Home / Romance / Tasteless Price [FILIPINO] / Chapter 11 - Chapter 20

All Chapters of Tasteless Price [FILIPINO]: Chapter 11 - Chapter 20

47 Chapters

CHAPTER 10

I heard him chuckled a bit.  "Tinulugan mo ako," he accused me. Napaangat naman ako ng tingin "S-sorry." "Hmmm..." Napayuko na lang ako ulit. Hindi ko kayang titigan siya, pakiramdam ko sa bawat segundong tatama ang paningin ko sa kaniya ay bibigay na ako. "Can you look at me." Napanganga naman ako sa sinabi niya at bigla na lang siyang tiningnan. "Better," sabi niya at ngumiti na talagang nagpakaba sa'kin ng bonggang-bongga. Nalilito na ako. Parang bago pa lang naman kaming nagkakilala pero pakiramdam ko ang lalim na ng ugnayan namin sa isa't isa. Parang may something between us. Nakakaramdam ako ng kaba, saya, lungkot at inis ka
Read more

CHAPTER 11

Kasalukuyan kong hinihintay ang dalawa kong kasama sa pagpunta sa meeting place. Ngayong Martes kasi napagpasyahan ni Aisie na aalis kami para sa in-planong camping for two days. Ang tagal pa ng mga kasama ko kaya talagang naiinip na ako ng dahil sa kanila. Sabi kasing mag-ayos na agad ng mga gamit kahapon, eh hindi pa ginawa. Alas-tres kasi ang kitaan doon para hindi kami abutin ng dilim sa daan.    "Ang tagal niyo!" Bulyaw ko rito sa sala kahit alam ko namang hindi nila ako maririnig.   Ilang minuto na lang at sa tingin ko ay kompleto na sila doon. Nasa tabi ko na nga ang malaki kong bag na pang-camping. Nandito na rin ang tent naming tatlo. Pambihira! Imbes na dapat sa bag 'to ni Dienvel nakalagay, ay pinagkaisahan ako ng dalawa at sinuksok sa loob ng bag ko. Pero okay lang naman. Kaming tatlo kasi ang gagamit nitong isang tent.   "I'm here na!" Sigaw ng pinsan ko at tumabi sa'kin sa couch.   
Read more

CHAPTER 12

"What are you doing here?" Tanong ko. Naramdaman ko naman ang paglapit niya at pag-upo rin sa inuupuan ko.   "I'm sorry."    Napakunot ang aking noo. "About what?" Hindi ko na napigilang mapaharap sa kaniya na ngayon ay titig na titig sa'kin.   He's handsome, talented, smart, kind, and he's perfect ang sabi nga ng iba. Pero ngayong nakikita ko siya dahil sa liwanag lang ng buwan ay masasabi kong he's so damn gorgeous in this setting, in this angle. Parang bumagay siya sa lugar na 'to na tanging ang buwan lang ang nagpapakita ng napakagwapo niyang mukha.    "Kanina... Uh."   Tumawa ako ng marahan at sinabing, "Eh bakit ka naman mag-sosorry? Okay lang na madamay ang pangalan ko. No issue."   Umiling siya't seryoso akong tinitigan. "I like you."   Nanlaki ang aking mga mata nang marinig ang mga katagang binitiwan niya at napaiwas n
Read more

CHAPTER 13

Isang buwan na ang nakalipas at marami na ring nagbago. Isang buwan ko na rin siyang iniiwasang titigan at iniiwasang makabangga. Nakabalik na rin ang pinsan ko sa Manila at sa makalawa na ang alis ni Dienvel pabalik sa states para doon mag-christmas.   After that day, I decided na kalimutan na ang lahat. Kalimutang nakilala ko ang Xalent na 'yon, walang magandang—   "Fuc—" naputol ang balak kong pag-alma nang tuluyan na akong mahila ng kung sino man at hanggang sa madala niya ako sa isang bakanteng classroom.   Nanginginig na ako. What the hell is happening? Nilingon ko ang nagdala sa'kin dito at gano'n na lang ang takot ko ng makilala kung sino ito.   "A-ano... Bakit mo a-ko dinala d-dito?" Nauutal kong tanong habang umaatras at unti-unti siyang lumalapit sa'kin.    What the hell is wrong with this guy?   "Alam mo sawa na akong maghabol at manligaw sa'
Read more

CHAPTER 14

"Bye, bro!" Nakangiti kong kinawayan si Dienvel.   Nandito ako sa airport para ihatid ang bestfriend ko. Hindi ko alam kung iiyak ba ako o matatawa dahil sa itsura niya. Mukha kasi siyang ewan, suot ang binigay kong mint green na sunglasses. Feel ko kasi nagmukha siyang bakla dahil dito. Imagine, ang matipunong tulad niya ay may gamit na light color. Ang cute lang.   "Come on! Give me a hug," nakabusangot niyang saad.    Agad akong lumapit sa kaniya't binigyan siya ng yakap at hinalikan sa pisnge, saka tuluyan nang umalis. Lumabas na rin ako ng airport at dumiretso na sa school. May pasok kasi ngayon, buti na nga lang at alas-sinko ng madaling araw ang flight ng baklang 'yon kundi ay baka hindi ko na siya naihatid.   Naka-uniporme na rin ako dahil di-diretso na nga ako sa school at alas-sais ang pasok namin. Isang linggo na rin mula nang mangyari sa'kin 'yon at hindi ko pa rin nakakausap ng pers
Read more

