Share

บทที่ 118

เฉาเยี่ยนเอ่ยพร้อมกับยิ้มอย่างกล้ำกลืนฝืนทน “คุณซุนคนนั้นเขาสุขภาพไม่ดี พวกเราเลยรับเขามาดูแลที่บ้าน ไม่คิดว่าจะทำให้พวกคุณเข้าใจผิดไป งั้นเอาอย่างนี้ เดี๋ยวผมจะให้คนพาเธอกลับไปส่งเดี๋ยวนี้เลย”

หัวหน้าจินพยักหน้า “เมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ก็รบกวนประธานเฉาด้วยนะครับ เอ๋? ทำไมคนของเราถึงได้รับบาดเจ็บล่ะครับ? แล้วก็เป็นบาดแผลที่มาจากปืนด้วย? พวกมีอำนาจบาตรใหญ่คนไหนกันที่มันกล้าใช้ปืนมั่วซั่วในจีน?”

เฉาเทียนหนิงชี้ไปที่ร่างไร้วิญญาณของเทียนหมิง พร้อมกับเอ่ยว่า “คนคนนั้นเป็นหนึ่งในบอดี้การ์ดที่ปรมาจารย์เทียนหมิงพามา พวกเราเองก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าเขาจะพกปืนด้วย”

หัวหน้าจินยิ้มอย่างเย็นชา ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานอะไร เลยได้แต่ปล่อยให้เขาพูดมั่วไปเรื่อย

“ความจริงมันเกิดอะไรขึ้น เดี๋ยวพวกเราจะสืบหาให้ชัดเจนอีกที” หัวหน้าจินเอ่ย “ส่งคนเจ็บไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ”

จุนเหยากับเสี่ยวหลินช่วยกันพยุงแขนถังหมิงหลีออกมากันคนละข้าง แล้วเขาก็หันมากระซิบข้าง ๆ หูฉันว่า “ฉันไม่ไปโรงพยาบาล ไปบ้านเธอ และให้เธอรักษาก็พอ”

ฉันเข้าใจความหมายของเขา เนื่องจากฉันมียารักษาบาดแผลอยู่มาก มันสามารถรักษาบาดแผลถูกยิงได้อย่างรวด
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status