Share

บทที่ 45

เมื่อก่อนถ้าเจอเรื่องแบบนี้ ฉันก็ทำได้แค่อดทน แต่ตอนนี้มันต่างออกไปแล้ว ฉันมีเงินในมือบางส่วน มีศิลปะป้องกันตัวนิดหน่อย อีกทั้งยังจับผีไล่ผีได้ ถึงจะเป็นแค่มือใหม่ก็ถือว่าทำได้ดีมากกว่าคนทั่วไปแล้ว และยังมีคนคอยสนับสนุนฉันอยู่อีกมาก ในที่สุดก็หายใจออกได้อย่างไม่อึดอัดใจอีกต่อไป

และถ้าอดทนบ่อย ๆ จะทำให้เกิดอาการป่วยได้

ไม่นานเว้ยหลานก็หันมาพูดกับฉันเสียงนุ่ม “เด็กคนนี้ถูกพ่อแม่ของเธอเลี้ยงตามใจจนเสียนิสัย คุณหยวน ได้โปรดอภัยให้ฉันด้วย ฉันจะสอนเธออย่างดี” แล้วเขาก็เปลี่ยนเรื่อง “อาจารย์จุนไม่มาเหรอ?”

ฉันยิ้มจาง ๆ แล้วพูดตอบ “ชายชราฝากบอกว่าเขาชอบอยู่คนเดียวจนชินแล้ว ไม่ชอบมาในที่ ๆ มีคนเยอะ เลยให้ฉันมาดูและกลับไปเล่าให้เขาฟังก็พอ”

เขาก็ไม่เคยคิดว่าอาจารย์ของฉันจะมาจริง ๆ ดังนั้นจึงอย่างไม่ใส่ใจนัก “งั้นคุณหยวน มาสิ ฉันจะพาคุณไปดูรอบ ๆ”

ร่างบางเดินเคียงบ่าเคียงไหล่ไปกับเขา พวกเราเดินไปที่โถงเก็บสมบัติ และทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ต่างมองดูด้วยสีหน้าตกตะลึง

“ผู้หญิงคนนั้นมีที่มาที่ไปยังไงเนี่ย?” มีใครบางคนกระซิบ “ไม่นึกเลยว่าจะสามารถพูดคุยและหัวเราะกับนายท่านตระกูลเว้ยได้ หล่อนน่าจะรู้หนิว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status