บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 3791 - บทที่ 3800

“เจ้าชายออสบอร์น!”ซามูเอลตบไคลด์ลอยกระเด็นออกไปทันทีโดยไม่ให้เวลาเขาได้โต้ตอบอะไรเลยหลายคนรีบวิ่งเข้าไปหาไคลด์เพื่อช่วยอุ้มเขาขึ้นมากลุ่มผู้หญิงสวย ๆ ที่อยู่ข้างหลังเขาต่างตกตะลึงพวกเธอไม่คิดว่าจู่ ๆ ชายชราจะตบหน้าไคลด์ได้อย่างง่ายดายฮาร์วีย์ยืนหน้านิ่งอยู่ทางด้านข้างซามูเอลยังคงเป็นนายใหญ่ของหลงเหมิน ซึ่งเป็นรากฐานสำคัญของประเทศ Hแม้แต่นายใหญ่ของตระกูลลึกลับทั้งห้าก็ยังไม่สามารถเอาชนะเหนือเขาได้เลยไคลด์คงอยากจะตายมากถึงได้มาทำอวดเบ่งต่อหน้าซามูเอล โดยเฉพาะอย่างยิ่งก่อนที่เขาจะมีอำนาจด้วยซ้ำไป“กล้าดียังไงมาแตะต้องตัวฉัน ไอ้สารเลว!"ไคลด์รู้สึกโกรธจนหน้ามืดตามัว เขาไม่สนใจเลยว่าซามูเอลเป็นใครเมื่อมาถึงจุดนี้เขาได้รับการสนับสนุนจากราชวงศ์อินเดียและตระกูลออสบอร์น และได้รับคำสั่งให้ใช้สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่ เพื่อต่อสู้กับประเทศ Hชายชราคนนี้สามารถทำให้ไคลด์ลอยกระเด็นไปด้วยตัวเขาเองได้อย่างไรกัน?ท้ายที่สุดแล้วไคลด์เป็นคนที่มีความภาคภูมิใจในตัวเองมากถ้าเขาไม่ต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีของตัวเอง แล้วเขาจะอวดความแข็งแกร่งของตัวเองในฟลัตเวลล์ได้ยังไง?หลังจา

“แก…”ไคลด์หายใจหอบด้วยความโกรธ...แต่ทันทีที่กำลังจะลงมือจัดการ เขาก็ต้องยับยั้งตัวเองเอาไว้เขาคิดว่าซามูเอลน่าจะมีเล่ห์เหลี่ยมอะไรซ่อนอยู่เบื้องหลังการแสดงท่าทีเก่งกล้าอย่างนั้นออกมาถ้าไคลด์ยังบังคับมือของเขาให้ทำงานต่อไป ซามูเอลก็คงจะมีข้ออ้างที่จะเอาชีวิตเขาได้นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับเขาในการแก้ไขสถานการณ์ทั้งหมดนี้ไคลด์บังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์โดยไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลย ก่อนที่จะฝืนยิ้มออกมา“ผมล้อเล่นน่ะครับนายใหญ่บาวเออร์!“ผมก็แค่เป็นคนโง่เขลาเบาปัญญา!“ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วยที่ทำหยาบคายกับคุณมาก“ผมจะไม่ทำผิดซ้ำสองอีกแน่นอน!”เพียะ!ซามูเอลเหวี่ยงหลังมือไปบนใบหน้าของไคลด์อีกครั้ง ทำให้เขาล้มลงกับพื้น"อะไรกัน? แกคิดว่าแกเป็นคนเก่งกล้าอย่างนั้นเหรอ?“แกคิดว่านายใหญ่บาวเออร์ขุดหลุมพรางให้แกกระโดดลงไป...“จนทำให้แกรู้สึกกลัวขึ้นมาเหรอ?“แกเป็นคนที่ไม่เกรงกลัวอะไรไม่ใช่เหรอ?“แกไม่ใช่เจ้าชายแห่งตระกูลออสบอร์นหรอกเหรอ?“แกไม่ใช่ผู้สืบทอดราชวงศ์อินเดียหรอกเหรอ?"อะไรกัน? แกยอมแพ้เพราะกลัวตายอย่างนั้นเหรอ?”“ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถ้าแกกล้าทำอะไรกับฉันล่ะก็ ฉัน

