"What do you want?"
Hindi na ako mapakali't medyo may namumuo na ring pawis sa aking noo, kaya agad kong binawi ang siko ko na hanggang ngayon ay hawak pa rin ni Xalent. Napalunok na lamang ako nang tuluyan ko itong mabawi at inayos ang aking sarili, saka pasimpleng pinakakalma ang sarili ko.
He licked his lips. "You," wika niya at tumabi sa gilid ko.
"You're kidding me, right?"
Pero sa halip na sumagot siya, ay nanatiling seryoso lang ang paningin niya sa kawalan at nang mag-umpisa akong lumakad ay agad din naman siyang sumunod, kaya huminto na lamang ako.
"Look... I'm sorry?"
"Huh? Bakit ka nagso-sorry?" Hinawakan ko ng mahigpit ang strap ng bag ko habang ang tanaw ng aking paningin ay ang mga estyanteng napapadaan at maingay. "Thank you nga pala. Tinulungan mo 'ko. Thank you," dagdag ko at saglit siyang nilingon para ngitian.
Today is Friday, at talagang hindi ako lumabas ng classroom kahapon kahit na gutom na gutom na ako. Pero ngayon... Ngayon ay hindi na ako dapat pang magtatago. Bakit ba ako magtagago? At sino bang tinataguan ko? Kahapon pa ako in-aasar ni Aisie dahil doon sa post ko at sa sinabi ni Xalent, kaya naiirita na ako't parang ang sarap nang ihambalos kay Aisie ang bag ko. Kaunti na lang talaga ay hindi na ako nagdadalawang-isip na itama ito sa mukha niya nang sa gayon ay manahimik na siya. Wala rin namang Xalent na nagparamdam kahapon, kaya buti na lang talaga. Pero isa rin sa inaalala ko ay ang nalalapit na Linggo dahil makakausap ko na si mommy. Pero ulit, kaya ko ba? Baka 'pag kaharap ko na siya ay kung ano pa ang masabi ko sa kaniya. Natatakot akong masaktan ko siya. Ngunit mas nasasaktan ako at mas masasaktan pa sa tuwing hindi nasasagot ang mga katanungan ko sa aking isipan. Nalilito na 'ko, kaya isasantabi ko muna ang problema ko s
Kinabukasan ay maaga akong pinuntahan ni Aisie at pinaalala ang alis namin mamayang alas-tres. Napairap na nga lang ako kasi alas-sais pa lang ng umaga ay nandito na siya at binubulabog na ang pagtulog ko. Hindi ko sana siya haharapin, pero winisikan ako ng tubig. Kaya inis na bumangon na lamang ako. Dito na rin siya tumambay dahil wala rin naman daw siyang gagawin sa bahay nila, kaya dito siya nag-stay.Pinalabas ko na muna siya sa kuwarto ko at sa living room na pinatambay. Wala naman siyang gagawin dito sa kuwarto ko at saka maliligo na 'ko. Pagtapos kong maligo ay nagsuot lang ako ng long sleeves na white at maong shorts. Ito na rin ang susuotin ko mamaya dahil nakakatamad magbihis. Pagkatapos kong mag-ayos ng sarili ay agad na akong bumaba para mag-almusal. Hindi ko na niyaya si Aisie na mag-almusal dito dahil alam ko namang tapos na 'yan kumain bago umalis sa bahay nila. At saka hindi rin nam
"Are you ready?" Tanong ni daddy nang makasakay na kami sa sasakyan. Hindi ko alam kung handa na ba 'ko... Hindi ko alam kung kakayanin ko bang ngitian si mommy, sa kabila ng sakit na idinulot ng pag-iwan niya sa amin. Hindi ko alam... "I think so..." Napatingin na lang ako sa bintana nang umandar na ang sasakyan.Today... We will going to meet mommy. At gusto pa ni dad ay ang kausapin ko si mommy. Like the old times na si mommy ang paborito kong kausap, si mommy na gusto kong katabi sa pagtulog, si mommy na gusto kong pagsabihan ng mga problema. But, she broke my heart. My mommy who left me just to be with the other family. Minsan iniisip ko na ayaw niya sa'kin, kaya siya umalis at naghanap ng iba. Minsan din kinukuwestiyon ko ang pagmamahal niya. Kung minahal niya ba talaga ako, kami ni daddy o tinuring niya ba talaga akong anak. They said... Mother knows b
