Share

บทที่ 73

Author: แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ
"พ่อ ขอโทษค่ะ"

"ถ้าแกไม่รู้จักวางแผน อยู่เฉยๆ อย่าทำเรื่องโง่ๆ อีก ไม่งั้นอย่าโทษฉันที่จะตัดความสัมพันธ์พ่อลูกกับแก"

พูดจบ หลิวเฉิงจื้อก็โกรธจัดเดินออกไป

สองวันต่อมาเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์พอดี จี้อี่หนิงจึงพักผ่อนอยู่บ้านอีกสองวัน วันจันทร์จึงไปทำงาน

มือของเธอก็เกือบหายดีแล้ว เตรียมจะกลับไปทำการทดลองต่อที่ห้องปฏิบัติการ

ทันทีที่เข้าบริษัท เจี่ยงหรูก็รีบร้อนมาหาเธอ

"อี่หนิง เตรียมตัวหน่อย ไปเมืองหรงกับประธานเสิ่น"

จี้อี่หนิงงงเล็กน้อย สีหน้าดูสับสน

"ประธานเสิ่น? เสิ่นซื่อเหรอ?"

เจี่ยงหรูพยักหน้า "อืม ประธานเสิ่นหาบริษัทสมุนไพรที่เมืองหรงได้ เขาผลิตสมุนไพรที่จำเป็นสำหรับงานวิจัยยาหอบหืดของเธอโดยเฉพาะ เธอไปดูสถานที่จริงกับเขาหน่อย ดูว่าอัตราการใช้ประโยชน์จากสารสำคัญในสมุนไพรเป็นเท่าไหร่"

จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว "เรื่องแบบนี้ ชิงหงไม่ควรมีทีมตรวจสอบมืออาชีพหรอกเหรอ?"

"ทีมตรวจสอบนั้นดูเหมือนจะไปเมืองอื่น พอดีเธอก็วิจัยด้านนี้อยู่ บริษัทเลยตัดสินใจให้เธอไปกะทันหัน เธอเตรียมตัวคืนนี้นะ พรุ่งนี้เช้าเจ็ดโมง ประธานเสิ่นจะไปรับที่ล่างตึกบ้านเธอ"

เจี่ยงหรูดูเหมือนจะยุ่งมาก รีบสั่งเสร็จก็ถือเอ
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 74

    เห็นความไม่พอใจชัดเจนในดวงตาของเสิ่นเยี่ยนจือ ซุนสิงจึงเอ่ยขึ้น "ประธานเสิ่นเล็ก คุณจี้ไปธุระกับประธานเสิ่น ผมมาช่วยถือกระเป๋าให้เธอครับ"พูดพลางยื่นมือไปรับกระเป๋าเดินทางของจี้อี่หนิงแต่ยังไม่ทันได้แตะ มือเรียวยาวก็กั้นขวางอยู่ตรงหน้า"ถ้าจำไม่ผิด เธอเป็นพนักงานของเฉิงหยวน อาเล็กของฉันไปทำงานต่างเมือง ทำไมเธอต้องไปกับเขาด้วย?"แค่คิดว่าจี้อี่หนิงต้องอยู่กับเสิ่นซื่อ ดวงตาของเขาก็อดไม่ได้ที่จะฉายแววดุร้ายในฐานะผู้ชาย เขารู้ดีว่าสายตาที่เสิ่นซื่อมองจี้อี่หนิงนั้น ไม่ได้บริสุทธิ์ใจเหมือนมองหลานสะใภ้แน่นอน"ทีมตรวจสอบของชิงหงไปธุระ อีกอย่างโรงงานสมุนไพรที่ประธานเสิ่นไปดูครั้งนี้ ผลิตสมุนไพรที่คุณจี้ต้องใช้ในการทดลองตอนนี้เป็นหลัก เลยจัดให้คุณจี้ไปด้วย"เสิ่นเยี่ยนจือหัวเราะเยาะ "ถ้าอาเล็กต้องการคน ผมสามารถส่งคนจากเสิ่นซื่อกรุ๊ปไปให้ได้"จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว "เสิ่นเยี่ยนจือ นี่เป็นงานของฉัน คุณจะไม่ก่อกวนได้ไหม?"เห็นเธอมองตนด้วยสีหน้าเย็นชา หัวใจของเสิ่นเยี่ยนจือก็จมดิ่งลงไปทันทีเธอรู้หรือเปล่าว่าเสิ่นซื่อมีความคิดอื่นกับเธอ?"ยังไงก็ตาม ครั้งนี้เธอไปไม่ได้ ไม่ทำงานนี้ก็ได้ ฉั

