All Chapters of Tasteless Price [FILIPINO]: Chapter 1 - Chapter 10

In life, wine is everything. Kailangan ito sa kahit anong okasyon.  At ilan 'yan sa sinabi sa'kin ni daddy. Hindi naman ako mahilig sa wine dahil nga natatakot akong malasing, kahit na hindi ako sigurado kung nakalalasing nga ba ito. Sa murang edad kong ito ay namulat ako na halos bote na ang nakikita ko sa loob ng aming bahay. Well, what do you expect sa may-ari ng winery? My dad treasures every wine we are making, kaya mayroon ding naka-display dito sa bahay. He always collects every wine we have para raw masabing sa amin talaga iyon nagmula.  Kulang na nga lang ay maging anak niya na ang mga ito kaysa sa'kin. Well I don't care if that happens. Since my mom left us because of her affair with another man, ay sobrang nababad na si dad sa trabaho. He loves me, right. Pero minsan nakalilimutan niyang nandito pa ako at handang umalalay sa kaniya. We can face all the challenges, kahit kaming dalawa na lang. Hindi porket iniwan na kami ni mom ay puros tr

Hindi ko maintindihan ang gustong sabihin ni Aisie kaya napalingon na lamang ako sa bintana at napansin ang nagkakagulong mga estudyante. May iilan pang nagtatatalon at nagtitilian na parang may artista sa kanilang harapan.   Anong meron? Hindi na ako makapag-pokus sa discussion ni ma'am dahil talagang sinisipat ko ang nangyayari sa labas, binabalot ako ng kyuryosidad dahil sa nakikita. Lumingon muna ako kay Aisie na nakatanaw na rin sa labas na may malawak na field. Mukhang kinikilig si Aisie habang nakatanaw, at talagang hindi ko siya maintindihan. Alam kaya nito kung anong meron? Halatang-halata siya dahil parang kinikilig na ito at gusto nang magtatatakbo sa field habang tumitili.   Unti-unti namang naghiyawan ang mga nasa labas, mas malakas pa sa tiliang naririnig ko kanina, na parang may kung anong ganap. Ano bang meron? I think they are seniors. May event ba sila? Hindi ko nakita kaninang inaayos nila ang field. O baka kasi hindi lang

Hating gabi na, pero heto pa rin ako't nakapikit ng sobrang diin, pinipilit matulog na. Pero kahit anong subok o gawin ko ay ayaw bumigay ng aking utak at mga mata ko. Paulit-ulit ding nagpa-flashback ang nangyari sa school at sa mall, para na nga akong mababaliw dahil sa paulit-ulit ang eksenang iyon sa aking isipan.   What the heck is happening to me? Nakakainis na. Ilang beses na akong napabalikwas, nagpagulog-gulong sa kama at sinabunutan ko na rin ang aking sarili dahil sa sobrang gulo ko. Hindi na ako magtataka kung magulo ang kama ko bukas. Kahit takpan ko pa ng aking braso ang mga mata ko'y wala pa rin iyong epekto dahil mas lalo lang gumana ang aking isipan, tila ba may sarili itong buhay at ayaw makinig.   Hindi kasi talaga mawala-wala 'yong boses ni substitute teacher sa utak ko, and the way he stares at me ay parang mayroong kakaiba. Parang may mali? Or am I just hallucinating? Pero hindi talaga ako makatulog, promise. Iyong madi

It's already Wednesday at kailangan nang mag-review dahil exam na namin bukas at after ay sembreak na. Madalas din ang pinsan ko dito, tuwing recess nga lang, at sa tuwing pupunta siya dito ay excited na excited siya. Hindi naman nagkukuwento sa'kin kung sino ang nahanap niya dito.    Kaloka! Ang harot, pero wala akong pakialam dahil hindi ko naman mapipigilan ang pinsan ko sa mga pinaggagagawa niya. Kung diyan siya masaya, support na lang ako.   "Oh my goodness! Naku insan! Ang pogi niya. Nasaan na kaya 'yon? Kilala mo ba, insan? Hindi niya kasi ako pinapansin kahit tinatanong ko kung anong name niya. Choosy pa siya, sa ganda kong 'to ako na ang lumalapit sa kaniya. Iyong palay na mismo ang lumalapit sa manok, pero wala siyang pakialam," sabi niya at saka maarteng hinawi ang kaniyang buhok. Narinig ko naman ang pagtawa ni Aisie.    Sus! Parehas lang silang maharot. Kaloka! Bakit ba ganito ang mga kasama ko? Go

Tahimik lang sa kabilang linya. Pero rinig ko ang bawat paghinga niya. Siguro ay nag-iisip siya.   "Can you sing for me? Because... I'm sad right now, really. And I want to hear you sing." Pinukpok ko ang sarili kong ulo ng sabihin ko 'yan. Bakit ko ba siya kinakausap? I can't just say that I'm being being dramatic, but I found him comfortable to talk with.   "What kind song do you want to hear?"    "Anything."    Kabado man na baka hindi niya ituloy ay naghintay pa rin ako hanggang sa nakarinig ako ng pagtipa ng gitara. He can play? H-how? Oh my goodness! Malamang inaral, Lushiane. Hindi ka talaga nag-iisip.   Napapikit na naman ako nang marinig ko ang boses niya. Ang ganda talaga't hindi ka magsasawang marinig. So he is singing 'Passenger Seat'. Naalala ko tuloy ang pagsakay namin sa tricycle kanina. Hindi kotse, kundi tricycle. Tapos ito pa ang kinanta.