Kinabukasan ko na na-text si daddy na dito ako natulog kila Aisie. In-text ko na rin na gagabihin ako mamaya dahil may event sa school. Akala ko nga hindi ako ri-reply-an ni daddy, pero nag-reply naman siya saying, "Take care", and "I love you". I just smiled and realized that he still cares for me. Alas-diyes na ako nagising at kahahatid lang ng gown na pinagawa namin dito sa bahay ni Aisie kaninang alas-nueve raw sabi niya. Tuwang-tuwa pa ang bruha dahil baka siya na raw ang mapiling Mrs. Claus at baka ang mapipiling Mr. Claus na raw ang forever niya. Napapairap na nga lang ako, eh. Natutuwa rin naman ako dito kay Aisie. Alam niyang may problema ako at nasaksihan niya pa kahapon ang kahinaan ko, pero hindi niya ako pinilit magkuwento. Parang wala na nga lang sa kaniya ang nangyari kahapon at parang normal na araw na ulit 'to. Thank, God... You gave me a friend like her. Hindi ko
Ilang beses ako napakurap-kurap dahil sa lapit ng mukha naming dalawa sa isa't isa. I can even smell his manly perfume na akala mo ay pinaligo niya na sa sarili niya dahil umaalingasaw sa bango."Ehem." Bigla akong napatayo ng maayos at tinulak si Xalent nang makarinig ng tikhim na galing pala kay Aisie. Sinamaan ko na lamang siya ng tingin at napailing. Nilingon ko si Xalent. "I-I'm sorry," aniya't nahihiyang nginitian siya. Ngumiti lamang siya at inilahad ang kamay niya sa'kin. "May I?"Iniabot ko na lamang ang kamay ko at isinabit niya ang kamay ko sa kaniyang braso. Kita ko pa sa gilid si Aisie na parang tangang nakangiti. Ako naman ay hindi na mapakali dahil sa bilis ng tibok ng aking puso. Shit! Tama ba 'tong ginagawa ko?Pagpasok namin ay napanganga ako sa ganda ng pagkakadisenyo nila. May iba't ibang ilaw din ang spotlight na umiikot-ikot at may malaking stage sa gitna. May dalawa ring speaker, at nakahanda na
Nang sabihin na pwede nang sumayaw ang lahat ay agad naman nakahanap ng partner ang bawat isa at nagkaniya-kaniyang pwesto na sila sa gitna. Napainom na lang ako ng orange juice na in-serve dahil wala naman akong balak mag-sayaw.Kita niyo 'tong si Aisie. Sabi ay five minutes lang sila sasayaw, pero hanggang ngayon ay nagsasayaw pa rin sila. Nakasandal pa sa dibdib ni boy. Para tuloy silang mag-jowa. Napairap na lang ako ng biglang palitan ang music nang mas romantiko na. Ano ba naman 'to?"Can I have this dance?" Napaangat ako ng tingin at nakita si Xalent na nakalahad ang kamay at hinihintay na abutin ko 'yon."Ah... Eh..." "Come on! Don't waste your effort in dressing up perfectly." Bigla namang nag-init ang mukha ko kaya napayuko ako. Medyo nakararamdam ako nang hiya, lalo na at sa kaniya nanggagaling ang mga katagang iyon. "You're so cute when you're blushing," wika niya at inilagay niya ang mga kamay ko sa balika
