‘นั่นก็เป็นอีกสำนักหนึ่งของผู้บ่มเพาะงั้นเหรอ? ทำไมชื่อฟังดูเพี้ยน ๆ จัง'ลิลี่ขมวดคิ้วและผงกศีรษะ พร้อมกับพูดว่า “เข้าใจแล้ว!”จริง ๆ แล้วเธอไม่ต้องการเป็นส่วนหนึ่งของสำนักมุสิก แต่เธอก็เห็นได้ว่าคนเหล่านี้ไม่ใช่คนที่เธอควรจะไปยั่วโมโหสักเท่าไหร่ มันจะเป็นผลดีกับเธอมากกว่าถ้าเธอมีไหวพริบกับเรื่องนี้เธอเชื่อว่าพวกเขาจะต้องฆ่าเธอถ้าหากเธอปฏิเสธพวกเขา เธออยู่ในที่เปลี่ยวที่ห่างไกลออกไป และถ้าเธอตายไปก็คงไม่มีใครรับรู้ด้วยซ้ำเวสต์ลีย์พยักหน้าอย่างพอใจเมื่อเห็นลิลี่เชื่อฟัง เขามองไปรอบ ๆ “เอาล่ะ ฉันว่าพวกเราพักกันพอแล้ว ตามฉันไปดูรอบ ๆ กันอีกครั้งเถอะ”เมื่อเขาพูดเช่นนั้น เวสต์ลีย์ก็พาทุกคนเดินไปที่ไหนสักแห่งที่อยู่ไม่ไกลเมื่อตอนที่ลิลี่ฟื้นขึ้นมา ร่างกายของเธอปวดร้าวไปทั้งตัว แต่เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ เธอทำได้เพียงแค่กัดฟันแล้วเดินตามไปอย่างเงียบ ๆในขณะเดียวกัน ณ ทวีปโมอาน่าตอนเหนือของนิกายเมธาสวรรค์ ทีน่านั่งอยู่ในห้องโถงหลักดินแดนมัจฉาเหมอย่างเงียบ ๆ เธอดูอับอายและคับข้องใจลูกศิษย์ของดินแดนมัจฉาเหมหลายสิบคนที่ยืนอยู่ข้างเธอเองก็ดูไม่พอใจเช่นกันแล้วทันใดนั้นเอง ศิษย์ชายค
แดร์ริลนั่งอยู่บนเก้าอี้ม้าหินอ่อนในกระท่อมอีกด้านของสวนลูกแพร์ดินแดนพฤกษาสวรรค์ เขากำลังเพลิดเพลินกับวิวทิวทัศน์ที่สวยงามขณะที่นอนอาบแดดอยู่ก่อนหน้านี้ จูปาเจี๋ยได้ออกไปตกปลากับศิษย์หญิงสามคนของดินแดนมัจฉาเหม แดร์ริลรู้สึกไม่อยากไป ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ตามไปในตอนนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงที่อ่อนโยนตามมาด้วยรอยยิ้มของทีน่าในขณะที่เธอเดินผ่าน “ท่านพ่อ…”เมื่อทีน่าเดินเข้าไปถึงเขา เธอก็แสดงท่าทีว่านอนสอนง่าย “วันนี้คุณไม่ได้ไปเที่ยวไหนกับท่านพี่จูเหรอ?”“เธอต้องการอะไร?” แดร์ริลถามออกไปตรง ๆแดร์ริลก็ได้แต่บ่นอยู่ในใจไปด้วย ‘ทีน่าคนนี้มักจะหลบหน้าฉันอยู่ตลอดเวลาเมื่อเธอสังเกตเห็นฉันจากไกล ๆ ต้องมีอะไรผิดปกติแน่ ๆ ที่วันนี้เธอตามหาฉันด้วยตัวเอง’ทีน่านิ่งไปและตอบอย่างระมัดระวังว่า “ตอนที่ฉันเดินผ่านทางเข้าเมื่อกี้นี้ ฉันได้ยินจากลูกศิษย์ที่เฝ้ายามอยู่ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งมาหาคุณ”ขณะที่เธอพูดนั้น ทีน่าแสดงท่าทีจริงใจ แต่เธอก็เฝ้าสังเกตปฏิกิริยาของแดร์ริลอย่างระมัดระวังในช่วงสองวันที่ผ่านมา แดร์ริลได้พูดคุยกับจูปาเจี๋ยเกี่ยวกับโลกใหม่ ศิษย์หญิงของดินแดนมัจฉาเหมสามคนจะนั่งฟังพวกเขาอยู่