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 75

    พอถึงตอนนั้น เขาจะต้องแก้แค้นความอับอายที่ได้รับวันนี้ทั้งหมดคืนแน่นอน!ในรถตั้งแต่ขึ้นรถมา จี้อี่หนิงก็รู้สึกว่าเสิ่นซื่อที่นั่งข้างๆ อารมณ์ไม่ดีอย่างเห็นได้ชัด แม้จะถือเอกสารอ่านอยู่ แต่ใบหน้าด้านข้างที่เคร่งขรึมนั้นเย็นชาอย่างยิ่ง รอบกายแผ่รังสีเย็นยะเยือกราวกับจะแช่แข็งคนให้ตาย"ประธานเสิ่น ขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อเช้านะคะ"เสิ่นซื่อหันมา เห็นสีหน้าสำนึกผิดของจี้อี่หนิง ก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว"คุณขอโทษทำไม?""ฉันจัดการเรื่องส่วนตัวของตัวเองไม่ดี ยังต้องให้ประธานเสิ่นมาช่วยอีก"แววตาของเสิ่นซื่อเคร่งขรึมลง พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "นั่นเป็นความผิดของเสิ่นเยี่ยนจือ ไม่เกี่ยวกับคุณ คุณไม่ต้องสนใจหรอก"ไม่รู้จริงๆ ว่าตระกูลเสิ่นไปเลี้ยงไอ้เวรนี่มายังไง นอกใจแล้วไม่ยอมกลับตัว ยังมีหน้ามาตามรังควานจี้อี่หนิงอีกจี้อี่หนิงดวงตาวาววับด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าเสิ่นซื่อจะพูดแบบนี้แต่พอนึกถึงที่เขาเคยบอกว่าจะแนะนำทนายหย่าให้ ก็ไม่แปลกใจแล้วดูเหมือนว่าอาเล็กคนนี้ ไม่ได้ไม่รู้จักเหตุผลอย่างที่เสิ่นเยี่ยนจือพูดเลยหลายคนมาถึงเมืองหรง ก็เป็นเวลาบ่ายสี่โมงกว่าแล้วรองประธานบริษัทเทีย

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 76

    เมื่อเห็นว่าเป็นเสิ่นเยี่ยนจือ ดวงตาของจี้อี่หนิงก็ฉายแววรำคาญ แล้วตัดสายทันทีอีกฝ่ายโทรมาอีกหลายครั้ง เห็นว่าจี้อี่หนิงไม่ยอมรับสายเสียที จึงหยุดไปทางด้านเสิ่นเยี่ยนจือ เขาโยนโทรศัพท์ลงพื้นด้วยความโกรธ สีหน้าดำมืดน่ากลัว"หยางอวี่ ส่งคนไปเฝ้าดูที่เมืองหรง ถ้ามีอะไรผิดปกติให้รีบบอกฉันทันที"เขาไม่อยากถูกนอกใจแล้วยังไม่รู้ตัวหยางอวี่อยากจะเตือนสติสักหน่อย แต่เห็นสีหน้าดำทะมึนของเขาแล้ว ก็ไม่กล้าพูดออกมา"ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้"หลังจากหยางอวี่จากไป เสิ่นเยี่ยนจือมองเอกสารบนโต๊ะ ระหว่างคิ้วเต็มไปด้วยความกลัดกลุ้ม อ่านไม่เข้าใจแม้แต่ตัวเดียวแค่คิดว่าจี้อี่หนิงอาจจะอยู่กับเสิ่นซื่อตามลำพัง หัวใจเขาก็ทรมานราวกับมีมดนับพันนับหมื่นตัวไต่อยู่ทว่าด้วยกำลังที่มีตอนนี้ เขาไม่กล้าต่อกรกับเสิ่นซื่อเลยเสียงเคาะประตูดังขึ้นตัดความคิดของเขา ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก ฉินจืออี้ที่แต่งหน้าอย่างประณีต สวมชุดราตรีสีดำคอวีลึกเดินเข้ามาเมื่อเห็นเธอ คิ้วของเสิ่นเยี่ยนจือก็ขมวดแน่นขึ้นทันที"เธอมาทำอะไรที่นี่?"ความเกลียดชังและเย็นชาในดวงตาของเขา เหมือนเข็มที่ทิ่มแทงหัวใจของฉินจืออี้ รอย

