บททั้งหมดของ คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: บทที่ 1641 - บทที่ 1650

“ฮ่า ๆ” แดร์ริลรู้สึกรื่นเริงที่ได้เห็นสีหน้าจูปาเจี๋ย เขายิ้มและอธิบายว่า “พี่จู พวกเธอเป็นลูกศิษย์ของดินแดนมัจฉาเหม แล้วก่อนหน้านี้พวกเธอก็ได้แพ้การเดิมพันกับผมน่ะ”แดร์ริลได้เล่าถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้อีกครั้งหนึ่ง"โคตรเจ๋งเลย!" จูปาเจี๋ยตลึงพลันพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้ และมองไปที่แดร์ริล “ลูกศิษย์ของดินแดนมัจฉาเหมทุกคนต้องคารวะเจ้าในฐานะ ‘พ่อ’ มันช่างน่าประทับใจเสียจริง!”เมื่อได้ยินคำชม แดร์ริลก็รู้สึกปลื้มปีติยิ่งกว่าเดิม‘อะไรนะ?’‘แขกผู้ทรงเกียรติเรียกเขาว่าน้องงั้นเหรอ?’ในขณะนั้นเอง ทีน่าและลูกศิษย์ที่เหลือที่กำลังคุกเข่ามองแดร์ริลอยู่ พวกเธอก็ตกใจเมื่อรับรู้พร้อมกันว่าพวกเธอเข้าใจสถานการณ์ผิดไป‘ดาร์เรนไม่ได้พยายามทำให้แขกผู้มีเกียรติท่านนี้ประทับใจ พวกเขาทั้งสองคนรู้จักกันอยู่ก่อนแล้ว และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่ธรรมดาเลย’ทีน่าและคนอื่น ๆ ตกตะลึง ใบหน้าของพวกเธอหน้าแดงก่ำและรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก พวกเธอรู้สึกอับอายอย่างมากเช่นเดียวกันช่างน่าอับอายจริง ๆ แล้วตอนนี้แขกผู้มีเกียรติคนนี้ก็ได้ยินหมดแล้วว่าพวกเธอได้แพ้การเดิมพันให้กับดาร์เรน“เอาล่ะ ทุกคนลุกขึ้นยื

ในตอนนั้นฮันต์ก็มองไปที่คุณย่าลินดันและยิ้ม “คุณย่าลินดัน คุณเป็นหัวหน้าของตระกูล ถ้าคุณไม่อยากให้หลานชายของคุณต้องบาดเจ็บ คุณควรจะช่วยคืนเงินห้าล้านเหรียญให้เขาด้วยนะ!”ถึงแม้ว่าเขาจะยิ้ม แต่คำพูดของเขาเต็มไปด้วยคำข่มขู่“คุณคาร์ลสัน คุณคงเห็นสถานการณ์ที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ดี เราจะไปเอาเงินห้าล้านเหรียญมาจากไหน?” คุณย่าลินดันมีท่าทีขมขื่น และเธอก็ไม่ลืมที่จะจ้องเขม็งไปที่วิลเลียม‘ฉันตามใจหลานชายคนนี้มากเกินไปสินะ ช่างเป็นคนดื้อรั้นและชอบสร้างปัญหาให้กับตระกูลเราอยู่เรื่อยเลย’ คุณย่าลินดันคิด"ไม่มีเงินงั้นเหรอ?" ฮันต์ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา “คุณย่าลินดัน ถึงแม้ว่าห้าล้านมันจะไม่มากมายอะไร แต่ก็ไม่น้อยเช่นกันนะ คุณพูดเฉย ๆ ไม่ได้หรอกนะว่าคุณไม่มีเงิน แล้วก็คิดว่ามันจะไม่เป็นอะไร ในเมื่อคุณไม่มีเงิน ก็อย่ามาโทษในสิ่งที่ผมจะทำต่อไปจากนี้ก็แล้วกัน!”หลังจากที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของฮันต์ดูเย็นชาขึ้น พร้อมกับสั่งผู้คุ้มกันที่อยู่ข้างหลังเขา “ตัดมือข้างหนึ่งและขาข้างหนึ่งซะ!”ในตอนนั้นเอง สีหน้าของวิลเลียมก็ซีดเผือดลง และขาของเขาก็อ่อนแรง เขาล้มลงราวกับเป็นอัมพาตอยู่ที่พื้นและแทบจะฉี่รดใ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของฮันต์ก็เย็นชาขึ้นมาทันที “คุณลิลี่ คุณยังไม่ต้องให้คำตอบกับผมในตอนนี้ก็ได้นะ วิลเลียมเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณ ถ้าคุณไม่จ่ายเงินห้าล้านเหรียญที่เขาติดหนี้ผมอยู่ เขาจะต้องตายนะ แล้วผมก็เห็นว่าบริษัทของคุณก็ทำเงินได้หนิ ห้าล้านเหรียญคงไม่เท่าไหร่สำหรับคุณหรอก”“ฉันจะไม่ใช้หนี้ให้เขา! ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลลินดันแล้ว แล้วทำไมฉันต้องจ่ายเงินที่วิลเลียมเป็นหนี้อยู่ด้วยล่ะ?” ลิลี่พูดอย่างใจเย็น น้ำเสียงของเธอยังคงหนักแน่นลิลี่ก็มองไปที่ฮันต์เมื่อเธอพูดออกไปเช่นนั้น “ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ!”ถ้าเป็นเมื่อหลายปีก่อน ลิลี่คงคำนึงถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับตระกูลของเธอ แล้วก็คงจะใช้หนี้ไปแล้ว แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกลินดันทำคือการทำร้ายลิลี่อย่างแสนสาหัส ตอนนี้เธอไม่อยากมีความสัมพันธ์ใด ๆ กับพวกเขาอีกแล้วด้วยซ้ำเพียะ!แล้ว จู่ ๆ ฮันท์ก็ตบเธอหลังจากที่เธอพูดจบฮันต์ใช้แรงทั้งหมดที่มีในการตบ ลิลี่ตะโกนออกมาเบา ๆ และร่างของเธอสั่นเทา หน้ากากบนใบหน้าของเธอก็ขาดเช่นกัน“ยัยผู้หญิงอัปลักษณ์ นี่แกกำลังวอนหาที่นะ ฉันบอกแกเอาไว้ก่อนนะ ไม่ว่ายังไงแกก็ต้องชดใ

