All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1111 - Chapter 1120

ลอร่ากัดริมฝีปากแน่น เธอเป็นถึงเจ้าสำนักประกายแสงและไม่เคยมีใครกล้าแตะต้องเธอ! ลอร่าจึงรู้สึกอัปยศเมื่อแดร์ริลจับคางของเธอ! "อยากฆ่าฉันงั้นเหรอ?" รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฎขึ้นในดวงตาสีแดงของแดร์ริล เขาเข้าไปใกล้และตบหน้าเธออย่างแรง! เพี๊ยะ! ในการตบครั้งนั้น แดร์ริลได้ใช้กำลังทั้งหมดจนทำให้ลอร่ากรีดร้องออกมาเพราะความเจ็บปวดและล้มลงบนพื้นทันที ไม่มีความสงสารในแววตาของแดร์ริล เขาพูดกับลอร่าอย่างเย็นชาว่า "เธอคงจะคิดไม่ถึงว่าฉันจะกลับมาแก้แค้นเธอเร็วขนาดนี้สินะ!" แดร์ริลเคียดแค้นเมื่อเขาตระหนักได้ว่า เขาถูกลอร่าทรมานอย่างน่าสังเวชเพียงใด บัดซบ! ไม่เพียงแต่เขาจะถูกทรมานแต่เธอยังนำแก่นแท้ของมังกรหนีไปด้วย! ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะสามารถนำมันกลับคืนมาได้ แต่เขาก็ไม่สามารถลืมเหตุการณ์ที่เลวร้ายนั้นได้เลย การตบนั้นทำให้ลอร่ามึนงง เมื่อเธอกลับมามีสติเธอก็จ้องหน้าแดร์ริลด้วยสายตาอาฆาตแค้น “ฆ่าฉันเลยสิ! แต่ถ้าหากว่าฉันหนีรอดไปได้ ฉันจะตามหาแกและบดขยี้แกให้ตายอย่างน่าสมเพช!” ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่เพียงแต่จะทำลายสำนักประกายแสงของเธอเท่านั้น แต่เขายังกล้าตบหน้าเธออีกด้วย! ความเกลียดชังที่ลอ

แดร์ริลมองไปที่โรเบิร์ตก่อนจะตอบเขาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ผมต้องขอโทษด้วยครับ แต่ผมคงจะส่งแก่นแท้ของมังกรคืนให้คุณไม่ได้ เพราะว่าผมต้องใช้มันเพื่อช่วยชีวิตใครบางคน” "นายพูดอะไรนะ?" สีหน้าของโรเบิร์ตเปลี่ยนไปทันที เขาขมวดคิ้วเพราะความโกรธ แม้แต่บรรดาผู้บ่มเพาะเองก็รู้สึกโกรธเมื่อได้ยินเช่นนั้น แดร์ริลจ้องหน้าเขาอย่างใจเย็นก่อนจะพูดขึ้นว่า “ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ดังนั้นผมจะไม่ปิดบังตัวตนของผมอีกต่อไป ผมคือประมุขสำนักประตูสุราลัยจากจักรวาลโลก แดร์ริล ดาร์บี้! และที่ผมมายังทวีปมิสท์ลอเรน ก็เพื่อตามหาแก่นแท้ของมังกรเพื่อนำไปช่วยชีวิตของผู้หญิงที่ผมรัก!" จากนั้นแดร์ริลก็พูดต่อว่า "ดังนั้นผมจึงไม่สามารถส่งแก่นแท้ของมังกรคืนให้คุณได้ แต่ผมจะไม่เอามันไปฟรี ๆ ถ้าหากว่าในอนาคตคุณต้องการสิ่งใด คุณบอกผมมาได้ทันทีและผมจะช่วยเหลือคุณอย่างเต็มที่!” คำพูดของแดร์ริลฟังดูจริงใจ เพราะถึงยังไงแก่นแท้ของมังกรก็เป็นสมบัติอันล้ำค่าที่สืบต่อกันมายาวนานของตระกูลบ๊อกซ์ 'อะไรนะ?' 'ประมุขสำนักประตูสุราลัย!' โรเบิร์ตตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เขาจ้องหน้าแดร์ริลด้วยสายตาที่ว่างเปล่าและพูดไม่ออก

ทว่าไม่มีใครสังเกตเห็นว่าอีเวตต์รู้สึกหดหู่ใจ เพราะการล่าสัตว์ในครั้งนี้มีซอว์เยอร์เข้าร่วมด้วย! จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ได้ยืนกรานที่จะให้อีเว็ตต์แต่งงานกับซอว์เยอร์ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกกระวนกระวายใจยิ่งนัก "เอาล่ะ พวกเจ้าจับคู่กันเพื่อทำการแข่งขันการล่าสัตว์ได้" จักรพรรดิแห่งโลกใหม่กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะพูดต่อว่า “และผู้ที่จับสัตว์ได้มากที่สุดจะเป็นผู้ชนะ” จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ชำเลืองมองซอว์เยอร์และพูดขึ้นว่า “ซอว์เยอร์ เจ้าไปกับเจ้าหญิงอีเวตต์!” “ขอรับ ฝ่าบาท!” เมื่อได้ยินคำสั่งของจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ สีหน้าของซอว์เยอร์ก็เต็มไปด้วยความสุข เขารีบเดินเข้าไปยืนข้าง ๆ อีเวตต์ทันที ซอว์เยอร์ตระหนักได้ว่าจักรพรรดิเปิดโอกาสให้เขาได้อยู่กับเจ้าหญิง ดังนั้นเขาจึงรู้สึกยินดี ในทางกลับกัน อีเวตต์ แสดงสีหน้าที่ไม่เต็มใจอย่างเห็นได้ชัด แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ต้องการต่อต้านความปรารถนาของพ่อของเธอต่อหน้าผู้คนมากมาย ดังนั้นเธอจึงยอมไปกับซอว์เยอร์อย่างไม่เต็มใจ ซอว์เยอร์เองก็รู้ดีว่าอีเวตต์ไม่ได้เต็มใจไปกับเขา แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้ใส่ใจ ซอว์เยอร์แสดงทักษะการล่าสัตว์อย่างเต็มที่เ