“ชัยชนะอยู่ตรงหน้าเราแล้ว!”“พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้อีก! นอกจากจะต้องยอมรับเงื่อนไขของเราเท่านั้น“เมื่อมาถึงจุดนี้แล้วเรายังต้องกลัวอะไรอีกล่ะ?!”ไคลด์หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนดื่มไวน์ลงไป“ส่งผู้เชี่ยวชาญของอินเดียไปตอนนี้เลย“หาโอกาสกำจัดไอ้เฒ่าสารเลวนั่นซะ!”“เจ้าชายออสบอร์นครับ!”อีโบนี่ลุกขึ้นยืนพร้อมกับทำสีหน้าที่ดูเป็นกังวล“คนที่แทรกซึมเข้ามาในประเทศ H ล้วนแต่เป็นผู้เชี่ยวชาญที่จูลิโอ การ์เซียอบรมสั่งสอนมาทั้งนั้น!“ถึงจะมีไม่มากนักแต่ตัวตนของพวกเขาได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการ“คนพวกนี้ซ่อนตัวอยู่ในประเทศนี้มานานแล้ว การที่พวกเขาจะเปิดเผยตัวตนออกมาในสถานการณ์เช่นนี้ก็คงจะไม่คุ้มค่านักหรอก...“โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าจะมาต่อต้านซามูเอล ไม่ว่าจะยังไงก็ตามเขายังคงเป็นนายใหญ่ของหลงเหมินอยู่“ถ้าเขารู้เรื่องนี้เข้าเขาก็อาจมีข้ออ้างที่จะกวาดล้างพวกเราทั้งหมดได้“เมื่อเป็นอย่างนั้นทุกแผนการที่เราเตรียมไว้ก็จะพังทลายหมด!“ฟังผมหน่อยเถอะครับเจ้าชายออสบอร์น! ยังไม่สายเกินไปหรอกที่จะแก้แค้น!”พลั่ก!ไคลด์ยืนขึ้นแล้วเตะเอโบนี่ล้มลงไปกองกับพื้นด้วยสีหน้าเย็นชา“แกกำลังสั่งสอนฉันอ

ในวันรุ่งขึ้นขณะที่ไคลด์ยังคงมีอารมณ์ขุ่นมัวอยู่อย่างมากมายนั้น...ฮาร์วีย์ได้เรียกรถแท็กซี่ไปยังอาคารสำนักงานของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้นอกจากจะอยากเห็นว่าโคลตันกำลังเผชิญปัญหาอะไรอยู่ เขาก็ยังอยากพูดคุยกับเขาในเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อนด้วยเมื่อพิจารณาจากบุคลิกของไคลด์ ท้ายที่สุดแล้วฮาร์วีย์ก็เชื่อว่าชายที่หยิ่งผยองคนนี้จะไม่เพียงแค่นั่งเฉย ๆ และไม่ทำอะไรเลยหลังจากต้องทนทุกข์กับการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่การกระทำของซามูเอลดูเหมือนเป็นการกระทำที่บุ่มบาม แต่จริง ๆ แล้วเขากำลังบังคับให้ไคลด์ดึงไพ่ใบสุดท้ายออกมาในขณะที่ศัตรูไม่ทันได้ระวังตัว ก็จะสามารถเล่นงานพวกเขาได้ง่ายขึ้นทันทีที่ฮาร์วีย์เข้าไปในห้องทำงาน โคลตันก็ใช้มือทุบโต๊ะอย่างฉุนเฉียว“ไอ้สารเลว! ไอ้พวกขี้ขลาด!“รองผู้นำพวกนั้นไร้ประโยชน์จริง ๆ เหรอ?!”“หรือว่าคนจากสนามฝึกศิลปะการต่อสู้ศักดิ์สิทธิ์พวกนั้นคิดว่าพวกเขาเหนือกว่าคนอื่น? พวกเขาไม่สนใจความรุ่งโรจน์ของประเทศตัวเองเลยหรือไง?“นี่เป็นเรื่องที่แย่มากที่พวกเขาไม่ยอมยืนหยัดอยู่ข้างฉันในช่วงเวลาอันสำคัญเช่นนี้...“พวกเขายังคงรบเร้าให้ฉันยอมรับเงื่อนไขนั้นโดยเร็วที

วันเวลาก็ค่อย ๆ ผ่านไป จนถึงช่วงบ่ายของวันที่ถูกกำหนดให้เป็นเส้นตายในเวลาสี่โมงเย็นฮาร์วีย์ก็เดินทางมาถึงยังอาคารสำนักงานของสหพันธ์ศิลปการต่อสู้อย่างไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรเอลานอร์ก็เดินตามเขาเข้าไป ซึ่งในตอนนั้นเธอไม่ได้แต่งหน้าแต่งตาอะไรเลยใบหน้าของเธอก็ยังคงงดงามเหมือนเดิม แต่ความเป็นมืออาชีพนั้นได้บดบังเสน่ห์ของเธอจนหมดสิ้นฮาร์วีย์ต้องการให้เธออยู่เคียงข้างเขา เพราะเธอรู้จักคนมากมายและสามารถควบคุมตัวเองได้ฮาร์วีย์หวังว่าเธอจะมีประโยชน์สำหรับการทำงานในครั้งนี้“ในที่สุดนายก็มาถึงแล้วเหรอ คุณยอร์ก?”ทันทีที่ฮาร์วีย์จอดรถโคลตันและคนงานกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามาให้การต้อนรับฮาร์วีย์แค่ยิ้มให้เล็กน้อย“รอนานไหมครับ?”“ฉันก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน แต่ตอนนี้คนพวกนั้นรออยู่ข้างบนนานแล้ว"โคลตันมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างสงสัย“เมื่อดูจากความหุนหันพลันแล่นของตัวแทนเหล่านั้นแล้ว ผมคิดว่าพวกเขาก็คงจะได้แต่ดุด่าว่ากล่าวแล้วก็เดินจากไปเท่านั้นแหละ...“แต่พวกเขาก็รอคอยอย่างเงียบ ๆ มาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงเต็มแล้ว"“ทำไมพวกเขาถึงจะต้องเดินจากไปล่ะครับ?” ฮาร์วีย์ตอบ“เขาจะทำเรื่องทั้งหมดนี้เพื่ออ