LOGINShare
บทที่ 56
Related chapters
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 57
หากเภสัชกรรมเหว่ยหงไม่ล้มละลาย เสิ่นเยี่ยนจือคงไม่กล้าพาเมียน้อยของเขาออกมาโชว์ตัวไม่สนใจใครแบบนี้เมื่อนึกถึงตรงนี้ เวินจิ้งหงก็มองจี้อี่หนิงด้วยความรู้สึกผิด "ฉันกับพ่อเธอต้องขอโทษเธอด้วยนะ เธอต้องเจ็บปวดใจขนาดนี้แต่ก็ต้องทนเก็บไว้ในใจ ช่วงที่ผ่านมาเธอคงลำบากมากเลยใช่ไหม?"จี้อี่หนิงส่ายหน้า เธอไม่เศร้ามากเหมือนตอนที่เพิ่งรู้ว่าเสิ่นเยี่ยนจือนอกใจแล้ว"หนูไม่เป็นไรค่ะ ตอนแรกหนูก้แค่พนันว่าว่าเขาจะหักหลังความรักของเราหรือเปล่า ตอนนี้หนูก็แค่แพ้พนันเท่านั้นเอง"เธอไม่เสียใจกับสิ่งที่เธอเลือกตอนนั้น เพราะคนที่เธอเลือกคือเสิ่นเยี่ยนจือคนที่รักเธอ ไม่ใช่ผู้ชายจอมกะล่อนปลิ้นปลอ้นคนนี้"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวต่อไปคงได้เจอคนที่ดีกว่า"จี้อี่หนิงยิ้ม ต่อไปจะได้เจอใครไหมมันก็ไม่สำคัญกับเธอหรอก ตอนนี้เธอแค่อยากจะหย่าและได้แบ่งทรัพย์สินที่เธอสมควรได้รับ"น้าเวิน อย่าเพิ่งบอกพ่อเรื่องที่เขามีชู้นะคะ พ่อไม่ค่อยแข็งแรง หนูกลัวว่าพ่อจะรับไม่ไหว"เวินจิ้งหงพยักน้า "น้ารู้ ไม่ต้องห่วงนะ"หลังจากที่ทั้งสองทานอาหารเสร็จแล้ว ตอนที่จี้อี่หนิงและเวินจิ้งหงกำลังจ่ายเงิน จากในห้องรับรองของเสิ่นเยี่ยนจื
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 58
จี้อี่หนิงขมวดคิ้วและมองเขาด้วยท่าทางไม่พอใจ "ฉันจะไปกินข้าวกับใครไม่จำเป็นต้องรายงานให้คุณทราบมั้ง?"สายตาของเสิ่นเยี่ยนจือมืดมน เขาลดเสียงลง"อี่หนิง ผมไม่ได้อยากจะสอดแนมคุณหรอกนะ ผมแค่อยากมีส่วนร่วมในชีวิตของคุณ""ตกลงว่าคุณอยากมีส่วนร่วมในชีวิตของฉันหรือคุณร้อนตัวที่พาฉินจืออี้กินร่วมโต๊ะอาหารวันนี้กันแน่?"นัยน์ตาของเสิ่นเยี่ยนจือหดตัวลงกะทันหัน เขาตรึงเครียดขึ้นมา จี้อี่หนิงเห็นแล้วจริงด้วย"วันนี้ไปเจอลูกค้ามา เขาเป็นลูกค้าที่เธอรับผิดชอบอยู่ก่อนที่จะออกจากงาน เธอรู้สถานการณ์ดีจึงพาเธอไปด้วย ที่ผมไม่ได้บอกคุณเพราะกลัวคุณจะเข้าใจผิด"จี้อี่หนิงยิ้มเล็กน้อย "ความสัมพันธ์ของพวกคุณยังมีอะไรให้เข้าใจผิดอีก?""อี่หนิง ผมรับรองได้เลยว่าตอนนี้ผมไม่มีอะไรเกี่ยวอะไรกับเธอแล้ว และคนเดียวที่ผมรักก็คือคุณ"เธออยากถามว่าเขาไปเจอลูกค้าคนไหนถึงต้องให้ฉินจืออี้แต่งตัวสวยขนาดนั้น แถมยังต้องควงแขนเขาเข้าไปด้วยกันอีกใครก็ตามที่เห็นฉากนั้นต่างก็ต้องคิดว่าฉินจืออี้เป็นคู่ขาของเขา ไม่ใช่เลขาของเขาไหม?แต่แล้วเธอก็ไม่ได้ถามออกไป เพราะมันไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว"เสิ่นเยี่ยนจือ การโกหกหนึ่งค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 59