Today is our Christmas party, pero parang wala akong ganang pumunta para makisaya. Isang linggo na rin kasi mula nang marinig ko ang lahat. Nakikita ko naman siya dito, pero lagi ko siyang iniiwasan sa tuwing nagtatangka siyang lumapit para kausapin ako.Hindi rin ako magawang kausapin ng maayos si Aisie dahil palagi akong lutang. Laging malalim ang iniisip ko, to the point na hindi ko na namamalayan ang mga kaganapan sa paligid ko. Hindi ko na nga alam kung may ganap pa ba sa buhay ko, o sadyang puros kadramahan na lamang ang nangyayari. Masakit man, pero mas masakit 'pag pipilitin ko pa ang sarili kong kausapin at harapin siya na parang walang nangyari, na parang wala akong narinig. Hindi naman ako manhid na kayang harapin ang lahat ng sakit at ngingiti sa bandang huli. May karapatan naman siguro akong maging matigas 'di ba?Kailangan ko ring protektahan ang sarili ko. Tamad na lang akong bumangon mula sa pagkakahiga at kinuha ang tuwalya ko at saka dum
Xalent PlanzeWhen the first time I saw her, I smiled and thinking about my plans for her makes me think again and again. Alam kong inosente siya at walang alam sa ginawa ng pamilya niya sa'min. Pero hindi ko pa rin talaga maintindihan ang sarili ko kung bakit tinuloy ko pa rin iyon. Maski ako ay nahulog sa sarili kong patibong. Na ngayon ay talagang pinagsisihan ko. Iyong tipong dapat ay saktan ko siya, pero parang ayaw ko pa. Pero nasaktan ko naman siya... At 'yon ay hindi matanggap ng sarili ko. Kung hindi lang sana ginawa 'yon ng tatay niya, edi sana ay hindi na nagkanda-letse-letse ang buhay namin. Sana hindi ko siya nasaktan. Pero Wala na, tapos na, nangyari na ang dapat mangyari.Her father is ruthless, naalala ko pa noon ay kapapasok ko pa lang sa business world ng aming pamilya ay agad niya na itong kinuha sa'min, and there... Kaya nagkaroon ng pinakauna-unahang winery dito sa lugar namin. I am not aware of that when I was a kid. Pero na-realized ko na
What is the happiest moment of my life? It is when he kneel down in front of me, holding a ring that will make me cry, and feel so much love and happiness in my whole existence. I never thought that crying can be a happy for me. Until that day came. Sa buhay ko ay madalas akong umiyak dahil sa pagkadapa, sa sakit, sa iniwan, at sa kahit ano pang nangyari at naranasan ko sa mga nakalipas na taon ng buhay ko. Lahat ng masasamang bagay na nangyari sa buhay ko ay wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak, umiyak dahil masakit at hindi ko na kayang harapin at danasin pa ang mga iyon. Pero sa pagkakataong ito? Wala akong ibang masabi kundi masaya ako at ibinuhos ko ang huling luha ko sa kaniya. Sa taong alam kong siya ang bubuo sa buhay ko, ang kokompleto sa'kin. "Will you marry me?" Agad akong napatakip sa aking bibig habang nakatulala sa kaniya. Ang sahig na niluluhuran niya ay p
Xalent Planze Nang banggitin ng doktor ang mga katagang 'yon ay halos manlumo ako. Tita is a soft hearted woman. She's very kind and of course, a loving mother. Kaya napakahirap sa'min ang masaksihan ang kalagayan niya't ang nais ko lamang ay sana may pag-asa pa, pero tila ba tadhana na ang nagsasabi na wala na. "H-hindi..." I heard my love and I hugged her so tight, at saka hinimas ang kaniyang likod para tumahan. Hindi ko kayang nakikita siyang nasasaktan. Masakit na nga sa'kin ang malaman na namatay si tita kahit na hindi niya ako kadugo. Kaya alam kong mas masakit sa kaniya ito dahil anak siya ni tita. Ilang taon silang hindi nagkaroon ng kahit anong komunikasyon. Masyadong naging matigas ang puso ni Lushhiane, at ginawa niya ang lahat para lamang hindi na sila mag-usap ulit. Pero sino ba naman ako para husgahan siya? Sisihin siya? Tao lang din naman siya at nasasaktan.
