ตอนที่ 4

เช้าวันต่อมา

“เฮือกก...”

ร่างบางของเอยสะดุ้งตื่นขึ้นหลังจากที่นาฬิกาปลุกกรีดร้องเสียงดังขึ้นมามือบางควานหาโทรศัพท์เพื่อปิดเสียง ก่อนที่สายตาจะปะทะกับสองร่างบนเตียงนอนที่นอนน้ำลายยืดอยู่ โดยที่หน้าตาและชุดยังคงเป็นชุดเดิมตั้งแต่เมื่อวานทั้งสามคน นี่พวกเธอเมากันขนาดนี้เลยเหรอ เฮ้อ ถอนหายใจยาวยกมือขึ้นกุมหัวเพราะรู้สึกปวดหัวตึ้บ ๆ ขึ้นมาทันที

“เธอกินไปกี่แก้วเนี่ยเอย”

บ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะลุกจากที่นอนไปอาบน้ำเพื่อให้ร่างกายสดชื่นสักหน่อย

เมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วก็เจอสองสาวที่ตื่นแล้วนั่งอยู่บนเตียงนอนของเธอ ในขณะที่เธอสวมชุดคลุมอาบน้ำอยู่ มือเรียวสวยยกขึ้นเช็ดผมลวก ๆ ก่อนจะทำหน้างงเมื่อเพื่อนสาวทั้งสองจ้องหน้าเธอเขม็งไม่วางตา

“มึงเป็นไร อีเจน อีเบน จ้องหน้ากูอยู่ได้”

เอยเช็ดผมไปถามเพื่อนไปด้วยความสงสัย

“ลูกกะเทย มึงรู้ตัวปะว่าเมื่อวานมึงบ้งมากค่ะอีดอก”

เจนนี่เป็นคนตอบคำถามนั้นเองหน้าที่ยังมีเครื่องสำอางแต่งแต้มอยู่มองเพื่อนสาวอย่างเอือม ๆ

“ทำแมะ กูบ้งตรงไหนกูเป็นงงแล้วแม่ไหนเหลามาสิ นี่รอฟัง”

เอยหันมามองเพื่อนสาวเต็มตาก่อนจะเท้าสะเอวด้วยความสงสัย เมื่อวานเธอทำอะไรผิดเธอแค่ไปกินเหล้ากับเพื่อนมันบ้งตรงไหน

“นี่มึงจำอะไรได้บ้างปะเนี่ย หรือเมาจนลืมไปหมดแล้ว”

เบนนี่ถามเพื่อนก่อนจะส่งค้อนมาให้ลูกใหญ่อีเอยมันเก่งค่ะทุกคนลืมเก่งจริง ๆ ทั้งที่ไปสร้างวีรกรรมโคตรแซบไว้อะ

“โอ๊ย กูลำไยพวกมึงจริง ๆ มีไรไหนพูดกูไม่เก็ต”

เมื่อทนไม่ไหวเอยก็โวยวายใส่เพื่อนก่อนจะถลาตัวมาที่เตียงนอนแล้วนั่งแหมะลงที่ขอบเตียง

“อีเจนมึงเหลา มึงผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน”

เบนนี่พยักเพยิดหน้ามาทางเจนนี่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ให้เล่าเรื่องเมื่อคืนให้เอยฟัง

“คืองี้เว้ยมึง มึงอะไปหาเรื่องอีน้ำเน่าที่ไปนั่งกับคุณคิณแถมมึงยังไปนั่งตักเขาอีกแลงมากมึงอะ แล้วพอเขาไล่อีน้ำเน่าไปมึงก็ไปจูบปากเขาแถมมึงยังไปเลื้อยเขาอีก ดีนะที่กูไปดึงมึงออกมาไม่อย่างนั้นเขาเสียตัวให้มึงแน่ มึงก็ได้เสียจิ้นให้ผู้เพราะความเลื้อยแน่ ๆ อีเอย”

