เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 103
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-27 18:45:48บทที่เกี่ยวข้อง
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 104
เธอออกแรงจนเล็บที่เพิ่งไปทำมาอย่างสวยประณีตจิกลึกลงไปในผิวหนังของเธอจนรู้สึกปวดแสบปวดร้อนเจียงไหลพอได้ยินเธอพูดแบบนั้น ก็ตกใจจนหน้าเปลี่ยนสีและคิดจะพยายามรั้งฉันไว้ แต่ฟู่จินอันก็จิกข้อมือฉันแน่นไม่ยอมปล่อยแววตาของเธอเหมือนคนบ้าอาบย้อมด้วยความเย็นเยือก "ฟังไม่เข้าใจรึไง ฉันให้พวกเธอโทรหาอาชวนเดี๋ยวนี้""...ได้"เจียงไหลเป็นห่วงว่าฉันท้องอยู่ เลยไม่กล้าออกแรงฉุดกระชาก ยอมอดกลั้นและประนีประนอม "ฉันจะโทรหาเขาเดี๋ยวนี้ เธอปล่อยหรวนหร่วนก่อน""ไม่มีทาง!"หลังจากฟู่จินอันลากฉันออกมาจากห้างสรรพสินค้าก็เดินออกมาได้ระยะหนึ่ง หากเดินต่อไปอีก ข้างหน้าก็จะเป็นถนนใหญ่ที่รถขับไปมาฉันนึกถึงเลือดบนตัวของฟู่ฉีชวนคราวก่อน เลยอกสั่นขวัญแขวนเล็กน้อยฟู่จินอัน...อาจจะลากฉันให้ไปตายด้วยได้จริงๆเจียงไหลสีหน้าซีดเผือด เธอต่อสายโทรออกไปแล้ว "เธออย่าวู่วาม อย่าทำร้ายหรวนหร่วน""เปิดลำโพง"ฟู่จินอันเชิดคางใส่ มีหรือเจียงไหลจะกล้าไม่ยอมทำตาม เธอเลยรีบเปิดลำโพงไม่นานฟู่ฉีชวนก็รับสาย "ฮัลโหล?""ฟู่ฉีชวน! ฉันกับหนานจืออยู่ห้างตรงข้ามตึกของบริษัท คุณรีบมาหน่อยสิ!""เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"เสียงของฟู่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 105
วินาทีต่อมา ฉันกระแทกพื้นอย่างแรง เจ็บ...เจ็บจนมึนงงหัวไปหมดเจ็บเข่า เจ็บแขน เจ็บ...ท้องฉันขยับริมฝีปากต้องการจะเรียกเขา กลับเห็นเขาลนลานวิ่งไปหาฟู่จินอันซึ่งถูกรถชน เขาตะคอกออกไปด้วยความโกรธและกระวนกระวาย "เธออยากตายรึยัง!"แม้จะถามไปด้วยความโมโห ทว่าในแววตาเขาล้วนคือความกลัวและความกังวลจากนั้นก็หยิบมือถืออกมาพร้อมกับปลายนิ้วสั่นเทา "ฉินเจ๋อ รีบขับรถมาที!""หรวนหร่วน!"ทุกอย่างเกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาที เจียงไหลตกใจกลัวยิ่งกว่าฉัน หลังจากได้สติ เธอก็รีบฝ่าจราจรวิ่งเข้ามาหา จนส้นสูงหลุดไปข้างหนึ่งน้ำตาของเธอไหลพรากหยดออกมา เธออยากพยุงฉันแต่กลัวว่าฉันจะบาดเจ็บหนักกว่าเก่า เธอพูดตะกุกตะกัก "หรวนหร่วน...เธอ เธอไม่ต้องกลัว..."ฉันเหมือนกับสัมผัสได้ถึงอะไรอุ่นๆ กำลังไหลออกจากร่างกาย ฉันใช้เรี่ยวแรงที่เหลือคว้าเจียงไหล "โอ๊ย...ไหลไหล ฉันปวดมาก...ช่วยลูกฉันด้วย...""ฉันอยู่นี่"เธอโทรเรียกรถพยาบาลพร้อมกับปลอบฉันอย่างทุลักทุเล "ฉันอยู่นี่ หรวนหร่วน เธอไม่ต้องกลัว จะต้องไม่เป็นไร เธอกับลูกจะต้องไม่เป็นไร!"ไม่รู้ว่าเธอกำลังปลอบฉันหรือว่ากำลังปลอบตัวเองขณะเดียวกันกับที่เธอโทร 1
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 106