Nakaupo kaming tatlo at ang nasa gitna namin ay si Xalent habang hinihintay na lumabas ang doktor. Tumahan na rin ako, pero hindi pa rin ako mapakali. "Rendein." Napaangat kami ng tingin nang may magsalita. Lalaki siya, na sa tingin ko ay nasa edad lang ni daddy. Siya ata ang daddy ni Rendein at ang mahal ni mommy. Napatingin naman siya sa'kin na naging dahilan ng pagyuko ko. May kasama pa siyang batang babae na namumugto ang mga mata. Naramdaman ko naman siyang naglakad palapit sa'kin at umupo sa tabi ko. "Are you ate Lushiane?" Nagulat ako nang tanungin niya ako, kaya napalingon ako sa kaniya. Ang cute niyang bata. Sa tingin ko ay nasa five or seven years old na siya. Maputi rin siya at may pagka-brown ang bagsak niyang buhok. Medyo singkit ang mga mata niya at nakasuot ng pink na dress habang may hawak na teddy bear. Sumisinghot-singhot pa siya at tintigan ang mukha ko.
My lips started to tremble as I looked at him with so much questions in my eyes. I felt my heart hurt a little bit, at sobrang kaba na ang nadarama ko ngayon pa lang dahil sa kaniyang sinabi. "W-what happened?" Napatayo na ako at tuluyan nang nawala ang tama ng alak sa'kin. Gusto kong malaman kung ano ang nangyari at bakit ako kinakabahan na tila ba masama ito. "Your mom... Sinugod siya sa hospital ngayon. Umiiyak si Rendein nang tumawag siya." "Puntahan natin siya... Puntahan natin, Xalent!" Nanginginig kong bulyaw sa kaniya at niyugyog ang braso niya. "Yes, baby. Huwag kang mag-alala, magiging maayos din si tita. Let's go to her," sabi niya't patakbo na kaming lumabas at sumakay ng sasakyan. Habang nasa loob ng sasakyan ay punong-puno ako ng katanungan sa aking utak. Nanginginig na rin ang mga kamay ko at unti-unti na rin
Nang humiwalay na sa'kin ang lalaking nanghalik ay agad ko siyang tinitigan. Kahit nahihilo na ako ay kita ko pa rin ang mukha niya kaya agad akong bumungisngis at nilapit ang bibig sa kaniyang tainga."Xalent," bulong ko at tatayo na sana ng mapaupo ulit. Damn this alcohol!"Let's go home," bulong niya.Tinulungan niya naman akong tumayo at hindi pa kami tuluyang nakakaalis ng biglang magsalita ang lalaki na kausap ko kanina."Saan mo siya dadalhin, bro?""Uuwi na kami ng grilfriend ko," Mariin na sabi ni Xalent kaya agad natameme ang lalaki."Woah?" 'Yun lang at iniwan na namin siya.Natatawa ko namang hinawakan sa pisnge si Xalent habang inaalalayan niya ako palabas. "Girlfriend?""Ayaw mo?" Agad naman akong umiling at kumapit sa braso niya."Gusto. Boyfriend na kita, ha! Doon tayo sa bahay natin." Natawa naman s
Dalawang linggo na ang lumipas at bigla na lang akong bumait kay Xalent. Parang biglang naglaho ang lahat ng hinanakit ko sa nakaraan at bumigay na sa kaniya. Pumayag na rin ako na ligawan niya ako.Gosh! I'm so marupok pala?After ng happenings sa café at sa site ay napagdesisyunan kong 'wag nang magpabebe pa. Naisip ko rin na wala namang mangyayari kung papayagan ko siyang manligaw. Pero na-bad trip ako no'ng pauwi na kami, pagkatapos ng lunch, dahil ang h*******k na 'yon ay nilagyan na naman ako ng hickey dahil naka-spaghetti straps daw ako. Todo tabon tuloy ako ng buhok ko sa leeg ko para hindi makita ni tita.Napakurap-kurap ako nang biglang mag-ring ang cellphone ko, kaya agad ko namang sinagot ito dahil si Deylia ang tumatawag."Where are you?""Café.""Pupunta ako diyan at nasa eroplano na ako. Samahan mo ako sa bistro at maglasing tayo."Napakunot naman ang noo ko. Anong nakain nito't talagang gumastos para makapunta lang sa
