บทที่ 130

[พวกผู้หญิงข้างบนหยุดผู้ชายสักทีจะได้ไหม? ยังอยากดูไลฟ์สดดี ๆ อยู่หรือเปล่า?]

พวกเราเดินไปตามทางบนเขาเรื่อย ๆ หมู่บ้านแห่งนี้มีชื่อว่า “หมู่บ้านตี้เหมิน” ตั้งอยู่บนที่ราบและถูกโอบล้อมด้วยภูเขา มีทางเข้าไปเพียงทางเดียวเท่านั้น ซึ่งมันถูกปกคลุมไปด้วยพุ่มหนามและวัชพืช เพราะไม่มีใครเดินเข้ามาหลายปีแล้ว

โชคดีที่ทั้งสี่คนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา ถ้าพวกเขาเป็นลูกคนรวยที่ถูกเลี้ยงแบบตามใจมาตั้งแต่เด็ก คงจะมีปัญหาอย่างแน่นอน

ทันใดนั้นถังหมิงหลีก็หยุดชะงักและมองไปรอบ ๆ พร้อมขมวดคิ้ว

“ทำไมเหรอ?” ฉันถาม

“เหมือนจะมีคนอยู่ในป่า” เขาลดเสียงลง พลันดึงมีดสั้นออกจากรองเท้าบู๊ท ก่อนเดินช้า ๆ ไปยังใต้ต้นไม้ใหญ่

ในป่าเงียบสงัดจนน่าประหลาด เงียบจนไม่มีแม้กระทั่งเสียงนกเสียงแมลง

เมื่อจวนจะถึงที่หมาย เราทุกคนก็ได้กลิ่นเลือดอันน่าสะอิดสะเอียน

เซี่ยชิงหยูหยิบไม้ไผ่ขึ้นมาหนึ่งท่อนปัดวัชพืชใต้ต้นไม้ออกไป พบว่าข้างในมีซากกระต่ายและไก่ป่าเปื้อนเลือดเต็มไปหมด

มือหนาหยิบกระต่ายตัวหนึ่งขึ้นมา ที่ท้องของมันเหวอะหวะและมีเลือดทะลัก เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม “กระต่ายตัวนี้ถูกสัตว์ป่ากัดตายครับ”

ฉินหนานเฉิงเปิดซากไก่ป่าสด