บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 3781 - บทที่ 3790

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะดูหมิ่นโคลตันได้สำเร็จ แต่พวกเขาก็ต้องจ่ายเงินสี่ล้านสามแสนดอลลาร์เพื่อเป็นค่าชดใช้คงเป็นเรื่องยากที่จะบอกได้ว่าใครกันแน่ที่โดนดูหมิ่นที่นี่!ที่สำคัญกว่านั้นคือเดนรู้สึกว่าเขาเป็นคนวอนหาเรื่องนี้เอง'นี่เป็นเรื่องน่าอับอาย! นี่เป็นเรื่องที่ยกโทษให้ไม่ได้!'หลายคนตกใจเมื่อเห็นเดนอยู่ในห้องของโคลตันคนงานหลายคนจากสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้เข้ามาส่งเสียงดังอยู่ที่นี่“ใจเย็น ๆ ครับรองหัวหน้าเบเน็ตต์ คุณเป็นโรคความดันโลหิตสูงอยู่นะ ฉะนั้นอย่าโมโหไปเลยครับ“ถ้าคุณตายจากหลอดเลือดสมองแตก ทุกคนที่นี่ก็จะต้องโชคร้าย“หัวหน้าตอร์เรสชอบห้องทำงานนี้มาก เขาจะไม่สามารถใช้ห้องนี้ได้ถ้าเกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้น”ฮาร์วีย์มองดูเดนอย่างใจเย็นในขณะที่กำลังจิบชา"อีกอย่างหนึ่งนะ สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับหัวหน้าตอร์เรส ฉันเป็นคนสั่งให้คนงานกวาดของทุกอย่างออกมาเอง”“ฉันกำลังคิดหาทางให้รางวัลพวกเขาอยู่เหมือนกัน ขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของคุณนะ รองหัวหน้าเบเน็ตต์”“คนของฉันมีความสุขกับอาหารพวกนั้นมาก”เนื่องจากโกดังของร้านอาหารมีขนาดค่อนข้างใหญ่ ทุกคนจากหน่วยงานบังคับ

“คุณไม่คิดว่าข้อเรียกร้องจะโหดร้ายเกินไปหน่อยเหรอ รองหัวหน้าเบเน็ตต์”ฮาร์วีย์พยักหน้า“หากเรายอมรับเงื่อนไขเหล่านั้น นักศิลปะการต่อสู้ในประเทศ H ทั้งหมดจะไม่เหลือศักดิ์ศรีอยู่เลย“เราจะยืนเชิดหน้าในอนาคตได้ยังไง?“พวกเขาถึงขนาดนำผู้บังคับบัญชาเข้ามาเก็บไฟล์และเอกสารทั้งหมดของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้…“เราจะดำเนินงานด้วยตัวเราเองได้ยังไงในอนาคต?“นอกจากนี้ถ้าผมมอบทุกสิ่งอย่างที่ได้เรียนรู้มาให้พวกเขาจริง ๆ พวกเขาก็จะนำไปใช้ต่อสู้กับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้ หลังจากนั้นพวกเขาจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างจากสนามฝึกศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์ไปจนหมดสิ้น“คุณเป็นคนฉลาดนะรองหัวหน้าเบเน็ตต์ คุณไม่เห็นหรือว่าสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่กำลังพยายามทำลายพวกเราอยู่”ฮาร์วีย์ค่อย ๆ เปิดเผยความเสี่ยงของข้อเรียกร้องเหล่านั้นอย่างใจเย็นมีเงื่อนไขถึงสามข้อที่พุ่งไปที่ฮาร์วีย์โดยเฉพาะ แต่ในความเป็นจริงแล้วนี่เป็นเพียงการทดสอบเท่านั้นเองถ้าประเทศ H ยอมจำนน สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่ก็จะมีหนทางที่จะทำให้ประเทศเราทำแบบเดียวกันนั้นอีกครั้ง“คุณกำลังจะบอกอะไรผมกันแน่ฮาร์วีย์?”เด

