All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1101 - Chapter 1110

ในเวลานั้น โมนิก้ารู้สึกประหม่าจนพูดไม่ออก ในตอนนั้น เมื่อที่เธอหนีออกจากเกาะสราญรมย์ เธอเคยสาบานกับตัวเองว่า เธอจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับประมุขนิกายจ้าวสวรรค์อีกต่อไป โมนิก้าไม่เคยคิดเลยว่า เธอจะได้กลับมาพบกับเขาอีกครั้ง! ผ่านมาหลายปี ผมเผ้าของประมุขนิกายจ้าวสวรรค์ก็ดูยุ่งเหยิงและเขาทำตัวประหลาดราวกับคนสติไม่ดี แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็เป็นถึงจักรพรรดิยุทธขั้นสาม! ประมุขนิกายจ้าวสวรรค์กวาดสายตามองโมนิก้า จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่ไทเลอร์และเหล่านักฆ่า ดวงตาของเขาฉายแววความโหดร้ายและดุดัน “ใครบังอาจมารบกวนข้า ตายซะ! พวกเจ้าทั้งหมดต้องตาย!” เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของประมุขนิกายจ้าวสวรรค์ หัวหน้ากลุ่มนักฆ่าก็เหงื่อตกทันที แต่เมื่อเขาเห็นว่าชายผู้นั้นดูคลุ้มคลั่ง เขาก็ตะโกนขึ้นอย่างไม่เกรงกลัวว่า "ไอ้คนบ้านี่มาจากไหน? แกอย่ามาแส่หาเรื่องจะดีกว่า!" ฟึบ! ประมุขนิกายจ้าวสวรรค์ไม่พูดอะไรอีก เขาค่อย ๆ ยกมือขึ้น จากนั้นรังสีของความแข็งแกร่งและทรงพลังก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขาทันที วินาทีต่อมา มังกรทองทั้งเก้าก็ปรากฏตัวขึ้น! จากนั้นอากาศโดยรอบก็แปรปรวนในทันใด! "มังกรนพเก้าทะยานฟ้า!

โมนิก้าพยักหน้าตอบรับประมุขนิกายจ้าวสวรรค์ จากนั้นเธอก็เดินเข้าไปหาไทเลอร์เพื่อฝังร่างของเขา ไทเลอร์เป็นคนดีและเขาก็ได้ปกป้องเธอด้วยชีวิต ดังนั้น เธอจึงไม่สามารถทิ้งร่างของเขาเอาไว้เช่นนั้นได้ ประมุขนิกายจ้าวสวรรค์รีบเดินเข้ามาช่วยเธอทันที หลังจากที่ฝังร่างไทเลอร์แล้ว ทั้งสามคนก็ออกเดินทางต่อไป แอมโบรสจับมือโมนิก้าเอาไว้แน่นก่อนจะพูดขึ้นเบา ๆ ว่า “คุณแม่ครับ เราต้องพาคนแปลกคนนั้นไปกับเราด้วยเหรอครับ? เขาเพิ่งฆ่าลุงไทเลอร์ไป ผมกลัว…" โมนิก้าปลอบโยนเด็กชายอย่างอ่อนโยน “ไม่ต้องกลัวนะแอมโบรส ชายแปลกหน้าคนนี้ไม่ใช่คนเลว” เมื่อพูดเช่นนั้น โมนิก้าก็หันไปมองประมุขนิกายจ้าวสวรรค์ด้วยความรู้สึกผสมปนเป ทั้งสามคนเดินทางต่อไปยังจักรวาลโลก วันต่อมา เมื่อพวกเขาเดินมาถึงยังหุบเขาแห่งหนึ่ง โมนิกาก็ยิ้มและพูดกับแอมโบรสว่า “แอมโบรส เมื่อเราข้ามหุบเขาลูกนี้ไป เราจะได้เห็นมหาสมุทรแห่งความตาย และหลังจากที่เราข้ามมหาสมุทรแห่งความตายไป เราก็จะไปถึงยังจักรวาลโลก” ดวงตาของโมนิก้าเต็มไปด้วยความปรารถนาขณะที่เธอกล่าวเช่นนั้น เมื่อไปถึงยังจักรวาลโลก เธอจะได้พบแดร์ริลไหมนะ? 'แดร์ริลที่รัก คุณ