“ให้ตายเถอะ! โชคร้ายอะไรแบบนี้เนี่ย!” เวสต์ลีย์ขมวดคิ้วและสบถออกมาเบา ๆ เขารีบโบกมือ “รีบกำจัดศพนี่เถอะ แล้วก็หาที่ฝังซะ”โจรปล้นสุสานทั่ว ๆ ไปอย่างเวสต์ลีย์จะไม่มีความหวาดกลัวศพโดยธรรมชาติอยู่แล้ว แต่เขาก็ยังคงแอบรู้สึกกลัวเล็กน้อยเมื่อจู่ ๆ เขาก็ได้พบเห็นร่างผู้หญิงนอนอาบเลือดอยู่ตรงนั้นไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกเขาก็กำลังปฏิบัติภารกิจเพื่อค้นหาสุสานโบราณอยู่ในคืนนั้น ก่อนที่พวกเขาจะหาสุสานโบราณเจอ พวกเขาก็ได้เจอเข้ากับศพ นั่นเป็นสัญญาณที่ไม่ดีสักเท่าไหร่นักหลังจากที่เขาพูดจบ ก็มีคนสองสามคนรีบวิ่งเข้าไปและกำลังจะอุ้มลิลี่ออกมาเมื่อพวกเขาบางคนแตะโดนลิลี่เข้า พวกเขาก็ตกตะลึง “ฮอลล์มาสเตอร์ ผะ-ผู้หญิงคนนี้ยังหายใจอยู่ครับ”พวกเขาทั้งหมดต่างผวาตกใจเมื่อเห็นหน้าลิลี่ “แม่งเอ๊ย! หน้าตาเธอน่าเกลียดจริง ๆ !”“นี่มันน่ากลัวมากเลยนะที่ต้องมาเห็นกลางดึกเนี่ย!”ลิลี่ยังไม่ตายก่อนหน้านี้ที่สำนักสุญตาแห่งโลกใหม่ ลิลี่ถูกกล่าวหาว่าฆ่าศิษย์เพื่อนของเธอและได้ดูดพลังภายในของเธอออกไป มันจึงทำให้ร่างกายของเธออ่อนแอลงมาก ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามอดทนอย่างถึงที่สุดเมื่อตอนที่ฮันต์และพรรคพวกของเขากำลังร

แดร์ริลนั่งอยู่บนเก้าอี้ม้าหินอ่อนในกระท่อมอีกด้านของสวนลูกแพร์ดินแดนพฤกษาสวรรค์ เขากำลังเพลิดเพลินกับวิวทิวทัศน์ที่สวยงามขณะที่นอนอาบแดดอยู่ก่อนหน้านี้ จูปาเจี๋ยได้ออกไปตกปลากับศิษย์หญิงสามคนของดินแดนมัจฉาเหม แดร์ริลรู้สึกไม่อยากไป ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ตามไปในตอนนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงที่อ่อนโยนตามมาด้วยรอยยิ้มของทีน่าในขณะที่เธอเดินผ่าน “ท่านพ่อ…”เมื่อทีน่าเดินเข้าไปถึงเขา เธอก็แสดงท่าทีว่านอนสอนง่าย “วันนี้คุณไม่ได้ไปเที่ยวไหนกับท่านพี่จูเหรอ?”“เธอต้องการอะไร?” แดร์ริลถามออกไปตรง ๆแดร์ริลก็ได้แต่บ่นอยู่ในใจไปด้วย ‘ทีน่าคนนี้มักจะหลบหน้าฉันอยู่ตลอดเวลาเมื่อเธอสังเกตเห็นฉันจากไกล ๆ ต้องมีอะไรผิดปกติแน่ ๆ ที่วันนี้เธอตามหาฉันด้วยตัวเอง’ทีน่านิ่งไปและตอบอย่างระมัดระวังว่า “ตอนที่ฉันเดินผ่านทางเข้าเมื่อกี้นี้ ฉันได้ยินจากลูกศิษย์ที่เฝ้ายามอยู่ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งมาหาคุณ”ขณะที่เธอพูดนั้น ทีน่าแสดงท่าทีจริงใจ แต่เธอก็เฝ้าสังเกตปฏิกิริยาของแดร์ริลอย่างระมัดระวังในช่วงสองวันที่ผ่านมา แดร์ริลได้พูดคุยกับจูปาเจี๋ยเกี่ยวกับโลกใหม่ ศิษย์หญิงของดินแดนมัจฉาเหมสามคนจะนั่งฟังพวกเขาอยู่