อีเวตต์ตื่นเต้นมาก เธอรีบแบกแดร์ริลขึ้นหลังจากนั้นเธอก็รีบทำตามคำสั่งของดีไวน์ ฟาร์เมอร์ทันที อีเวตต์วางร่างของแดร์ริลลงบนเตียงไม้ไผ่ เมื่อได้เห็นเลือดบนตัวของแดร์ริล ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็สั่งอีเวตต์ว่า "ถอดเสื้อผ้าของเขาออก แล้วทำความสะอาดบาดแผล ข้าจะทายาให้เขา" 'อะไรนะ?' 'ฉันต้องเปลื้องผ้าเขางั้นเหรอ?' อีเวตต์ตัวสั่นเมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความอับอาย เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนอีเวตต์เพิ่งจะช่วยแดร์ริลสวมเสื้อผ้า แต่ในตอนนี้เธอกลับต้องช่วยเขาถอดเสื้อผ้าออก! ใบหน้าของอีเวตต์แดงระเรื่อ! แดร์ริลเองก็ผงะเช่นกัน 'บัดซบ! ฉันต้องถูกถอดเสื้อผ้าออกอีกแล้วเหรอ?' เมื่อได้เห็นท่าทางลังเลของอีเวตต์ ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็ขมวดคิ้ว “มัวรออะไร? ข้าบอกให้เปลื้องผ้าสามีของเจ้าออก เร็วเข้า! เขาเสียเลือดมากและเส้นลมปราณของเขาก็บอบช้ำมากด้วย เราจะรอช้าไม่ได้แล้ว” 'สามีงั้นเหรอ?' อีเวตต์ตกตะลึงไปชั่วขณะเมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเธอแดงก่ำจนร้อนผ่าว แดร์ริลหัวเราะเบา ๆ ดีไวน์ ฟาร์เมอร์คิดว่าพวกเขาเป็นสามีภรรยากัน! เมื่อเห็นว่าอีเวตต์กำลังเ
'อะไรนะ?' ผลข้างเคียงของยาคือจะทำให้มองไม่เห็นเป็นเวลาสองถึงสามวันงั้นเหรอ? แดร์ริลตกตะลึง เมื่อได้เห็นสีหน้าที่ดูตกใจของแดร์ริล ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็หันมองไปที่อีเวตต์และพูดขึ้นว่า "ในช่วงสองถึงสามวันนี้เขาจะมองไม่เห็น ดังนั้นเจ้าควรจะดูแลเขาให้ดี และตอนนี้เจ้าก็เป็นผู้ช่วยแพทย์ของข้าแล้ว ข้าจะเรียกหาเจ้าเมื่อข้าต้องการ" เมื่อพูดจบดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็หันหลังกลับและเดินเข้าไปในกระท่อมมุงจากอีกหลังหนึ่งเพื่อพักผ่อนทันที เมื่อเขาจากไปแล้วอีเวตต์ก็รู้สึกโล่งใจ เธอมองดูแดร์ริลก่อนจะถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงว่า “นายรู้สึกดีขึ้นหรือเปล่า?” แดร์ริลสูดหายใจเข้าและยิ้ม "ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก ขอบคุณมากนะอีเวตต์..." แดร์ริลกล่าวออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ เพราะอีเวตต์ได้เสียสละเพื่อเขาเป็นอย่างมาก อีเวตต์ตอบอย่างเรียบง่ายว่า "ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก ขอแค่นายจำสิ่งที่นายได้สัญญากับฉันเอาไว้ก็พอ! ฉันหวังว่าเมื่อนายหายดีแล้ว ความคับข้องใจระหว่างนายกับราชวงศ์ของโลกใหม่จะหมดไป" ในขณะที่แดร์ริลกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เขาก็สังเกตเห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าของเขาได้กลายเป็นความมืดมิด จากนั้นเขาก