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 77

    เสิ่นเยี่ยนจือกอดเอวเธอไว้ ระบายอารมณ์อย่างบ้าคลั่ง ดวงตาเต็มไปด้วยความมืดมนไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ ตอนที่ฉินจืออี้รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะหมดสติ เสิ่นเยี่ยนจือก็กระแทกกายเข้าหาเธออย่างแรง ทั้งสองคนก็ขึ้นถึงจุดสุดยอดพร้อมกันหลังจากจบภารกิจ ตอนที่ฉินจืออี้อี้กำลังจะหยิบชุดชั้นในขึ้นมาใส่ จู่ๆ ท้องน้อยก็ปวดร้าวอย่างรุนแรง ใบหน้าที่ยังมีร่องรอยความสุขสมเปลี่ยนเป็นซีดขาวในพริบตา"เยี่ยนจือ...ฉันปวดท้องมาก..."นึกถึงว่าเธอตั้งครรภ์ยังไม่ถึงสามเดือน แถมเมื่อครู่เขาก็ไม่ได้ควบคุมตัวเอง สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือก็เปลี่ยนไป เขาอุ้มเธอขึ้นมาแล้วรีบเดินออกไปทันทีตอนเย็น ตอนที่จี้อี่หนิงได้รับข่าวจากซุนสิงและกำลังจะออกไปข้างนอก จู่ๆ ก็ได้รับข้อความจากนักสืบส่วนตัวหลังจากอ่านจบ สีหน้าของเธอก็ซีดขาวในทันทีเพิ่งโทรหาเธอไปหยกๆ ไม่นานก็ไปมีอะไรกับชู้รักจนต้องเข้าโรงพยาบาล ช่างน่าขยะแขยงที่สุดโชคดีที่เธอไม่เคยคิดจะให้อภัยเขา ไม่อย่างนั้นถ้ารู้เรื่องนี้ตอนนี้ คงจะรู้สึกขยะแขยงมากกว่านี้เธอสูดหายใจลึก ส่งข้อความให้นักสืบส่วนตัวให้จับตาดูต่อไป แล้วเก็บโทรศัพท์ออกไปข้างนอกแต่อารมณ์ก็ถูกเรื่องน

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 78

    ดูเหมือนว่า สมุนไพรของบริษัทพวกเขาอาจจะมีปัญหาอะไรสักอย่างจี้อี่หนิงก้มหน้าลง ครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยปาก "ได้ค่ะ ฉันอยู่ห้อง 802 คุณจงมาได้เลยนะคะ"ไม่นาน จงฉิงก็มาถึงจี้อี่หนิงเปิดประตูให้เธอเข้ามา หลังจากนั่งลงแล้ว จงฉิงก็ยื่นถุงในมือให้จี้อี่หนิง พลางยิ้มพูดว่า "คุณจี้คะ นี่ผ้าพันคอของคุณ ลองดูว่ามีปัญหาอะไรไหมคะ"ทันทีที่รับถุงมา จี้อี่หนิงก็รู้ว่าน้ำหนักนี้ไม่ใช่แค่ผ้าพันคอแน่นอนเธอหยิบผ้าพันคอขึ้นมา เห็นด้านล่างมีเงินกองอยู่หลายปึก คาดว่าน่าจะมีประมาณสองแสนจี้อี่หนิงวางผ้าพันคอกลับลงไป แล้วผลักถุงไปตรงหน้าจงฉิง"คุณจง ผ้าพันคอนี้แพงเกินไป ฉันรับไว้ไม่ได้"จงฉิงยังคงยิ้ม พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "คุณจี้ ไม่แพงเลยค่ะ บางทีต่อไปเราอาจจะมีโอกาสได้เจอกันอีกบ่อยๆ"จี้อี่หนิงเม้มปาก มองเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย"คุณจงอยากให้ฉันทำอะไร?""คุณจี้เป็นผู้ตรวจสอบ น่าจะเข้าใจนะคะ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ คุณจี้พักผ่อนเร็วๆ นะคะ"เห็นจงฉิงหันหลังจะกลับ จี้อี่หนิงก็ยื่นถุงบนโต๊ะให้เธอ"คุณจง คุณเอาผ้าพันคอนี่กลับไปด้วยเถอะค่ะ ส่วนเรื่องการตรวจสอบ ถ้าคุณภาพสมุนไพรขอ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 79

    "เจ็บ..."จี้อี่หนิงละเมอพลางมีเหงื่อเย็นผุดออกมา คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นเป็นปม ใบหน้าซีดขาวหมอกับยารักษาโรคกระเพาะของจี้อี่หนิงมาถึงพร้อมกัน ตั้งใจจะให้เธอกินยาก่อนดูอาการ แต่เธอกัดฟันแน่น ไม่มีทางให้กลืนยาลงไปได้สถานการณ์แบบนี้ ทำได้แค่ให้น้ำเกลือหลังจากให้น้ำเกลือจี้อี่หนิงเรียบร้อย หมอหันไปพูดกับเสิ่นซื่อ "เดี๋ยวพอเธอตื่น ให้เธอกินอะไรอ่อนๆ เช่น โจ๊กนะครับ""ครับ"หมอกำชับอีกสองสามประโยค แล้วก็ตามพนักงานออกไป"ประธานเสิ่น ไปพักผ่อนเถอะครับ ผมจะคอยดูแลคุณจี้เอง"เสิ่นซื่อก้มลงมองมือของจี้อี่หนิงที่ยังกำมือเขาแน่น สีหน้าบึ้งตึง เมื่อกี้ตอนหมอให้น้ำเกลือ พยายามแกะมือเธอออก แต่ไม่สำเร็จ เลยต้องเปลี่ยนไปให้น้ำเกลืออีกข้างแทน"นายคิดว่าแบบนี้ฉันจะพักผ่อนได้เหรอ?"มองตามสายตาของเขาไป เห็นมือที่กุมกันไว้ ซุนสิงรีบเปลี่ยนเรื่อง"ผมไปซื้อโจ๊กให้คุณจี้นะครับ"“อืม”หลังจากซุนสิงออกไป ห้องก็เงียบลง เหลือแค่เสียงละเมอของจี้อี่หนิงเป็นครั้งคราวเสิ่นซื่อก้มหน้าลง เห็นใบหน้าเล็กๆ ที่เปียกชื้นด้วยเหงื่อ ใบหน้าเท่าฝ่ามือขมวดมุ่นอยู่ ดูน่าสงสารแต่พอนึกถึงว่าเธอเป็นภรรยาของเสิ่นเยี่ยน