หัวใจของฉันถูกกรีดจนเป็นรอยแยกน้ำตาไม่ไหลออกมาแล้ว ฉันกล่าวด้วยเสียงอ่อนแรง "ฉัน ไม่มีสามี ไม่มีครอบครัว...ขอร้องพวกคุณ ยังไงก็ต้องปกป้องลูกฉันด้วย""อืม..."พยาบาลเหลือบมองตรงหว่างขาแวบหนึ่ง สีหน้าลำบากใจเล็กน้อย ทว่าในตอนท้ายก็พูดออกมา "พวกเราจะพยายามให้ถึงที่สุด"พอได้ยินประโยคนี้จากปากหมอ ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆจากนั้นก็ถูกเอาไปไว้บนเตียงผ่าตัด หลังจากหมอถามสถานการณ์คร่าวๆ แล้วก็พูดออกมาตรงๆ "ไปเรียกวิสัญญีแพทย์มา เตรียมการขูดมดลูกให้พร้อม"ฉันลืมตามองไฟผ่าตัดที่ส่องแยงตา ดวงตาทั้งแห้งและเจ็บชุดประโปรงยาวไปจรดเท้าถูกหมอตัดออก หมอเหมือนถามอะไรกับฉัน ในหัวมีเสียงวิ๊งดังก้อง ไม่มีตัวเลือกอะไรให้เลือกหลังมือปวดจี๊ดขึ้นมาเบาๆ ทันใดนั้นก็ไร้ความรู้สึกและภาพก็ตัดมืดไป"แม่""แม่""ลูกต้องไปแล้ว แม่ทิ้งหนูแล้ว..."เห็นร่างเงาเล็กๆ ค่อยเดินห่างจากฉันไป ฉันตะโกนขึ้นมาทันใด "เปล่านะ! แม่ไม่ได้ทิ้งหนู!"พอลืมตาตื่น กลับเป็นห้องกำแพงสีขาวหิมะในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงแต่เสียงน้ำเกลือที่หยดลงมา เจียงไหลที่เฝ้าไข้อยู่ข้างๆ ก็ลุกพรวดขึ้นมาและรีบพูด "รู้สึกยังไงบ้าง?""ไหลไหล ลูก ลูกฉ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 107
คำถามมากมายถาโถมใส่ตรงหน้า ทำฉันตกตะลึงจนยืนอยู่ตรงนั้นฉันลูบตรงท้องน้อยที่ปวดอย่างเจ็บใจพร้อมกับถามด้วยหน้าซีดเซียว "คุณพูดอะไร?""เธอแท้งแล้ว!"ฟู่ฉีชวนชี้ไปทางห้องพักผู้ป่วย แววตาเย็นเยือกดุร้าย "เธอเสียลูกของเธอไปแล้ว! หมอบอกว่า เธอหลังจากนี้คงจะมีลูกยาก! หร่วนหนานจือ เธอพอใจรึยัง?!""..."น้ำเสียงที่เขาถามทำให้ฉันสั่นไปทั้งตัว ลำคอเหมือนมีฟองน้ำชุ่มอุดเอาไว้ มุมปากเผยรอยยิ้มอันขมขื่น ผ่านไปนานกว่าฉันจะพูด "เธอแท้งแล้วหรอ?"แต่ว่า...ฉันเองก็แท้งเหมือนกันฟู่ฉีชวนเลือดที่ออกมาจากร่างของฉันเป็นลูกของเรา เป็นลูกที่เราตั้งใจเฝ้ารอที่จะมีกันมานานฉันคิดมาตลอดว่าต่อให้สักวันจะไม่มีชีวิตแต่งงานเฮงซวยนี้แล้ว ฉันก็ยังมีลูกคอยอยู่เคียงข้างแต่ตอนนี้ มันไม่มีอีกแล้วราวกับว่า...ฉันไม่มีเรื่องอะไรคุ้มค่ากับการรอคอยอีกแล้วสิ่งที่เขาพูดว่าฟู่จินอัน "โวยวาย" ทำให้ฉันสูญเสียทุกอย่างไปแต่สุดท้าย คนที่ต้องรับผิดชอบก็ยังต้องเป็นฉันฟู่ฉีชวนจ้องมองฉันเขม็งและขบกรามจนแน่น "เธอแท้งแล้ว คุณคงดีใจสินะ?"ฉันยิ้มอย่างไม่แยแส "ใช่ เธอสมควรแล้ว!"ลูกของเธอแลกกับชีวิตของลูกฉัน ก็ไม่อาจทำใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 108