“อ๊าย อีเจน อีเบน กูไปปล่อยโป๊ะเหี้ยไรไว้วะเนี่ย ขายขี้หน้าชะมัดเขาจะมองกูยังไงทีนี้ไม่มองกูเป็นคนขี้อ่อยใจง่ายไปแล้วเหรอ”

เมื่อเพื่อนเล่าจบภาพความจำจากเรื่องเมื่อคืนก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวเป็นฉาก ๆ มือบางยกขึ้นปิดหน้าทันที น้ำตาจะไหล ภาพลักษณ์ที่ดูดีต่อหน้าผู้ชายที่แอบชอบพังไม่เป็นท่าเลย นี่เธอทำอะไรลงไปเนี่ย

“แหงอะดิ มึงอะมั่นเกินเบอร์มากอีเอยผีตัวไหนเข้าสิงฮะ ถึงไปจูบคุณคิณเขาน่ะ”

เบนนี่ดุเพื่อนอย่างมีน้ำโหดูสิไปแอบชอบเขาแต่เสือกไปโชว์สกิลเทพเลื้อยใส่เขาแถมไปหาเรื่องนังน้ำเน่าอีก จบเลยเพื่อนกู เบนนี่ส่ายหน้าอย่างรู้สึกปลงแทนเพื่อน

ในขณะที่เอยยกมือลูบหน้าเบา ๆ สีหน้าหมดอาลัยตายอยากเธออยากจะโขกหัวกับหัวเตียงสักสิบทีเรียกสติกลับคืนมาหมดกัน เจอหน้าเขาต่อไปจะทำยังไงล่ะทีนี้

“กูจะเอาหน้าที่ไหนไปเจอเขาได้ล่ะเนี่ย ฮือ กูบ้งมากอะมึง”

เอยยกมือขึ้นปิดหน้าอีกรอบก่อนจะฟูมฟายแบบไม่มีน้ำตาออกมา อะเอนเนอร์จี้มันได้เว้ยเพื่อนกู Acting มากว่ะ เจนนี่ขออนุญาตขำค่ะ หุหุ

“มึงก็เอาหน้าสวย ๆ ของมึงไว้ที่เดิมนั่นแหละ มึงคิดว่าโชคชะตาจะเล่นตลกให้มึงเจอเขาบ่อย ๆ หรือไงเขาเป็นใครละมึงเป็นใครวงโคจรไม่มีทางมาเจอกันง่าย ๆ หรอกถ้ามึงไม่ไปเป็นสตอร์กเกอร์ตามเขาอะ ฉะนั้นมึงจงมูฟออนละไปต่อสวย ๆ จ้ะ”

เจนนี่เบรกความคิดเพื่อนไว้ทันทีที่เอยคร่ำครวญไม่หยุดเพื่อดึงสติ

เมื่อเจอคำพูดของเพื่อนจากที่กำลังฟูมฟายอยู่หน้าสวยก็หงอยลงอย่างเห็นได้ชัด นั่นสินะ เขาเป็นใครแล้วเธอเป็นใคร เส้นทางของเราไม่มีวันมาพบเจอกันได้หรอกนี่ก็เป็นเพียงความบังเอิญล้วน ๆ ที่ทำให้ได้รู้จักกันและเผลอไผลได้จูบกันให้เป็นบุญของเธอ ก่อนที่เขาจะเดินไปตามเส้นทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบของเขา ในขณะที่เธอก็ต้องเดินไปตามเส้นทางที่เต็มไปด้วยก้อนดินหินกรวดของเธอเช่นกัน

เจนนี่กับเบนนี่ที่เห็นท่าทางเหมือนหมาหงอยของเพื่อนนั้นก็กลอกตามองบนไปมาอย่างเหนื่อยใจ เล่นใหญ่เกินเบอร์มากลูกกะเทยนี่จะตามไม่ทันละ เดี๋ยวเศร้าเดี๋ยวหงอย ไบโพลาร์จะแดกกะเทยละค่า เปลี่ยนอารมณ์ตามเพื่อนไม่ทันเลย