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 80

    เธออึ้งไปสองสามวินาที ในใจพลันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกลุกขึ้นล้างหน้าแปรงฟัน จี้อี่หนิงกินยาและโจ๊ก ตัดสินใจไปขอบคุณเสิ่นซื่อให้ดีๆเพราะเมื่อคืนเธอจับมือเขาไว้ตลอด เขาคงพักผ่อนไม่ค่อยดีเดินมาถึงหน้าห้องข้างๆ จี้อี่หนิงยกมือจะเคาะประตู ประตูก็เปิดออกจากด้านในเสิ่นซื่อผมเปียกนิดหน่อย เปลี่ยนชุดใหม่แล้ว ดูเหมือนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ"ประธานเสิ่น ฉัน...อยากจะขอบคุณคุณค่ะ สำหรับเรื่องเมื่อคืน ขอบคุณนะคะ"เห็นเธอก้มตาลง มือประสานกันไว้ข้างหน้าตัวอย่างไม่เป็นธรรมชาติ เห็นได้ชัดว่าเกร็งๆเธอกลัวเขาพอได้ข้อสรุปนี้ เสิ่นซื่อก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน"ไม่เป็นไร แค่หวังว่าครั้งหน้าถ้าคุณไม่สบาย ให้รีบบอก อย่าสร้างความลำบากให้คนอื่น"น้ำเสียงเย็นชาของเขา ทำให้จี้อี่หนิงยิ่งรู้สึกละอายใจ"ฉันเข้าใจแล้วค่ะ""อืม กลับไปเตรียมตัวเถอะ แปดโมงออกเดินทางไปเทียนรุ่ยตรงเวลา"กลับมาที่ห้อง จี้อี่หนิงรู้สึกหดหู่คงเป็นเพราะเรื่องเมื่อคืน ทำให้เสิ่นซื่อไม่พอใจเธอมากนึกถึงว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะเสิ่นเยี่ยนจือ จี้อี่หนิงก็ยิ่งรู้สึกแย่ ต่อไปจะไม่ยอมให้เขามามีผลต

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 81

    จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากเล็กน้อยก่อนพูดขึ้นว่า "ดูออกเลยว่าคนของเทียนรุ่ยอยากจะให้ความร่วมมือครั้งนี้สำเร็จ บางทีพวกเขาอาจจะส่งคนมาติดตามเรา หากรู้ว่าเราจะไปฐานสมุนไพร อาจจะมีการเตรียมตัวล่วงหน้าไว้แล้วก็ได้"ถ้าเป็นแบบนี้ แม้ว่าพวกเขาจะไปถึงฐานสมุนไพรแล้ว ก็ไม่มีทางที่จะรู้คุณภาพที่แท้จริงของสมุนไพรได้ซุนสิงที่อยู่ข้างๆ หัวเราะแล้วพูดว่า "คุณจี้ไม่ต้องกังวล เรามีวิธีที่จะปิดบังจากคนของเทียนรุ่ยได้แน่นอน"รู้ว่าพวกเขามีแผนรับมือ จี้อี่หนิงจึงพยักหน้าโดยไม่พูดอะไรอีกบ่ายสองกว่า ซุนสิงได้จัดหารถมารับพวกเขาที่หน้าโรงแรมหลังจากขึ้นรถได้ไม่นาน คนขับก็มองกระจกหลังแล้วพูดว่า "มีคนตามมาจริงๆด้วย"ซุนสิงมีสีหน้าสงบนิ่งและพูดว่า "ไม่ต้องสนใจ"ถ้าหากเราสลัดพวกเขาออกไป ย่อมจะทำให้ทางฝั่งเทียนรุ่ยเกิดความสงสัยอย่างแน่นอนต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้ ปล่อยให้คนของเทียนรุ่ยคิดว่าพวกเขารู้ 'ความเคลื่อนไหว'ของเราอยู่ตลอดเวลา เพื่อที่จะตบตาพวกเขาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง รถก็จอดที่หน้าห้างสรรพสินค้าที่คึกคักที่สุดในเมืองหรงพวกเขาลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในห้างทันที คนของเทียนรุ่ยก็เดินตามเข้าไปด้วยเช่นกันเ