"เรื่องมันซับซ้อนมาก เอาเป็นว่าเธอไม่ต้องยุ่งหรอก เดี๋ยวฉันจัดการเอง"หลังจากวางสาย จี้อี่หนิงก็มองดูจำนวนความคิดเห็นที่ด่าเธอซึ่งเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วสีหน้าของเธอก็ยิ่งเย็นชามากขึ้นเรื่อยๆอีกด้านหนึ่งพอเสิ่นเยี่ยนจือกลับถึงวิลล่าก็ได้รับสายจากหยางอวี่เช่นกัน"ประธานเสิ่น ไม่รู้ว่าใครโพสต์วิดีโอที่พ่อของเจิ้งโหยวโหย่วคุกเข่าให้คุณนาย ตอนนี้ชาวเน็ตกำลังรุมด่าเธอ คุณจะจัดการลบวิดีโอไหมครับ?"ดวงตาของเสิ่นเยี่ยนจือเคร่งขรึม และหลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า "ไม่ต้อง ปล่อยให้วิดีโออยู่แบบนั้นแหละ รอเธอมาหาฉันก่อนแล้วค่อยจัดการ"ช่วงนี้เขาตามใจจี้อี่หนิงมากเกินไป ดังนั้นเธอจึงกล้าที่จะเย็นชาใส่เขาพอดีเลยจะได้อาศัยเรื่องในครั้งนี้ทำให้เธอรู้สถานะของตัวเองทางด้านเสิ่นซื่อก็รู้ข่าวที่จี้อี่หนิงโดนชาวเน็ตรุมด่าแล้วเหมือนกัน เขาติดต่อจี้อี่หนิงทันทีถามเธอว่าต้องการให้เขาช่วยลบวิดีโอนั้นไหมเมื่อฟังเสียงเย็นชาของเขาที่ลอดมาจากปลายสายโทรศัพท์ จี้อี่หนิงก็หลับตาลง รู้สึกเจ็บปวดใจนับตั้งแต่วิดีโอถูกแชร์ออกไปนี่ก็ผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว ขนาดเสิ่นซื่อยังรู้ข่าวแล้วเลย
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 60
เมื่อเห็นคำพูดที่ด่าทอเธอเหล่านั้น หลิ่วอี๋หนิงก็โกรธมากจนแทบจะบีบหน้าจอแตกเธอไม่คิดว่าจี้อี่หนิงจะระวังเจิ้งกั๋วอันตั้งแต่แรก ไม่เพียงแต่ชื่อเสียงของจี้อี่หนิงจะไม่เสื่อมเสียแล้ว อาจจะถูกโยงทาถึงเธอด้วยเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เธอก็รีบติดต่อบัญชีสร้างข่าวปลอมนั้นไป และขอให้อีกฝ่ายลบวิดีโอที่โพสต์ไปก่อนหน้านี้แต่ข่าวที่ได้รับก็คือบัญชีของเขาถูกระงับการใช้งานและไม่สามารถเข้าสู่ระบบได้ในขณะนี้หลิ่วอี๋หนิงใจเสีย มันบังเอิญขนาดนี้เลยเหรอ ทันทีที่จี้อี่หนิงโพสต์คลิปเสียง บัญชีของเขาก็มีปัญหาทันทีหรือว่า... เสิ่นเยี่ยนจือจะยื่นมือมาช่วย?หลิ่วอี๋หนิงยิ่งคิดก็ยิ่งใจไม่ดีถ้าตรวจสอบมาภึงเธอ เธอต้องซวยแน่เธอรีบลุกขึ้นหาหลิวเฉิงจื้อที่ห้องหนังสือ มีเพียงหลิวเฉิงจื้อ เท่านั้นที่สามารถช่วยเธอได้หลังจาดได้ยินสิ่งที่หลิ่วอี๋หนิงพูด หลิวเฉิงจื้อก็ตบเธอทันที"นังโง่! แกจะเอาให้ฉันตายเลยใช่ไหมถึงจะพอใจ?"เขาเคยเตือนเธอมาก่อนแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับจี้อี่หนิงอีก ไม่คิดว่านอกจากเธอจะไม่ฟังแล้วยังทำผิดพลาดครั้งใหญ่แบบนี้อีกเธอรู้สึกเจ็บแสบที่ใบหน้า แต่หลิ่วอี๋หนิงไม่สนใจ เธอรีบคุกเข่าลงที่หน้าโ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 61