“หงอยเหมือนหมาเลยนะมึง วงวารลูกสาวมามะมากอด  ๆ ไม่แน่เจอกันรอบหน้านี่อาจจะได้เขาเป็นผัวเลยนะมึง”

เบนนี่ปลอบใจเพื่อนก่อนจะพูดติดตลกให้เพื่อนขำซึ่งเอยก็หลุดขำพรืดออกมา เฮ้อ เศร้าไปก็เท่านั้นช่างมันแค่แอบรักก็พอแล้วเธออย่าหวังสูงอีกเลย เอย อรนลิน

“เออ อีเบนพูดน่าคิดว่ะกูถัมจริงอีเอย ถ้าวันหนึ่งเขามาจีบมึงหรือมีเหตุการณ์ให้มึงกับเขาปั๊ปปี้ดูกันมึงจะทำไง มึงจะหนีหรือมึงจะชนอะกูถามหน่อย”

เจนนี่เอ่ยถามอย่างอยากรู้ดูจากเมื่อวานที่เพื่อนเธอแค่จุ๊บเขาแต่เขากลับคว้าคอเพื่อนเธอไปบดจูบอย่างดูดดื่มกะเทยว่ามันต้องมีอะไรแน่ ๆคิดในใจพลางจ้องหน้าเพื่อนอย่างกดดันรอคำตอบที่อยากรู้

“เออกูก็อยากรู้มึงจะทำไง ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ เผื่อมึงเผลอพลาดไปมีซัมติงจิงกระเบลกันมึงจะทำไงวะ”

เบนนี่เอียงคอมองเพื่อนอย่างรอคอยคำตอบอีกคน

ในขณะที่ดวงตากลมโตของเอยมองหน้าเพื่อนทีละคน เธอจะทำอย่างไรน่ะเหรอ มันจะมีวันนั้นไหมวันที่มันเกิดขึ้นจริงเขากับเธอเหมือนอยู่กันคนละโลกมันจะมีจังหวะนรกอะไรกันมาให้ปั๊บปี้ดูกันเลย แต่ แต่ถ้ามันมีจริง ๆ แล้วเธอจะทำอย่างไรล่ะ คิดคำตอบในหัวอย่างสับสนวุ่นวายใจก่อนจะตอบเพื่อนออกมา

“กูจะชนว่ะมึง กูว่ากูต้องลองสักตั้งจะลองทั้งทีแม่งต้องเอาให้สุดติ่งบางทีอาจจะฟลุ๊ค การแอบชอบของกูมันอาจจะคอมพลีตก็ได้จริงมะถือว่าให้มันเป็นประสบการณ์หนึ่งที่ประดับชีวิตกูละกัน”

ตอบเพื่อนด้วยสีหน้าท่าทางที่มุ่งมั่น แต่เธอกลับคิดในใจว่ามันไม่มีทางเกิดขึ้นจริง ๆ หรอก เพราะฉะนั้นเธอจงหยุดมโน เอย อรนลิน เส้นทางข้างหน้าไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบางทีโชคชะตาอาจจะกำลังเล่นตลกกับเธออยู่ก็ได้

หลังจากนั้นนี่ก็ผ่านมาอาทิตย์กว่าแล้วที่เอย กับ คิณ อัคนี ไม่ได้เจอกันอีกเลย ข่าวคราวของเขายังคงมีบ้างตามหน้าช่องข่าวสังคมกับข่าวพวกก๊อตซิปดารา ไฮโซ ข่าวลือระหว่างเขา กับ เจ้าจอม คุณหนูราชนิกูลผู้สูงส่งก็เข้ามากระทบหูกระทบใจเธออย่างจังทั้ง ๆ ที่บอกตัวเองให้เลิกฝันแต่พอได้ดูข่าวของเขาเธอก็อดที่จะรู้สึกนอยด์ไม่ได้ ฮือ เอยรู้สึกเกลียดตัวเองในเวอร์ชันคนที่เพิ่งเคยอกหักจากผู้ชายก็วันนี้แหละค่ะทุกคน