Latest chapter

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 106

    ตลอดทาง จี้อี่หนิงพยายาามขัดขืนหวังให้เสิ่นเยี่ยนจือปล่อยเธอลง แต่กลับไม่มีประโยชน์แต่อย่างใดกระทั่งวางเธอลงบนเตียงคนไข้ในห้องฉุกเฉิน เสิ่นเยี่ยนจือกดข้อมือทั้งสองข้างของเธอไปบนหัวเตียง แล้วพูดเสียงทุ้ม "อี่หนิง ตอนนี้ฉันกำลังหงุดหงิดมาก เชื่อฟังหน่อยจะดีกว่านะ"ได้ยินคำข่มขู่จากน้ำเสียงของเขา จี้อี่หนิงสะบัดมือของเขาออก มองหน้าเขาด้วยแววตานิ่งสงบ"นายหงุดหงิดแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน? ชอบผู้หญิงที่เชื่อฟัง ก็ไปหาฉินจืออี้นู่น จะให้ฉันเข้าอกเข้าใจนายเหมือนเธอ ฉันทำไม่ได้หรอก"เสิ่นเยี่ยนจือจ้องใบหน้าด้านของที่แสนเย็นชาของเธอ จู่ๆ ก็หัวเราะออกมา"อี่หนิง เธอกำลังหึงหรอ?"จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว ไม่รู้จริงๆ ว่าเขาใช้อะไรมองถึงเข้าใจไปว่าเธอหึง?แต่เธอก็ไม่อยากจะโต้เถียงกับเขา อยากคิดอะไรก็เชิญไม่นานคุณหมอก็มา หลังจากตรวจร่างกายโดยละเอียดให้จี้อี่หนิงเสร็จ หมอก็ช่วยพันแผลให้ใหม่ แล้วสั่งให้เธออยู่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการต่ออีกวันสองวันเมื่อไปถึงห้องพักฟื้น จี้อี่หนิงเห็นว่าเสิ่นเยี่ยนจือยังไม่ไป ในแววตาก็เผยความรำคาญ"นายไปได้แล้ว""ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอที่นี่"พอเห็นสายตาแน่วแน่ของ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 105

    ระหว่างทาง จี้อี่หนิงลอบมองเสิ่นซื่อเป็นระยะๆ ทำหน้าเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้าเสิ่นซื่อหันมามองเธอ แล้วพูดเสียงทุ้ม "อยากจะพูดอะไร?"จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปาก "ประธานเสิ่น ฉันก็แค่อยากถามคุณว่า...คุณรู้เรื่องที่ฉันโดนลักพาตัวได้ยังไง...มิหนำซ้ำยังหาเจอถึงที่นี่...""ซุนสิงอยากจะถามเธอเรื่องข้อมูลการทดลอง โทรไปหาก็ไม่ติด พอไปหาเธอที่บ้านถึงรู้ว่าเธอหายตัวไป ก็เลยไปสืบดู"เขาพูดแบบไม่ลงรายละเอียด ทว่าในใจของจี้อี่หนิงกลับผุดความรู้สึกตื้นตันขึ้นมา"ประธานเสิ่น ขอบคุณคุณมากจริงๆ ค่ะ...ถ้าไม่ใช่เพราะคุณกับเลขาซุนตามมาทัน บางทีฉันคงไม่รอดพ้นคืนนี้"เสิ่นซื่อมีสีหน้าเรียบๆ "อย่าคิดมากแบบนั้น ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือรักษาบาดแผลให้หาย"จี้อี่หนิงไม่ได้พูดอะไร ทอดสายตาลงแล้วตัดสินใจว่าจะต้องหาโอกาสตอบแทนเสิ่นซื่อให้จงได้ตอนที่ใกล้ถึงโรงพยาบาล จี้อี่หนิงหันไปมองเขา"ประธานเสิ่น ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว คุณไปส่งฉันที่หน้าโรงพยาบาลก็พอค่ะ ฉันไปตรวจร่างกายเองได้ คุณรีบกลับไปพักเถอะนะคะ"เสิ่นซื่อไม่พูดอะไร กระทั่งรถจอดลงหน้าโรงพยาบาล เขาปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วลงจากรถ จากนั้นอุ้มจี้อี่หนิงเด

