบ้างรึไง?"ปัง

นายท่านชราแห่งดาร์บี้จ้องไปทั่วโถงเหล่าสมาชิกตระกูลนอนกองอยู่บนพื้น ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทั้งพื้น และมีแม้กระทั่งคนที่เสียชีวิต"เรียกหน่วยแพทย์มา! จดจำนวนผู้บาดเจ็บไว้ด้วย" นายท่านชราแห่งดาร์บี้สั่ง หอบหายใจอย่างช่วยไม่ได้เดรก ผู้ที่อยู่ข้าง ๆ เขา ได้สั่งให้ดูแลคนบาดเจ็บ ความขุ่นเคืองและเคียดแค้นได้ลอยไปทั่วทั้งคฤหาสน์ริมฝีปากของยูมิมีเลือดไหล และรอยตบบนใบหน้าของเธอก็ยังแสบร้อนอย่างเผาไหม้อยู่"คุณปู่ ทำไมปู่ไม่สู้กลับก่อนหน้านี้คะ?" เธอโพล่งออกมา เธอยังรู้สึกถึงความเจ็บปวดแสบร้อนบนใบหน้าของเธอ ดวงตาของเธอมีแต่ความแค้นนายท่านชราแห่งดาร์บี้ได้บ่มเพาะมาถึงห้าปี และปัจจุบันเขาก็อยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้น 3 หากเขาโต้กลับตอนนี้ เรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นเขายังคงเงียบในขณะที่ใบหน้ามืดมนลงยูมิอยากจะพูดต่อ แต่ฟลอเรียนเดินมาจากมุมที่เขาซ่อนตัวเพื่อตัดบทเธอ "หุบปาก! เธอก็เห็นแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับตาตัวเอง! แด๊กซ์ แซนเดอร์ส พาคนมากับเขานับร้อย คุณปู่จะสู้พวกเขาทั้งหมดได้ยังไง?""คุณกล้าตะโกนใส่ฉันได้ยังไง? คุณอยู่ไหนตอนที่แด๊กซ์ แซนเดอร์ส มา? คุณหลบอยู่ใน

ลิลี่ได้ยินเสียงของหญิงสาวดังอออกมาจากในวอร์ด เสียงของเธอหวานมาก'ทำไมมีผู้หญิงคนอื่นในนั้นด้วย? เธอเป็นอะไรกับแดร์ริล?' เมื่อความคิดแบบนั้นวิ่งวนในหัว ลิลี่ก็รู้สึกอารมณ์เสียผ่านทางหน้าต่าง จะสามารถเห็นว่าแดเนียล ดาร์บี้ นั้นถูกพันทั่วทั้งร่างกายไว้ด้วยผ้าพันแผลพร้อมกับคราบเลือดที่มองเห็นได้ชัดเจน มีท่อต่อจากร่างกายของเขาเข้าเครื่องจักร และข้าง ๆ เตียงก็มีถุงโลหิตหลายถุง มันดูรุนแรงมาก เขาโชคดีที่ยังรอดชีวิตวันก่อน แดเนียลคิดว่าเขาจะต้องตายแล้ว ไม่ว่าร่างกายเขาจะแข็งแรงเพียงใด มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรอดออกมาหลังจากต้องพบเจอการทรมานที่โหดร้าย! ลูน่านั่งและยิ้มอยู่ข้างเตียง ตอนที่เขาเข้าโรงพยาบาล แดเนียลนั้นชุ่มโชกไปด้วยเลือด โอกาสรอดของเขานั้นน้อยนิด โชคดี ที่แดร์ริลนั้นมีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้อำนวยการเชลลี ซัลลิแวน หากไม่ใช่เพราะเชลลี พ่อของเขาคงต้องตายวันนี้ เชลลีหมดกะของเธอแล้ว เธอจึงไม่ได้สวมเสื้อกาวน์ เธอสวมเดรสและเล่าเรื่องตลกให้แดเนียลฟังอยู่ข้างเตียง ปกติแล้วเธอนั้นเป็นคนที่จริงจัง โดยเฉพาะหลังจากที่เธอกลายเป๋นผู้อำนวยการของโรงพยาบาล ยังไงก็ตาม เมื่อเธอเห็นพ่อแม่ของแดร์ร

