บททั้งหมดของ คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: บทที่ 1221 - บทที่ 1230

2090

บทที่ 1221

นั่นเป็นช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดในชีวิตของแดร์ริล เขาอยากจะลืมมันไปและไม่ต้องการนึกถึงมันอีก หลังจากเหตุการณ์นั้นเมื่อกองทัพโลกใหม่บุกเข้าโจมตีเมืองตงไห่ โลงศพของรีเบคก้าก็ปรากฏขึ้นหลังจากการต่อสู้ที่หอคอยดาวปรารถนา ดังนั้นความจริงจึงถูกเปิดเผย ผู้คนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกผิดที่พวกเขาเข้าใจแดร์ริลผิดไป แดร์ริลสามารถลบล้างความเข้าใจผิดทั้งหมดได้หลังจากนั้น อย่างไรก็ตาม ฟลอเรียนได้ฉวยโอกาสหลบหนีไปพร้อมกับกองทัพโลกใหม่ ไม่เพียงแต่เขาจะหลบหนีไปแต่เขายังจับตัวอีวอนน์และโมนิก้าไปอีกด้วย! อีวอนน์ถูกส่งไปยังทวีปเวสท์ริงตันโดยจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ เขาได้มอบเธอให้กับโดน็อก ในขณะที่โมนิก้าต้องแยกทางกับแดร์ริลเป็นเวลาถึง 10 ปี เธอต้องฝ่าฟันอุปสรรคและความทุกข์ทนมากมายและในตอนนี้โมนิก้าก็ยังต้องแยกจากลูกชายของเธออีกด้วย ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฟลอเรียน! แดร์ริลโกรธมากยิ่งขึ้นเมื่อนึกถึงเรื่องราวเหล่านั้น! แดร์ริลต้องการฆ่าฟลอเรียนเสียตอนนั้น! อย่างไรก็ตาม แดร์ริลเจ็บหนักหลังจากการสู้รบกับ เลขาธิการแคว้นโลกใหม่ สโลน และทหารนับแสนจากกองทัพหลวง! เขาต้องสู้รบกับคนของโลกใหม่เพียงลำพัง และเขาก็
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1222

เครื่องรางข้ามภพมหัศจรรย์ในมือของอีเวตต์นั้น น่าอัศจรรย์มาก! ในตอนนั้น แม่ชีแห่งโชคชะตาบังเอิญสัมผัสเข้ากับเครื่องรางข้ามภพมหัศจรรย์ของแดร์ริล จนแดร์ริลถูกส่งไปยังทวีปตะวันตกออกอันยิ่งใหญ่โดยไม่ได้ตั้งใจ เครื่องรางนี้เป็นของที่หายากและมีเพียงไม่กี่ชิ้นบนโลกเท่านั้น! แต่เนื่องจากว่าอีเว็ตต์เป็นถึงเจ้าหญิงจากทวีปโลกใหม่ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอที่จะได้ครอบครองเครื่องรางข้ามภพมหัศจรรย์! อีเวตต์ได้รับเครื่องรางข้ามภพมหัศจรรย์เป็นของขวัญวันเกิดครบรอบ 16 ปี เครื่องรางชิ้นนี้ สามารถนำพาผู้คนไปยังสถานที่ที่ไม่สามารถคาดเดาได้ในเวลาวิกฤต ดังนั้นเธอจึงเก็บมันไว้กับตัวเธอเสมอ อีเวตต์ไม่มีความคิดที่ดีไปกว่านี้อีกแล้ว ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจใช้เครื่องรางชิ้นนี้เพราะว่าแดร์ริลกำลังตกอยู่ในอันตราย “เจ้าหญิง!” ฟลอเรียนหยุดการกระทำด้วยความหงุดหงิด อีเวตต์เป็นลูกสาวสุดที่รักของจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ แต่ทำไมเธอถึงได้ปกป้องแดร์ริลเอาไว้ในอ้อมแขนขณะที่เขากำลังจะโจมตีแดร์ริลเช่นนั้น! ฟลอเรียนไม่สามารถทำร้ายเจ้าหญิงได้! และที่สำคัญฟลอเรียนก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเครื่องรางในมือของอีเวตต์เลย
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1223