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 104

    วินาทีที่กริดทะลุเข้าไปบนหลังมือ จี้อี่หนิงหลุดร้องออกมา เจ็บปวดจนใบหน้าขาวซีดเลือดสดๆ รินไหลจากหลังมือของเธอ ดูน่าสยดสยองเป็นอย่างมากหลิ่วอี๋หนิงหัวเราะ แล้วดึงกริดออกมาจนเลือดพุ่งกระฉูดตามไปด้วย จี้อี่หนิงกัดริมฝีปากอย่างแรง จึงไม่มีเสียงโหยหวนเล็ดลอดออกมาดูสีหน้าอดทนอดกลั้นของเธอแล้ว มุมปากของหลิ่วอี๋หนิงก็ยกยิ้มกว้างขึ้น"ไม่คิดว่ากระดูกของเธอมันจะแข็งเอาเรื่อง แต่ก็ไม่รู้ว่า มันจะแข็งไปได้ถึงเมื่อไหร่"หล่อนชูกริดขึ้นอีกครั้ง เตรียมจะแทงลงไปยังหน้าอกของจี้อี่หนิงสุดแรงเกิดทว่าจังหวะที่กริดอยู่ห่างจากหน้าอกข้างซ้ายของจี้อี่หนิงเพียงไม่กี่เซนติเมตร จู่ๆ ความปวดร้าวก็ส่งตรงมาจากข้อมือ กริดที่กำอยู่ก็ตกลงบนพื้นเช่นกันหลิ่วอี๋หนิงมองลูกดอกที่แทงใส่ข้อมือของหล่อนอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา แล้วช้อนสายตาขึ้นมองไปยังทิศทางที่ลูกดอกยิงมาในทันที ก่อนจะเห็นร่างใครบางคนกำลังวิ่งมายังที่หล่อนอยู่แววตาของหล่อนเผยความลนลาน รีบก้มหน้าไปเก็บกริด ทว่าจังหวะที่กำลังก้มหน้าอยู่นั้น หล่อนก็ถูกเตะเข้าตรงลิ้นปี่อย่างรุนแรง จนกระเด็นออกไปทั้งร่างร่างกายของหล่อนกระแทกลงบนพื้นราวกับว่าวที่ด้

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 103

    ตอนนี้หากจี้อี่หนิงตายไป นอกจากอีกฝ่ายจะไม่ให้เงินแล้ว ดีไม่ดีจะโยนขี้ให้เขาว่าเป็นคนฆ่าจี้อี่หนิง เขาไม่มีอำนาจ แถมตอนนี้เจิ้งโหยวโหย่วยังโดนขังอยู่ในคุกอีก เขาจะเอาอะไรไปสู้หลิ่วอี๋หนิงเพราะงั้นเวลานี้การที่จี้อี่หนิงมีชีวิตต่อไป จะเป็นผลดีกับเขามากกว่า"แกเป็นบ้าไปแล้วหรอ? ดีไม่ดีตอนนี้เสิ่นเยี่ยนจือรู้แล้วว่าพวกเราจับตัวหล่อนมา ยิ่งชักช้ายิ่งจะไม่เป็นผลดีกับพวกเรา""ฉันแค่ต้องการเห็นเงินก่อน ถ้าคุณอยากฆ่าเธอผมจะไม่ยุ่ง""ดึกดื่นป่านนี้ ฉันจะไปโอนเงินให้แกได้ยังไง อย่างน้อยๆ ก็ต้องรอพรุ่งนี้เช้า ให้เจ้าหน้าที่ธนาคารเข้างานก่อน!"หลิ่วอี๋หนิงโมโหจนจะบ้า เจิ้งกั๋วอันเหมือนกับเจิ้งโหยวโหย่วไม่มีผิด ร่วมมือกับคนโง่ มีแต่จะพาเธอลงเหวอีกอย่างถึงจะโอนเงิน เธอก็ต้องใช้บัญชีต่างประเทศ ไม่งั้นถึงตอนนั้นเธอจะโดนตรวจพบได้"ฉันไม่สน ฉันจะเอาเงิน"ขณะที่ทั้งสองคนกำลังมีปากเสียงกัน แสงไฟจากที่ไกลๆ ก็เคลื่อนตัวเข้ามาเรื่อยๆสีหน้าของหลิ่วอี๋หนิงเปลี่ยนในทันใด เธอสั่งเสียงเย็นชา "เร็ว รีบพาเธอขึ้นบนดาดฟ้า!"เจิ้งกั๋วอันเองก็ตระหนักได้ถึงความตึงเครียดของสถานการณ์ ก็ไม่ได้โต้เถียงกับหลิ่วอ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 102

    สีหน้าของเสิ่นซื่อเปลี่ยนทันที เขาพูดเสียงเย็น "เกิดอะไรขึ้น?""ในบ้านของคุณจี้เละเทะไปหมด โทรศัพท์ของเธอวางอยู่บนโซฟา แต่เจ้าตัวหายไปครับ""รีบไปสืบเดี๋ยวนี้"ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ซุนสิงก็สืบได้ว่าจี้อี่หนิงถูกลักพาตัวไป จีบรีบรายงานเสิ่นซื่อทันทีรถตู้ไม่ติดป้ายทะเบียนเพิ่งจะเข้าเขตตัวเมืองได้ไม่เท่าไหร่ ก็ถูกกลุ่มคนขวางเอาไว้เมื่อเห็นชายชุดดำสิบกว่าคนยืนล้อมตัวรถ ชายหนุ่มก็ชะงักไป เปิดประตูลงจากรถ ขณะกำลังจะถามว่ามีอะไร ก็ถูกคนถีบเข้าอย่างแรง จนทรุดลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น"โอ๊ย!"เขาโอดครวญอย่างน่าสังเวช ความเจ็บปวดจากหัวเข่าที่แตกทำให้เขาหน้าซีด เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นเต็มไปหน้าไม่หยุดซุนสิงมีสีหน้าเย็นยะเยือก "แกลักพาตัวคนไปไว้ที่ไหน?"แววตาของชายหนุ่มเผยความลนลานเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะรีบส่ายหน้า "พวกแกพูดอะไร...ฉันไม่รู้เรื่อง"ซุนสิงแค่นหัวเราะเสียงเย็น "ไม่รู้เรื่องใช่ไหม? งั้นก็จะกระทืบจนกว่าจะรู้"วินาทีที่เขาพูดจบ ชายชุดดำสิบกว่าคนรุมเข้าไป เสียงโอดครวญดังเป็นระลอกๆไม่ถึงห้านาที ชายหนุ่มก็พูดอย่างสังเวช "อย่าทำผมเลย...อย่าทำผมเลย ผมจะบอกแล้ว...ผมจะบอก"ซุนสิงส่งซิ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 101