ในเมื่อมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด แดร์ริลจึงไม่กังวลว่าพวกลินดันจะเห็นเขาทานมื้อค่ำกับเชลลี เชลลีช่วยพ่อของเขาไว้มากตั้งแต่เขาเข้าโรงพยาบาล อีกทั้งวันนี้เธอยังถูกด่าทอจากซาแมนธาอย่างไม่มีเหตุผล แดร์ริลจึงรู้สึกว่าเขาควรเลี้ยงเธอสักมื้อ"พี่ชายแดร์ริล คุณแน่ใจเหรอคะว่านี่เป็นความคิดที่ดี?" เชลลีกล่าว เธอกัดริมฝีปากของเธอ และอายเล็กน้อย ก่อนหน้านี้ ซาแมนธาเพิ่งมาสร้างปัญหา หากเชลลีออกไปทานมื้อค่ำกับแดร์ริลอีก พวกลินดันจะต้องเข้าใจผิดไปใหญ่แน่แดร์ริลดูเหมือนจะไม่กังวลเลย "มีอะไรต้องกลัวล่ะ? ผมแค่อยากจะขอบคุณคุณที่ดูแลพ่อแม่ผมมาตลอดไม่กี่วันนี้"เมื่อเขากล่าวดังนั้น เขาก็มองเชลลีด้วยท่าทางชื่นชม คงเป็นการโกหกหากจะปฏิเสธว่าเชลลีนั้นเป็นผู้ใหญ่ที่มีความสวยงามแบบผู้ใหญ่ โดยเฉพาะเวลาที่เธอหน้าแดง นั่นทำให้เธอน่าหลงไหลมากโดยไม่ลังเลอีก เชลลีตอบรับคำเชิญไปดินเนอร์ลิลี่และซาแมนธาเดินกระฟัดกระเฟียดออกจากโรงพยาบาล และรู้สึกถูกดูหมิ่น"แม่ว่าลูกควรจะไปหย่ากับไอ้ขยะนี่เลย เห็นหน้าเขาเมื่อกี้ไหม? เขามันเย่อหยิ่งทั้ง ๆ ที่ไร้ค่าเหมือนหมา!" ซาแมนธากล่าวในขณะที่พวกเธอเดินออกจากโรงพยาบาลเธอยังคงบ่น

จีเซลล์นั้นไม่มีงานมาจนถึงวันนี้ ซึ่งนั่นเป็นการสูญเสียมหาศาลของบริษัท เรื่องแปลกนี้เกิดขึ้นหลังจากจีเซลล์โด่งดังจนมีแฟนคลับมากมาย มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีใครอยากเซ็นสัญญากับเธอ แดร์ริลรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลก ๆ และเขาต้องการจะสืบมัน"แดร์ริล ฉันขอโทษ ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน คุณคงไม่ต้องมาที่นี่ด้วยมอเตอร์ไซค์ของคุณ" เชลลีกล่าวขอโทษจนถึงตอนนี้ เชลลียังไม่รู้ว่าเธอไปขับชนป้ายบอกทางได้ยังไง"ไม่ต้องห่วง ผมเคยมาที่นี่ด้วยมอเตอร์ไซค์อยู่แล้ว" แดร์ริลหัวเราะ เขาไม่ได้ใส่ใจมัน เขาจอดมอเตอร์ไซค์ของเขาตรงที่จอดรถไม่ไกลนักกริ๊ง!หลังจากที่เขาจอดมอเตอร์ไซค์เสร็จ มือถือของเขาก็ดัง มันเป็นข้อความจาก อีวอน ยัง[อีวอน: แดร์ริล คุณเป็นยังไงบ้างช่วงที่ผ่านมา? บาดแผลของคุณดีขึ้นรึยัง? คุณไม่ได้มาที่ตำหนักไข่มุกเลย หลังจากทริปนั้น]แดร์ริลหัวเราะกับความคิดของเธอ เธอคิดว่าเขายังไม่ฟื้นตัวจากการถูกยิง ในขณะที่เขาจะตอบกลับเธอ เสียงดัง 'ปัง' ก็ดังขึ้นทันใดนั้น รถยนต์หรูก็เลี้ยวเข้ามาในที่จอดรถที่เขาได้จอดมอเตอร์ไซค์ไว้แล้วชนเข้ากับมัน แดร์ริลและเชลลีเกือบถูกชนด้วยเช่นกัน ไฟหน้าของมอเตอร์ไซค์ถึงกับแตก