“เอยจ้ะ แบบนี้โอเคยัง เอยดูให้พี่หน่อยเข้มไปไหม หรืออ่อนไป”

พี่หมีช่างแต่งหน้าเจ้าประจำเอ่ยถามดาราสาวรุ่นน้องอย่างขอความเห็นว่าโทนหน้าที่เธอแต่งมันพอดีหรือยัง แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับจากสาวเจ้าสักนิดเลยทำเอากะเทยเป็นงง

“เอยจ้ะ เอย เอย ลูกกะเทย”

เสียงพี่หมีตะเบ็งสุดฤทธิ์ทำเอาเอยสะดุ้งด้วยความตกใจจนมือถือเกือบหลุดมือก่อนที่เธอจะทำหน้าเลิ่กลั่กเมื่อเห็นพี่หมียืนหน้างออยู่ข้าง ๆ

“เอย หนูเป็นอะไรคะลูก พี่หมีเรียกหนูตั้งหลายรอบไม่มีเสียงตอบรับเลย เหม่ออะไรคะลูกแอบใจลอยคิดถึงใครอยู่หรือเปล่า”

 พี่หมีเอ่ยหยอกเย้าเล่น ๆ แต่คนที่โดนถามกลับสะดุ้งเบา ๆ อีกรอบเป็นหมอดูหรือไงกันนะพี่หมีรู้ดีไปหมดเลยเธอคิดในใจ

“เปล่านี่คะพี่หมีคนอย่างเอยจะมีใครให้คิดถึง มีแต่พี่ซินดี้แค่นั้นแหละค่ะ เมื่อกี้พี่หมีว่าไงนะคะพอดีไม่ได้ฟัง แหะ แหะ”

เอยปั้นยิ้มหวานกลบเกลื่อนอาการหลุดก่อนหน้านี้ก่อนจะถามสิ่งที่พี่หมีถามเธอเมื่อสักครู่ แต่เธอไม่ได้ตั้งใจฟังเพราะมัวแต่ใจลอยคิดถึงคุณคิณ

“พี่ถามเราว่า หน้าเนี่ยพอดีหรือยังโอเคไหม เข้มไปไหม หรืออ่อนไป ยังไงเอ่ย”

พี่หมีเอ่ยถามอีกรอบพลางเชิดคางเอยขึ้นมาก่อนจะหมุนซ้ายหมุนขวาให้ดู

“พอดีแล้วค่ะ Look นางร้ายมันต้องแซบ ๆ แบบนี้ อ่อนไปไม่ใช่นางร้ายค่ะ นั่นของนางเอกเขาเอยไม่แย่งซีนค่ะ คิก คิก”

หัวเราะอย่างถูกใจเมื่อพูดถึงบทนางร้ายที่ตัวเองได้รับ

“แหม เอาจริง ๆ นะถ้าไม่เคยมากองมาก่อนพี่คงเข้าใจว่าเอยเป็นนางเอก ส่วนน้ำฟ้าน่ะเป็นนางรองเลยนะคะเนี่ย เบ้าหน้าคนละเบ้ากันเลย แต่ถึงเอยจะรับบทนางร้าย แต่หนูสวยสมมงมากจ้ะ”

พี่หมีพูดพลางเล่นหูเล่นตาชื่นชมความสวยของดาราหน้าใหม่อย่างเอย อรนลิน ที่เกือบจะทุกเรื่องที่เอยรับเล่นบทนางร้ายเธอสวยกว่านางเอก   จริง ๆ

“บทนางเอกมันไม่ท้าทายค่ะพี่หมี เอยว่านางร้ายนี่แหละค่ะที่ท้าทายกับเอยดี”

