Nang sabihin na pwede nang sumayaw ang lahat ay agad naman nakahanap ng partner ang bawat isa at nagkaniya-kaniyang pwesto na sila sa gitna. Napainom na lang ako ng orange juice na in-serve dahil wala naman akong balak mag-sayaw.
Kita niyo 'tong si Aisie. Sabi ay five minutes lang sila sasayaw, pero hanggang ngayon ay nagsasayaw pa rin sila. Nakasandal pa sa dibdib ni boy. Para tuloy silang mag-jowa.Napairap na lang ako ng biglang palitan ang music nang mas romantiko na. Ano ba naman 'to? "Can I have this dance?" Napaangat ako ng tingin at nakita si Xalent na nakalahad ang kamay at hinihintay na abutin ko 'yon."Ah... Eh...""Come on! Don't waste your effort in dressing up perfectly."Bigla namang nag-init ang mukha ko kaya napayuko ako. Medyo nakararamdam ako nang hiya, lalo na at sa kaniya nanggagaling ang mga katagang iyon."You're so cute when you're blushing," wika niya at inilagay niya ang mga kamay ko sa balikaToday is our Christmas party, pero parang wala akong ganang pumunta para makisaya. Isang linggo na rin kasi mula nang marinig ko ang lahat. Nakikita ko naman siya dito, pero lagi ko siyang iniiwasan sa tuwing nagtatangka siyang lumapit para kausapin ako.Hindi rin ako magawang kausapin ng maayos si Aisie dahil palagi akong lutang. Laging malalim ang iniisip ko, to the point na hindi ko na namamalayan ang mga kaganapan sa paligid ko. Hindi ko na nga alam kung may ganap pa ba sa buhay ko, o sadyang puros kadramahan na lamang ang nangyayari. Masakit man, pero mas masakit 'pag pipilitin ko pa ang sarili kong kausapin at harapin siya na parang walang nangyari, na parang wala akong narinig. Hindi naman ako manhid na kayang harapin ang lahat ng sakit at ngingiti sa bandang huli. May karapatan naman siguro akong maging matigas 'di ba?Kailangan ko ring protektahan ang sarili ko. Tamad na lang akong bumangon mula sa pagkakahiga at kinuha ang tuwalya ko at saka dum
Xalent PlanzeWhen the first time I saw her, I smiled and thinking about my plans for her makes me think again and again. Alam kong inosente siya at walang alam sa ginawa ng pamilya niya sa'min. Pero hindi ko pa rin talaga maintindihan ang sarili ko kung bakit tinuloy ko pa rin iyon. Maski ako ay nahulog sa sarili kong patibong. Na ngayon ay talagang pinagsisihan ko. Iyong tipong dapat ay saktan ko siya, pero parang ayaw ko pa. Pero nasaktan ko naman siya... At 'yon ay hindi matanggap ng sarili ko. Kung hindi lang sana ginawa 'yon ng tatay niya, edi sana ay hindi na nagkanda-letse-letse ang buhay namin. Sana hindi ko siya nasaktan. Pero Wala na, tapos na, nangyari na ang dapat mangyari.Her father is ruthless, naalala ko pa noon ay kapapasok ko pa lang sa business world ng aming pamilya ay agad niya na itong kinuha sa'min, and there... Kaya nagkaroon ng pinakauna-unahang winery dito sa lugar namin. I am not aware of that when I was a kid. Pero na-realized ko na
Now that he's here, I should forget the past. Not for me, but for business purposes. I can't believe that he will become an engineer. Pero hindi na rin ako magtataka dahil magaling siya. Tsk! Magaling sa lahat.Pagpasok ko ng conference room ay agad akong sinalubong ng lamig na nagmumula sa aircon. Hindi ko nga alam kung lamig ba 'yon o talagang kinakabahan lang ako."Sorry, I'm late," sabi ko nang salubungin nila ako sa pamamagitan ng pagtayo.Agad naman akong umupo sa gitna at nakita ang engineer na nakaupo sa kaliwang bahagi at halos kalapit ko lang din. Iniiwasan ko siyang balingan ng tingin, pero hindi ako pwedeng mag-inarte ngayon dahil para 'to sa renovation.This is an important matter. So personal issues must set aside."So... Let's start," anunsyo ko at sinenyasan ang aking sekretarya."Good afternoon, everyone. I am architect Rendein Voul, and today, I will be presenting to you the design for the winery's renovation."