ลิลี่คิดถึงทุกช่วงเวลาที่เคยใช้ร่วมกับแดร์ริล! เธอนึกย้อนไปในอดีตถึงสิ่งที่เขาทำให้เธอ ฉากที่เคยตราตรึงอยู่ในหัวใจของลิลี่ก็ฉายขึ้นมาตรงหน้าทันที มันเป็นอดีตที่น่าจดจำและเป็นความทรงจำที่ดีตลอดช่วงชีวิตของเธออีกด้วย! เวลายังคงเดินไป ลิลี่รอเขาตั้งแต่เช้า จนบ่าย จนค่ำ แต่เธอก็ไม่เห็นแดร์ริลปรากฏตัว ทว่าลิลี่กลับไม่รู้เลยว่า แดร์ริลกำลังไปล้างแค้นให้กับการตายของอาจารย์ของเขาอยู่ นั่นจึงเป็นสาเหตุที่เขาล่าช้า อากาศยามค่ำคืนค่อย ๆ เย็นขึ้น หัวใจของลิลี่เย็นยะเยือกราวกับสายลมยามค่ำคืนที่ผ่านพัดมา 'แดร์ริล...หรือว่าเขาจะลืม? วันนี้เป็นวันครบรอบเจ็ดปีที่เราได้ให้คำมั่นสัญญากัน เขาลืมเรื่องนี้ไปแล้วเหรอ?’ ลิลี่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและมองดูเวลาบนหน้าจอ จากนั้นเธอก็รู้สึกปวดใจเมื่อได้เห็นว่ามันเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว! ร่างของลิลี่สั่นสะท้านขณะที่น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มของเธอโดยไม่รู้ตัว เธอเฝ้ารอการปรากฏตัวของชายที่เธอรักมาตลอดทั้งวัน แต่ดูเหมือนว่าแดร์ริลจะลืมเธอไปแล้ว 'ฉันเดาว่าเขากำลังมีความสุขดี เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็มีเพื่อนคู่คิดตั้งมากมาย' 'อีวอนน์ ยัง เดบร้า เกเบิล
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1224

อีเว็ตต์กำลังเดินทางไปในเมืองเพื่อตามหายามารักษาแดร์ริล จากนั้นไม่นานเขาก็ตื่นขึ้นมา เมื่อแดร์ริลลืมตาขึ้นมาเขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาเจ็บปวดโดยเฉพาะที่หลังของเขา เขารู้สึกเจ็บปวดจนแทบจะทนไม่ได้ 'ฟลอเรียน…ฉันจะฆ่าแก!' ในขณะที่แดร์ริลกำลังบ่นพึมพำกับตัวเองเขาก็เหลียวมองดูสภาพแวดล้อมที่อยู่ตรงหน้า ทันใดนั้นเขาก็ต้องตกตะลึง! 'ที่นี่ที่ไหน?' 'มีบางอย่างผิดปกติ!' 'ฉันไม่ได้อยู่ในวังหลวงของโลกใหม่หรอกเหรอ? ฉันจำได้ว่าฉันหมดสติไปหลังจากที่ฟลอเรียนโจมตีฉัน แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?' แดร์ริลพยามขยับเขยื้อนร่างกายของเขาในขณะที่เขากำลังรู้สึกประหลาดใจ แต่เขากลับไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะลุกขึ้นนั่ง สวบ! สวบ! ในเวลานั้น เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นก่อนที่ร่างของเด็กหนุ่มหลายคนจะเดินเข้ามาทางแดร์ริล เด็กหนุ่มพวกนั้นมีท่าทางราวกับพวกอันอันธพาลในท้องถิ่น แดร์ริลไอออกมาหลายครั้งเพราะความกระหายและอาการบาดเจ็บ เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงไอ พวกเขาจึงเดินมาพบแดร์ริลทันที "มีคนอยู่ที่นี่!" “ดูสิ เขาบาดเจ็บ ร่างของเขาเต็มไปด้วยเลือด!” “ดูเสื้อผ้าของเขาสิ ทำไมมันดูแปลกพิกล?” เมื่อได้เห็นเช่น
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1225

