บทที่ 117

ว่าจบ เขาก็ฟาดมือลงกลางกระหม่อมของอาจารย์ พริบตาเลือดก็ไหลออกมาจากทวารทั้งเจ็ด แต่ไม่รู้ว่าอาจารย์ไปเอาแรงมากจากไหน อยู่ ๆ ท่านก็คว้าคอเสื้อเทียนหมิงไว้พร้อมวางมือบนอกของเขาแล้วกัดฟันแน่น “สักวัน แกจะต้องเสียใจที่ทำแบบนี้”

ตอนนั้น เขาคิดว่ามันคงเป็นแค่คำพูดเสียดแทงที่อาจารย์พูดก่อนตายเท่านั้น คิดไม่ถึงว่า แท้จริงแล้วสิ่งนั้นมันจะฝังอยู่ในร่างของตนมาตั้งแต่เริ่ม เหมือนเป็นระเบิดเวลาที่รอวันนับถอยหลัง

เขาค่อย ๆ ล้มลงไปนั่งกับพื้น อวัยวะภายในถูกลมปราณแห่งความเคียดแค้นทำลายจนแหลกละเอียดหมด เทียนหมิงอาเจียนออกมาเป็นเลือดไม่หยุด และในกองเลือดก็มีอวัยวะภายในปนออกมาด้วย เขากัดฟันกรอดพลางเอ่ย “อาจารย์ ดูเหมือนว่าท้ายที่สุดแล้ว ท่านจะเป็นผู้ชนะ”

เมื่อตัวเขาเริ่มเอียง ร่างทั้งร่างก็ล้มลงไปนอนกับพื้นและหมดลมหายใจในที่สุด อาเชียนที่เห็นภาพนั่นก็เปลี่ยนสีหน้าทันที เขาชกถังหมิงหลีจนหงายหลัง จากนั้นก็รีบหนีออกไปจากห้องส่วนตัวด้วยความรวดเร็ว

ถังหมิงหลีไม่ได้ตามไป เพราะเพียงแค่เขาคิดจะตามล่าอาเชียน อีกฝ่ายก็หนีไปไหนไม่ได้แล้ว

เฉาเทียนหนิงส่งสายตาให้กับเฉาเยี่ยน ตรงปกเสื้อของเฉาเยี่ยนมีอุปกรณ์สื่อสา