บทที่ 111

ฉันถือโอกาสพยุงตัวยวีหลางขึ้นมาในขณะที่เธอกำลังสะลึมสะลือ ก่อนจะหันหลังวิ่งออกมา บอดี้การ์ดคำรามด้วยความโกรธ “หยุดเดี๋ยวนี้!” จากนั้นพวกเขาก็ไล่ตามมา แต่กลับมีกระจกของโต๊ะชาสไลด์ลอยมา ทำให้พวกนั้นล้มกันเป็นระนาว

เสียงการต่อสู้จากชั้นบนสร้างความตื่นตกใจให้กับผู้คนที่กำลังสนุกสนานกันอยู่ด้านล่าง โดยเฉพาะเฉาเทียนฉวน เขาถีบประตูด้วยขาข้างเดียวเข้ามา และทันทีที่เข้ามาถึงก็เห็นผีผู้หญิงหน้าตาสยดสยองนั่งอยู่บนคอของบอดี้การ์ด เขาแหกปากร้องออกมาด้วยความตกใจจนล้มลงตูดกระแทกพื้น

“ผี มีผี!”

จุนเหยารีบวิ่งออกมาจากคฤหาสน์แล้วดักรถแท็กซี่ที่ขับผ่านมา จากนั้นจึงขึ้นรถไปโรงพยาบาลทันที ระหว่างทางก็เห็นรถตำรวจมากมายแล่นสวนผ่านไปด้วย

ฉันกดปิดห้องไลฟ์สด ก่อนจะก็นำยารักษาชนิดเจือจางเม็ดหนึ่งยัดใส่ปากยวีหลาง

เหล่าหมอและพยาบาลต่างช่วยกันเข็นเธอเข้าไปในห้องผ่าตัด ส่วนฉันก็ค่อย ๆ ปลีกตัวออกมาท่ามกลางค่ำคืนอันมืด และย่องกลับบ้านอย่างเงียบเชียบ

มือเรียวกดเปิดทีวีดู หน้าแรกปรากฏรายการถ่ายทอดสดหนึ่งขึ้นมา สิ่งที่กำลังฉายอยู่นั้นคือ การติดตามสถานการณ์ของเรื่องนี้พอดี

ผู้ที่กำลังไลฟ์สดคนนี้อยู่ที่คฤหาสน์หลัง