บทที่ 42

ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามีกลิ่นความผิดหวังลอยเข้ามาในจมูก

ถ้า...ถ้าฉันไม่ได้หน้าตาน่าเกลียดขนาดนี้ ถ้าเขาไม่ได้ดีขนาดนั้น และถ้าพวกเรามาเจอกันในฐานะคนธรรมดามันคงจะดีกว่านี้

อย่างไรก็ตาม ในโลกใบนี้ไม่มีเรื่องสมมุติมากมายขนาดนั้นหรอก

ฉันกลับไปถึงห้องแล้วปิดประตูลง พลันเงยหน้าขึ้นเพื่อกั้นไม่ให้หยดน้ำตาไหลลงมา

ผ่านไปซักพัก ความเจ็บปวดในใจก็ค่อย ๆ จางลง มือเรียวเปิดคอมพิวเตอร์ดูรายรับของวันนี้ เมื่อเห็นตัวเลขทั้งหมดก็ทำให้ฉันแปลกใจมาก

ผู้ชมประทับใจขั้นสุด มิหนำซ้ำรางวัลในครั้งนี้ยังทะลุหนึ่งแสนสองหมื่นกว่าหยวนแล้ว

ในใจคิดว่าควรจะแบ่งให้ถังหมิงหลีบ้าง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ขาดเงิน แต่ถ้าไม่มีเขา การปราบผีครั้งนี้ก็คงไม่ราบรื่นนัก

เป็นคนต้องรู้จักบุญคุณคน

ฉันเปิดแถบเพื่อนอีกครั้ง พลันเหลือบไปเห็นว่าราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางและนางฟ้าหยุนเซี๋ยต่างก็ฝากข้อความถึงฉัน นางฟ้าหยุนเซี๋ยกล่าวว่า คราวนี้ฉันช่วยผดุงความยุติธรรมและทำมันออกมาได้สวยงามมาก เธอจึงให้ใบสั่งยากับฉันอีกครั้ง

ฉันรีบรับไฟล์มาด้วยความดีใจ พอเปิดออกมาก็พบว่ามันคือยารักษาโรค วัตถุดิบในครั้งนี้ค่อนข้างหายาก เช่น ในตัวยาจำเป็นต