All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1141 - Chapter 1150

บรรยากาศเปลี่ยนเป็นความอึดอัด พวกเขาจ้องมองแดร์ริลอย่างสับสนโดยไม่รู้ว่าจะพูดอะไร แดร์ริลไม่พูดอะไรเช่นกัน เขายังคงมองหาห้าเทพธิดาในหมู่ฝูงชนต่อไป ไม่นานเขาก็ได้เห็นพวกเธอนั่งอยู่ในมุมหนึ่งของห้องขัง แดร์ริลรู้สึกดีใจเมื่อได้เห็นพวกเธอ เขารีบเข้าไปหาพวกเธออย่างรวดเร็ว แดร์ริลยิ้มให้ซินดี้ก่อนจะพูดขึ้นว่า "เหล่าเจ้าพระราชวังฟูเหยา ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยพวกคุณ" น้ำเสียงของเขาไม่ได้ฟังดูเจ้าชู้เหมือนเมื่อก่อน ถ้าเป็นเมื่อก่อนแดร์ริลจะแกล้งซินดี้เมื่อมีโอกาส และเขาก็ยังเคยเรียกเธอว่า 'ภรรยา' อีกด้วย เมื่อเทพธิดาตัวน้อยสละพลังวิญญาณของเธอเพื่อช่วยชีวิตของเขา เขาก็รู้สึกผิดต่อซินดี้และสี่เทพธิดามากเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการพูดจาหยอกล้อพวกเธออีก "แดร์ริล!" เมื่อได้เห็นแดร์ริล ซินดี้ก็ยิ้มและพยักหน้าพร้อมพูดขึ้นว่า "ฉันรู้ว่าควินซีไม่ใช่สาวกของสำนักประตูสุราลัย ฉันรู้ว่านายจะไม่ทำแบบนั้นกับพวกเรา!" มีเพียงพระราชวังฟูเหยาเท่านั้นที่เชื่อใจแดร์ริลและไม่สาปแช่งเขาเหมือนสำนักอื่น ๆ ซินดี้และสี่เทพธิดาเชื่อว่าแดร์ริลไม่ใช่คนเช่นนั้น ขณะที่ซินดี้พูด สี่เทพธิดาก็พยักหน้าเช่นก

"ก็ได้! แดร์ริลถอนหายใจและกล่าวขึ้นอย่างไม่เต็มใจว่า “ฉันจะช่วยทำลายโซ่โลหะบนร่างของออโรร่า จากนั้นเธอจะต้องคืนแก่นแท้ของมังกรให้กับฉัน” แดร์ริลพูดด้วยความโกรธที่กำลังเดือดพล่านอยู่ภายในใจ แดร์ริลต้องการโจมตีเมแกนและบดขยี้เธอเพื่อแย่งชิงแก่นแท้ของมังกรกลับคืนมา แต่เนื่องจากว่าแก่นแท้ของมังกรเปราะบางเกินไป ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการเสี่ยง ไม่เพียงแต่แก่นแท้ของมังกรจะอยู่ในมือของเมแกนเท่านั้น แต่นั่นหมายถึงชีวิตของเทพธิดาตัวน้อยก็อยู่ในกำมือของเธอเช่นกัน ดังนั้นแดร์ริลจะต้องระมัดระวังไม่ให้เกิดความเสียหายกับแก่นแท้ของมังกร เมื่อแดร์ริลรับปากที่จะช่วยเจ้าสำนักของเธอ เมแกนจึงพยักหน้าอย่างยินดี “ไม่ต้องกังวล ฉันจะคืนมันให้กับนายทันทีที่นายช่วยเจ้าสำนักของฉันแล้ว” เมื่อได้เห็นเช่นนั้น แม่ชีแห่งโชคชะตาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก 'โชคดีที่เมแกนเก็บสมบัติอันล้ำค่าของแดร์ริลขึ้นมาได้ก่อน ถ้าไม่อย่างนั้นแดร์ริลคงจะหันหลังและทิ้งทุกคนไปจริง ๆ ตอนนี้ฉันไม่มีพลังภายในเหลืออยู่เลย ฉันจึงไม่สามารถช่วยพี่สาวของตัวเองได้’ แดร์ริลเดินตรงเข้าไปหาเจ้าสำนักออโรร่าทันที เมื่อมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ แดร์ร

