2

และนั่นต่อมา ก็ทำให้เธอพลอยตกใจด้วย

“เอ ลุงคะ แล้วนี่ ลุงรู้จักกับคนขับรถเบ๊นซ์คันนั้นไหมล่ะคะ”

และคนขับแท็กซี่คนเดิมสั่นหน้าอีกตอบ

“โอ้ย ไม่หรอกอีหนู  แต่ว่า ไอ้ประเภทที่มีการเฉี่ยวชนกับรถเบ๊นซ์ก็พอมีเหมือนกัน หรือว่าจะเป็นไอ้พวกนี้”

เมื่อคนขับพูดอย่างนั้น  เลยพลอยทำให้จิตใจของฝ้ายนิลไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเอาเสียแล้ว 

นี่เธอปะเหมาะเคราะห์ร้ายหรือเปล่า

เหมือนกับคนหนีเสือมาปะจระเข้ด้วย

หญิงสาวพยายามครุ่นคิดอย่างมีสติ

“งั้น ลุง ก็ช่วยเร่งเครื่องแรงๆกว่านี้ได้ไหมคะ ไปหาจอดในย่านที่ชุมชนให้กับหนูหน่อย  เอ้อ พอที่หนูจะหารถคันใหม่แทนได้ง่าย เพราะหนูอยากจะกลับบ้าน”

ฝ้ายนิลบอกความประสงค์

พร้อมทั้งพยายามชะเง้อมองหาคนขับรถเบ๊นซ์  เพราะว่าสีรถที่ดูเหมือนกับคุ้นเคย ว่าเห็นที่ไหนมาก่อน

“อ๋อนี่ คิดจะเร่งเครื่องหนีอีกหรือยังไง”

เลยทำให้กริญจ์สบถออกมาพร้อมกับเหยียบคันเร่งเพิ่มแบบไม่ลดละ

จนเขานั้นสามารถวิ่งแซงตีคู่กับรถแท็กซี่

 คันที่เป็นเป้าหมายได้แล้ว

เพราะกริญจ์ขับรถขนาบอยู่ทางด้านขวา  ดังนั้นเขาจึงลดไขกระจกลง เพื่อให้เห็นหน้าชัดเจน

จากนั้นพอฝ้ายนิลมองเห็นหน้าชัดเจน ถึงกับตกใจในทันที

“อ๋อ นายบ้า คนนั้นเอง ตามมาอีกจนได้”

และเสียงบ่นออกมาของเธอทำให้คนขับหันมาถามอีก

 “อ้าว นี่ หนูรู้จักกับคนขับด้วยหรือ”

“ไม่ใช่หรอกค่ะ คงจะเป็นคนบ้าน่ะ คะ พวกโรคจิตที่คิดจะทำมิดีมิร้าย เอ้อ กับหนู”

เมื่อฝ้ายนิลตัดสินใจพูดออกไปอย่างนั้น

พอถึงสี่แยกข้างหน้า ก็เริ่มจะเป็นชุมชนใหญ่ที่มีผู้คนอยู่ในละแวกนั้นค่อนข้างหนาตาแล้ว คิดว่าผู้โดยสารจะปลอดภัย         

“งั้น แจ้งตำรวจดีไหม ล่ะหนู เอ้อ ให้ลุงแจ้งไปที่วิทยุร่วมด้วยช่วยกัน แต่ว่า ใกล้ๆจะถึง ลุงจะหยุดจอดให้หนู ตรงสี่แยกข้างหน้า มันเป็นชุมชนใหญ่ ที่หนูปลอดภัย”

“ได้ค่ะ คุณลุง” หล่อนตอบ

และในความคิดของฝ้ายนิลคิดว่าไหนๆชะตากรรมของเธอก็ต้องมาเจอกับคนโรคจิตแบบนี้  

มันคงหลีกเลี่ยงกันไม่ได้ แน่นอน

ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นมาปะทะหน้ากันดีกว่า

 สู้กันซึ่งหน้า 

หล่อนไม่กลัวใครหรอก คนอย่างฝ้ายนิลเสียอย่าง

ก็กลางชุมชนเลยล่ะ

เพราะคิดว่าเขาคงไม่กล้าทำอะไร ที่ดูน่าเกลียดหรอก  

เอ  หากแต่ถ้ามีอะไรที่ดูร้ายแรงมากกว่านี้

เธอก็สามารถที่จะร้องตะโกนและวิ่งเข้าหาชาวบ้านตรงหน้า และให้คนแถวนั้นช่วยเหลือก็ได้

ฝ้ายนิลคิดหาทางป้องกันและทางหนีทีไล่

และในขณะนั้น สำหรับคนขับรถเบ๊นซ์

อย่างกริญจ์ เขาก็หัวเสียอย่างหนักเลยทีเดียว   เพราะนี่ขนาดวิ่งตีคู่ขนาบกันขนาดนี้

