ตอนที่ 8

ดาดฟ้า

ความคิดที่ตีกันวุ่นในหัวบอกให้ขาหยุดอยู่กับที่แต่ร่างกายไม่ฟังกลับทำตามความปรารถนาที่อยู่ใต้ก้นบึ้งของหัวใจด้วยการก้าวขายาว ๆ ไปหยุดอยู่ตรงหน้าของเขา คิณ อัคนี ที่กำลังนั่งวาดแขนวางไว้บนพนักโซฟาทั้งสองข้าง

ดวงตาคู่คมจ้องมองมาที่เธอไม่หลบสายตาสักนิดเอยมองลึกลงในดวงตาคู่นั้นเธอก็พบกับความปรารถนาที่ซ่อนเอาไว้ลึก ๆ ของคิณ

เขาต้องการเธออย่างนั้นเหรอแล้วแบบไหนล่ะที่เขาต้องการ คู่นอน หรือคนรัก ข้อที่สองน้ำหนักในใจช่างแผ่วเบาเหลือเกิน

“นั่งสิ จะยืนอีกนานไหมไม่เมื่อยเหรอ”

เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยชวนให้เธอนั่งลงแกมประชดนิด ๆ

ในขณะที่เอยลังเลว่าจะไปนั่งข้าง ๆ เขาดีไหมนั่งแล้วเขาจะทำอะไรเธออีกไหมนะเธอเผลอกัดริมฝีปากอวบอิ่มด้วยความเคยชิน เธอจะเป็นแบบนี้เสมอเวลาที่เธอใช้ความคิดแต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจเดินอ้อมไปนั่งลงข้าง ๆ ที่ค่อนข้างไกลในความคิดของคิณ เนื่องจากเป็นโซฟาที่ยาวและมีขนาดกว้างที่สามารถใช้นอนหลับพักผ่อนได้อย่างสบาย ๆ คิณยิ้มมุมปากนิด ๆก่อนจะยกไวน์ราคาแพงรสชาติดีขึ้นจิบ ปล่อยให้ความเงียบเข้าครอบงำไม่นานเขาก็เอ่ยขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบนั้น

“วันนั้น ทำไมเธอไม่อยู่รอฉันตื่นก่อน”

คิณเอ่ยถาม