บทที่ 34

สายตาของทุกคนจ้องมาที่ฉัน ฟางหลานหลานแสดงสีหน้าเหลือเชื่อ

ดูเหมือนว่าหลิวซานเกอจะสนใจ เขามองมาที่ฉันแล้วเอ่ย “คิดไม่ถึงว่าในบรรดาคนในห้องนี้จะยังเหลือคนมีน้ำใจอยู่ด้วย ก็ดี เธอแค่ดื่มให้หมดนี่แล้วฉันจะปล่อยหล่อนไป”

ขาเรียวก้าวไปตรงหน้าเขา พร้อมถอดหมวกและหน้ากากออกเผยให้เห็นใบหน้าที่มีเนื้องอก

ถึงแม้ว่าเนื้องอกบนใบหน้าของจุนเหยาจะหายไปแล้วหลายก้อน จนเผยให้เห็นผิวพรรณขาวเนียนใส แต่ดูยังไงก็ยังคงน่ากลัวอยู่ดี

หลิวซานเกอตกตะลึงไปครู่หนึ่ง นัยน์ตาของเขาเปลี่ยนเป็นสายตาแห่งความขยะแขยงทันที แต่ท้ายที่สุดเขาก็กลับมาสงบได้อย่างรวดเร็ว

มือเรียวหยิบเหล้าขึ้นมาหนึ่งขวด จุนเหยาเปิดฝาและเทกรอกลงช่องปากทันอย่างว่องไว

ไม่ถึงหนึ่งนาทีเหล้าก็หมดไปหนึ่งขวด ตามด้วยขวดที่สอง ขวดที่สาม จนกระทั่งถึงขวดที่สิบสอง ทุกคนต่างตกตะลึง

แต่ที่แปลกก็คือ ฉันดื่มเบียร์ไปเยอะมากขนาดนี้ แต่หน้าไม่แดงหัวใจไม่เต้นแรง อีกทั้งยังมีความรู้สึกเหมือนไม่ได้ดื่มเบียร์เลยแม้แต่นิด

กระทั่งดื่มขวดสุดท้ายหมด ร่างบางก็หันไปมองหลิวซานเกอพร้อมเอ่ย “โอเคไหม?”

มือทั้งสองของหลิวซานเกอกำหมัดแน่น “ยัยฮีโร่หญิง!” หลังจากนั้นเขาก็หันไป