In my first three years in handling our winery, pinakialaman ko ang mga accounts ni daddy and his transactions from international to locals. At halos manggalaiti ako sa galit nang mahanap ko ang account niya na naglalaman ng mga pera ng Planze. Nasabi ko rin sa sarili kong totoo nga ang lahat ng sinabi niya dati.So, ginawa ko ang lahat para makuha ang perang 'yon and I was so happy when I get it successfully. Hindi na rin ako nagpatumpik-tumpik pa, matapos kong makuha 'yon ay iniutos ko sa aking secretary na ipahanap ang bahay ng mga Planze at ipadala ang kanilang pera. Nag-iwan rin ako ng sulat at inilagay ko 'yun sa box, kasama ng lahat ng pera nila na kinuha namin.Dear Planze family,I'm sorry for what my father did to you. I know, my father is merciless. He even stole this from you. I check his accounts at hindi niya pa nagagalaw 'yan. I wonder why... But, I want to bring back to you all the money we stole from you.I'm sorry again.Sin
Kasalukuyan kaming nakatunganga ni Dienvel dito sa bahay at hinihintay ang pagdating ni Deylia. Sabi kasi ng bruha ay ngayong araw na raw siya uuwi dahil excited na siya. Napauwi tuloy kami ng wala sa oras."Ang tagal naman no'n," reklamo ni Dienvel. Gusto niya pa kasi sanang tumambay sa café at tumulong. Kaso nga nang dahil kay Deyl ay umuwi muna kami.Kapag nalaman no'n na may bagong bukas na bistro dito ay baka yayain niya kami agad doon. Ang alam ko ay ang kapatid ni Aiselee ang nagha-handle ng bistro, si Georgey. Kabubukas lang, pero patok na 'yon sa buong lugar namin dahil 'yon lang ang nag-iisa dito dahil wala namang bar na malalaki dahil hindi afford.Umu-order din naman sila sa'min ng wines para sa bistro. Pero alam ko ay may iba pa silang hard drinks and of course, syempre hindi mawawala ang wines na gawa nila. Pero umu-order lang talaga sila sa iba para may iba pang pagpilian ang mga tao. Alam na... Mapili ang mga tao at mga mahihilig pa sa alak
Agad ko namang pinunasan ng basang towel ang mukha ko at saka hinarap si Xalent na nakatayo sa may counter at naghihintay. Pisti! Nasa'n ba 'yong tatlo at walang tao sa counter?"A-ah... What is your order, Sir?" Tanong ko at pinilit na ngumiti, pero dama ko na ang panginginig ng labi ko. Kaya hindi ko magawang ngumiti ng maayos."Two boxes of cookies, and two cappuccino frappés," maikli niyang tugon at nag-iwas na nang tingin."Okay. Just wait, Sir. Maupo po muna kayo," sabi ko at inayos na ang order niya."Dienvel! Two cappuccino frappés, please..."Sumaludo naman siya, kaya medyo natawa ako. "Aye! Aye!"Nalagay ko na sa paper bag ang dalawang box ng cookies at hinihintay ko na lang ang frappé na ginagawa ni Dienvel. Medyo matagal si Dienvel kaya nilapitan ko na siya at tinulungan sa paggawa ng frappés."Tagal mo," sambit ko at inumpisahan na ang paggawa."Sorry naman, boss. Baguhan lang." Natawa na lamang
"Oh my goodness! I'm so excited na talaga sa wedding niyo, Aisie." Today is Wednesday at nandito kami ngayon, kasama ang ibang mga bridesmaid, sa pasukatan para sa susuotin namin sa kasal ni Aisie.Nakauwi na si Aisie kahapon at in-plano niya na ngayon na lang kami magpasukat ng gowns dahil next week na nga ang kasal nila, bale Huwebes gaganapin. Ako ang napili ni Aisie na maid of honor at si Deylia ay isa sa mga bridesmaid. Gusto sana ni Deyl na siya ang maid of honor, pero ayaw ni Aisie at ako ang gusto. Tinawanan ko pa nga ang pinsan ko."Let's go sa bistro mamaya," sabi ko at nakitang nanlaki ang mga mata ng pinsan ko."Woah! Meron?" Tumango na lamabg ako sa kaniya at nagulat pa nang hampasin niya ako. May Mali ba akong sinabi? Hindi ba at matuwa pa siya dahil iyon ang hinahanap-hanap niya. Kaloka rin talaga 'tong pinsan ko, eh. "Bakit ngayon mo lang sinabi?"Nag-kibit balikat ako. "Eh hindi ka naman nagtatanong."