เมื่อได้เห็นแดร์ริลวิ่งเข้าไปในอาคาร โรเบิร์ตก็ขมวดคิ้วแน่น แดร์ริลกำลังไปซ่อนตัวอยู่ในนั้น “ผู้อาวุโสบ๊อกซ์ เราควรจะทำยังไงดี?” “ที่นี่คืออาคารสำนักงาน พวกเราจะตามเขาเข้าไปหรือเปล่า?” พวกเขาลังเลใจอยู่ครู่หนึ่ง ข้อตกลงของผู้บ่มเพาะในทวีปมิสท์ลอเรน คือการไม่รบกวนความสงบสุขของคนทั่วไป ดังนั้นพวกเขาจะต้องหาทางแก้ไขปัญหาโดยที่ไม่มีคนธรรมดาเข้ามาเกี่ยวข้อง ในเวลานี้ ภายในอาคารสำนักงานยังมีแสงสว่างจากแต่ละชั้น ซึ่งหมายความว่ายังมีผู้คนทำงานอยู่ พวกเขาไม่แน่ใจว่าแดร์ริลจะไปซ่อนตัวอยู่ที่ใด และพวกเขาก็กังวลว่าพวกเขาอาจจะทำให้ประชาชนผู้บริสุทธิ์ได้รับบาดเจ็บถ้าหากพวกเขาวิ่งไล่ตามแดร์ริลเข้าไป “เอาล่ะ เราจะเดินตามหาเขาทีละชั้น และเมื่อเราได้ตัวเขามาแล้ว อย่าพึ่งทำร้ายเขาในทันที” ใบหน้าของโรเบิร์ตฉายแววความกังวลเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น "แน่นอน!" ทุกคนพยักหน้าและเดินเข้าไปในอาคารสำนักงานทันที จากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายกันไปและแบ่งกันค้นหาแดร์ริลทุกชั้นอย่างละเอียด ในเวลานั้น แดร์ริลเสียใจที่เขาตัดสินใจวิ่งเข้ามาในอาคารแห่งนี้ เ*ย! ‘ในนี้ไม่มีที่ที่ฉันสามารถซ่อนตัวได้เลย!’ แดร

“อาจารย์เซเรนดิพิตี้!” โรเบิร์ตหันกลับมาถาม แม่ชีแห่งโชคชะตาว่า "เมื่อกี้คุณเห็นใครเข้ามาที่นี่บ้างหรือเปล่าครับ?" แม่ชีแห่งโชคชะตากัดริมฝีปากแน่น เธอรู้ว่าโรเบิร์ตคือคนที่ตามล่าแดร์ริลอยู่ แม่ชีแห่งโชคชะตาตอบเบา ๆ ว่า "ฉันนั่งคัดลายมืออยู่ที่นี่คนเดียวและไม่มีใครเข้ามาเลย เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าผู้อาวุโสบ๊อกซ์? ใบหน้าของเธอยังคงสงบนิ่งขณะที่เธอกล่าวเช่นนั้น ใบหน้าของโรเบิร์ตดูผิดหวังเล็กน้อย จากนั้นเขาก็กล่าวว่า "ไม่มีอะไร ถ้าเช่นนั้นผมไม่รบกวนเวลาของอาจารย์เซเรนดิพิตี้แล้ว" จากนั้นโรเบิร์ตก็เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว เมื่อโรเบิร์ตเดินมา กลุ่มผู้บ่มเพาะก็เดินกลับมารวมตัวกันที่นั่น “ผู้อาวุโสบ๊อกซ์ เราหาตัวแดร์ริลไม่เจอ” “ฉันก็หาเขาไม่เจอเหมือนกัน!” “เจ้าคนเจ้าเลห์นั่นไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนกันนะ!” ใบหน้าของโรเบิร์ตมืดลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น “หรือว่าเขาจงใจล่อลวงให้พวกเรามาเสียเวลาอยู่ที่นี่แล้วหนีออกไปแล้ว?” 'อาจจะใช่!' 'มันก็อาจจะเป็นไปได้!' โรเบิร์ตครุ่นคิดก่อนจะกวักมือเรียกพวกเขา "ถ้าอย่างนั้นเรารีบออกไปตามหาเขาข้างนอกกันเถอะ!" เมื่อพูดจบโรเบิร์ตก็เดินนำผู้บ