บทที่ 109

ใช่แล้ว ในงานศพของยวีฉียังมีผู้หญิงอีกคนที่อยู่ข้าง ๆ แม่ของยวีฉีตลอด ว่ากันว่าหล่อนเป็นลูกพี่ลูกน้องที่อาศัยอยู่กับครอบครัวของเธอมาตั้งแต่เด็ก พี่น้องคู่นี้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันมาก

ผู้หญิงคนนั้นน่าจะชื่อยวีหลาง

แต่ทำไมยวีหลางถึงเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้? เธอตกต่ำลงขนาดนี้เชียวหรือ?

ไม่ใช่ มันไม่ง่ายอย่างที่คิดแน่ ๆ

ขณะนี้ ยวีหลางกำลังกอดอยู่กับผู้ชายรูปหล่อคนหนึ่ง พวกเขาทั้งสองกำลังแสดงท่าทีออดอ้อนใส่กัน

แม้ว่าผู้ชายคนนั้นจะหล่อเหลา แต่สีหน้าของเขากลับดูซีดเซียวมาก เบ้าตาเป็นสีดำ บริเวณกึ่งกลางระหว่างหัวคิ้วทั้งสองข้างกลายเป็นสีเขียว ราวกับว่าชายคนนั้นปล่อยตัวให้น้ำเมาและความเย้ายวนของผู้หญิงควบคุมร่างกายตัวเอง

ผู้ชายคนนั้นก้มลงจูบยวีหลาง หล่อนเงยหน้าขึ้นตอบรับ หากแต่มีแววตาที่ดุร้ายฉายแวบเข้ามา

หรือว่า...

ยวีหลางลากผู้ชายคนนั้นเข้ามากกกอด พลันเอ่ย “คุณชายเฉา เราไปชั้นบนกันเถอะค่ะ”

คุณชายเฉาตื่นตัวไปทั้งร่าง มือหนากอดเอวบางและรีบพากันเดินขึ้นไปชั้นบน

ทั้งสองคนเข้าไปในห้อง คุณชายเฉามีท่าทีเหมือนเสือที่หิวโหยตัวหนึ่ง

ยวีฉีมองไปที่ทั้งสองคนอย่างวิตกกังวล แต่ไม่รู้ว่าตนจะต้อ