เอยเงยหน้าบอกพี่หมีก่อนจะยิ้มน้อย ๆ แล้วลุกขึ้นเดินไปรอเข้าฉากกับน้ำฟ้าละครที่เธอถ่ายทำกำลังจะจบลงแล้วโดยที่พรุ่งนี้เธอต้องไปถ่ายทำฉากสุดท้ายที่ภูเก็ตโดยมีพี่ซินดี้ตามไปด้วย

S HOTEL

ฮัลโหล ทะเลจ๋าเอยมาถึงแล้วจ้ะร่างบางขาวผ่องในชุดเดรสสั้นสีแดงวิ่งไปที่ชายหาดด้วยความดีใจ เธอเพิ่งเดินทางมาถึงและเช็กอินเข้าที่พักเมื่อสักครู่ก่อนจะออกมาเดินเล่นที่ชายหาดคนเดียวในขณะที่พี่ซินดี้ขอนอนพักก่อนเพราะเมาเครื่องบิน

ชายหาดเงียบสงบกับลมที่พัดมาจนผมยาวสวยปลิวอากาศดีจนน่ามานอนอาบแดด นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่พากันเล่นน้ำที่บริเวณไกล ๆ ออกไปให้ความส่วนตัวกับเธอได้ดีนัก

“ฮ่า สดชื่นจังเลยหอมกลิ่นน้ำทะเลจัง”

เอยสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอดนานแค่ไหนแล้วนะที่เธอไม่ได้มาเที่ยวทะเล สองปีได้แล้วมั้งเพราะส่วนใหญ่เธอรับงานแน่นไม่ค่อยมีเวลามาเที่ยวเล่นสักเท่าไหร่

ขาเล็กเรียวสวยค่อย ๆ ก้าวลงไปในน้ำทะเลก่อนจะเดินเลียบเคียงชายหาดไปเรื่อย ๆ ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเสียงคลื่นและสายลม

ในขณะที่อีกมุมหนึ่งบนเตียงผ้าใบคิณ อัคนีกำลังนอนพักผ่อนอยู่เขามาดูงานที่นี่ได้สามวันแล้ว นี่ก็เพิ่งจะประชุมกับทีมบริหารเสร็จก่อนที่ความเหนื่อยล้าจะสั่งให้เขาออกมานอนรับลมเย็น ๆ ให้ผ่อนคลายซะหน่อย

สายตาที่ทอดมองออกไปยังทะเลที่แสนกว้างไกลปะทะเข้ากับร่างบาง Sexy สมส่วนผิวขาวเนียนจัดเข้าอย่างจัง เมื่อเพ่งมองดี ๆ ก็พบว่าเป็นแม่กระต่ายน้อยนี่เอง มาทำอะไรที่นี่กันนะ ขมวดคิ้วมุ่นอย่างสงสัยก่อนจะแอบมองร่างบางที่เดินเอื่อย ๆ เล่นน้ำทะเลคนเดียวอยู่เงียบ ๆ มันก็ อืม เพลินตาดีนะ

วันปิดกล้องกองถ่ายละคร

“เพลงขอให้ภาคย์โชคดีนะ มีความสุขกับคนนั้นที่ภาคย์เลือกมาก ๆ และเพลงขอโทษที่ผ่านมาเพลงสร้างความวุ่นวายให้ภาคย์นับไม่ถ้วนขอโทษนะ”

เสียงหวานเศร้าเอ่ยบอกร่างสูงของพระเอกที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างรู้สึกผิด

“ไม่เป็นไรนะเพลง ต่อไปนี้เราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้นี่ ภาคย์เป็นห่วงเพลงนะ เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน เพื่อนไม่ห่วงเพื่อนแล้วจะให้ห่วงใคร”

ภาคย์เอ่ยบอกเสียงนุ่มในขณะที่เพลงน้ำตาหยดแรกร่วงเผาะลงมาก่อนที่ภาคย์จะอ้าแขนออกกว้างเท่านั้นเพลงก็โผเข้ากอดและร้องไห้สะอึกสะอื้นกับภาคย์จนตัวโยน