"ฉันกําลังมองหาใครบางคนอยู่ น่าจะจัดการได้ในสองวันนี้"ในดวงตาของหลิ่วอี๋หนิงมีประกายความสุขแวบเข้ามา "ขอบคุณค่ะคุณพ่อ!""อย่าดีใจเร็วเกินไป ถ้ามีครั้งต่อไปอีก ฉันจะไม่ยุ่งแล้ว""ทราบแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้นหนูขอกลับห้องไปนอนก่อนนะคะ คุณพ่อก็พักผ่อนเร็วๆ นะคะ"หลิ่วอี๋หนิงหันหลังจะจากไป ทันใดนั้นหลิวเฉิงจื้อกลับพูดด้วยเสียงเยือกเย็นว่า "อี๋หนิง ทางที่ดีแกไม่ควรได้ยินสิ่งที่ไม่ควรฟังดีกว่า ไม่เช่นนั้นอย่าว่าพ่อที่ไม่เห็นแก่ความเป็นพ่อลูก"เมื่อได้ยินคำเตือนในน้ำเสียงของเขา หลิ่วอี๋หนิงกัดริมฝีปากล่างและหันมามองเขาด้วยสีหน้าสงสัย"พ่อคะ พ่อพูดถึงอะไรที่ไม่ควรได้ยิน? ทำไมหนูไม่เข้าใจ?"หลิวเฉิงจื้อมองเธอด้วยสายตาเย็นชา เมื่อเห็นเธอแสดงความสับสนอย่างแท้จริง ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ยินอะไรจริงๆ เขาจึงเก็บความสงสัยในใจ"ไม่เข้าใจก็ดีแล้ว กลับไปพักผ่อนเถอะ"จนกระทั่งกลับถึงห้องนอนและล็อคประตู หลิ่วอี๋หนิงถึงได้พบว่าตัวเองเหงื่อแตกเต็มตัวเมื่อครู่เธอรู้สึกได้ชัดเจนว่า หลิวเฉิงจื้อมีความคิดที่จะฆ่าเธอ เพราะเขาไม่เคยมองเธอด้วยสายตาที่เย็นชาเช่นนั้นมาก่อนแต่ทว่าสิ่งนี้กลับทำให้เธอยิ่งมั่นใ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 62
เขาคิดว่าตัวเองเป็นผู้ควบคุมในความสัมพันธ์นี้ ดังนั้นหลังจากรู้ว่าเขาไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากเขาให้ช่วยจัดการเรื่องชาร์จเวยป๋อ เขาจึงโทรมาถามเธอด้วยความโกรธแต่ถ้าเป็นเสิ่นเยี่ยนจือเมื่อแปดปีก่อน จะไม่รอให้เธอยอมจํานน แต่จะปกป้องเธออย่างสุดชีวิตเขาในวัยยี่สิบแปดปีและเขาในวัยยี่สิบปี ไม่ใช่คนเดียวกันมานานแล้วจี้อี่หนิงหลบตาลง ดวงตาทั้งสองข้างอดแดงไม่ได้ฝั่งปลายสายเงียบลง จนสามารถได้ยินเสียงหายใจของกันและกันความเงียบกินเวลานานกว่าหนึ่งนาที แต่เสิ่นเยี่ยนจือไม่ได้พูดอะไรจี้อี่หนิงเองก็ไม่รอต่อ แต่วางสายไปเองเธอขยี้ตาทั้งสองข้างที่แดงก่ำ จี้อี่หนิงอดที่จะยิ้มขมขื่นไม่ได้เธอไร้ประโยชน์จริงๆ เธอสาบานไว้ก่อนหน้านี้ว่าจะไม่ให้เขามีผลต่ออารมณ์ของเธออีกแล้ว แต่ก็ยังคงรู้สึกเสียใจเสิ่นเยี่ยนจือครอบครองเวลาของเธอไปแปดปี และบางทีเธออาจต้องการอีกแปดปีเพื่อที่จะค่อยๆ ปล่อยวางก็ได้ณ ห้องรับแขกในวิลล่าหลังจากจี้อี่หนิงวางสายไป เสิ่นเยี่ยนจือก็ไม่มีความกล้าที่จะโทรไปอีกเมื่อได้ยินเธอบอกว่าเขาไม่แคร์เธอ แต่แค่ต้องการชนะ ขณะนั้นหัวใจของเขาเหมือนถูกกระแทกด้วยอะไรสักอย่าง คำแก้ตัวไม่ส
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 63
สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือตึงเครียด ในใจเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ เพราะเขารู้ว่าเสิ่นซื่อเยี่ยนทำได้แน่นอน เพราะว่าลูกชายคนนี้อย่างตัวเขา เขาไม่เคยใส่ใจเลยในที่สุด เขาก็โทรหาหยางอวี่ด้วยเสียงเย็นชา "ทางหลิวเฉิงจื้อตอนนี้ยังไม่ต้องทำอะไร"เมื่อวางสายโทรศัพท์ เขามองไปที่เเสิ่นซื่อเยี่ยนด้วยสายตาเย็นชา"ตอนนี้พ่อไปได้แล้วครับ"แววตาของเสิ่นซื่อเยี่ยนหม่นหมองลง "สักวันหนึ่ง แกจะรู้ว่าทั้งหมดนี้ฉันทำเพื่อแก"เสิ่นเยี่ยนจือไม่พูดอะไร หยิบเอกสารขึ้นมาอ่าน ราวกับว่าไม่ได้ยินอะไรเลยขณะที่มองใบหน้าที่เย็นชาของเขา แววตาของเสิ่นซื่อเยี่ยนแฝงไปด้วยความเย็นชา เขาหันหลังเดินจากไปอย่างรวดเร็วเดิมทีหยางอวี่ที่กำลังไปบริษัทสาขาอยู่แล้ว เมื่อได้รับโทรศัพท์จากเสิ่นเยี่ยนจือก็รู้สึกงงงวย แต่ก็ต้องกลับไปเมื่อก้าวเข้าไปในห้องทำงาน ความหนาวเย็นแผ่ซ่านขึ้นมาจากกระดูกสันหลัง ราวกับเดินเข้ามาในดินแดนที่หนาวเย็นและเต็มไปด้วยหิมะ"ประธานเสิ่นครับ ทางหลิวเฉิงจื้อนั่น...""ไม่ต้องไปสนใจแล้ว ปล่อยข่าวว่าเป็นหลิ่วอี๋หนิงที่ถ่ายวิดีโอออกไปก็พอ"เมื่อเห็นใบหน้าที่เคร่งขรึมของเขา หยางอวี่เองก็ไม่กล้าถามอะไรมาก
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 64
ขณะที่เสิ่นเยี่ยนจือมาถึง จี้อี่หนิงเพิ่งตื่นไม่นานเนื่องจากอาการกระทบกระเทือนที่สมองเล็กน้อย ทันทีที่เธอลืมตาคลื่นไส้และอยากอาเจียนจึงต้องนอนตาหลับเมื่อรู้สึกถึงมีคนมานั่งข้างเตียง เธอนึกว่าเป็นสือเวยที่ไปเอายามา"เวยเวย ฉันรู้สึกแย่มาก อยากจะอ้วก…"เมื่อเห็นเธอขมวดคิ้ว ใบหน้าเล็กๆ ขนาดเท่าฝ่ามือซีดมากและหน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น เสิ่นเยี่ยนจือรู้สึกเจ็บปวดใจ จึงรีบหยิบทิชชู่ที่อยู่ข้างๆ มาซับเหงื่อที่หน้าผากให้เธอเมื่อเสิ่นเยี่ยนจือเข้ามาใกล้ เธอได้กลิ่นน้ำหอมของเขา จึงรีบลืมตาขึ้นอย่างแรงเมื่อเห็นว่าเป็นเสิ่นเยี่ยนจือจริงๆ จี้อี่หนิงหันหน้าไปอีกทางและพูดด้วยน้ำเสียงรังเกียจว่า "อย่ามาแตะต้องฉัน"การต่อต้านในสายตาของเธอชัดเจนมาก มือของเสิ่นเยี่ยนจือแข็งอยู่กลางอากาศ จึงค่อยๆ ละมือกลับมาและนั่งลง"ได้ ผมจะไม่แตะต้องคุณ ถ้าไม่สบายตรงไหนให้บอกผม"ตอนนี้จี้อี่หนิงรู้สึกแย่มาก จึงไม่อยากไล่เขาไป จึงหลับตาลงแล้วไม่สนใจเขาสือเวยกลับมาพร้อมยา พอเห็นเสิ่นเยี่ยนจือก็เลิกคิ้วก่อน จากนั้นมุมปากก็ยกขึ้นแสยะยิ้ม"ประธานเสิ่นมาเยี่ยมอี่หนิง ไม่กลัวว่าชู้รักของคุณข้างนอกจะหึง
Latest chapter
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 340