นับตั้งแต่เมแกนกลายเป็นหัวหน้าพันธมิตร ผู้คนมากมายก็มาเยี่ยมเธอทุกวันด้วยเหตุนี้ ห้องโถงใหญ่ของสำนักง๊อไบ๊จึงเต็มไปด้วยผู้คนอยู่เสมอ พวกเขาทั้งหมดเป็นประมุขสำนักของสำนักต่าง ๆ จากทั่วจักรวาลโลกเมื่อไม่กี่วันก่อน เมแกนสั่งให้สำนักหลักทั้งหมดกำจัดสำนักที่เกี่ยวข้องกับแดร์ริล ตอนนี้สำนักหลักทั้งหมดมารวมตัวกันที่นั่นเพื่อรายงานความคืบหน้า!“หัวหน้าพันธมิตรแคสเทลโล เราได้กำจัดสำนักที่เกี่ยวข้องกับแดร์ริลไปเกือบทั้งหมดแล้ว!”“หัวหน้าพันธมิตรแคสเทลโล ฉันกำจัดเพื่อนของแดร์ริลไปได้หลายคนแล้ว!”ทุกคนกำลังรายงานความคืบหน้าให้เมแกนทราบเมแกนยิ้มขณะที่เธอพยักหน้าอย่างเห็นพ้อง “เยี่ยมมาก พวกคุณทำได้ดีมาก ฉันจะให้รางวัลพวกคุณทุกคนด้วยยาแก้พิษของโอสถวันแห่งความมืดมิดของปีนี้”“ขอบคุณหัวหน้าพันธมิตรแคสเทลโล!” ทุกคนตอบพร้อมกันฟังดูตื่นเต้น พวกเขามองไปที่เมแกนด้วยความเกรงกลัวและความเคารพไปพร้อม ๆ กันความจริงก็คือมันทรมานมากเมื่อโอสถวันแห่งความมืดมิดออกฤทธิ์ทันใดนั้นเอง ร่างหนึ่งที่ดูลุกลี้ลุกลนแต่ก็ดูตื่นเต้นได้พุ่งเข้ามาในห้องโถงใหญ่ “หัวหน้าพันธมิตรแคสเทลโล!”เขาคือวัตสัน ทักเกอร์ ประมุขน
“ขลุ่ยหยกนางฟ้า? ฟังดูอลังการเป็นพิเศษ แต่ขลุ่ยก็ดูปกติธรรมดา”“ไม่เห็นจะมีแม้แต่พลังงานวิญญาณใด ๆ รอบ ๆ มันเลยนะ”ทุกคนกำลังพูดคุยกันเรื่องขลุ่ย แลกเปลี่ยนความคิดเห็นของพวกเขา วัตสันยื่นขลุ่ยให้เมแกนแล้วพูดว่า “หัวหน้าพันธมิตรแคสเทลโล ลองดูนี่สิ”เมแกนหยิบขลุ่ยขึ้นมาและเลิกคิ้ว “มันก็แค่เพียงขลุ่ยที่เสียไปแล้ว มีอะไรให้ดูอีก?”ขณะที่เธอพูดเช่นนั้น เมแกนก็ยังคงปล่อยพลังภายในของเธอและอัดพลังเข้าไปในขลุ่ย แล้วเธอก็นำขลุ่ยขึ้นมาไว้ใกล้ปากและเริ่มเป่าลมเข้าไปในสมัยที่เธออยู่ในโรงเรียน เมแกนได้ร่ำเรียนดนตรีมาสองสามปีฮูฮู้ฮู~ในขณะที่ทุกคนได้ยินเสียงใส ๆ ของขลุ่ยอยู่นั้นเองโครม!หลังจากที่พวกเขาได้ยินเสียงขลุ่ย พลังที่แข็งแกร่งก็เริ่มไหลเวียนไปทั่วบริเวณนั้น พลังนั้นก่อตัวเป็นชั้น ๆ กลางอากาศ!ทุกคนดูหวาดกลัวเมื่อสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวของพลัง! ทุก ๆ คนเริ่มอุดหู แล้วพวกเขาก็เริ่มรู้สึกมึนงงและเริ่มยืนทรงตัวไม่ได้ ตั้งแต่ได้ยินเสียงของขลุ่ยนั่น!นอกจากนั้น ทุกคนรู้สึกเหมือนว่าช่วงท้องของตนเองได้ถูกควบคุมไว้!เสียงจากขลุ่ยมันช่างน่ากลัวมาก!นั่นไม่ใช่ขลุ่ยธรรมดาแล้ว มันเป็นอ
