Art of Destiny LXXXII

HABANG pumapailanlang sa kaulapan ang sinasakyang eroplano nina Naikkah at kakilala nitong si Sophie ay hindi niya maiwasang makaramdam ng lungkot. Matapos ang tatlong oras na biyahe kasama na ang pagkagaling nila sa Isla nang marating ang Airport ng Puerto Princesa, may isang oras pa silang bubunuin para ganap na makarating sa Maynila.

Ito na nga at nasa ten minutes palang din siguro mula ng makasakay sila at lumipad paitaas ang eroplano. Ito ang first time niya sa himpapawid. Magkahalong kaba at eksaytment ang kaniyang nadarama ng mga sandaling iyon.

Sa wakas ay naranasan niya na rin ang makasakay sa eroplano at maramdaman ang feeling ng nasa himpapawid.

"Okay ka lang? Nahihilo ka ba?" pansin ng Sophie sa kaniya na noon ay magkatabi sila sa upuan. "Baka gusto mong lumipat dito sa banda ko?"

Naisip siguro nito na baka nalulula siya o baka gusto niyang makita ang mga mga ulap na tila bako-bakong daanan na nagpapagalaw sa buong eroplano sa tuwing mabubunggo nito ang mga iyon.