เจ้าแท็กซี่ยังไม่หยุดจอดอีก มันน่าโมโหนัก และกลับเพิ่มความเร็วอีกจนว่า

เขาต้องรีบเร่งให้เท่ากัน  เพราะเมื่อเกิดอาการที่หมั่นไส้เข้ามากๆ

เขาก็เลยบีบแตรให้เสียงดังลั่นสนั่นไปหมด

 โดยไม่สนใจชาวบ้านจะตกใจมากแค่ไหน

“ฮึ ดูเอาเถอะ นายคนนี้มาทำโมโหบีบแตรไล่หลัง อย่างนี้ เอ้อ ลุง คะ หนูว่าจอดที่ตรงนี้ก็ได้ แล้วนี่ค่ะ สตางค์ค่ารถ ไม่ต้องทอนนะคะ เพราะเดี๋ยวหนูจะขึ้นคันใหม่ ”

หล่อนกลัวคนขับไม่ปลอดภัย ในสวัสดิภาพ        เพราะถูกคุมคาม จากอันธพาลข้างถนนคนนั้น

ฝ้ายนิลพูดอย่างเข้าใจความรู้สึกของคนขับ

“เอ ไม่เป็นไร หรอกหนู ลุงไม่รับหรอกนะ ยังส่งไม่ถึงปลายทาง ให้หนูเก็บเอาไปต่อคันอื่นต่อเถอะ แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก”

หากคนขับรถนั้นเอ่ยปฏิเสธ

แต่ว่าทางฝ้ายนิลก็ไม่ยอมเช่นกัน

“แต่ไม่ได้นะคะคุณลุง เพราะหนูใช้บริการไม่ได้นั่งเปล่าๆ และก็ถือว่าเป็นความสบายใจของหนูด้วย  นะคะ ถ้าลุงไม่รับ หนูไม่สบายใจแน่ถ้าไม่ได้จ่ายค่ารถ กว่าที่ลุงจะหาลูกค้าคนใหม่ได้อีก ก็นานนะคะ รับไปเถอะ”

ซึ่งฝ้ายนิลก็คะยั้นคะยอให้คนขับนั้นรับเงินค่าโดยสาร

ซึ่งเธอก็หยิบแบ๊งค์ร้อยหนึ่งใบ พร้อมกับคว้ากระเป๋าของตนเองเตรียมพร้อมจะลงในทันที

เมื่อคนขับนั้นหยุดจอดให้ชิดติดริมฟุตบาธ  จากนั้นเธอก็เปิดประตูลงจากรถในทันที    

พร้อมกับรีบวิ่งตรงไปข้างหน้า  ซึ่งมีสะพานลอยอยู่ตรงบริเวณสี่แยกไฟแดง

เธอคิดว่าจะข้ามสะพานลอย

ไปดักเรียกแท็กซี่ ที่ฝั่งโน้นดีกว่า ยอมเสียเวลาหน่อย

แต่ว่าคงหนีพ้นจากผู้ชายโรคจิตคนนั้นอย่างแน่

ฮึ  คนที่นำความเดือดร้อนมาให้เธอในเวลานี้ไง

เพราะกริญจ์กระหยิ่มยิ้มย่องในใจ เมื่อเขาขับจนสามารถแซงหน้าหญิงสาวตัวเล็กได้

และรถไปจอดหยุดอยู่ตรงบริเวณเสาไฟฟ้าที่มืดสนิทตรงนั้น ดูเปลี่ยวบ้าง

แม้จะมีบ้านเรือนของผู้คน แต่ก็เงียบและปิดไฟดับสนิท จากนั้นรีบล๊อครถ 

แล้วตัดสินใจวิ่งสวนกลับมายังทิศทางที่หญิงสาวนั้นเป็นฝ่ายวิ่งตรงมา 

เพราะหล่อนไม่คาดคิดนั่นเอง  และเมื่อฝ้ายนิลมองเห็นชัดเจน 

 ดังนั้นหญิงสาวจึงพยายามจะวิ่งย้อนกลับไปยังที่เดิมอีกเพราะเขาวิ่งมาดักหน้าอย่างนี้ 

เพื่อจะหนีเขาไปให้ไกล

เพราะนี่เขาเล่นเอามือคว้าและกอดรัดร่างของหล่อนจนแทบจะหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ จนสิ้นอิสรภาพเลยทำให้หล่อนต้องดื้อดึงเขาพร้อมกับแข็งขืน

“เป็นไงล่ะ แม่คุณ นี่ ฉันบอกแล้วไงว่า เธออย่าฤทธิ์มาก บอกให้อยู่เฉยๆ เพราะฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก”

สำหรับหล่อนนั้นก็เห็นมีวิธีเดียวที่จะช่วยตัวเองได้ในยามนี้ ก็คือ เออออส่งๆไป 

ถ้านายคนบ้านี้พูดอย่างที่เขารับปากไว้ก็ดี  

ดังนั้นเธอจำเป็นต้องพูดดีกับเขาไปด้วย