ฉันตัวสั่นเล็กน้อย ในใจรู้สึกเศร้าที่ไม่อาจพรรณนาทั้งโลกรู้ว่าฉันชอบเขา ชอบเขาจนในสายตาฉันไม่มีใครอื่นอีก ทว่าเขากลับคิดว่าฉันชอบคนอื่นถ้าเป็นสมัยก่อน ฉันคงอยากจะควักหัวใจตัวเองออกมา ฟู่ฉีชวน คุณดูสิ บนหัวใจของฉันเขียนไว้แต่ชื่อคุณ แต่ว่าตอนนี้ฉันทำไม่ได้อีกแล้วจนฉันสงสัยว่าต่อให้ควักออกมาจริงก็คงไม่มีชื่อของเขาแล้ว คงมีแต่รอยแผลปรากฎให้เห็นเต็มตาขณะกลับไปที่บ้านของเจียงไหล เจียงไหลก็มองฉันอย่างปวดใจ อ้ำๆ อึ้งๆ จนในที่สุดก็อดถามไม่ได้ "ทำไมไม่บอกเขาว่าเธอเองก็แท้ง?""ไม่มีประโยชน์หรอก"ฉันกุมไปที่ท้องและซบไหล่เธอ น้ำเสียงอิดโรยไม่มีแรง "แลกมากับการที่เขาเปลี่ยนใจชั่วคราว แล้วจากนั้นล่ะ?"ฉันทำแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว พยายามครั้งแล้วครั้งเล่าที่จะกลับมาดีกัน แต่ทุกครั้งก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าเหมือนเดิมราคาที่ต้องชดใช้ครั้งนี้ มันสาหัสเหลือเกิน"ก็จริง"เจียงไหลถอนหายใจยาว พยายามกลั้นไม่ให้สะอึกสะอื้นพร้อมกับพูด "ก็ให้เขากับไอคนที่ฆ่าแม้แต่ลูกตัวเองอยู่ด้วยกันไป รอจนถึงวันที่เขารู้ตัวแล้วมาคอยดูกันว่าเขาจะเสียใจแค่ไหน""เขาไม่เสียใจหรอก"พอนึกถึงเขาเมื่อครู่ตอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 109
ก็เหมือนกับชีวิตสมรสของฉันกับฟู่ฉีชวน อยู่ด้วยกันตั้งแต่เช้าจรดเย็นตลอดสามปี ใกล้ชิดสนิทสนมกัน ต่อมาแค่กระเป๋าสัมภาระไม่กี่ใบก็ตัดขาดกันได้อย่างสิ้นเชิง"พี่หนานจือ"ตอนกลางวัน หลินเนี่ยนเคาะประตูเข้ามาพร้อมกับมือถือที่เปิดจอสว่าง สีหน้าอารมณ์ดูซับซ้อน และพูดอย่างลังเล "ที่แท้...คุณก็รู้จักไอดอลฉันด้วยหรอ?"ฉันรู้ว่าเธอกำลังพูดถึงลู่สือเยี่ยน ฉันยิ้ม "อืม ฉันไม่ใช่ว่าบอกเธอแล้วหรอ ฉันกับเขาคือเพื่อนสมัยมหาลัย""เขากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?""ก็ได้สักพักแล้วนะ"ฉันขณะกำลังเก็บข้างของก็พูดกับเธอไปด้วย "กะว่าไม่ค่อยยุ่งแล้วก็จะแนะนำเธอให้เขารู้จัก""พวกคุณ...ไปด้วยคอนเสิร์ตด้วยกันไม่ใช่หรอ ทำไมไม่ชวนฉันเลยล่ะคะ?""เธอคิดเลยเถิดไปไหนแล้ว"ฉันรีบอธิบาย "วันนั้นฉันโดนเทไม่ใช่รึไง เผอิญไปเจอเขาหน้าทางเข้าพอดี ก็เลยไปดูคอนเสิร์ตด้วยกัน""งั้นหรอคะ..."พอเห็นสีหน้าแปลกไปของเธอ ฉันก็อดถามไม่ได้ "ใช่น่ะสิ เธอมีอะไรรึเปล่า?""เปล่า ก็เห็นคุยกันในฟอรั่มว่าคุณกับเขาสนิทกันไม่ใช่น้อยๆเธอฝืนยิ้มออกมาทันที ถามฉันอย่างยิ้มแย้ม "คุณจะว่างเมื่อไหร่หรอคะ ถึงจะแนะนำให้เราได้รู้จักกัน?""ผ่านช่ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 110
มะเร็งกระเพราะฉันตกใจอย่างมาก หันไปมองคุณป้าอย่างทำอะไรไม่ถูก "คุณป้า ทำไมถึง..."คุณป้ายังไม่ทันพูด หลินกั๋วอันก็พูดขึ้นมา "ก็อย่างที่ฉันพูด อย่างอื่นจะใช้ห่วยแค่ไหนก็ได้ แต่การรักษาจะต้องดีที่สุด"ฉันหันไปมองคุณป้าและกล่าวเห็นด้วย "มันควรเป็นเช่นนั้น ที่ฉันมีสองแสน ให้คุณป้าเอาไปรักษาก่อนได้"ลูกก็ไม่มีแล้ว...ฉันตัวคนเดียว ไม่ได้จำเป็นต้องไปใช้จ่ายอะไรเงินหมดก็หาใหม่ได้ คนตาย...ฟื้นกลับไม่ได้อีกแล้วใครจะไปรู้ หลินกั๋วอันกลับขมวดคิ้วไม่พอใจขึ้นมา "เธอมีแค่สองแสนเองหรอ?"