Share

บทที่ 125

“คุณกล้าดียังไง!” เขาตะโกนด้วยสีหน้าซีดเซียว “ผมคือคนของตระกูลลู่แห่งจินหลิง ผมจะไม่ยอมปล่อยคุณไปแน่!”

ขาเรียวก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ก่อนจะหันกลับมาจ้องเขาอย่างเย็นชา “คุณกำลังบังคับให้ฉันฆ่าคุณอยู่นะ”

เขากำหมัดและพยายามจะยืนขึ้น แต่ขาของเขาอ่อนแรงเกินไป

มือเรียวตบเข้าไปที่ใบหน้าของอีกฝ่าย “นี่คือบทเรียนสำหรับสิ่งที่คุณทำในวันนี้ ถ้าเป็นอาจารย์ของฉัน ท่านไม่ปล่อยคุณไว้แน่ นี่ถือว่าฉันมีเมตตาแล้วนะ”

ไม่ว่าจะอย่างไร ฉันก็ต้องกุเรื่องอาจารย์ขึ้นมาก่อน เพื่อเป็นการขู่ไม่ให้เขามารังแกฉันได้อีก

เขามองมาที่ฉันด้วยสายตาเกลียดชังและอาฆาตแค้น ส่วนฉันก็ปรายตามองเขาอย่างเยือกเย็นและทิ่มแทงจนเข้าไปถึงกระดูก พลันหมุนตัวเดินออกจากห้องไป

ตอนนี้ฉันมีธุระที่สำคัญกว่าต้องทำ

นั่นคือ การค้นหาสมุนไพรสีม่วงที่ส่งกลิ่นหอมแปลก ๆ ออกมาต้นนั้น!

ลุงเฝิงมีกลิ่นนั่นติดตัวอยู่ จุนเหยาจึงเดินตามกลิ่นนั้นไปและพบว่าเขาพักอยู่ในห้องดีลักซ์อีกห้องหนึ่งที่อยู่ชั้นบน

มือเรียวเคาะประตู ทว่าทันทีที่เขาเปิดประตู ฉันก็ยื่นมือออกไปสับที่คอหอยของเขาทันที เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะส่งเสียงร้องเบา ๆ หรือกระทั่งเห็นรูปร่างหน้า
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status