Share

บทที่ 38

อาจารย์โจวกล่าวอย่างนับถือ “ตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก ฉันเคยตามอาจารย์ของฉันขึ้นไปบนเขาชุนหยาง และได้เข้าพบท่านไต้ซือของนิกายชุนหยาง ตอนที่อาจารย์ให้ฉันเข้าไปเล่นในสวน ก็เห็นว่าลูกศิษย์ของชุนหยางสองสามคนกำลังฝึกวิชาสัญญาณมือนี้อยู่”

พูดมาจนถึงตอนนี้เขาก็ถอนหายใจ “ฉันไม่เคยลืมวันนั้นที่ได้เจอท่านไต้ซือ ท่านเป็นคนที่สง่างามมาก แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ในประเทศจีน ผู้มีความสามารถด้านนี้ รวมทั้งอารยธรรมของนักรบโบราณกำลังถดถอย ผ่านมาหลายปีแล้วผู้บำเพ็ญเพียรจึงค่อย ๆ หายไปคนแล้วคนเล่า”

ทว่าเสี้ยววิ อีกฝ่ายก็แสดงสีหน้าประจบสอพลอออกมาทันที “อย่างไรก็ตาม ในบรรดานิกายชุนหยางอาจจะมีผู้หญิงที่มีพรสวรรค์สามารถใช้พลังหยางบริสุทธิ์ให้เป็นไฟได้ตั้งแต่ยังอายุยังน้อย และไม่แน่ว่าในอนาคตคงมีเพิ่มขึ้นอีกแน่ บางทีเธออาจจะเป็นปัจจัยสำคัญในการเติบโตของลัทธิเต๋าก็ได้”

ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางถอนหายใจ “ลัทธิเต๋าปฏิเสธพลังนั่นแล้ว แถมยังให้ลัทธินอกรีตพวกนั้นได้รับพลังไปอีก”

ฉันเงยหน้าขึ้นแล้วถาม “แล้วทำไมตอนนี้ถึงไม่ไล่ฉันไปล่ะ?”

“ไม่รู้สิ” อาจารย์โจวกล่าว “เด็กน้อย ฉันไม่กล้าทำหรอก”

ฉันเปล่งเสียงไม่พอใจเพราะขี้เ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status