บทที่ 200

หลังจากดูภาพวิดีโอเสร็จ ถังหมิงหลีก็พูดขึ้นว่า “กัวเทียนซง คุณคิดไม่ถึงใช่ไหมว่าตอนที่วางแผนกับลู่ต๋าคายอยู่นั้น จริง ๆ แล้วเขาได้บันทึกกระบวนการทั้งหมดไว้ เพื่อที่จะได้ข่มขู่คุณต่อในอนาคต และเราก็ได้นำการ์ดหน่วยความจำนี้ออกมาจากในตู้นิรภัยของลู่ต๋าคาย”

กัวเทียนซงถอยไปข้างหลังสองก้าวและนั่งลงบนโซฟาอย่างหมดแรง ผู้อาวุโสโกรธจนหน้าซีดสลับแดง พลันตะโกนออกไปด้วยความโมโห “งามหน้าจริง ๆ!”

กัวหมิงเซี่ยเอ่ยแย้ง “พ่อคะ เรื่องนี้ต้องโทษพ่อไม่ใช่เหรอ? ใครบอกให้พ่อลำเอียงไปทางคนนอกล่ะ? พี่ใหญ่เป็นลูกแท้ ๆ ของพ่อและยังเป็นลูกชายคนเดียวอีกด้วยนะคะ”

ผู้อาวุโสกัวยืนขึ้นทันที และตะโกนออกไปด้วยความโมโห “พวกแกจะเข้าใจอะไร? พวกแกรู้ไหมว่าสาเหตุที่ตระกูลกัวประสบความสําเร็จจนมีวันนี้ได้ ก็เป็นเพราะว่ามีหมิงหลีคนนี้!”

กัวหมิงเซี่ยถอนหายใจอย่างไม่เห็นด้วย “แล้วเขามีดีอะไร? ก็แค่นักรบคนหนึ่งก็เท่านั้น”

หญิงสาวพูดยังไม่ทันจบ ผู้อาวุโสกัวก็เดินเข้าไปตบหน้าเธออย่างแรง เธอโดนตบจนงงไปสักพักหนึ่ง

“พ่อคะ พ่อ คิดไม่ถึงว่าพ่อจะตีหนูแบบนี้” ตั้งแต่เล็กจนโต คนที่รักเธอมากที่สุดก็คือพ่อของเธอ แม้แต่คำพูดแรง ๆ สักคำเข