    "ใครน่ะ?"เมื่อฟังออกว่าเป็นฉินจืออี้ สีหน้าของจี้อี่หนิงก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย"ฉันคือจี้อี่หนิง ฉันต้องการคุยกับเสิ่นเยี่ยนจือ เอาโทรศัพท์ให้เขา"เสียงหัวเราะเบาๆ ดังมาจากปลายสาย "เธอบอกว่าเยี่ยนจือน่ะหรอ เขากำลังอาบน้ำอยู่ เกรงว่าจะไม่ว่างรับสายเธอน่ะสิ คุณจี้ มีธุระอะไรกับเขาบอกฉันได้เลย ฉันจะช่วยบอกเขาให้"จี้อี่หนิงกัดริมฝีปากเล็กน้อย มือที่ทิ้งน้ำหนักลงข้างตัวกำแน่นโดยอัตโนมัติ"ฉินจืออี้ ฉันถูกลักพาตัว..."ยังพูดไม่ทันจบ ฉินจืออี้ก็ตัดบทเธอขึ้นมา "จี้อี่หนิง เธอคิดว่าคำโกหกเงอะงะแบบนี้จะทำให้เยี่ยนจือไปหาเธอได้หรอ? ถ้าเธออยากจะเขาจริงๆ เธอก็มาหาเขาเองสิ แต่คืนนี้เขาต้องอยู่เป็นเพื่อนฉันกับลูก เกรงว่าจะไม่ว่างสนใจเธอหรอก"เวลานี้เหตุการณ์เกี่ยวพันกับชีวิต จี้อี่หนิงจึงไม่มีเวลามาคิดแค้นหล่อน"ฉันโดนลักพาตัวจริงๆ...ขอแค่เธอบอกเขาเรื่องนี้ก็พอ...""ถ้าเธอโดนลักพาตัวจริง งั้นก็ไปตายซะสิ ถ้าไม่มีเธอสักคน ลูกในท้องของฉันก็เชิดหน้าชูตาเกิดมาได้อย่างภาคภูมิ ฉันเองก็จะได้อยู่กับเยี่ยนจือ ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าเธอตายไป ฉันจะเผากระดาษเงินกระดาษทองไปให้ทุกปีเลยล่ะ"น้ำเสียงของฉินจืออี้เต

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 100

    "ต่อให้แกแฉออกไปตอนนี้ฉันก็ไม่มีเงิน อีกอย่างถ้าเรื่องนี้ถูกแฉออกไป แกก็ต้องติดคุกเหมือนกัน!"เสียงถกเถียงของทั้งสองคนรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ในที่สุดจี้อี่หนิงก็รู้แล้วว่าคนที่ลักพาตัวตนเองคือพ่อของเจิ้งโหยวโหย่ว เจิ้งกั๋วอันแต่ตัวเธอเคยเขาแค่ครั้งเดียวเอง เขารู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่ไหน? อีกทั้งยังแอบซุ่มอยู่ในบ้านเธออีก...เธอสามารถมั่นใจได้ว่า นี่ไม่ใช่วิธีที่แรงงานเกษตรคิดออกมาได้แน่ ๆ ต้องมีคนคอยบงการเขาอยู่เบื้องหลังแน่นอนและคนคนนั้น เห็นได้ชัดว่าเป็นหลิ่วอี๋หนิงผ่านไปสักพัก เสียงถกเถียงข้างนอกก็หยุดลง ตามมาด้วยเสียงสตาร์ทรถยนต์ และไม่นานบริเวณโดยรอบก็เหลือแต่ความเงียบจี้อี่หนิงหายใจช้า ๆ โดยไม่รู้ตัว ไม่กล้าหอบหายใจเสียงดังทันใดนั้น เธอก็รู้สึกว่ากระเป๋าเดินทางขยับ จากนั้นก็เป็นเสียงล้อลากกับพื้นเมื่อสังเกตได้ว่าอีกฝ่ายกำลังลากตัวเธอไปที่ไหนก็ไม่รู้ ในใจจี้อี่หนิงก็ตื่นตระหนกทันที ครุ่นคิดอย่างรวดเร็วว่าจะหนียังไงดีเธอค่อย ๆ รูดซิปบนหัวออก แต่ข้างนอกมืดสนิท มีแค่แสงสว่างเพียงเล็กน้อยคอยส่องทางจากไฟฉายกระบอกหนึ่งในมือของคนข้างหน้าที่ลากกระเป๋าเดินทางจี้อี่หนิงมองไม่ส