CHAPTER 15

Hinagod ko naman siya ng tingin mula sa paa hanggang sa kaniyang mukha. Ganoon na lang ang pag-init ng mukha ko nang mapagtantong medyo kumikinis na siya. What the hell! Baka naninibago lang ako.   "A-ah... Hi!" Nauutal kong bati dahilan nang pag-ismid niya.   "Bye."    Napakunot and aking noo nang kasing-bilis niya pa si Flash dahil sa kaniyang pagtakbo. Anong nangyari sa isang 'yon?   "Gosh! Mukhang mas um-gwapo si fafa Xalent, ateng."   Napairap na lamang ako nang dahil sa sinabi ni Aisie at kumapit na muli sa kaniyang braso. Inayos ko pa ang hibla ng buhok kong medyo tumatabos sa aking mukha at saka pinunasan ang pawis sa noo. Tsk! Hindi naman mainit. Pero no'ng makita ko siya ay nag-umpisa na akong pagpawisan. Nakakaloka lang at iba ang hatid ng presensya niya sa akin.    Pagdating namin sa canteen ay ako na ang inutusan ni Aisie na bumili
Read more

CHAPTER 16

"What do you want?"    Hindi na ako mapakali't medyo may namumuo na ring pawis sa aking noo, kaya agad kong binawi ang siko ko na hanggang ngayon ay hawak pa rin ni Xalent. Napalunok na lamang ako nang tuluyan ko itong mabawi at inayos ang aking sarili, saka pasimpleng pinakakalma ang sarili ko.   He licked his lips. "You," wika niya at tumabi sa gilid ko.   "You're kidding me, right?"    Pero sa halip na sumagot siya, ay nanatiling seryoso lang ang paningin niya sa kawalan at nang mag-umpisa akong lumakad ay agad din naman siyang sumunod, kaya huminto na lamang ako.   "Look... I'm sorry?"    "Huh? Bakit ka nagso-sorry?" Hinawakan ko ng mahigpit ang strap ng bag ko habang ang tanaw ng aking paningin ay ang mga estyanteng napapadaan at maingay. "Thank you nga pala. Tinulungan mo 'ko. Thank you," dagdag ko at saglit siyang nilingon para ngitian.
Read more

CHAPTER 17

Today is Friday, at talagang hindi ako lumabas ng classroom kahapon kahit na gutom na gutom na ako. Pero ngayon... Ngayon ay hindi na ako dapat pang magtatago. Bakit ba ako magtagago? At sino bang tinataguan ko?    Kahapon pa ako in-aasar ni Aisie dahil doon sa post ko at sa sinabi ni Xalent, kaya naiirita na ako't parang ang sarap nang ihambalos kay Aisie ang bag ko. Kaunti na lang talaga ay hindi na ako nagdadalawang-isip na itama ito sa mukha niya nang sa gayon ay manahimik na siya. Wala rin namang Xalent na nagparamdam kahapon, kaya buti na lang talaga.   Pero isa rin sa inaalala ko ay ang nalalapit na Linggo dahil makakausap ko na si mommy. Pero ulit, kaya ko ba? Baka 'pag kaharap ko na siya ay kung ano pa ang masabi ko sa kaniya. Natatakot akong masaktan ko siya. Ngunit mas nasasaktan ako at mas masasaktan pa sa tuwing hindi nasasagot ang mga katanungan ko sa aking isipan. Nalilito na 'ko, kaya isasantabi ko muna ang problema ko s
Read more

CHAPTER 18

Kinabukasan ay maaga akong pinuntahan ni Aisie at pinaalala ang alis namin mamayang alas-tres. Napairap na nga lang ako kasi alas-sais pa lang ng umaga ay nandito na siya at binubulabog na ang pagtulog ko. Hindi ko sana siya haharapin, pero winisikan ako ng tubig. Kaya inis na bumangon na lamang ako.   Dito na rin siya tumambay dahil wala rin naman daw siyang gagawin sa bahay nila, kaya dito siya nag-stay. Pinalabas ko na muna siya sa kuwarto ko at sa living room na pinatambay. Wala naman siyang gagawin dito sa kuwarto ko at saka maliligo na 'ko.    Pagtapos kong maligo ay nagsuot lang ako ng long sleeves na white at maong shorts. Ito na rin ang susuotin ko mamaya dahil nakakatamad magbihis. Pagkatapos kong mag-ayos ng sarili ay agad na akong bumaba para mag-almusal.    Hindi ko na niyaya si Aisie na mag-almusal dito dahil alam ko namang tapos na 'yan kumain bago umalis sa bahay nila. At saka hindi rin nam
Read more

CHAPTER 19

"Are you ready?" Tanong ni daddy nang makasakay na kami sa sasakyan.   Hindi ko alam kung handa na ba 'ko... Hindi ko alam kung kakayanin ko bang ngitian si mommy, sa kabila ng sakit na idinulot ng pag-iwan niya sa amin. Hindi ko alam...   "I think so..."    Napatingin na lang ako sa bintana nang umandar na ang sasakyan.Today... We will going to meet mommy. At gusto pa ni dad ay ang kausapin ko si mommy. Like the old times na si mommy ang paborito kong kausap, si mommy na gusto kong katabi sa pagtulog, si mommy na gusto kong pagsabihan ng mga problema. But, she broke my heart. My mommy who left me just to be with the other family.   Minsan iniisip ko na ayaw niya sa'kin, kaya siya umalis at naghanap ng iba. Minsan din kinukuwestiyon ko ang pagmamahal niya. Kung minahal niya ba talaga ako, kami ni daddy o tinuring niya ba talaga akong anak.    They said... Mother knows b
Read more
PREV
12345
DMCA.com Protection Status