บทที่ 1114

เขาหนีไปดื้อ ๆ แบบนั้นเลยเหรอ?

โรเบิร์ตรู้สึกเจ็บหน้าอกจนแทบจะล้มลงกับพื้น

“หยุดอยู่ตรงนั้นนะ!”

“แดร์ริล นายคิดว่าจะไม่มีใครในทวีปมิสท์ลอเรนสามารถเอาชนะนายได้งั้นเหรอ!”

"หยุดเขา!"

พวกเขาตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยวก่อนจะไล่ตามแดร์ริลไป

…

ในขณะเดียวกัน ที่กระท่อมของนิกายจ้าวสวรรค์ ในโลกใหม่

ประมุขนิกายจ้าวสวรรค์จ้องหน้าโมนิก้าอย่างไม่ละสายตา เมื่อแอมโบรสบอกว่าคนที่ชื่อโมนิก้า วอนห์ คือแม่ของเขา ประมุขนิกายจ้าวสวรรค์จึงรู้สึกตกใจและสับสนเมื่อได้ยินเช่นนั้น

"เธอ…เธอคือโมนิก้าอย่างนั้นเหรอ?" ประมุขจ้าวสวรรค์ถามขึ้นก่อนอาการเจ็บปวดศรีษะของเขาจะกำเริบอีกครั้ง

โมนิก้ารู้ว่าเขาสติไม่ดี ดังนั้นเธอจึงรีบแก้ตัวทันทีว่า "คุณกำลังเข้าใจผิด แอมโบรสแค่พูดเรื่องไร้สาระ"

"อ้อ!"

ประมุขนิกายจ้าวสวรรค์พยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะพึมพำเบา ๆ ว่า “ภรรยาของฉันมีใบหน้าที่งดงามเหมือนเธอ แต่ภรรยาของฉันยังไม่มีลูก…ลูกของเธอโตมากแล้ว”

โมนิก้ารู้สึกประหลาดใจ แต่เธอก็โล่งใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เมื่อเธอตระหนักได้ว่าประมุขนิกายจ้าวสวรรค์คิดถึงภรรยาของเขาเพียงใด เธอก็หายใจอย่างสิ้นหวังเพราะความรู้สึกผ