“โอเค คัต คัต ดีมาก ๆ ครับเล่นสื่ออารมณ์กันได้ดีจริง ๆ ขอบคุณทุกคนมากครับที่ทำให้ละครปิดกล้องก่อนกำหนด”

ผู้กำกับสั่งคัตก่อนจะกล่าวขอบคุณเหล่านักแสดงและทีมงานทุกคนที่ทำให้เรื่องนี้เสร็จสมบูรณ์ไปด้วยดี ในขณะที่เอยรับทิชชูจากพี่ซินดี้มาเช็ดน้ำตาก่อนจะไหว้ขอบคุณทีมงานทุกคน

ร่างบางยิ้มกว้างอย่างดีใจเสร็จสิ้นสักทีไม่ต้องเจอหน้านังน้ำเน่าแล้วโว้ยแต่ในมุมหนึ่งนั้นน้ำฟ้ากลับยกยิ้มเหยียดมุมปากอย่างร้ายกาจ

หึ หึ นังเอยวันนี้แกไม่รอดแน่ ๆ ฉันจะจัดการแกอย่างสาสมที่ทำให้คุณคิณเทฉัน ก่อนที่เธอจะกดส่งข้อความหาใครบางคนแล้วเดินออกไปจากบริเวณนั้นทันที

“ทุกคนครับวันนี้อย่าลืมงานเลี้ยงปิดกล้องนะครับ งานจัดที่ริมชายหาดเวลาหนึ่งทุ่มตรงมากันให้ได้นะครับ เพราะงานนี้ผู้กำกับเลี้ยงไม่อั้น อาหาร เหล้า เบียร์พร้อม”

เสียงประกาศจากทีมงานของกองถ่ายประกาศแจ้งทุกคนก่อนจะพากันแยกย้ายไปพักผ่อนตามอัธยาศัย

“งื้อ พี่อยากให้ถึงคืนนี้เร็ว ๆ จังเลยร่างกายต้องการแอลกอฮอล์อย่างแรง”

ซินดี้ดี๊ด๊าอย่างออกนอกหน้าที่จะได้ Party กันคืนนี้

“โห่ พี่ซินดี้คะปกติร่างกายก็ปะทะทุกวันอยู่แล้วนี่คะ รู้นะว่าแอบไปเที่ยว GUY บาร์มา”

เอยเอ่ยขึ้นล้อเลียนอย่างรู้ทันคนที่กอดแขนเธออยู่หลวม ๆ

“มันก็ต้องมีบ้างปะลูกสาว แม่เหงาแม่อยากได้ผู้ชายเทกแคร์ ได้ผู้ชายมานวดผ่อนคลายเบา ๆ ก่อนจะนาบ งาบกันไง คิกคิก”

ซินดี้หน้าระรื่นเมื่อพูดถึงผู้ชายมือเรียวสวยไม่ต่างกับมือผู้หญิงยกขึ้นปิดปากหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ

“ค่า แม่พวงมาลัย หาสักคนเถอะค่ะ จะได้มีผู้ชายคอยดูแลอยู่ข้าง ๆ ไปตลอดไม่ต้องไปหาตกในบาร์เอา”

เอ่ยบอกคนข้าง ๆ ให้รีบมีแฟนสักทีเพราะปีนี้ซินดี้ก็ปาเข้าไป 30 ปีแล้วเอยอยากให้พี่สาวของเธอมีคนดูแลเสียที

“ความรักมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน มันหายากนะคนที่รับได้ในสิ่งที่เราเป็นอยู่ที่ผ่านมาพี่ก็เจอแต่พวกผ่านมาแล้วก็ผ่านไปยังไม่เห็นมีใครดี ๆ สักคน พี่ว่าเนื้อคู่พี่อะต้องเป็นฝรั่งนู่น หมอดูเขาบอกมา คิก คิก”