ฉันพูดไปตามความจริง "ฉันมีแค่นี้จริงๆ""เธอคิดว่าฉันโง่รึไง?"หลินกั๋วอันกล่าวอย่างโมโห "อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอแต่งงานกับใคร ตอนนั้นฉันได้ถามกับตาแก่ที่มายกสินสอดให้ เขาคือตระกูลฟู่! ห้าแสนสำหรับแกแล้ว ขนหน้าแข่งไม่ร่วงหรอกจริงไหม? หร่วนหนานจือ เมื่อก่อนทำไมฉันไม่ยักรู้ว่าเธอมันคือคนอกตัญญู?!""..."รสขมเอ่อล้นขึ้นมาจากในลำคอ รู้สึกไร้เรี่ยวแรงอย่างถึงขีดสุด "ฉันจะหย่าแล้ว คุณลุง อีกหน่อยฉันก็จะไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลฟู่แล้ว"หลินกั๋วอันกับหลินเฟิงตกใจอุทานขึ้นมาพร้อมกัน "หย่าหรอ?!"ฉันพยักหน้า "ใช่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 111
พอนึกได้ว่าคุณป้าคงไม่ได้มีชีวิตสบายนักในบ้านหลังนี้ จนฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้า "คุณป้า..."คุณป้าลูบหัวของฉัน "ยัยเด็กโง่ ทำไมถึงหย่าล่ะ?""หนู..."คุณป้ากับพ่อของฉัน ดวงตาคล้ายกันมาก ทุกครั้งที่เห็นคุณป้าฉันรู้สึกสนิทสนมมากพอคุณป้าถามแบบนี้ ทำฉันอดกลั้นไว้ไม่อยู่ ฉันสวมกอดคุณป้าและร้องไห้ออกมา "หนู หนูเสียลูกไปแล้ว คุณป้า เขาโตจนมีมือมีเท้าออกมาแล้ว...แต่หนูกลับปกป้องเขาไว้ไม่ได้ หนูปกป้องเขาไว้ไม่ได้!"คุณป้าตบหลังของฉันเบาๆ พร้อมกับค่อยๆ ลูบหลัง "ยัยเด็กโง่ คนเราเวลามีลูก มันขึ้นอยู่กับดวงโชคชะตา โทษหลานไม่ได้หรอก ก็แค่ครั้งนี้ดวงคลาดกันนิดเดียวก็เท่านั้น""หนูเอง...หวังให้เขามาเกิดแท้ๆ"หวังว่าตัวเองจะสามารถมีครอบครัวที่แท้จริงฉันโอบกอดในอ้อมแขนของคุณป้า ไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้นานแค่ไหนถึงจะ ฉันสะอึกสะอื้นและค่อยๆ ตั้งสติขึ้นมาได้ คุณป้าปาดคราบน้ำตาให้กับฉัน "ถ้าหลานคิดดีแล้วว่าอยากจะหย่า งั้นก็หย่า ป้าสนับสนุนหลาน""ค่ะ..."ฉันกับป้าคุยกันอยู่นาน ฉันบังคับให้คุณป้ารับเงินสองแสนไปถึงค่อยกลับคุณป้าถึงจะบอกว่ามีเงินพอ แต่ก็ไม่ได้พอจริงๆอีกอย่างตอนนั้น หากท่านป้าไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29
บทล่าสุด
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 208
หรือจะบอกได้ว่า ตั้งแต่ปู่ของเขาตายไป เวินฟางอาจกลายเป็นความอบอุ่นเพียงอย่างเดียวที่ฟู่ฉีชวนได้รับจากความรักในครอบครัวแต่ตอนนี้... หากสิ่งที่ฟู่จินอันพูดเป็นความจริง ทัศนคติของเขาเกี่ยวกับความรักในครอบครัวก็จะพังทลายลงอย่างสิ้นเชิงความผูกพันทางอารมณ์หลายปี หลายทศวรรษ จะขาดสะบั้นลงพร้อมๆ กันสำหรับคนที่เติบโตมาในครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์แบบ การต้องประสบกับเหตุการณ์เช่นนี้ซ้ำอีกครั้งอาจเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เลวร้ายอย่างไรก็ตาม ฉันไม่เห็นด้วยกับแนวทางของลุงเฉิง มีบางสิ่งที่ความเจ็บปวดในระยะสั้นดีกว่าความเจ็บปวดในระยะยาวฉันมองฟู่ฉี่ชวนอย่างมั่นคงและพูดว่า "คุณจะเชื่อสิ่งที่ฉันพูดไหมล่ะ?"