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 99

    มีคนแอบซุ่มรอทั้งในห้องนอนและหน้าประตู เห็นทีอีกฝ่ายคงวางแผนมาแล้วเธอลุกขึ้นมาวิ่งไปตรงไปยังห้องครัว แต่เพิ่งเริ่มวิ่งได้สองก้าวก็ถุกคนคว้าแขนเอาไว้ แล้วกระแทกเธอเข้ากับกำแพงอย่างแรง"แกเป็นใคร? ทำไมต้อง...อื้อ..."อีกฝ่ายใช้มือข้างหนึ่งกดจี้อี่หนิงไว้ มืออีกข้างก็ใช้ผ้าผืนหนึ่งอุดจมูกของจี้อี่หนิง ไม่ให้โอกาสจี้อี่หนิงได้พูดเลยสักนิดกลิ่นฉุนเตะจมูก ภาพตรงหน้าของจี้อี่หนิงก็ค่อย ๆ มัวลงช้า ๆผ่านไปไม่นาน ผู้ชายสวมผ้าปิดปากสองคนก็ลากกระเป๋าเดินทางใบหนึ่งเดินออกไปจากบ้านของจี้อี่หนิงเนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มกว่าแล้ว คนส่วนมาก็เลิกงานกลับบ้านกันหมด ในหมู่บ้านจึงไม่ค่อยมีคนสักเท่าไหร่ ดังนั้นจึงไม่มีใครสังเกตสองคนนี้ไม่นาน ทั้งสองคนก็มาถึงประตูหลังของหมู่บ้าน มีรถตู้ที่ไม่มีป้ายทะเบียนคันหนึ่งจอดอยู่ใต้ต้นไม้ทั้งสองคนเอากระเป๋าเดินทางใส่ไว้ในกระโปรงหลังรถ จากนั้นก็ขับรถมุ่งตรงออกไปยังนอกเมืองทันทีชิงหงกรุ๊ปห้องทำงานประธานซุนสิงถือเอกสารชุดหนึ่งรีบเดินเข้าไปอย่างรีบเร่ง "ประธานเสิ่นครับ เมื่อกี้บริษัทคู่ค้าส่งเอกสารชุดนี้กลับมา บอกว่าข้อมูลการทดลองเหมือนจะมีปัญหา แต่

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 98

    ทันใดนั้น ใบหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือก็ปรากฏเป็นรอยฝ่ามือขึ้นมาทันที แววตาของเขาที่มองจี้อี่หนิงก็กลายเปลี่ยนเป็นความเย็นชาอย่างสุดขั้ว“นี่คุณกล้าตบผมเหรอ?!”จี้อี่หนิงเงยหน้าขึ้นสบตากับแววตาโกรธเคืองของเขา แล้วพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ "ทำไมฉันจะตบคุณไม่ได้? คนที่นอกใจคือคุณต่างหาก แต่คุณบังอาจวิ่งแจ้นไปใส่ร้ายฉันต่อหน้าพ่อของฉัน คุณไม่สมควรโดนตบรึไง?"ทันทีที่พูดจบ เสิ่นเยี่ยนจือก็บีบคางเธอและกดเธอไว้กับกำแพงทันที รังสีความโหดฉายออกมาในแววตา"อี่หนิง คุณไม่เชื่อฟังคำสั่งของผมก่อนเอง ถ้าคุณเชื่อฟังผมดี ๆ ผมก็ไม่มาหาพ่อตาหรอก"จี้อี่หนิงแค่นหัวเราะออกมา "ถ้าคุณกล้ามาหาพ่อของฉันอีก ฉันก็จะแฉเรื่องที่คุณนอกใจออกมาให้หมด""ถ้าคุณไม่กลัวว่าพ่อจะได้รับแรงกระตุ้นแล้วอาการแย่ลง คุณจะไปบอกตอนนี้เลยก็ได้"น้ำเสียงไม่แยแสของเสิ่นเยี่ยนจือทำให้ความโกรธของจี้อี่หนิงสุมขึ้นในอก มือที่วางข้างลำตัวก็กำแน่นโดยไม่รู้ตัว"เสิ่นเยี่ยนจือ ทำไมคุณกลายเป็นคนหน้าด้านไร้ยางอายได้ขนาดนี้?!"เสิ่นเยี่ยนจือก้มหน้ามองเธอ เมื่อเห็นความเกลียดชังและความโกรธในแววตาของเธอ ม่านตาของเขาก็หดตัวลงแล้วบีบคางเธอแน่นกว่าเดิ

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status