จี้อี่หนิงแววตาเต็มไปด้วยความรำคาญ “ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ และก็ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายอะไร สำหรับฉัน เธอก็แค่คนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้นเอง”เสิ่นเยี่ยนจือสีหน้าเจือความจนใจเล็กน้อย “เธอไม่ต้องดื้อขนาดนี้ก็ได้ เราก็เคยรักกันมาก่อน ถึงแม้ตอนนี้จะเลิกกันไปแล้ว ผมก็ยังอยากให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้น แค่อาเล็กของผม เขาไม่เหมาะกับเธอเลยจริงๆ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระพวกนี้ หลบไป!”วันนี้เธอเจอหลี่เหวิน เดิมทีก็อารมณ์ดีอยู่แล้ว ไม่นึกว่าจะมาเจอเสิ่นเยี่ยนจือเลยทำให้อารมณ์ดีๆ หายหมดฉินจืออี้ที่อยู่ข้างๆ หัวเราะเยาะ “เยี่ยนจือ เธอไม่ต้องพูดแล้ว ปล่อยให้เธออยากเป็นเมียน้อยเถอะ ยังไงคนที่น่าอับอายสุดท้ายก็ไม่ใช่เธออยู่ดี”เดิมทีจี้อี่หนิงไม่คิดจะสนใจพวกเขาแล้ว แต่พอได้ยินแบบนี้ก็อดหันไปมองฉินจืออี้ไม่ได้“พูดถึงเรื่องเป็นเมียน้อย คุณฉินน่าจะมีประสบการณ์นะ ก็ในเมื่อเธอเองก็ได้ขึ้นแท่นภรรยาจากการเป็นเมียน้อยนี่ไม่ใช่เหรอ?”ใบหน้าฉินจืออี้เปลี่ยนสีทันที ตะโกนว่า “จี้อี่หนิงเธอพูดบ้าอะไร?! ฉันกับเยี่ยนจือจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ตอนนี้ฉันคือคุณนายเสิ่นอย่างถู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 339
หลังจากที่รุ่นพี่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย เธอก็ไปเรียนต่อที่เมืองเป่ย์เฉิง ส่วนจี้อี่หนิงกลับมาที่เมืองเซิน นับๆ ดูแล้ว ทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอกันมานานกว่า 4 ปีแล้วจี้อี่หนิงตอบกลับข้อความ จากนั้นก็ถามว่าโรงแรมของรุ่นพี่อยู่ที่ไหน แล้วก็หาร้านอาหารท้องถิ่นใกล้โรงแรมไว้หนึ่งแห่งตอนหกโมงเย็นกว่าๆ จี้อี่หนิงเพิ่งเดินเข้าไปในร้านอาหาร ก็เห็นผู้หญิงผมสั้น หน้าเหมือนตุ๊กตาคนหนึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่างโบกมือให้เธอ“อี่หนิง นี่!”เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของรุ่นพี่แล้ว จี้อี่หนิงก็รู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปสมัยเรียนมหาวิทยาลัย มุมปากของเธอก็เผลอยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัวชื่อของรุ่นพี่คือหลี่เหวิน เป็นผู้เรียนเก่ง พอเรียนต่อก็สอบเข้าเรียนปริญญาเอกโดยไม่ต้องสอบอีกครั้ง ครั้งนี้มาเข้าร่วมงานสัมมนาพร้อมอาจารย์ที่ปรึกษาหลังจากจี้อี่หนิงนั่งลง หลี่เหวินก็พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มว่า “อี่หนิง เธอแทบไม่เปลี่ยนไปจากสมัยเรียนเลยนะ”“รุ่นพี่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย พอเห็นพี่ก็ทำให้นึกถึงตอนที่พี่พาหนูทำการทดลองสมัยเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ"“อย่าเลย... พี่ไม่กล้ารับคำชม หลังๆ ก็เป็นเธอที่คอยช่วยพี่ด้วยซ้ำ ว่าแต่ สามีเธอล่ะ?