น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน "เชื่อ"คงต้องใช้เวลาคิดนานก่อนที่จะตัดสินใจถามฉัน ดังนั้นฉันจึงไม่ลังเลที่จะตอบนั่นทำให้ฉันสบายใจ ฉันจิบกาแฟแล้วเริ่มพูดว่า “ถ้าฉันบอกคุณว่าวันนั้นที่โรงพยาบาล ฉันพูดอะไร....”“พี่ฉีชวน!”ประตูห้องทำงานถูกผลักเปิดออกโดยไม่ทันตั้งตัว พร้อมกับเสียงผู้หญิงที่สดใสและชัดเจนซึ่งขัดจังหวะฉันอย่างหยาบคายวินาทีต่อมา เสิ่นซิงหยูเดินเข้ามาโดยชุดชาแนลรุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นและรองเท้าบู๊
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 207
ระหว่างทางไปบริษัทแซ่ฟู่กรุ๊ป ฉันคิดว่าในที่สุดฟู่ฉีชวนก็เต็มใจที่จะเริ่มสงสัยเวินฟางและลูกสาวของเธอ ฉันควรจะถอนหายใจด้วยความโล่งใจบางทีสาเหตุการตายของปู่ของเขาและการตายของแม่ของเขาอาจอธิบายได้ในครั้งนี้แต่ในใจของฉันยังคงรู้สึกไม่สบายใจฉันไม่สามารถบอกสาเหตุได้เมื่อฉันมาถึงแซ่ฟู่กรุ๊ป ฉันรู้สึกถึงบรรยากาศที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ทุกคนเร่งรีบและดูจริงจังทันทีที่ฉันก้าวออกจากลิฟต์ที่ชั้นบนสุด ความตึงเครียดก็ถึงจุดสูงสุดฉินเจ๋อรอฉันในลิฟต์เป็นการส่วนตัวและพาฉันไปที่สำนักงานของรองประธาน เมื่อเห็นคำถามในสีหน้าของฉัน เขาก็ถอนหายใจและพูดว่า "สถานการณ์ออนไลน์ส่งผลกระทบอย่างมากต่อกลุ่มบริษัท มีโครงการหลายโครงการเพียงก้าวเดียวก็จะลุล่วง และอีกฝ่ายกำลังใช้ท่าทีรอและดู"ฉันขมวดคิ้วและพูด "มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ?"ดูเหมือนว่าโจวฟางจะชำนาญในกลยุทธ์ของเขาจริงๆ เพียงแค่การเคลื่อนไหวครั้งเดียว เขาก็สร้างวิกฤตที่แซ่ฟู่กรุ๊ปไม่เคยเจอในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา"ใช่แล้ว ไม่มีใครคาดคิด"ฉินเจ๋อเหลือบมองไปทางสำนักงานของรองประธานอีกครั้งแล้วพูดว่า "ประธานฟู่ไม่ได้พักเลยตั้งแต่เหตุการณ์เ
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 206
".....หยุด หยุดขู่ฉันได้แล้ว!"หลินกั๋วอันตะโกนประโยคนี้ แต่ดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยความกลัว ก่อนที่ฉันจะตอบได้ เขาก็วิ่งหนีไปในพริบตา!"โอเคไหลไหล ฉันมีบางอย่างต้องทำตอนนี้ ฉันจะติดต่อกลับในภายหลัง"ฉันวางสายโทรศัพท์ของเจียงไหลและมองไปที่หลินเฟิง ซึ่งมักจะเป็นคนที่จืดจางเสมอมา "คุณแค่มองดูพ่อของนายทุบตีแม่ของนายแบบนี้เหรอ?"หลินเฟิงยักไหล่และพูดว่า "ผมไม่แข็งแร็งเท่าเขา และเขาเองก็ไม่ฟังผมเหมือนกัน""..."ฉันโกรธมากและไม่รู้จะพูดอะไรคุณป้าของฉันพูดด้วยความเจ็บปวด "หลินเฟิง ออกไปก่อน ฉันอยากคุยกับลูกพี่ลูกน้องของแก""อ้อ"หลังจากหลินเฟิงออกไป ฉันก็ดึงเก้าอี้มานั่งลงข้างเตียง "แผลทั้งหมดบนตัวของคุณรักษาแล้วหรือยัง? มีจุดไหนที่พวกเขาพลาดไปหรือเปล่า?'"