"ไม่!" แดร์ริลรู้สึกอับอาย เขารีบอธิบายให้อีเวตต์ฟังทันที “มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด ก่อนหน้านี้มีพวกอันธพาลหลายคน…” เมื่อได้ยินเช่นนั้น อีเวตต์ก็ไม่รอให้แดร์ริลพูดจบ เธอหัวเราะลั่น พร้อมพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ทะเล้นว่า “นายกำลังจะบอกว่า พวกอันธพาลหลายคนรังแกประมุขสำนักประตูสุราลัยผู้สง่างามงั้นเหรอ?” เมื่อพูดจบเธอก็หัวเราะอย่างขบขัน ฉากนั้นคงจะตลกน่าดู! "เธอ…" ใบหน้าของแดร์ริลร้อนผ่าว เขาแทบอยากจะมุดลงดิน บรรยากาศชวนให้อึดอัดใจ จากนั้นไม่นานแดร์ริลก็สูดหายใจเข้าและซ่อนความอับอายเอาไว้ก่อนจะพูดขึ้นว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่ได้?” อีเวตต์พูดขึ้นอย่างมั่นอกมั่นใจว่า "แน่นอนว่าฉันเป็นคนที่ช่วยชีวิตของนายเอาไว้ ถ้าไม่อย่างนั้นนายคงถูกฟลอเรียนฆ่าตายไปแล้ว!" อีเวตต์หันมองไปยังเมืองเมฆาที่อยู่ด้านหลัง จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า "ฉันไปในเมืองและถามชาวบ้านดูแล้ว ที่นี่คือเมืองเมฆาที่ตั้งอยู่ในทวีปโมอาน่าเหนือ!" ทวีปโมอาน่าเหนืองั้นเหรอ? เมืองเมฆางั้นเหรอ? แดร์ริลตกตะลึง "นี่!" อีเวตต์ขมวดคิ้วขณะที่เธอพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง "นายควรจะใส่เสื้อผ้าก่อน..." อีเว
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1226

“แดร์ริล นายได้เข่นฆ่าผู้คนของโลกใหม่ไปนับไม่ถ้วนแล้ว นายจะยอมปล่อยความคับข้องใจนี้ไปไม่ได้หรอ?” อีเวตต์กระทืบเท้าอย่างกระวนกระวาย แดร์ริลยังคงนิ่งเงียบ อีเวตต์กระวนกระวาย เมื่อเธอนึกบางอย่างขึ้นมาได้เธอจึงพูดขึ้นว่า "แดร์ริล นายจำตอนที่ลีรอยดูดกลืนพลังวิญญาณของอีวอนน์เมื่อสิบปีก่อนได้ไหม? ฉันได้ช่วยชีวิตเธอเอาไว้และนายก็ได้ให้สัญญาว่านายจะตอบแทนบุญคุณฉัน" จากนั้น อีเวตต์ก็พูดต่อว่า "และในตอนนี้ฉันต้องการให้นายไว้ชีวิตพ่อของฉันเพื่อตอบแทนบุญคุณของฉัน!" เมื่อได้ยินเช่นนั้น แดร์ริลก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ หลังจากเงียบไปหลายนาที จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า "ก็ได้!" แดร์ริลตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูหงุดหงิด แดร์ริลต้องรักษาคำพูดถึงแม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจทำเช่นนั้น นอกจากนั้นเขาก็ได้ฆ่าเลขาธิการแคว้นโลกใหม่เพื่อแก้แค้นให้กับอาจารย์ของเขาแล้ว แดร์ริลไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมวางมือ เมื่อเห็นว่าแดร์ริลยอมตกลงทำตามเงื่อนไข เธอก็รู้สึกดีใจและพูดขึ้นว่า "ดี! นายรับปากฉันแล้ว และนายก็ไม่สามารถกลับคำพูดได้" ในที่สุดอีเวตต์ก็รู้สึกโล่งใจ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำให้แดร์ริลยอมตกลงทำตามคำขอร้อง
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1227

