Itinukod niya ang mga siko sa tuhod at napasabunot sa kanyang buhok. Hindi ko man nakikita ang kanyang mukha ngunit alam kong puno lamang iyon ng kabiguan. Ayoko mang naririnig ito, ayaw ko mang sinasabi ito ni Kuya Gavin, hindi ko pa rin maitatangging tama siya. Na kahit anong oras, pwede na kaming iwan ni Kuya Luke. Silence enveloped us, the whole hall, the whole place. Wala nang nakapagsalita sa amin, hindi ako makapagsalita dahil sa tindi na ng pag-iyak. Nakakadurog isipin na habang naghihintay ako sa panibagong araw na muling makita si Kuya Luke, naghihintay sa araw na makausap ito, makita ang mga ngiti niya o marinig ang kanyang mga pagtawa, at ang maramdaman ang napakainit at napakahigpit niyang yakap, ay hindi na pala dadating pa ang araw na iyon. Napakasakit lang isiping dadating at dadating ang araw na hindi ko na siya makikita, hindi ko na siya mahahawakan, na kahit gaano ko pa kagustong m
Last Updated : 2021-02-27 Read more