ไม่หรอก อาการบาดเจ็บพวกนี้ไม่ได้ร้ายแรงมาก มีหมอและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาห้ามไว้ เลยไม่ได้ร้ายแรงมาก"คุณป้าของฉันส่ายหัว ราวกับว่าเธออ่อนแอกว่าตอนที่ฉันเจอเธอครั้งล่าสุดมาก น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ "ฉันอยากหย่ากับเขา แต่เขาไม่เห็นด้วย..."ฉันถอนหายใจแล้วพูดว่า "ไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดการเอง"หลินกั๋วอันไม่ใช่ฟู่ฉีชวน ไม่ใช่เร
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 205
"ฉันได้ยินมาว่าโจวฟางมาที่เมืองเจียงเฉิงครั้งนี้ เพื่อหาเบาะแสเกี่ยวกับอดีตคู่หมั้นของเขา""ฉันคิดไม่ออกเลยว่าเขาจะเป็นคนทุ่มเทขนาดนั้น"ฉันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะมีคนอย่างลู่สือเยี่ยนอยู่จริงๆ ที่ทั้งคู่ยึดติดกับใครบางคนที่พวกเขาพบตอนเป็นเด็กยึดมั่นในความผูกพันนั้นมาหลายปีลู่สือเยี่ยนยิ้มและไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่พูดว่า "พรุ่งนี้คุณอยู่บ้านไหม ฉันจะนำของขวัญมาฝากคุณหลังเลิกงาน""ของขวัญ?"ฉันใช้เวลาสักครู่เพื่อนึกถึงสิ่งที่เขาพูดเมื่อคืน ฉันพยักหน้า "แน่นอน ฉันจะกลับบ้านในอีกไม่กี่วันนี้ เว้นแต่จะมีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น"……วันรุ่งขึ้น ฉันนอนหลับจนกระทั่งตื่นขึ้นมาเองและสัมผัสขอบเตียงที่ว่างเปล่าเจียงไหลหายไปฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู จึงเห็นไลน์ที่เธอส่งมาให้ฉัน [ไปก่อนนะ ถ้าเฮ่อถิงเป็นโรคประสาทอีกเมื่อไหร่ ฉันจะกลับมาใหม่][นังตัวดี นอนกับฉันเสร็จก็หนีไปเลย]ฉันตอบด้วยรอยยิ้ม ขณะนอนเล่นโทรศัพท์อย่างขี้เกียจบนเตียงเหตุการณ์ระหว่างฟู่จินอันกับฟู่เหวินไห่ รวมถึงการเปิดเผยความขัดแย้งระหว่างเธอและเวินฟางที่อำเภอ ส่งผลกระทบอย่างมากต่อบริษัทแซ่ฟู่กรุ๊ป ทำให้รา
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 204
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบกับเศรษฐีรุ่นสองที่พูดเรื่องเงินตลอดเวลา"ช่างมันเถอะ ฉันจะไปถามคนอื่น"ทันทีที่ฉันพูดจบ ฉันก็ก้าวเดินเข้าไปข้างในฉันเพิ่งกลับมาถึง เจียงไหลก็ก้าวออกมาจากห้องส่วนตัว ดวงตาของเธอแดงเล็กน้อย เห็นได้ชัดจากการร้องไห้ “กลับบ้านกันเถอะ”"ทุกอย่างเรียบร้อยไหม?"ฉันหยิบเสื้อคลุมจากมือของเธอแล้วพาดไว้บนไหล่ของเธอเธอสูดหายใจและดวงตาของเธอแจ่มใส "อืม จากนี้ไป ไม่ว่าเขาจะแต่งงานหรือไม่ก็ตาม มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน"เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉันก็ชื่นชมความเด็ดขาดของเธอ ความสามารถในการปล่อยวางอย่างหมดจดของเธอขณะที่กำลังเดินทางกลับบ้าน เจียงไหลกำลังรับผิดชอบการขับรถอยู่ ทันใดนั้น ฉันก็ได้รับสายจากลู่สือเยี่ยนหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดขึ้นและถามว่า "หนานจือ คุณคือคนที่อยู่กับโจวฟางเมื่อกี้ใช่ไหม?"