ผ่านไปราว ๆ 10 นาที ในที่สุดพวกเขาก็เข้ามาถึงยังพื้นที่เปิดโล่งภายในถ้ำ พวกเขาได้เห็นหุบเขาที่สวยงามซึ่งมีป่าดอกท้อบานสะพรั่งอยู่ใกล้ ๆ ลำธารสายหนึ่งที่ดูคดเคี้ยว มีหญ้าสีเขียวขจีปกคลุมไปทั่วบริเวณริมลำธารและยังมีดอกไม้และพุ่มไม้แปลกตาอีกมากมาย สายลมอ่อนพัดเอื่อย ๆ อย่างน่าหลงใหล! ว้าว! สถานที่นี้สวยงามมาก มันเหมือนสวรรค์! ทั้งแดร์ริลและอีเวตต์ต่างก็ต้องตกตะลึง พวกเขาไม่คาดคิดว่าภายในถ้ำจะมีสถานที่ที่งดงามเช่นนี้ เมื่ออีเวตต์กลับมามีสติ เธอก็แบกแดร์ริลเดินไปที่ลำธารทันที ที่ริมลำธารมีกระท่อมมุงจากอยู่หลายหลัง แม้ว่ากระท่อมมุงจากจะดูเรียบง่ายแต่มันก็ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม ที่ตรงประตูของกระท่อมมุงจากหลังหนึ่ง มีชายชราผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่ที่นั่นและดูเหมือนว่าเขากำลังรักษานกกระเรียนสีขาวขาหักและมีเลือดไหลอยู่ นกกระเรียนตัวนั้นร้องออกมาอย่างแผ่วเบา แดร์ริลสังเกตุเห็นว่าชายผู้นั้นมีรูปร่างกำยำ เขาแต่งกายด้วยผ้าลินินและไร้ซึ่งพลังภายใน ในตอนแรก แดร์ริลคิดว่าเขาดูเหมือนชาวไร่ชาวสวนธรรมดา ๆ ที่อาศัยอยู่บนภูเขา แต่ถึงอย่างนั้นกลับมีรังสีบางอย่างที่บ่งบอกถึงความน่าเกรงขามของเ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1228

ดีไวน์ ฟาร์เมอร์เป็นเสมือนดั่งเทพเจ้าในอดีตของจักรวาลโลก! เขาเป็นหนึ่งในบุรุษกลุ่มแรก ๆ ที่มีชื่อเสียง! แดร์ริลคุ้นเคยกับประวัติและชื่อของดีไวน์ ฟาร์เมอร์เป็นอย่างดี! 'แต่ว่า มันไม่ถูกต้อง!' ในหนังสือประวัติศาสตร์ได้บันทึกเอาไว้ว่า ดีไวน์ ฟาร์เมอร์มีสารพิษสะสมสารอยู่ในร่างกายมากเกินไป เนื่องจากเขาได้ลิ้มรสสมุนไพรทางวิญญาณหลายชนิด ดังนั้นเขาจึงเสียชีวิตลงจากการกินสมุนไพรที่เข้าไปทำลายลำไส้ของเขา แล้วเขายังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?' ชายชราผู้นี้คือดีไวน์ ฟาร์เมอร์ที่มีชื่อเสียงหรือเป็นที่รู้จักกันในนามจักรพรรดิหยาน เป็นความจริงที่ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ได้ลิ้มรสสมุนไพรหลายชนิดตามที่ถูกกล่าวไว้ในบันทึกทางประวัติศาสตร์ แต่มีข้อมูลบางอย่างผิดพลาด นั่นเป็นเพราะว่าสมุนไพรที่เขากินเข้าไปทำให้ร่างกายของเขาเปลี่ยนไปเหมือนได้เกิดใหม่! เขาทนต่อโรคภัยไข้เจ็บได้ทุกชนิดจนมีอายุที่ยืนยาวขึ้นเป็นเวลานานนับพันปี ในความเป็นจริง หากผู้บ่มเพาะสามารถทะลวงผ่านระดับจักรพรรดิยุทธไปได้ พวกเขาก็จะมีภูมิคุ้มกันต่อโรคภัยต่าง ๆ และมีอายุขัยที่ยืนยาวขึ้น สาเหตุที่ทำให้ดีไวน์ ฟาร์เมอร์มีชีวิตที่ยืนยาวขึ้นนั้นไม่ใ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1229