Pagdating ko sa café ay agad kong sinuot ang apron ko't dumiretso ng kusina. Nasa counter naman si Xannie habang nagsi-serve naman si Madie.Inumpisahan ko nang magmasa para sa gagawin kong tinapay. Nang matapos ay inilagay ko na ito sa oven. Kumuha naman ako ng baso at gumawa ng kape. Medyo inaantok na rin kasi ako, kaya kailangan kong magising dahil marami pa ang dapat gawin."You're making me jealous."Inis ko namang nailapag ang kutsara na hawak ko at sinabunutan ang sarili. The hell! Why can't I forget that words from his mouth? Shit!"Ate? Bakit mo sinasabunutan ang sarili mo? Nga pala, may naghahanap po sa'yo. Nandiyan na naman ang love of your life mo, your jowa," mapagbirong sabi ni Xannie."Di ko nga sabi jowa 'yon. Sabihin mo wala ako." Napangisi na lamang siya at agad bumalik sa counter. Pasimple naman akong sumunod at itinago ang sarili sa pader para mapakinggan ang usapan nila."Wala raw po siya dito," inosenteng sabi n
Huwebes na ngayon at laking pasalamat ko na walang Xalent ang nanggulo ng dalawang araw. Naging busy na rin ata siya. Tsk! Buti naman. Inaayos ko ang aking sarili ngayon dahil may meeting about sa renovation. And bukas ay bibisitahin namin ni tita ang winery para tingnan kung may progress ba. Ayaw ko nga sanang pumunta pero kailangan dahil ako ang nagmamay-ari. Kaloka!I just wear my corporate attire at umalis na papuntang building. Pagdating ko ay dumiretso muna ako sa office at tinawag ang aking sekretarya."Can you send me a copy of the important events that I'm going to join this coming week?""Yes, Ma'am. I'm going to send it to your email, later." Tumango naman ako at hinayaan na siyang lumabas ng office.Nang ako na lamang ang mag-isa dito sa loob ay wala sa sarili akong sumandal sa swivel chair at pinaglaruan ang ballpen sa aking daliri. Nilagay ko naman ang isa kong kamay sa aking baba at nag-isip ng malalim.I opened m
Isang linggo na ang nakalipas, pero ang h*******k na si Xalent ay hindi pa rin ako tinatantanan. Kapag alam niyang mainit ang ulo ko ay sasadyain niyang bigyan ako ng halo-halo and leaving me with that damn hickey on my neck. Nasanay na rin ang magkapatid sa kaniya at natatawa sila sa tuwing pinapanood nila kami.Bakit ang landi ng isang 'yon? Si Deylia naman ay bumalik na sa Maynila for her work. Ang mag-asawa naman ay pumunta sa Singapore para sa honeymoon nila. Sana magka-anak na sila para may alagaan at pagkatuwaan naman ako at saka para mawala ang stress ko nang dahil sa pisting Xalent na 'to.Kaunti na lang talaga ay sisipain ko na siya papunta sa Mars. Ginugulo niya ang tahimik at payapa kong buhay, eh. "Two boxes of cookies please," sabi ni Xalent nang makarating siya ngayon."And please give me my babe," dagdag niya pa na naging dahilan nang pagkunot ng noo ko habang nilalagay sa paper bag ang order niya.I heard him chuckled when h