ควินซีทรงพลังเกินไป! 'ถึงแม้ว่าฉันจะมีพลังภายในที่บริสุทธิ์ แต่ฉันก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธออยู่ดี! เธอเป็นถึงจักรพรรดิยุทธขั้นห้าและอยู่เหนือฉันหนึ่งระดับ!' แดร์ริลรีบตั้งหลักและจ้องหน้าควินซีอย่างแน่วแน่ แดร์ริลมิอาจเก็บซ่อนความตื่นตระหนกบนใบหน้าได้! 'ไม่ ฉันสู้เธอไม่ได้ เพราะฉันจะต้องพ่ายแพ้ให้กับเธอ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่สามารถออกไปโดยที่ไม่มีแก่นแท้ของมังกรได้เช่นกัน!' จิตใจของแดร์ริลรู้สึกว้าวุ่นขณะที่เขาคิดเช่นนั้น! ควินซียกมือขึ้นอีกครั้ง จากนั้นพลังภายในอันรุนแรงก็สั่นสะเทือนและหมุนวนขึ้นตรงหน้าของเธอ วินาทีต่อมา พลังที่น่าสะพรึงกลัวก็ปรากฏขึ้นและถูกแช่แข็งในอากาศ ทันใดนั้นมันก็ก่อตัวขึ้นและกลายเป็นกระบี่สีเลือดที่น่าเกรงขามอยู่กลางอากาศ! กระบี่ยาวสีเลือดก่อตัวขึ้นด้วยพลังภายในของควินซี! มันส่องแสงสีแดงแวววาวราวกับสีของเลือดออกมา จากนั้นเธอก็โบกมือขึ้นกลางอากาศอย่างไม่รีรอ กระบี่ยาวสีเลือดฟาดลงในอากาศก่อนจะพุ่งตรงไปทางแดร์ริลด้วยพลังอันรุนแรง! “ยอมแพ้ซะแดร์ริล!” ควินซีพูดขึ้นอย่างเย็นชา กระบี่ยาวสีเลือดพุ่งผ่านอากาศด้วยความเร็วจนแดร์ริลแทบจะถูกผ่าครึ่ง!

ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดออโรร่าก็กลับมามีสติ แดร์ริลนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอและทำได้เพียงรอคอยให้จุดสกัดคลายลงเท่านั้น ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะมีช่วงเวลาที่น่าจดจำกับออโรร่า แต่การโจมตีของควินซีที่หอคอยดาวปรารถนาก่อนหน้านี้ ก็ทำให้แดร์ริลเจ็บหนักเช่นกัน แดร์ริลนั่งสมาธิและพยายามฟื้นฟูร่างกายด้วยพลังภายใน ผ่านไปไม่นานเขาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ 'โชคดีที่ฉันมีพลังหยางที่บริสุทธิ์ ดังนั้นร่างกายของฉันจึงฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว' 'ใช่! ฉันจะต้องรีบหาทางไปนำแก่นแท้ของมังกรกลับคืนมาให้เร็วที่สุด' ในขณะที่คิดเช่นนั้น แดร์ริลก็ได้ยินเสียงร่างกายที่ขยับไปมาของออโรร่าดังขึ้น เธอตื่นแล้ว “แดร์ริล!” เมื่อออโรร่าตื่นขึ้นมา เธอก็จ้องมองแดร์ริลด้วยใบหน้าที่แดงก่ำเพราะความอับอายและความโกรธแค้น! ดวงตาของเธอน่ากลัวราวกับปีศาจร้าย! แดร์ริลเหงื่อตกเมื่อได้เห็นรังสีสังหารที่เปล่งออกมาจากร่างกายของออโรร่า ออโรร่าดูน่ากลัวถึงแม้ว่าเธอจะไร้พลังภายใน ‘แต่เธอเป็นคนที่เข้าหาฉันก่อน แล้วทำไมฉันจะต้องกลัวเธอด้วยล่ะ?’ “แดร์ริล! แก…” ออโรร่ากัดริมฝีปากแน่นด้วยแววตาที่เกลียดชัง “แกพรากความบริสุทธิ์ของฉัน

“นายท่าน เถาอู้ตัวน้อยเชื่อฟังดีมาก” จีเวลพูดด้วยรอยยิ้ม "ทุกครั้งที่ฉันกับซิสเตอร์เดบร้าไปซื้อของ เถาอู้ตัวน้อยก็จะช่วยเราถือของด้วยเช่นกัน" แดร์ริลหัวเราะและยกมือขึ้นลูบหัวเถาอู้ตัวน้อย หลังจากที่แดร์ริลเล่นกับเถาอู้ตัวน้อยได้ครู่หนึ่งเขาก็พูดขึ้นว่า "พ่อทูนหัว จีเวล พวกคุณกลับไปที่คฤหาสน์คาร์เตอร์ก่อน ผมจะต้องกลับไปที่หอคอยดาวปรารถนาเพื่อนำแก่นแท้ของมังกรกลับคืนมา สถานที่นั้นมันอันตรายเกินไป พวกคุณไม่ควรกลับไปที่นั่น" จีเวลเป็นกังวล “แล้วนายท่านจะไปที่นั่นคนเดียวได้เหรอ?” ก่อนหน้านี้แดร์ริลได้เล่าว่าควินซีเป็นจักรพรรดิยุทธขั้นห้า ดังนั้นมันจึงอันตรายเกินไปที่เขาจะกลับไปยังหอคอยดาวปรารถนาเพียงลำพัง แดร์ริลยิ้มและตอบเธอ “ได้สิ ไม่ต้องเป็นห่วง” "ถ้าอย่างนั้นก็ได้!" โซรันพยักหน้า “ดูแลตัวเองด้วยนะแดร์ริล” โซรันและจีเวลกำลังจะจากไป อย่างไรก็ตาม เถาอู้ตัวน้อยยังคงเกาะแขนของแดร์ริลเอาไว้แน่นและไม่ยอมจากไป เมื่อมันยอมรับว่าแดร์ริลเป็นนายของมันแล้ว ดังนั้นทั้งคู่จึงมีสายสัมพันธ์พิเศษ ถึงแม้ว่าจีเวลและเดบร้าจะเป็นคนดูแลเถาอู้ตัวน้อยตลอดเวลา แต่มันกลับรู้สึกผูกพันกับแดร์ริลมา