"Gosh! It fucking hurts!" Sigaw ko at napahawak sa ulo."Sino ba kasi 'tong naka-tatlong bote ng beer?" Napangisi pa siya. "In all fairness naman, ang cool mo kagabi, insan. Diri-diretso mong nainom 'yon? Really?"Sinamaan ko naman siya ng tingin at saka inirapan. "Shut up!"Bumaba na lang ako para magtimpla ng kape at nang kahit papaano ay mawala ang pisting hangover na 'to. Naabutan ko namang naghaharutan si Aisie at Dienvel, kaya napairap ako. Hindi ko na lang sila pinansin at dumiretso na sa kusina at nagtimpla na ng kape."Kumusta naman ang puso natin, teh?" Tanong ni Aisie at saka umupo sa tabi ko."Tumitibok pa, kaya buhay pa ako. Don't worry." Bigla naman niya akong kinotongan at halos mangudngod ko na ang labi ko sa mainit na kape. Kaloka! Muntik nang maluto ang labi ko. "Ano ba? Kitang umiinom ako dito. Kapag ako napaso dito, ibubuhos ko sa'yo 'to lahat."Sarkastiko naman siyang tumawa. "Mas magand
What is the happiest moment of my life? It is when he kneel down in front of me, holding a ring that will make me cry, and feel so much love and happiness in my whole existence. I never thought that crying can be a happy for me. Until that day came. Sa buhay ko ay madalas akong umiyak dahil sa pagkadapa, sa sakit, sa iniwan, at sa kahit ano pang nangyari at naranasan ko sa mga nakalipas na taon ng buhay ko. Lahat ng masasamang bagay na nangyari sa buhay ko ay wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak, umiyak dahil masakit at hindi ko na kayang harapin at danasin pa ang mga iyon. Pero sa pagkakataong ito? Wala akong ibang masabi kundi masaya ako at ibinuhos ko ang huling luha ko sa kaniya. Sa taong alam kong siya ang bubuo sa buhay ko, ang kokompleto sa'kin. "Will you marry me?" Agad akong napatakip sa aking bibig habang nakatulala sa kaniya. Ang sahig na niluluhuran niya ay p
Xalent Planze Nang banggitin ng doktor ang mga katagang 'yon ay halos manlumo ako. Tita is a soft hearted woman. She's very kind and of course, a loving mother. Kaya napakahirap sa'min ang masaksihan ang kalagayan niya't ang nais ko lamang ay sana may pag-asa pa, pero tila ba tadhana na ang nagsasabi na wala na. "H-hindi..." I heard my love and I hugged her so tight, at saka hinimas ang kaniyang likod para tumahan. Hindi ko kayang nakikita siyang nasasaktan. Masakit na nga sa'kin ang malaman na namatay si tita kahit na hindi niya ako kadugo. Kaya alam kong mas masakit sa kaniya ito dahil anak siya ni tita. Ilang taon silang hindi nagkaroon ng kahit anong komunikasyon. Masyadong naging matigas ang puso ni Lushhiane, at ginawa niya ang lahat para lamang hindi na sila mag-usap ulit. Pero sino ba naman ako para husgahan siya? Sisihin siya? Tao lang din naman siya at nasasaktan.