อีเวตต์ตื่นเต้นมาก เธอรีบแบกแดร์ริลขึ้นหลังจากนั้นเธอก็รีบทำตามคำสั่งของดีไวน์ ฟาร์เมอร์ทันที อีเวตต์วางร่างของแดร์ริลลงบนเตียงไม้ไผ่ เมื่อได้เห็นเลือดบนตัวของแดร์ริล ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็สั่งอีเวตต์ว่า "ถอดเสื้อผ้าของเขาออก แล้วทำความสะอาดบาดแผล ข้าจะทายาให้เขา" 'อะไรนะ?' 'ฉันต้องเปลื้องผ้าเขางั้นเหรอ?' อีเวตต์ตัวสั่นเมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความอับอาย เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนอีเวตต์เพิ่งจะช่วยแดร์ริลสวมเสื้อผ้า แต่ในตอนนี้เธอกลับต้องช่วยเขาถอดเสื้อผ้าออก! ใบหน้าของอีเวตต์แดงระเรื่อ! แดร์ริลเองก็ผงะเช่นกัน 'บัดซบ! ฉันต้องถูกถอดเสื้อผ้าออกอีกแล้วเหรอ?' เมื่อได้เห็นท่าทางลังเลของอีเวตต์ ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็ขมวดคิ้ว “มัวรออะไร? ข้าบอกให้เปลื้องผ้าสามีของเจ้าออก เร็วเข้า! เขาเสียเลือดมากและเส้นลมปราณของเขาก็บอบช้ำมากด้วย เราจะรอช้าไม่ได้แล้ว” 'สามีงั้นเหรอ?' อีเวตต์ตกตะลึงไปชั่วขณะเมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเธอแดงก่ำจนร้อนผ่าว แดร์ริลหัวเราะเบา ๆ ดีไวน์ ฟาร์เมอร์คิดว่าพวกเขาเป็นสามีภรรยากัน! เมื่อเห็นว่าอีเวตต์กำลังเ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1230

'อะไรนะ?' ผลข้างเคียงของยาคือจะทำให้มองไม่เห็นเป็นเวลาสองถึงสามวันงั้นเหรอ? แดร์ริลตกตะลึง เมื่อได้เห็นสีหน้าที่ดูตกใจของแดร์ริล ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็หันมองไปที่อีเวตต์และพูดขึ้นว่า "ในช่วงสองถึงสามวันนี้เขาจะมองไม่เห็น ดังนั้นเจ้าควรจะดูแลเขาให้ดี และตอนนี้เจ้าก็เป็นผู้ช่วยแพทย์ของข้าแล้ว ข้าจะเรียกหาเจ้าเมื่อข้าต้องการ" เมื่อพูดจบดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็หันหลังกลับและเดินเข้าไปในกระท่อมมุงจากอีกหลังหนึ่งเพื่อพักผ่อนทันที เมื่อเขาจากไปแล้วอีเวตต์ก็รู้สึกโล่งใจ เธอมองดูแดร์ริลก่อนจะถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงว่า “นายรู้สึกดีขึ้นหรือเปล่า?” แดร์ริลสูดหายใจเข้าและยิ้ม "ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก ขอบคุณมากนะอีเวตต์..." แดร์ริลกล่าวออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ เพราะอีเวตต์ได้เสียสละเพื่อเขาเป็นอย่างมาก อีเวตต์ตอบอย่างเรียบง่ายว่า "ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก ขอแค่นายจำสิ่งที่นายได้สัญญากับฉันเอาไว้ก็พอ! ฉันหวังว่าเมื่อนายหายดีแล้ว ความคับข้องใจระหว่างนายกับราชวงศ์ของโลกใหม่จะหมดไป" ในขณะที่แดร์ริลกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เขาก็สังเกตเห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าของเขาได้กลายเป็นความมืดมิด จากนั้นเขาก
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
121122123124125
...
209
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status