ฉันตกใจไปครู่หนึ่ง แต่ฉันไม่ได้โกหกเขา "ใช่ ฉันเอง... คุณรู้ได้ยังไง"โจวฟางปิดบังฉันไว้อย่างมิดชิดแม้แต่ฟู่ฉีชวนก็ถามแค่เรื่องรองเท้าเท่านั้นและถึงอย่างนั้น น้ำเสียงของเขาก็ยังไม่แน่ใจแต่ลู่สือเยี่ยนเดาได้จริงๆ ว่าเป็นฉันทางโทรศัพท์ ดูเหมือนเขาจะสังเกตเห็นค
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 203
ดูเหมือนว่าคนที่ตกลงกับฉันเมื่อวานไม่ใช่เขาฉันโกรธ และพูดไม่ออก "คุณไม่ได้สัญญากับฉันว่าจะไม่บอกใครหรอกเหรอ?""?"โจวฟางขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "สิ่งที่ฉันสัญญากับคุณคือจะไม่บอกใครว่าคุณกำลังแอบดูและยังบันทึกวิดีโอด้วย""..."ไม่เป็นไรตามตรรกะนั้น เขาก็ไม่ได้ผิดเลย ดังนั้นเป็นความผิดของฉันที่ไม่อธิบายตัวเองให้ชัดเจนงั้นเหรอ?"คุณมีความแค้นต่อตระกูลฟู่หรือเปล่า?""ก็ไม่หนิ"โจวฟางมองฉันด้วยความสับสนแล้วพูดว่า "คุณไม่เข้าใจสงครามธุรกิจที่โหดร้ายเหรอ หลังจากติดตามฟู่ฉีชวนมาสามปี เขาก็ไม่ได้สอนเรื่องพวกนี้ให้คุณเลยเหรอ?"ฉันอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเพราะความตรงไปตรงมาของเขาช่างน่ากลัว และยังเป็นเพราะคำถามที่สองของเขาด้วยฉันบีบฝ่ามือแล้วตอบด้วยน้ำเสียงที่สงบ "ไม่"หลังจากติดตามฟู่ฉีชวนมาสามปี เขาสอนอะไรฉันบ้าง? ความเป็นอิสระ ความอดทน ความอดกลั้น และความทุ่มเท....นอกจากการรักษาระยะห่างอย่างสุภาพแล้ว เราไม่เคยมีบทสนทนาที่จริงจังเลย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องกลอุบายของโลกธุรกิจคราวนี้ถึงคราวของโจวฟางที่ต้องตกตะลึง เขายกคิ้วขึ้นด้วยความสนใจและพูดว่า "คุณน่าสนใจเลยทีเดียว""คุณก็น่าสนใจเหมื
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 202
ขอร้องเขาเหรอ?หัวเขากระแทกประตูหรือไง!ฉันปล่อยมือเขา ไม่สนใจอีกต่อไปว่าฟู่ฉีชวนหรือลู่สือเยี่ยนจะเห็นฉันหรือไม่ ฉันยอมแพ้และหันหลังเดินจากไปทันใดนั้น ดวงตาของฉันก็มืดลง เสื้อคลุมยาวของผู้ชายพร้อมฮู้ดถูกสวมทับตัวฉัน และฉันถูกนำทางอย่างชาญฉลาดกลับไปที่ราวบันได เพื่อหลีกเลี่ยงการมองเห็นโดยคนสองคนนั้นกลิ่นมิ้นต์สดชื่นลอยเข้าจมูกของฉันฉันค่อนข้างเข้ากันได้กับโจวฟางฝีเท้าของฟู่ฉีชวนดูเหมือนจะหยุดชะงักชั่วขณะ และฉันได้ยินเสียงที่ไม่สุภาพของโจวฟาง "ประธานฟู่ สนใจเรื่องส่วนตัวระหว่างคู่รักหนุ่มสาวมาก"ฟู่ฉีชวนดูเหมือนจะกำลังพินิจพิเคราะห์ เสียงของเขาทุ้มและอ่อนโยน "รองเท้าของแฟนคุณ ภรรยาของฉันดูเหมือนจะมีคู่เดียวกัน"หัวใจของฉันเต้นแรงนี่เป็นรุ่นลิมิเต็ดของแบรนด์หนึ่ง ในเมืองเจียงเฉิงมีเพียงไม่กี่คู่เท่านั้น ซึ่งสามารถนับได้ด้วยมือเดียวแม้ว่าฉันจะไม่ได้แอบฟังความลับใดๆ เลย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ที่จะออกไปอย่างเปิดเผย แต่ตอนนี้ที่โจวฟางเล่นกับฉันแบบนี้ ฉันรู้สึกผิดเล็กน้อยฉันไม่กล้าขยับเลย"งั้นเหรอ?"โจวฟางหัวเราะเยาะเย้ย “ดูเหมือนว่าประธานฟู่จะไม่ค่อยสนใจภรรยาคน