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 338
ไม่นาน ซุนสิงก็กลับมา"ประธานเสิ่นครับ เช้านี้คุณจี้มีปากเสียงกับพนักงานของชิงหงที่หน้าประตูลิฟต์ คุณจี้ถูกผลักจนล้ม เวินลี่เจ๋อน่าจะพาคุณจี้ไปโรงพยาบาลครับ"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีการปะทะกัน?"ซุนสิงลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยความระมัดระวัง "ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่คุณกับคุณฉีกลับมาคบกัน... นี่คือวิดีโอจากกล้องวงจรปิด คุณดูเองเลยครับ"เสิ่นซื่อรับแท็บเล็ตจากมือซุนสิง แล้วเปิดดูวิดีโอ กลับพบว่าหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก"ไล่ออกพนักงานที่ก่อเรื่องคนนั้น""ประธานเสิ่นครับ อย่างนี้จะไม่ดีเหรอครับ? เพราะว่าคุณจี้ก็ยังตบพนักงานคนนั้นเหมือนกัน"เสิ่นซื่อมองไปที่ซุนสิงด้วยสีหน้าที่เย็นชา "ถ้าผมจำไม่ผิด ผมเคยประกาศว่าในบริษัทห้ามพูดถึงเรื่องส่วนตัวของผม"เมื่อเห็นดวงตาของเขามีความโกรธ ซุนสิงก็รีบพูดว่า "ครับ ผมจะไปดำเนินการเดี๋ยวนี้ครับ"ไม่นาน ข่าวการถูกไล่ออกของพนักงานคนนั้นก็แพร่กระจายไปในบริษัท พร้อมกับประกาศฉบับหนึ่ง【พนักงานทุกคนของชิงหง หากมีใครพูดถึงเรื่องส่วนตัวของประธานบริษัท หรือสร้างปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ จะถูกไล่ออกทันที!】พนักงานคนอื่นๆ ที่เคยพูดถ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 337
"เธอกับเธอเป็นอะไร ทำไมต้องช่วยเธอ?"ผู้หญิงพยายามจะสะบัดมือเขาออก แต่ไม่สำเร็จ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ"ผมกับเธอเป็นอะไรไม่จำเป็นต้องบอกเธอ พฤติกรรมที่เธอผลักเธอลงไปเมื่อกี้ถูกกล้องวงจรปิดจับได้หมดแล้ว เดี๋ยวผมจะพาเธอไปตรวจอาการ บิลค่ารักษาพยาบาลและค่าเสียหายทางจิตใจ ผมจะให้ทนายคุยกับเธอ""ฮ่ะๆ เธอก็ไม่ได้ตบฉันเหรอ? ตรวจอาการ ใครๆ ก็ทำได้! ฉันก็จะไปตรวจ!"เวินลี่เจ๋อมีแววความเย็นชาในตา เขาเข้าใกล้ผู้หญิงและพูดเสียงต่ำที่มีแค่สองคนฟังได้: "เธอควรอธิษฐานให้เธอไม่มีอะไร มิฉะนั้นผมจะฆ่าเธอ!"เสียงของเขาเย็นชาและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม ทำให้ผู้หญิงรู้สึกหนาวเยือกในใจเธอมีลางสังหรณ์ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ขู่เธอ เขากำลังพูดจริง!ขณะที่เธอยืนอึ้งไปด้วยความกลัว เขาก็ปล่อยมือเธอและหันหลังเดินไปทันที โดยอุ้มจี้อี่หนิงขึ้นและเดินเร็วไปที่ประตูจี้อี่หนิงไม่คิดว่า เมื่อคืนนี้ที่เธอพูดกับเวินลี่เจ๋อเขาจะช่วยเธอในวันนี้จนกระทั่งออกจากประตู เธอถึงได้สติและรีบพูดว่า: "ปล่อยฉันลงก่อน ฉันเดินเองได้ และก็ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจ"ถึงแม้จะล้มแรง แต่คงไม่กระทบกระดูกอ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 336
เสียงแตรดังขึ้นจากข้างหลัง จี้อี่หนิงหันกลับไปและรีบขับรถไปจอดข้างทางเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มือของเธอสั่นสายยังคงเชื่อมต่ออยู่ เสียงของสือเวยที่เต็มไปด้วยความกังวลดังออกมาจากโทรศัพท์"อี่หนิง เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่มีอะไรใช่ไหม? เธอกำลังขับรถไปทำงานใช่ไหม? ฉันมันโง่จริงๆ ไม่ควรบอกข่าวนี้ตอนนี้เลย!"จี้อี่หนิงเช็ดน้ำตาที่มุมตาแล้วพูดเสียงเบาๆ "ไม่มีอะไร แค่โทรศัพท์หลุดจากมือไป""ถ้าไม่มีอะไรฉันก็โล่งใจ... ฉันไม่ควรโทรหาตอนนี้จริงๆ..."เสียงของสือเวยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอเห็นข่าวนั้นเธอโกรธมากจนไม่ได้คิดอะไร รีบโทรหาจี้อี่หนิงตอนนี้คิดแล้วรู้สึกเสียใจสุดๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับจี้อี่หนิง เธอคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้!"อืม ฉันต้องขับรถแล้ว เอาไว้คุยทีหลัง"พูดจบ จี้อี่หนิงก็วางสายเธอสูดหายใจลึก เปิดเว็บค้นหาเกี่ยวกับเสิ่นซื่อและฉีรั่วอวี่ข่าวทั้งหมดที่ปรากฏคือพวกเขาประกาศกลับมาคบกัน【รอแฟนเก้าห้าปี CEOชิงหง เสิ่นซื่อในที่สุดก็สมหวัง!】【เปิดเผยสาเหตุที่เสิ่นซื่อโสดมานาน เพราะรอแฟนเก่าไปเรียนต่อต่างประเทศ!】【เผยข่าวเสิ่นซื่อกับแฟนเก่ากลับมาคบกัน ทั้งค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 335
เสิ่นซื่อสีหน้าเย็นชา "วันนั้นที่เธอกลับมาประเทศ"เหนียเว่ยชิงตัวสั่นเล็กน้อย เขาสูดหายใจลึกก่อนพูดอย่างช้าๆ: "ที่เธอเลิกกับจี้อี่หนิงแล้วกลับไปอยู่กับรั่วอวี่ก็เพราะเธอเหลือเวลาแค่สามเดือนใช่ไหม?"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "ผมไม่ได้กลับไปคบกับเธอ"เขาแค่สัญญาว่าจะอยู่กับเธอในช่วงสามเดือนนี้ แต่ไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปคบกัน"งั้น... เธอไม่รักรั่วอวี่แล้วจริงๆ เหรอ?""ตั้งแต่วันที่เธอเลือกจะไปต่างประเทศ พวกเราก็ไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว"มือที่ลงข้างลำตัวของเหนียเว่ยชิงกำแน่นทันที สีหน้าก็เริ่มตื่นเต้น "แต่รั่วอวี่รักเธอมาโดยตลอด ไม่เคยเปลี่ยนเลย และตอนนี้รั่วอวี่เหลือเวลาแค่สามเดือน เธอช่วย... หลอกรั่วอวี่สักหน่อยไม่ได้เหรอ?""ไม่ได้ มันไม่ยุติธรรมกับจี้อี่หนิง"เขาให้เธอรอเขาสามเดือน และก็เคยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปคบกับฉีรั่วอวี่แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อ เขาก็จะไม่ลืมคำสัญญานั้น"อะไรที่ไม่ยุติธรรมล่ะ?รั่วอวี่ต้องการแค่สามเดือน หลังจากนั้นเธอก็สามารถกลับไปหาจี้อี่หนิงได้ นี่คือคำขอสุดท้ายของรั่วอวี่ ถึงแม้เธอจะไม่รักรั่วอวี่แล้ว แต่ครั้งหนึ่งพวกเธอก็เคยรักกัน เธอจะใจแข็งปล่อยให้รั่วอวี่จากไปอย
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 334
"ขอบใจนะ แต่ไม่ต้องหรอก ต่อไปเราควรหลีกเลี่ยงการติดต่อกันเป็นการส่วนตัว ฉันไม่อยากถูกคนอื่นชี้หน้าด่าอีกแล้ว"หลังจากพูดอย่างเย็นชาจบ จี้อี่หนิงก็กำลังจะเดินผ่านเขาไป แต่เขากลับขวางไว้"อี่หนิง คำพูดที่แม่ผมพูดกับเธอ ผมขอโทษแทนเธอด้วยนะ ผมก็พูดกับเธอแล้ว เธอสัญญาว่าจะไม่มายุ่งกับเธออีก อย่าโกรธเลยนะ ได้ไหม?""ถ้าเธอคิดว่าคำพูดพวกนั้นมันผิดจริงๆ คนที่มาที่นี่คืนนี้ก็ควรเป็นเธอไม่ใช่เธอ"เวินลี่เจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วมองเธอพร้อมพูดเสียงเบา "ถ้าเธอมาขอโทษด้วยตัวเอง เธอจะให้อภัยเธอไหม?"ใบหน้าของจี้อี่หนิงแสดงความไม่พอใจออกมา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเวินลี่เจ๋อถึงต้องการให้เธอให้อภัยเวินจิ้งหงเวินจิ้งหงเป็นแค่แม่เลี้ยงของเธอ พวกเธอแทบไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ไม่จำเป็นต้องปรับความเข้าใจ"สิ่งที่เธอพูดกับฉัน ฉันไม่มีวันลืม และก็ให้อภัยไม่ได้ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว อย่ามาหาฉันอีกเลย"ไม่ให้โอกาสเวินลี่เจ๋อพูดอีก จี้อี่หนิงก็เปิดประตูเข้าไปในบ้านทันทีเวินลี่เจ๋อยืนอยู่หน้าประตูสักพักก่อนจะจากไป พอกลับถึงบ้านก็เจอกับเวินจิ้งหงที่เพิ่งกลับมาหยิบเสื้อผ้าเมื่อเห็นกล่องอาหารในมือเขาเวินจิ้ง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 333
จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากแน่น แล้วกดโทรหาเขาโดยตรง“ฉันยังอยู่ข้างนอก ครั้งหน้าหาอะไรมาให้ไม่ต้องลำบากหรอกนะ”ปลายสายเงียบไปไม่กี่วินาที เสียงอบอุ่นของเวินลี่เจ๋อจึงดังขึ้น “โอเค ตอนนี้ก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว ให้ฉันไปรับเธอไหม?”เพราะคำพูดของเวินจิ้งหง จี้อี่หนิงจึงไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับเวินลี่เจ๋อมากนัก“ไม่ต้อง ฉันมีเพื่อนมาส่ง ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แค่นี้นะ”หลังจากวางสาย สือเวยถามด้วยความสงสัย “เมื่อกี้คุยกับใครน่ะ?”“พี่ชายต่างแม่ของฉัน”สือเวยดูตกใจเล็กน้อย “เขากลับมาแล้วเหรอ? เมื่อไหร่น่ะ?”เมื่อก่อนสือเวยไปบ้านจี้อี่หนิงบ่อย เลยเจอเวินลี่เจ๋ออยู่หลายครั้ง“ก็แค่ไม่กี่วันก่อนเอง”“โอ้ ตอนนี้เขาดูห่วงเธอดีนะ ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนไปบ้านเธอ เขาดูเย็นชาออก”“ก็โอเคล่ะ ใช่สิ…คืนนี้ฉันเป็นคนชวนแท้ๆ สุดท้ายเธอเป็นคนจ่าย เธอส่งบิลให้ฉันสิ เดี๋ยวฉันโอนให้”สือเวยมองค้อนเธอ “กับฉันยังจะคิดมากอีกเหรอ? ไว้คราวหน้าเลี้ยงคืนก็พอ แล้วเธอไปโรงพยาบาลกับเสิ่นซื่อทำไมล่ะ? เธอบาดเจ็บเหรอ?”จี้อี่หนิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำคร่าวๆ ให้ฟัง หลังจากฟังจบสือเวยก็เดือดดาลทันที“ฉันก็รู้ว่าเธอนั่นม
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 332
“ฉันไม่อยากเลือกทั้งสองอย่าง ตอนนี้จอดรถเดี๋ยวนี้ ฉันจะลงรถ”เสิ่นซื่อขับรถต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อเธอไม่อยากเลือก งั้นผมเลือกให้เอง”จี้อี่หนิงหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เธอรู้ว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เสิ่นซื่อก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอลงรถ เธอจึงเงียบแล้วหันไปมองนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเย็นชาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงหน้าโรงพยาบาล เสิ่นซื่ออุ้มเธอเข้าไปข้างในทันทียังไงขัดขืนก็ไม่มีประโยชน์ จี้อี่หนิงจึงนิ่งเงียบด้วยใบหน้าเย็นชาหลังจากตรวจเสร็จ หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่ากังวล แค่จ่ายยาแบบรับประทานและยาทาตอนออกจากโรงพยาบาล เสิ่นซื่อยังจะอุ้มเธออีก แต่เธอก้าวถอยหลังหลบเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คืนนี้ขอบคุณมาก ฉันจะกลับเองโดยแท็กซี่ก็ได้”พูดจบ เธอก็ถือถุงยาแล้วหันหลังเดินออกจากโรงพยาบาลเสิ่นซื่อเดินตามเธอมาเงียบ ๆ จนใกล้ถึงรถ เขาถึงได้ขวางเธอไว้แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ผมจะไปส่งเธอ”จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขาอย่างจนใจ “เราก็เลิกกันไปแล้ว สิ่งที่คุณทำตอนนี้ไม่มีความหมาย ฉันจะไม่กลับไป และไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณกับฉีรั่วอวี่ค่ะ”“ฉันไม่ได้กลับไปคบกับเธอ และจะไม่กลับไปคบด้วย”