พวกเขามองไปบนฟ้าที่อยู่ไกลออกไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ มันคือทิศที่แดนมัชฌิมอยู่ เมฆและลมเกิดการแปรเปลี่ยนอย่างมาก ทำให้มันยิ่งดูน่าทึ่งทุกคนต่างตกตะลึง และบางคนอดไม่ได้ที่จะพึมพำออกมา “แม่เจ้า…มันจะใช่อาวุธมหาประลัยอีกชิ้นหนึ่งไหมเนี่ย?”เมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ค้นพบขวานแยกนภา ท้องฟ้าและพื้นดินก็สั่นสะเทือน ไม่กี่เดือนถัดมา สุสานโบราณของลิโป้ก็ถูกค้นพบ และยังทำให้เกิดการสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งเก้าทวีปอีกด้วย ทุกคนยังคงจดจำสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ได้อย่างเต็มตาเมื่อเขาพูดเช่นนั้น ก็มีบางคนแทรกเขาขึ้นมา “เป็นไปไม่ได้ สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นถ้าอาวุธมหาประลัยถูกค้นพบเข้า”"ใช่แล้ว นอกจากนี้ หัวหน้าพันธมิตรเพิ่งได้รับอาวุธมหาประลัยมา ถ้าหากมีปรากฏการณ์แปลก ๆ ควรมาจากที่ที่เราอยู่แทน”“หรืออาจจะมีคนพบสุสานโบราณอีกแห่งงั้นเหรอ?”“ดูเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้นเหมือนกันนะ”ทุกคนต่างพูดคุยกัน แต่เมแกนไม่ตอบรับใด ๆ เธอแค่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เธอดูตื่นเต้นและเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกไม่กี่วินาทีต่อมา เมแกนสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “ถ้าเป็นอาวุธมหาประลัยหรือสุสานโบราณ จะต้องเป็นการค้นพบสมบัติที่อันยิ่ง
โครม!ร่างของแดร์ริลร่วงตกลงมาอย่างรวดเร็วและเขาก็โอดครวญ เขาตกลงมากระแทกกับกิ่งไม้ก่อนที่จะร่วงลงมากับพื้นปึก!แดร์ริลร่วงตกลงมาอย่างแรงเมื่อไม่มีการป้องกันจากพลังภายในของเขา พลังไหลเวียนเลือดของเขาเพิ่มขึ้น และเขารู้สึกว่ากระดูกทั้งหมดของเขาแตกหักในขณะที่เขาอาเจียนเลือดเต็มปากไม่มีส่วนไหนของร่างเขาที่ไม่เจ็บปวดเลย วิสัยทัศน์การมองเห็นของเขาเริ่มมืดมัวลงและเขาก็กำลังจะหมดสติไป พร้อม ๆ กับที่เขารู้สึกโกรธอย่างมาก ทีน่าลอบซุ่มโจมตีเขาแบบนี้ได้อย่างไรกัน?แม้ว่าเสียงที่แดร์ริลตกลงมากับพื้นจะไม่ดังมากนัก แต่ก็ทำให้เวสต์ลีย์และพรรคพวกของเขาตื่นตัวในตอนนั้นเอง เวสต์ลีย์ก็หันมามองทันที ในขณะที่พวกเขาอยู่ห่างกันหลายสิบฟุต และมีป่าลึกกั้นระหว่างพวกเขาอยู่ เขาจึงมองไม่เห็นแดร์ริล แต่เวสต์ลีย์เป็นคนที่ระมัดระวังตัวมาก ดังนั้นเขาจึงถามศิษย์ที่อยู่ข้าง ๆ ทันทีว่า “นั้นเสียงอะไรน่ะ? ได้ยินไหม?”ทุกคนมองหน้ากันและเริ่มตอบกลับ“เสียงเหมือนมีอะไรหล่นลงมาเลย”“ใช่ ๆ ฉันก็ได้ยินเหมือนกัน”เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เวสต์ลีย์ก็ไม่ลังเลใด ๆ พร้อมกับโบกมือ “ไปดูกันเถอะ!” พูดจบเขาก็เดินนำไปลูกศิษ