ซินดี้หัวเราะอย่างตลกขบขันเธอไม่เชื่อในเรื่องความรักหรอกถ้ามันจะมาก็รอให้มันมาเถอะเธออยู่คนเดียวตอนนี้มีความสุขมากแล้ว  คิดได้ดังนั้นสาวร่างบอบบางราวกับอิสตรีก็รีบจับจูงมือเอยเข้าที่พักทันที

ในมุมหนึ่งของร้านอาหารริมทะเล

“อยากล่อยัยเอยเหรอ”

หน้าสวยหวานยกยิ้มมุมปากเอ่ยถามคนตรงหน้าออกไปตรง ๆ อย่างไม่อ้อมค้อม

“เธอรู้ได้ไง หึ ข่าวไวดีนี่”

ตากล้องหนุ่มหล่อมาดเซอร์ถามกลับก่อนจะยกเบียร์เย็น ๆ ขึ้นจิบ

“เรื่องคาว ๆ มันมองไม่ยากหรอก เห็นเวลาแพลนกล้องมาที่ยัยเอยทีไรนายก็จ้องมันแทบจะกลืนนี่”

 ริมฝีปากบางกระจับตอบกลับยิ้ม ๆ หน้าสวยหวานยังคงนิ่ง ๆ อย่างรักษาท่าที

“แล้วนัดฉันมานี่มีธุระอะไร รู้แล้วนี่ว่าฉันจะทำอะไร”

ตากล้องหนุ่มเลิกคิ้วถามอย่างสงสัยเพราะตอนบ่ายเขาได้รับข้อความปริศนาที่ส่งมาบอกว่าขอนัดเจอกันที่ร้านนี้  ไม่คิดว่าพอมาถึงแล้วจะเป็นนางเอกหน้าสวยหวานอย่างน้ำฟ้าที่เป็นคนนัดเขาออกมา

“อยากได้มันไว ๆ ไหมล่ะฉันช่วยได้นะ ช่วยให้สมหวังเร็วมากขึ้นไง”

ปากสวยอวบอิ่มเหยียดยิ้มร้ายกาจออกมาสายตาที่แสดงออกมานั้นตากล้องรูปหล่อรู้ได้ทันทีเลยว่าผู้หญิงตรงหน้าเขาเกลียดเอย อรนลิน มากแค่ไหน

“หึ สนองนีดความเกลียดตัวเองที่มีต่อเอยสินะ”

เอ่ยปากออกไปตามความคิดอย่างไม่คิดจะอ้อมค้อมเช่นกัน

“รู้ดีนี่ นังนี่มันศัตรูหัวใจของฉันมันทำให้ฉันโดนผู้ชายเทอย่างไม่ไยดี ฉันเกลียดมัน เกลียดที่มันอวดเก่งไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง”

หน้าสวยพูดออกมาด้วยอารมณ์ที่แสดงถึงความเกลียดชังคนที่ตนพูดถึงเต็มเปี่ยม ตากล้องหนุ่มชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าตอบตกลงเมื่อไฟราคะมันครอบงำ ผิดถูกเขาไม่สนใจหรอก ขอแค่ได้เอย อรนลิน มานอนร้องครางใต้ร่างเท่านั้นก็พอ

“ตกลงตามนั้น เธอได้แก้แค้นส่วนฉันได้ชิมของอร่อย”

แสยะยิ้มอย่างร้ายกาจก่อนจะยื่นมือออกมาตรงหน้าสาวสวย น้ำฟ้ายกมือขึ้นจับกับตากล้องหนุ่มอย่างหมายมั่นในแผนการที่ทั้งคู่ร่วมมือกันมันต้องสำเร็จไปด้วยดีแน่ ๆ

“ดีล ตกลงตามนี้ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี หึ หึ”

น้ำฟ้าดึงมือกลับก่อนจะบิดยิ้มร้ายกาจออกมาอีกครั้งคืนนี้ทุกอย่างจะเกม ชีวิตในวงการแกดับแน่นางเอย