All Chapters of Unexpected Royal: Chapter 1 - Chapter 10

 . . .Dia's POV Patuloy pa rin sa pagpatak ang mga luha sa magkabila kong mata habnag nakatango ang aking ulo, hindi ko na alam ang iisipin ko sa mga sandaling iyon, blanko ang utak ko at hindi ko maintindihan ang mga nangyayari sa akin. Nakasandal lang ako sa pader malapit sa emergency room, ayaw kong umupo sa bakanteng upuan na nasa tabi ko lamang. Si Mama ang iniisip ko, ang kalagayan niya ngayon sa loob ng emergency room. "Dia?" Dahan dahan kong itinunghay ang aking ulo, m

 Dia’s POV Maaga akong umalis sa bahay at tinahak ang daan patungo sa terminal, nakangiti ang aking mga mata maging ang aking labi habang nakasakay sa jeep na nadatnan ko kanina.  Makalipas ang ilang minuto ay nakarating din agad ang sinasakyan kong jeep, mukhang tinantanan na ako ng kamalasan ko, dahil wala kahit anong abirya sa pagsakay ko hanggang sa makarating dito sa city. Mas lumaki ang ngiti ko habang tinatahak ang daan patungo sa building ng Swisly Corporation. Nasa sidewalk pa lang ako sa tapat ng building ng may mapansin dahilan para mapakunot ang noo ko sa mga sandaling iyon, agad akong tumakbo papalapit sa building at gaya nga ng napansin ko kanina sarado iyon at walang katao tao kahit isa, patay ang lahat ng ilaw maliban sa apat na ilaw dito sa labas. Napatingin ako sa wrist watch ko, 7:40 pa lang ng umaga at 8:00 in the morning

Someone’s POV“Are you sure you're gonna do that?” I chuckled with what he said. I am standing here at the lobby with a guy, waiting for all of the guests to finally leave the hall where we hosted the event. Some of the employees are still sending their greetings to the CEO who just arrived in the country for an important appointment. I thought that I will be handling that meeting alone, but fortunately, he was pursuaded. All thanks to his son who's been very busy managing a project of the company that's still under the process of advancement due to its complicated set of objectives. Although the said project took him 2 years of propagation and still counting, he has gained a lot of positive feedbacks and benefits for the company itself.Later, I saw Erick approaching me with his infamous poker face. Honestly, I haven't seen this man smile, not even once. “Everything's been settled, Mr. Swi

 Shine’s POVKadarating lang ni Dia matapos ko sa paggamit ng banyo, napansin ko na napatigil siya sa bandang pinto ng makita si Tita Alondra na nakahiga sa kama. Nilapitan ko siya ng makitang umiiyak na siya sa mga oras na iyon. Inalalayan ko siya na makaupo sa couch na nasa loob ng room ni Tita Alondra, umiiyak lang siya habang nakatingin kay Tita Alondra, iniabot ko sa kanya ang handkerchief na nasa bulsa ng disposable visitors gown na suot ko maging siya ay nakasuot ng ganito dahil required iyon lalo na kapag nandito sa loob ng ICU.“Dia okay na si Tita, kaya huwag ka ng mag alala.” Nginitian ko siya at hinawakan sa kamay habang patuloy pa rin siya sa pag iyak.“Anong sabi ni Dr. Sylvia?” Tanong niya nang punasan niya ang pisngi niya gamit ang kanang palad niya, ibinalik niya sa akin ang handkerchief na binigay ko sa kanya ng nakangiti ngunit bakas p

...Shine’s POV“What?!” Nagulat ako sa malakas na sigaw ng superior ko matapos kong sabihin ang pagleave ko sa loob ng tatlong araw.“Pero gagawin ko pa rin naman po ang mga documents na naiwan ko, kailangan lang po talaga ako ni Nanay sa hospital.” Nakatango kong sambit habang pinapakalma ang sarili sa mga sandaling iyon. Maaga akong umalis sa hospital para makapagpaalam ng maaga ngunit mukhang ayaw akong pagbigyan ng walang hiyang superior na ito.“Napagbigyan na kita na bumisita sa hospital noong mga nakaraang araw, sorry pero mas kailangan ka ngayon lalo na at nalalapit na ang fashion show ng Mondragon Company.”“Pero ma’am...“Still no, bumalik ka na sa trabaho mo.” Tumalikod siya sa akin at naglakad palabas ng opisina niya, nakatayo lang akong nakatango sa mga sandaling iyon.