เวสต์ลีย์และคนอื่น ๆ ตื่นเต้นมากเมื่อเห็นสิ่งที่พวกเขาขโมยมาจากแดร์ริล แววตาของพวกเขาจ้องมองมันอย่างว่างเปล่า‘ผู้ชายคนนี้สวมจี้ที่คอของเขา นอกจากนี้เขายังมีเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติสีทองแวววาวและเม็ดยาวิญญาณอีกด้วย’‘ชายคนนี้มีสมบัติมากมายอยู่กับตัวเสียจริง’แดร์ริลถอนหายใจและพูดกับเวสต์ลีย์ว่า “สหาย ทั้งหมดนี้จะเป็นของนายถ้านายปล่อยฉันไป!”แท้จริงแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อน แดร์ริลคงจะไม่หันมองโจรปล้นสุสานอย่างพวกเขาด้วยซ้ำอย่างไรก็ตาม เขาไม่มีทางเลือกเพราะเขาไม่มีพลังภายใน และเขาคงไม่สามารถต่อกรกับพวกมันได้แดร์ริลครุ่นคิดดีแล้ว ตราบใดที่คนกลุ่มนี้เต็มใจปล่อยเขาไป เขาจะไม่ลังเลเลยที่จะให้อะไรก็ตามที่เขามีกับพวกเขา เขาสามารถนำมันกลับมาได้อย่างง่ายดายเสมอเมื่อพลังภายในของเขาฟื้นกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง“ปล่อยนายไป?”เวสต์ลีย์ยิ้มเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น แววตาของเขาดูผิดปกติ “นายมันซื่อบื้อเกินไป พวกเราสำนักมุสิกเชี่ยวชาญในการปล้นสุสาน นี่เป็นสิ่งที่ไม่มีใครควรมารับรู้เข้า นายเห็นพวกเราปล้นสุสานแล้ว นายคิดว่าฉันจะปล่อยนายไปเหรอ?”ขณะที่เขาพูด เวสต์ลีย์ก็โบกมืออย่างร้อนรน “นำเขาไปฝังซะ”ลู
ตอนนั้นเองบรรดาศิษย์ของสำนักมุสิกต่างก็ตั้งสติและเริ่มที่จะคุกเข่าลง พวกเขาก้มหน้ามองต่ำอย่างหวาดกลัวนี่มันแดร์ริล ประมุขแห่งสำนักประตูสุราลัย นักรบแห่งจักรวาลโลก มีคนกล้าทำให้เขาไม่พอใจด้วยเหรอ?แดร์ริลถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อได้เห็นดังนั้น เขาพูดอย่างสงบว่า “ไม่เป็นไร พวกคุณไม่รู้ ทุกคนลุกขึ้นเถอะ”ความจริงแล้วถ้าเป็นตามสถานการณ์ปกติ แดร์ริลไม่มีทางยกโทษให้พวกเขาง่ายดายแบบนี้ แต่เมื่อเวสต์ลีย์รู้ตัวตนของแดร์ริล เขาก็เปลี่ยนท่าทีทันใด แสดงให้เห็นความเคารพตามกฎของสังคมที่สำคัญกว่านั้น แดร์ริลก็ใช้พลังภายในไปมากแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่เหลือพลังพอจะมาลงโทษพวกเขา“ผมรู้สึกซาบซึ้งไม่รู้ลืมเลยครับ สำหรับความเข้าใจที่ท่านประมุขดาร์บี้มีให้” เวสต์ลีย์ปาดเหงื่อเย็นออกจากใบหน้า เขารู้สึกว่าตนเองโชคดีมาก‘โชคดีจริง ๆ ที่ฉันรู้ตัวตนของเขาได้ทันเวลา’หากว่าเขาฝังแดร์ริลไปโดยไม่ได้ตั้งใจ พวกเขาต้องเจอปัญหาใหญ่แน่แม้ว่ารอบข้างจะไม่มีคนอื่นอยู่ แต่สำนักประตูสุราลัยก็ทรงอิทธิพลมาก พวกเขาต้องรู้ได้โดยไม่ช้าขณะที่เขารู้สึกโล่งใจนั้น เวสต์ลีย์ก็รีบสั่งคนของสำนักตนให้ปลดแดร์ริลออกจากเชือกและช่วยให้
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