“แดร์ริล?” อีเวตต์สังเกตเห็นว่าแดร์ริลไม่ตอบสนองเขาเพียงแค่จ้องมองมาที่เธอด้วยความงุนงง ดังนั้นเธอจึงนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จากนั้นใบหน้าที่งดงามของเธอก็กลายเป็นแดงระเรื่อในทันที “นาย…นายมองเห็นฉันเหรอ?” อีเวตต์รีบกลับเข้าไปในอ่างน้ำทันที จากนั้นเธอก็โผล่หน้าขึ้นมาเหนือน้ำเล็กน้อย ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวเพราะความรู้สึกอับอาย "ฉันไม่เห็นอะไรเลย ฉันไม่เห็นจริง ๆ!" แดร์ริลกลับมามีสติสัมปชัญญะและตอบกลับเธออย่างเคอะเขิน เขากำลังโกหกอย่างโจ่งแจ้ง "นาย…" อีเวตต์รู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนมาก เธอกระทืบเท้าอย่างกระวนกระวาย “หลับตาแล้วหันกลับไปเดี๋ยวนี้!” อีเวตต์แทบจะร้องไห้ออกมา ‘เป็นไปได้ยังไง? เขาควรจะมองไม่เห็นเป็นเวลาสองถึงสามวันไม่ใช่เหรอ? แต่เขากลับมองเห็นอีกครั้งในเวลาเพียงแค่สองถึงสามชั่วโมงเช่นนี้ได้ยังไง?’ อีเวตต์รู้สึกหงุดหงิดและอับอาย เธอเป็นถึงเจ้าหญิงที่สง่างามแต่แดร์ริลกลับเห็นเธอในสภาพที่เปลือยเปล่าเช่นนี้! "ก็ได้ ก็ได้!" แดร์ริลยิ้มพร้อมพยักหน้า เขาสัมผัสได้ถึงความอับอายและความโกรธของอีเวตต์ ดังนั้นเขาจึงรีบหลับตาลงอย่างรวดเร็วก่อนจะหันไปยังทิศทางอื่น “ฉันไม่
พรึบ! พรึบ! สาวกของสำนักประตูสุราลัยรีบออกมาจากคฤหาสน์แสงจันทร์ “นั่นใคร? "อะไร..." สาวกหลายคนตะโกนขึ้นด้วยความโกรธขณะที่พวกเขาออกมา เมื่อพวกเขาได้เห็นซากศพที่อยู่บนพื้น พวกเขาก็สูดหายใจเข้าและสัมผัสกับอากาศที่เย็นยะเยือก! พวกเขาประหลาดมากยิ่งขึ้นเมื่อได้เห็นแอมโบรสลอยอยู่กลางอากาศ! เด็กสิบขวบผู้นั้นชั่วร้ายมาก! “ฉันคือแอมโบรส ฉันเป็นสาวกของสำนักประกายแสง! ในเมื่อคฤหาสน์แสงจันทร์ เป็นสาขาย่อยของสำนักประตูสุราลัย ดังนั้นฉันจึงมาที่นี่เพื่อทำลายคฤหาสน์แสงจันทร์! สาวกของสำนักประตูสุราลัยทุกคนจงออกมาให้ฉันฆ่าซะ!” แอมโบรสพูดอย่างเย็นชาขณะที่เขาถือค้อนทรราชย์เอาไว้แน่น จากนั้นแอมโบรสก็พุ่งเข้าไปในฝูงชน! "ย๊าก!" เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นเมื่อค้อนทรราชย์ของแอมโบรส พุ่งเข้าใส่สาวกสำนักประตูสุราลัยจนกระดูกของพวกเขาแตกหักก่อนจะล้มลงไปบนพื้นและนอนจมกองเลือดทันที … ในขณะเดียวกัน ภายในถ้ำของดีไวน์ ฟาร์เมอร์ ในทวีปโมอาน่าเหนือ เวลาสิบวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว อาการบาดเจ็บของแดร์ริลค่อย ๆ ฟื้นตัวภายใต้การดูแลอย่างระมัดระวังของอีเวตต์ แดร์ริลยังไม่หายดี เข
ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ ทักทายพวกเขาทั้งคู่ด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ “ลมอะไรหอบพวกเจ้ามาที่นี่?” อะไรนะ? ชายผมลอนสีแดงเพลิง คือซู่หรง เทพอัคคีอย่างนั้นเหรอ? แดร์ริลรู้สึกราวกับว่าในหัวของเขามีเสียงพึมพำ เขาพูดไม่ออกเพราะความตกใจ! หากผู้บ่มเพาะ สามารถก้าวผ่านจักรพรรดิยุทธไปได้ อายุขัยของพวกเขาจะยืนยาวมากขึ้นและจะไม่เจ็บป่วยได้ง่าย ๆ ดังนั้นเทพอัคคีในตำนาน ซู่หรง จึงยังมีชีวิตอยู่ แต่ถึงอย่างนั้น แดร์ริลก็แทบจะไม่เชื่อสายตาถึงแม้ว่าเขาจะได้เห็นเทพอัคคีด้วยตาตัวเองก็ตาม อีเวตต์เองก็รู้สึกตกใจเช่นกัน มันเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจอยู่แล้วที่เธอได้พบกับดีไวน์ ฟาร์เมอร์ แต่แล้วเธอยังได้มาพบกับซู่หรงอีกด้วย! มันเป็นความรู้สึกเหมือนฝัน! แดร์ริลและอีเวตต์ไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเขากำลังอยู่ที่ภูเขากาลี ภูเขากาลี เป็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ทางตอนเหนือของทวีปโมอาน่าเหนือ และภูเขาแห่งนี้ก็มีถ้ำถึง 36 ถ้ำและมีดินแดนศักดิ์สิทธิ์ถึง 72 แห่ง! และในแต่ละถ้ำยังมีเทพโบราณและบุคคลเหนือธรรมชาติอาศัยอยู่! ถ้ำของดีไวน์ ฟาร์เมอร์เป็นหนึ่งใน 72 ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เทพอัคคีของซู่หรงอยู่ใกล้กับด
“แดร์ริล!” อีเวตต์เดินเข้าไปหาเขาด้วยความรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย เธอสะกิดเขาและกระซิบเบา ๆ ว่า ”เลิกพูดจาไร้สาระได้แล้ว" ผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาคือซู่หรง เทพอัคคี แดร์ริลต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ที่เขากล้าพูดว่าเทพอัคคีอาจจะไม่สามารถเอาชนะหมีหิมะพันปีเช่นนั้นได้ เมื่อได้เห็นใบหน้าที่เป็นกังวลของอีเวตต์ แดร์ริลก็หันมากล่าวกับเธอด้วยรอยยิ้มว่า "เชื่อฉันเถอะ ฉันเพียงแค่ต้องการให้คำแนะนำเขาก็เท่านั้น ผู้อาวุโสซู่หรงไม่ถือสาอยู่แล้ว" "เจ้าหนุ่ม!" ซู่หรงเหล่ตามองแดร์ริลอย่างถี่ถ้วน “เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้าจะไม่สามารถเอาชนะสัตว์ร้ายตัวนั้นได้?” แดร์ริลยิ้มขณะที่เขาสบตากับซู่หรง จากนั้นเขาก็พูดขึ้นช้าๆ ว่า "ผู้อาวุโสซู่หรง ตามที่ท่านอธิบายเอาไว้ก่อนหน้านี้ หมีหิมะตัวนั้นอาศัยอยู่ในป่าหิมะ ถ้าหากผมเดาไม่ผิด สถานที่ที่คุณต่อสู้กับมันคือ ที่ไหนสักแห่งในป่าหิมะ" ซู่หรงพยักหน้า แดร์ริลกล่าวต่อว่า "ผู้อาวุโสซู่หรง คุณเป็นที่รู้จักในฐานะเทพอัคคี แน่นอนว่าในบรรดาธาตุทั้งห้า คุณคือธาตุไฟ และหมีหิมะตัวนั้นก็เปรียบเสมือนดั่งน้ำ ทางเดินในป่าหิมะถูกปกคลุมไปด้วยหิมะตลอดทั้งปีและยังเต็มไปด้วยธาต
เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้น แดร์ริลก็รีบลุกขึ้นทันที จากนั้นเขาก็เห็นซู่หรง เทพอัคคีก้าวเข้ามาด้วยใบหน้าที่ดูตื่นเต้น ในขณะที่ในมือของเขามีไก่ย่างและสุรา นอกจากนี้ยังมีคราบเลือดติดอยู่บนเสื้อผ้าของเขาอีกด้วย! เห็นได้ชัดว่าซู่หรงได้ไปต่อสู้กับหมีหิมะพันปีและดูเหมือนว่าเขาจะได้รับชัยชนะกลับมา หยวนลี่เองก็เดินตามซู่หรงมาด้วยเช่นกัน ซู่หรงมองแดร์ริลด้วยรอยยิ้ม เขาดูตื่นเต้นมาก "วิธีการของเจ้านั้นยอดเยี่ยมมาก! ทันทีที่ข้าล่อหมีหิมะตัวนั้นออกมาจากป่าหิมะ พลังของมันก็อ่อนลงเป็นอย่างมาก ข้าแทบจะไม่ต้องใช้ความพยายามเลย ข้าสามารถกำจัดมันได้อย่างง่ายดาย ยอดเยี่ยมจริง ๆ!" ซู่หรงหัวเราะ ซู่หรงจ้องมองแดร์ริลอย่างชื่นชม หยวนลี่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มีใบหน้าที่ซับซ้อน เธอไม่คาดคิดว่าเด็กหนุ่มจะสามารถหาจุดอ่อนของหมีหิมะพันปีได้เพียงเพราะได้ยินเรื่องเล่าจากสามีของเธอเท่านั้น มันน่าทึ่งมาก! เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยดังขึ้นที่ด้านนอก ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็ออกมาจากกระท่อมมุงจากของเขาทันที "ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ เจ้าหนุ่มผู้นี้น่าทึ่งมาก" ซู่หรงหันมาและพูดกับดีไวน์ ฟาร์เมอร์อย่างตื่นเต้น "ข้าได้ลองใช้วิ
ในขณะที่แดร์ริลมองดูสุราสองไหนั้น เขาก็หัวเราะและพูดขึ้นว่า "พี่ชายซู่หรง เรื่องการดื่มนี่ผมไม่เคยกลัวใครเลย!" “จริงหรือเปล่า? ข้าหวังว่าเจ้าไม่ได้พูดโอ้อวดหรอกนะ วันนี้ข้าจะทำให้เจ้าเมาเอง...” “มาเลย ผมไม่กลัว!” เมื่อกล่าวจบ พวกเขาก็หัวเราะขึ้นอย่างร่าเริง จากนั้นพวกเขาก็นั่งลงและดื่มสุราด้วยกันอย่างมีความสุข … ในขณะเดียวกัน ที่ภูเขาง้อไบ๊ ในทวีปจักรวาลโลก! ภูเขาง้อไบ๊ เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เพราะมีสำนักง้อไบ๊ตั้งอยู่ และสาวกของสำนักง้อไบ๊ก็มีแต่ผู้หญิงเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าล่วงล้ำเข้ามาภายในอาณาเขตของพวกเธอ ภูเขาง้อไบ๊เงียบสงบมาเป็นเวลายาวนานนับพันปี อย่างไรก็ตาม ในค่ำคืนนี้ที่บนภูเขาง้อไบ๊เต็มไปด้วยแสงไฟและการประดับประดาของสายรุ้งมากมาย ซึ่งทำให้บรรยากาศดูครื้นเครงเนื่องจากว่าสำนักง้อไบ๊จะมีการเฉลิมฉลองเกิดขึ้น ในวันพรุ่งนี้เป็นวันครบรอบ 2,000 ปีของสำนักง้อไบ๊ สำนักง้อไบ๊ได้ก่อตั้งขึ้นมาเป็นเวลา 2000 ปีแล้ว ดังนั้นงานเฉลิมฉลองในวันพรุ่งนี้จะเป็นงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของสำนักง้อไบ๊ สำนักง้อไบ๊สามารถยืนหยัดได้อย่างมั่นคงในโลกยุทธภพมาเป็นเวลา 2000 ปีแล้ว! ใ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