ในขณะเดียวกัน ณ คฤหาสน์ของสองสาวพี่น้องตระกูลบ๊อกซ์ ในทวีปมิสท์ลอเรน แดร์ริลรู้สึกเหมือนเขาติดอยู่ในความฝันอันแสนยาวนาน ก่อนที่ในที่สุด เขาก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวอย่างรุนแรง 'เ*ย! ผู้หญิงเลวทราม ลอร่า แฮนสันนั่น!' เธอลอบโจมตีเขาจากด้านหลังจนทำให้เขาเกือบจะไม่มีชีวิตรอดออกมา และเธอก็ยังใช้แส้เฆี่ยนตีเขาอีกหลายครั้งจนร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล เมื่อตอนที่เขาถูกช่วยเหลือออกมาจากหอบรรพบุรุษของตระกูลบ๊อกซ์ เขาก็หมดสติไปแล้ว แดร์ริลสาปแช่งลอร่าอยู่ภายในใจ ไม่นานเขาก็ตระหนักได้ว่า เขากำลังนอนอยู่บนเตียงภายในห้อง ที่คฤหาสน์ของสองสาวพี่น้องตระกูลบ๊อกซ์ แดร์ริลเหลือไปเห็นทิฟฟานี่ บ๊อกซ์นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงในชุดเดรสยาว เธอกำลังนั่งไขว่ห้างในท่าทางที่แสดงให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอันบอบบางของเธอ สีหน้าของทิฟฟานี่แสดงออกถึงความสงสัยและความหยอกล้อในเวลาเดียวกัน “ตื่นแล้วเหรอ?” ทิฟฟานี่ถามเบา ๆ จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและเดินไปที่เตียงของแดร์ริลก่อนจะพูดหยอกล่อเขา “ไม่เลวหนิ ดูคุณแข็งแรงน่าดู คุณบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้นแต่ก็ยังรอดมาได้” ไม่รู้ว่าเขาจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แดร์ริลพ

ณ สโมสรไฮบิสคัส ที่เมืองว่านไห่ เจ้าของสโมสรแห่งนี้คือเฟลิกซ์ เบลคลีย์ แต่เขาไม่มีเวลาบริหารจัดการสโมสรด้วยตัวเอง ดังนั้นเขาจึงว่าจ้างผู้จัดการเพื่อดูแลแทนเขา ภายในสโมสรได้รับการตกแต่งอย่างหรูหรา สโมสรแห่งนี้เป็นสถานที่สำหรับผู้มีอิทธิพลและคนร่ำรวยที่เข้าใช้บริการ และสองพี่น้องแฮนสันก็อยู่ที่นี่ ภายในห้องดีลักซ์ที่อยู่ชั้นบนสุดของสโมสร มัตเตโอนั่งอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว เขารู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย มัตเตโอดูอ่อนแอจนสูญเสียรูปลักษณ์ที่น่าเกรงขามไป ลอร่านั่งอยู่บนโซฟาตรงข้ามด้วยใบหน้าที่งดงามและดูสงบนิ่ง "พี่สาว!" มัตเตโอมองออกไปภายนอกหน้าต่างก่อนจะถามขึ้นอย่างตื่นตระหนกว่า “พี่แน่ใจใช่ไหมว่าที่นี่ปลอดภัยจริง ๆ ? ฉันได้ยินมาว่าตระกูลบ๊อกซ์ได้รวบรวมผู้คนจำนวนมากเพื่อตามล่าหาแก่นแท้ของมังกรคืน!” มัตเตโอกำมือแน่นอย่างไม่รู้ตัว ในมือเขามีสีทองแวววาวเปร่งประกายออกมา มันคือแก่นแท้ของมังกร! ลอร่าหัวเราะและพูดขึ้นว่า “ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุดเสมอ! ถึงแม้ว่าตระกูลบ๊อกซ์จะรวบรวมผู้บ่มเพาะในทวีปมิสท์ลอเรนทั้งหมดมาเพื่อตามล่าเรา แต่พวกเขาก็คิดไม่ถึงว่า

เมื่อแดร์ริลพูดเช่นนั้น เขาก็เดินเข้ามาในลิฟต์แล้ว พนักงานต้อนรับตัวสั่นเทา! คนที่ชายผู้นั้นคุยด้วยคือเฟลิกซ์ เบลคลี่ย์ เจ้านายของเธออย่างนั้นเหรอ? โทรศัพท์ของแดร์ริลอยู่ในมือที่สั่นเทาของเธอ! 'นักเรียนที่น่าสงสารคนนั้นเรียกเจ้านายว่าอะไรนะ?' "ส่งโทรศัพท์มาให้ฉัน!" บิลลี่ตะโกนขณะคว้าโทรศัพท์จากมือของผู้หญิงคนนั้นและพูดขึ้นอย่างระมัดระวังว่า "ฮัลโหล นั่นบอสเหรอครับ?" “บิลลี่ วีลเลอร์! นายใช่ไหมที่เป็นคนขวางทางบราเธอร์แดร์ริล? ไอ้คนตาบอด!” เฟลิกซ์ตะคอกใส่พนักงานของเขาด้วยความโกรธ ถึงแม้ว่าเฟลิกซ์จะไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่ทุกคนก็สามารถจินตนาการได้ถึงความโกรธเกรี้ยวของเขา! “บอสครับ ชายคนนั้นยังอยู่ในชุดนักศึกษาอยู่เลย ผมคิดว่าอาจจะมีการเข้าใจผิดเกิดขึ้น…” บิลลี่กล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ "ไอ้บ้า! อย่าตัดสินหนังสือจากหน้าปก! ไม่ใช่ทุกคนที่เป็นเหมือนนาย! นายใช้เงินเดือนไปกับเสื้อผ้าราคาแพง! แต่บางคนที่เขาแต่งตัวบ้าน ๆ ก็ไม่ใช่คนที่นายจะสามารถทำให้พวกเขาขุ่นเคืองได้! บัดซบ! นายโดนไล่ออก!" อะไรนะ? จิตใจของบิลลี่ว่างเปล่าในทันใด เขาแทบจะร้องไห้ออกมา ในขณะที่พนักงานต้อนรับที