บทที่ 108

“เธอดูสิ ผู้ชายคนนั้นหล่อมาก”

“ใช่ ขายาวมาก หรือว่าจะเป็นนายแบบ?”

ฉันตกใจจนพูดไม่ออก พวกเขาคือแฟนคลับของจอมเผด็จการ แต่ไม่มีใครจำถังหมิงหลีได้?

ในหัวของฉันสับสนไปหมด

“เธอไม่เคยสังเกตเลยเหรอ?” ถังหมิงหลีดูประหลาดใจกว่าฉัน “ในความเป็นจริงแล้วผู้ชมจำฉันไม่ได้เลย”

ทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะ? ฉันอ้าปากค้างอย่างตกใจ

“ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม จุนเหยา ห้องไลฟ์สดที่เธอใช้มันแปลกมาก” ถังหมิงหลีกล่าว “มันพลางตาการมองเห็นของผู้ชมได้ ความสามารถแบบนี้ ฉันเคยได้ยินว่ามีปรมาจารย์แห่งพลังจิตท่านหนึ่งใช้มัน มันสามารถทำให้คนนับล้านจำพวกเราไม่ได้ แต่ความสามารถแบบนี้เป็นเรื่องแปลกใหม่ที่ฉันไม่เคยเห็นกับตาตัวเองมาก่อน จนกระทั่งวันนี้”

จุนเหยาขนลุกและหนาวที่สันหลังขึ้นมาทันที

“งั้น...เถิงหลานล่ะ? ทำไมผู้ชมถึงจำเขาได้?” ฉันถามขึ้น

“ตอนแรกฉันก็คิดไม่ออก แต่พอมาคิด ๆ ดูแล้ว เขาคือแขกที่มาเข้าร่วมชั่วคราว แต่ฉันเป็นสมาชิกที่อยู่ถาวร” ถังหมิงหลีอธิบาย “ตอนนั้นที่แผนกพิเศษสามารถหาเธอเจอได้ ก็เพราะว่าเธอส่งข้อมูลบัญชีธนาคารของตัวเองให้ทีวีไป”

ฉันลองมานั่งคิดอย่างละเอียดดู พวกเราดังขนาดนั้น คนของตระกูลกัวน่าจะจำฉันกั