Nakaupo kaming tatlo at ang nasa gitna namin ay si Xalent habang hinihintay na lumabas ang doktor. Tumahan na rin ako, pero hindi pa rin ako mapakali. "Rendein." Napaangat kami ng tingin nang may magsalita. Lalaki siya, na sa tingin ko ay nasa edad lang ni daddy. Siya ata ang daddy ni Rendein at ang mahal ni mommy. Napatingin naman siya sa'kin na naging dahilan ng pagyuko ko. May kasama pa siyang batang babae na namumugto ang mga mata. Naramdaman ko naman siyang naglakad palapit sa'kin at umupo sa tabi ko. "Are you ate Lushiane?" Nagulat ako nang tanungin niya ako, kaya napalingon ako sa kaniya. Ang cute niyang bata. Sa tingin ko ay nasa five or seven years old na siya. Maputi rin siya at may pagka-brown ang bagsak niyang buhok. Medyo singkit ang mga mata niya at nakasuot ng pink na dress habang may hawak na teddy bear. Sumisinghot-singhot pa siya at tintigan ang mukha ko.
My lips started to tremble as I looked at him with so much questions in my eyes. I felt my heart hurt a little bit, at sobrang kaba na ang nadarama ko ngayon pa lang dahil sa kaniyang sinabi. "W-what happened?" Napatayo na ako at tuluyan nang nawala ang tama ng alak sa'kin. Gusto kong malaman kung ano ang nangyari at bakit ako kinakabahan na tila ba masama ito. "Your mom... Sinugod siya sa hospital ngayon. Umiiyak si Rendein nang tumawag siya." "Puntahan natin siya... Puntahan natin, Xalent!" Nanginginig kong bulyaw sa kaniya at niyugyog ang braso niya. "Yes, baby. Huwag kang mag-alala, magiging maayos din si tita. Let's go to her," sabi niya't patakbo na kaming lumabas at sumakay ng sasakyan. Habang nasa loob ng sasakyan ay punong-puno ako ng katanungan sa aking utak. Nanginginig na rin ang mga kamay ko at unti-unti na rin
Nang humiwalay na sa'kin ang lalaking nanghalik ay agad ko siyang tinitigan. Kahit nahihilo na ako ay kita ko pa rin ang mukha niya kaya agad akong bumungisngis at nilapit ang bibig sa kaniyang tainga."Xalent," bulong ko at tatayo na sana ng mapaupo ulit. Damn this alcohol!"Let's go home," bulong niya.Tinulungan niya naman akong tumayo at hindi pa kami tuluyang nakakaalis ng biglang magsalita ang lalaki na kausap ko kanina."Saan mo siya dadalhin, bro?""Uuwi na kami ng grilfriend ko," Mariin na sabi ni Xalent kaya agad natameme ang lalaki."Woah?" 'Yun lang at iniwan na namin siya.Natatawa ko namang hinawakan sa pisnge si Xalent habang inaalalayan niya ako palabas. "Girlfriend?""Ayaw mo?" Agad naman akong umiling at kumapit sa braso niya."Gusto. Boyfriend na kita, ha! Doon tayo sa bahay natin." Natawa naman s
Dalawang linggo na ang lumipas at bigla na lang akong bumait kay Xalent. Parang biglang naglaho ang lahat ng hinanakit ko sa nakaraan at bumigay na sa kaniya. Pumayag na rin ako na ligawan niya ako.Gosh! I'm so marupok pala?After ng happenings sa café at sa site ay napagdesisyunan kong 'wag nang magpabebe pa. Naisip ko rin na wala namang mangyayari kung papayagan ko siyang manligaw. Pero na-bad trip ako no'ng pauwi na kami, pagkatapos ng lunch, dahil ang h*******k na 'yon ay nilagyan na naman ako ng hickey dahil naka-spaghetti straps daw ako. Todo tabon tuloy ako ng buhok ko sa leeg ko para hindi makita ni tita.Napakurap-kurap ako nang biglang mag-ring ang cellphone ko, kaya agad ko namang sinagot ito dahil si Deylia ang tumatawag."Where are you?""Café.""Pupunta ako diyan at nasa eroplano na ako. Samahan mo ako sa bistro at maglasing tayo."Napakunot naman ang noo ko. Anong nakain nito't talagang gumastos para makapunta lang sa