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 201
ฉันอิ่มแล้ว ฉันเลยวางตะเกียบลงแล้วพูดว่า "เธอตกลงที่จะพบเขาเหรอ?"“ใช่ ฉันตกลง”เจียงไหลช่วยฉันเก็บกล่องอาหารเดลิเวอรี่ “วันก่อนเขายังไม่โตเลย เขาไม่ฟังคำพูดของฉัน บางอย่างก็อธิบายทางโทรศัพท์ได้ยาก ฉันเลยคิดว่าจะพบเขาอีกครั้งแล้วค่อยเคลียร์กันให้เรียบร้อย”ฉันพยักหน้าเห็นด้วย “ฉันสนับสนุนเธอ”"คุณจะไปกับฉันไหม?""ไปสิ"ฉันยิ้มและพูดเล่น: "ถ้าฉันไม่ไป แล้วถ้าเขามัดคุณแล้วขายคุณล่ะ"สถานที่ที่พวกเขานัดกันไว้ยังคงเป็นคลับเฮาส์เจียงไหลพาฉันเข้าไปในห้องส่วนตัวอย่างสบายๆ หลังจากคิดอยู่สักพัก ฉันก็พูดว่า "เธอเข้าไปเถอะ ถ้าฉันอยู่ด้วย เธอจะพูดอะไรไม่ได้ ถ้ามีอะไรก็โทรหาฉันได้เลย ฉันจะเข้าไปทันที""โอเค"เจียงไหลพยักหน้าและผลักประตูเปิดออกฉันยืนอยู่หน้าประตู มองดูพนักงานเสิร์ฟถือจานผลไม้และจานเดินไปมา ฉันรู้ตัวว่าไม่ได้อยู่ในที่ที่ดีนัก จึงเดินช้าๆ ไปที่สวนลอยฟ้าใกล้ๆเมื่อเข้าสู่ฤดูหนาว ค่ำคืนในเมืองเจียงเฉิงจะชื้นและหนาวเย็นอย่างไรก็ตาม คลับเฮาส์แห่งนี้ได้ลงทุนครั้งใหญ่ด้วยการออกแบบสวนลอยฟ้าที่สวยงามและหรูหราสวนหินไหลด้วยน้ำที่ไหลเอื่อยๆ และมีพืชหายากมากมายในฤดูใบไม้ร่วงแล
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว บทที่ 200
เจียงไหลจ้องมองอย่างว่างเปล่า"ไม่ได้งั้นเหรอ?""เป็นแบบนั้นนั่นแหละ"ฉันไม่รู้ว่าจะต้องรอถึงเมื่อไหร่ถึงจะโน้มน้าวชายคนนั้นให้ไปเอาใบหย่ามาได้เจียงไหลเห็นว่าฉันอารมณ์ไม่ดี เธอก็ปลอบใจฉัน: "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ตราบใดที่ฝ่ายหนึ่งมีเจตนาที่จะจากไป มันก็เป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น นอกจากนี้ คุณได้บรรลุข้อตกลงในทุกสิ่งแล้ว ยกเว้นใบหย่า มันก็ถือว่าคุณหย่าแล้ว"ฉันยิ้มและคุยกับเธอสักพัก จากนั้นการสนทนาก็เปลี่ยนไป “แล้วเธอล่ะ เฮ่อถิงไม่ได้มาที่นี่เพื่อตามหาเธอเหรอ?”ตอนที่เราย้ายบ้าน เฮ่อถิงช่วยเราย้ายบ้าน พูดถึงเรื่องนี้ พอนึกดูดีๆ ฉันยังติดเลี้ยงข้าวเขาอยู่เลยเขาคงยังจำที่อยู่นี้ได้ถึงแม้จะไม่รู้ แค่ถามฟู่ฉีชวนก็คงรู้แล้วเจียงไหลลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เสียงของเธอแผ่วเบา "ไม่ เขาไม่กล้ามาบ้านคุณหรอก""ทำไมล่ะ?""เขากลัวฟู่ฉีชวนที่สุด""......"……ต่อมา ฉันไม่อยากทำอาหาร แต่ทักษะการทำอาหารของเจียงไหลน่าประทับใจมาก ฉันเลยสั่งอาหารเดลิเวอรี่แทนเจียงไหลกินข้าวและคุยเล่นในขณะที่ปัดโทรศัพท์เป็นครั้งคราวทันใดนั้นเขาก็พูดด้วยสีหน้าตะลึงงันว่า “โอ้พระเจ้า แม่ลูกคู่นั้นทะเลาะกันที