“ผมไม่รู้ว่าคุณหมายถึงอะไร”ฮาร์วีย์มีสีหน้าเคร่งขรึม“ผมรู้แค่ว่าไม่มีใครมีสิทธิ์มาบังคับให้เราคุกเข่าได้!”“เราจะไม่คุกเข่า!“นี่คือความภาคภูมิใจของประเทศที่มีประวัติศาสตร์มายาวนานถึงห้าพันปี!”“ประวัติศาสตร์ยาวนานถึงห้าพันปีเหรอ?”เดนหัวเราะอีกครั้ง และกวาดตามองฮาร์วีย์“ผมบอกคุณทุกอย่างที่ผมอยากจะพูดแล้ว หัวหน้าตอร์เรสควรตัดสินใจว่าเราควรทำยังไงต่อไป“แต่ยังไงก็ตามถ้าคุณสามารถทำอย่างที่พูดได้จริงโดยไม่ยอมแพ้ไปซะก่อน ผมก็จะยุติความขัดแย้งระหว่างเราทันที แล้วผมจะยอมถูพื้นในหอฝึกยุทธ์ให้คุณด้วย!“แต่ถ้าคุณยอมคุกเข่า ผมจะตอบแทนคุณอย่างสาสมที่ทำให้ขาของลูกสาวและลูกเขยของผมต้องพิการ…”เดนออกไปพร้อมกับคนของเขาพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะไล่หลังเขาไปฮาร์วีย์มองดูอย่างสงสัยในขณะที่เดนเดินจากไปเขาปิดประตูแล้วยิ้มให้โคลตัน“คุณอยู่ในตำแหน่งนี้มาสักพักหนึ่งแล้วนะหัวหน้าตอร์เรส ผมแน่ใจว่าคุณต้องได้เห็นอะไร ๆ แล้ว“นี่ไม่มีอะไรเลย”"ไม่มีอะไรจริง ๆ เหรอ?"โคลตันถอนหายใจ สีหน้าของเขาดูแย่มาก“เรื่องนี้มีอะไรมากกว่านั้นฮาร์วีย์“คำพูดของเดนฟังดูรุนแรงไปหน่อย แต่เขาก็พูดถูก“ประเทศข

ในขณะที่ฮาร์วีย์กำลังคิดหาวิธีจัดการกับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่อยู่นั้น...ภายในลานบ้านของตระกูลออสบอร์นไคลด์กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ มองไปยังภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ห่างไกลออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งสำหรับเขาแล้วภูเขาศักดิ์สิทธิ์หรือทะเลสาบศักดิ์สิทธิ์มีดีแค่เพียงทางสัญญลักษณ์เท่านั้น ที่เหลือนอกนั้นก็ไม่ก่อประโยชน์อะไรเลยแต่ถ้าเขาต้องการขึ้นสู่อำนาจในฐานะหัวหน้าตระกูลออสบอร์นแล้วล่ะก็ เขาก็จำเป็นต้องพึ่งพาสิ่งเหล่านี้เขาไม่เคยใส่ใจในประเทศชาติหรือประชาชนของเขาเลยเขาต้องการเพียงอำนาจ...อำนาจโดยสมบูรณ์ท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นลูกหลานของทั้งตระกูลออสบอร์นและราชวงศ์ของอินเดีย“เจ้าชายออสบอร์น…”ประตูที่อยู่ทางด้านหลังของเขาถูกผลักให้เปิดออกชายสามคนและผู้หญิงหนึ่งคนเดินเข้ามา พวกเขาทั้งหมดเป็นคนอินเดียและยังมีอายุน้อยกันด้วยพวกเขาคือคนวรรณะพราหมณ์ ซึ่งเป็นประชาชนที่มีอำนาจมากที่สุดในอินเดียที่สำคัญกว่านั้นคือพวกเขาทั้งหมดได้รับการอบรมจากชนชั้นสูงมาตั้งแต่เด็กพวกเขาไม่เพียงแต่มีพรสวรรค์เท่านั้น แต่ทักษะการต่อสู้ของพวกเขาก็ยังดีเด่นเป็นพิเศษอีกด้วยแต่ถึงกระนั้นค

ฮาร์วีย์มีท่าทีไม่ค่อยอยากจะเชื่อ เขามาอยู่ที่ฟลัตเวลล์นานแล้ว แต่ไม่เคยมีโอกาสได้พบกับซามูเอลเลยแต่ยังไงก็ตามแฮโรลด์โทรหาฮาร์วีย์ก็เพราะจุดประสงค์นี้เท่านั้นฮาร์วีย์หรี่ตาในขณะที่จ้องมองไปที่วิลล่าหลังนั้น จากนั้นก็มีคนสองสามคนปรากฏตัวขึ้นหนึ่งในนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคนที่นายน้อยของหลงเหมินและตระกูลบาวเออร์รอคอยมานาน เขาก็คือซามูเอล บาวเออร์ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว“ท่านหัวหน้าของหลงเหมินป่วยจริง ๆ เหรอ?”“เขามีภาวะแทรกซ้อนทางสุขภาพอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ร้ายแรงเท่าที่ใคร ๆ คิด เขาจะไม่ตายจากอาการป่วยนี้หรอก" แฮโรลด์ตอบอย่างใจเย็น“มีข่าวลือว่าเขากำลังจะตายในไม่ช้าแพร่กระจายออกไป เพราะเขาต้องการพิจารณาว่านายน้อยในตระกูลคนไหนที่ดูเหมาะสมจะรับตำแหน่งต่อจากเขา"“นี่เป็นข่าวลวงเหรอ?” ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆใบหน้าของแฮโรลด์ดูซีดลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น“นี่เป็นเรื่องปกติของตระกูลใหญ่ ๆ อย่างตระกูลของพวกเราใช่ไหม?“มีเพียงผู้มีอำนาจอย่างแท้จริงเท่านั้นที่สามารถเก็บเรื่องความตายให้เป็นความลับได้ นี่คือมาตราฐาน“นี่คือเหตุผลว่าทำไมจึงมีผู้คนบอกว่าตระกูลใหญ่ ๆ มักจะดูไร้อารมณ์"ฮาร