Pagdating ko sa café ay agad kong sinuot ang apron ko't dumiretso ng kusina. Nasa counter naman si Xannie habang nagsi-serve naman si Madie.Inumpisahan ko nang magmasa para sa gagawin kong tinapay. Nang matapos ay inilagay ko na ito sa oven. Kumuha naman ako ng baso at gumawa ng kape. Medyo inaantok na rin kasi ako, kaya kailangan kong magising dahil marami pa ang dapat gawin."You're making me jealous."Inis ko namang nailapag ang kutsara na hawak ko at sinabunutan ang sarili. The hell! Why can't I forget that words from his mouth? Shit!"Ate? Bakit mo sinasabunutan ang sarili mo? Nga pala, may naghahanap po sa'yo. Nandiyan na naman ang love of your life mo, your jowa," mapagbirong sabi ni Xannie."Di ko nga sabi jowa 'yon. Sabihin mo wala ako." Napangisi na lamang siya at agad bumalik sa counter. Pasimple naman akong sumunod at itinago ang sarili sa pader para mapakinggan ang usapan nila."Wala raw po siya dito," inosenteng sabi n
Huwebes na ngayon at laking pasalamat ko na walang Xalent ang nanggulo ng dalawang araw. Naging busy na rin ata siya. Tsk! Buti naman. Inaayos ko ang aking sarili ngayon dahil may meeting about sa renovation. And bukas ay bibisitahin namin ni tita ang winery para tingnan kung may progress ba. Ayaw ko nga sanang pumunta pero kailangan dahil ako ang nagmamay-ari. Kaloka!I just wear my corporate attire at umalis na papuntang building. Pagdating ko ay dumiretso muna ako sa office at tinawag ang aking sekretarya."Can you send me a copy of the important events that I'm going to join this coming week?""Yes, Ma'am. I'm going to send it to your email, later." Tumango naman ako at hinayaan na siyang lumabas ng office.Nang ako na lamang ang mag-isa dito sa loob ay wala sa sarili akong sumandal sa swivel chair at pinaglaruan ang ballpen sa aking daliri. Nilagay ko naman ang isa kong kamay sa aking baba at nag-isip ng malalim.I opened m
Isang linggo na ang nakalipas, pero ang h*******k na si Xalent ay hindi pa rin ako tinatantanan. Kapag alam niyang mainit ang ulo ko ay sasadyain niyang bigyan ako ng halo-halo and leaving me with that damn hickey on my neck. Nasanay na rin ang magkapatid sa kaniya at natatawa sila sa tuwing pinapanood nila kami.Bakit ang landi ng isang 'yon? Si Deylia naman ay bumalik na sa Maynila for her work. Ang mag-asawa naman ay pumunta sa Singapore para sa honeymoon nila. Sana magka-anak na sila para may alagaan at pagkatuwaan naman ako at saka para mawala ang stress ko nang dahil sa pisting Xalent na 'to.Kaunti na lang talaga ay sisipain ko na siya papunta sa Mars. Ginugulo niya ang tahimik at payapa kong buhay, eh. "Two boxes of cookies please," sabi ni Xalent nang makarating siya ngayon."And please give me my babe," dagdag niya pa na naging dahilan nang pagkunot ng noo ko habang nilalagay sa paper bag ang order niya.I heard him chuckled when h