MasukShare
บทที่ 62
Bab terkait
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 63
สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือตึงเครียด ในใจเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ เพราะเขารู้ว่าเสิ่นซื่อเยี่ยนทำได้แน่นอน เพราะว่าลูกชายคนนี้อย่างตัวเขา เขาไม่เคยใส่ใจเลยในที่สุด เขาก็โทรหาหยางอวี่ด้วยเสียงเย็นชา "ทางหลิวเฉิงจื้อตอนนี้ยังไม่ต้องทำอะไร"เมื่อวางสายโทรศัพท์ เขามองไปที่เเสิ่นซื่อเยี่ยนด้วยสายตาเย็นชา"ตอนนี้พ่อไปได้แล้วครับ"แววตาของเสิ่นซื่อเยี่ยนหม่นหมองลง "สักวันหนึ่ง แกจะรู้ว่าทั้งหมดนี้ฉันทำเพื่อแก"เสิ่นเยี่ยนจือไม่พูดอะไร หยิบเอกสารขึ้นมาอ่าน ราวกับว่าไม่ได้ยินอะไรเลยขณะที่มองใบหน้าที่เย็นชาของเขา แววตาของเสิ่นซื่อเยี่ยนแฝงไปด้วยความเย็นชา เขาหันหลังเดินจากไปอย่างรวดเร็วเดิมทีหยางอวี่ที่กำลังไปบริษัทสาขาอยู่แล้ว เมื่อได้รับโทรศัพท์จากเสิ่นเยี่ยนจือก็รู้สึกงงงวย แต่ก็ต้องกลับไปเมื่อก้าวเข้าไปในห้องทำงาน ความหนาวเย็นแผ่ซ่านขึ้นมาจากกระดูกสันหลัง ราวกับเดินเข้ามาในดินแดนที่หนาวเย็นและเต็มไปด้วยหิมะ"ประธานเสิ่นครับ ทางหลิวเฉิงจื้อนั่น...""ไม่ต้องไปสนใจแล้ว ปล่อยข่าวว่าเป็นหลิ่วอี๋หนิงที่ถ่ายวิดีโอออกไปก็พอ"เมื่อเห็นใบหน้าที่เคร่งขรึมของเขา หยางอวี่เองก็ไม่กล้าถามอะไรมาก
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 64
ขณะที่เสิ่นเยี่ยนจือมาถึง จี้อี่หนิงเพิ่งตื่นไม่นานเนื่องจากอาการกระทบกระเทือนที่สมองเล็กน้อย ทันทีที่เธอลืมตาคลื่นไส้และอยากอาเจียนจึงต้องนอนตาหลับเมื่อรู้สึกถึงมีคนมานั่งข้างเตียง เธอนึกว่าเป็นสือเวยที่ไปเอายามา"เวยเวย ฉันรู้สึกแย่มาก อยากจะอ้วก…"เมื่อเห็นเธอขมวดคิ้ว ใบหน้าเล็กๆ ขนาดเท่าฝ่ามือซีดมากและหน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น เสิ่นเยี่ยนจือรู้สึกเจ็บปวดใจ จึงรีบหยิบทิชชู่ที่อยู่ข้างๆ มาซับเหงื่อที่หน้าผากให้เธอเมื่อเสิ่นเยี่ยนจือเข้ามาใกล้ เธอได้กลิ่นน้ำหอมของเขา จึงรีบลืมตาขึ้นอย่างแรงเมื่อเห็นว่าเป็นเสิ่นเยี่ยนจือจริงๆ จี้อี่หนิงหันหน้าไปอีกทางและพูดด้วยน้ำเสียงรังเกียจว่า "อย่ามาแตะต้องฉัน"การต่อต้านในสายตาของเธอชัดเจนมาก มือของเสิ่นเยี่ยนจือแข็งอยู่กลางอากาศ จึงค่อยๆ ละมือกลับมาและนั่งลง"ได้ ผมจะไม่แตะต้องคุณ ถ้าไม่สบายตรงไหนให้บอกผม"ตอนนี้จี้อี่หนิงรู้สึกแย่มาก จึงไม่อยากไล่เขาไป จึงหลับตาลงแล้วไม่สนใจเขาสือเวยกลับมาพร้อมยา พอเห็นเสิ่นเยี่ยนจือก็เลิกคิ้วก่อน จากนั้นมุมปากก็ยกขึ้นแสยะยิ้ม"ประธานเสิ่นมาเยี่ยมอี่หนิง ไม่กลัวว่าชู้รักของคุณข้างนอกจะหึง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 65
"อาเล็กครับ ขอบคุณที่อาเล็กมาเยี่ยมอี่หนิง แต่ปกติอายุ่งมาก ต่อไปไม่ต้องมาแล้ว"เสิ่นเยี่ยนจือพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่มีความสุภาพ มองเสิ่นซื่อด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นศัตรู แทบจะเขียนคำว่าอยู่ให้ห่างจากจี้อี่หนิงไว้บนหน้าเขาเลยเสิ่นซื่อมองเขาด้วยสีหน้านิ่งสงบ ไม่มีความโกรธที่ถูกยั่วโมโหเลยแม้แต่น้อยเสิ่นเยี่ยนจือกัดฟันกรอด ในใจเต็มไปด้วยความโกรธ ท่าทีของเสิ่นซื่อทำให้เขารู้สึกเหมือนการชกหมอนเสิ่นซื่อไม่ได้ตอบเขา แต่หันไปพูดกับสือเวยว่า "คุณสือ พอดีผมมีประชุมอีก ขอตัวก่อนนะ"สือเวยพยักหน้า "ได้ค่ะ อาเล็กคะ ฉันจะไปส่งอาค่ะ""ไม่ต้องหรอก"เมื่อเห็นเสิ่นซื่อหันหลังเดินออกไป เสิ่นเยี่ยนจือก็เดินตามเขาไปเขาขวางเสิ่นซื่อที่หน้าลิฟต์ เสิ่นเยี่ยนจือจ้องมองเสิ่นซื่อ น้ำเสียงเต็มไปด้วยการเตือน "อาเล็กครับ หวังว่าอาจะเข้าใจว่าอี่หนิงเป็นภรรยาของผม เป็นหลานสะใภ้ของอา ไม่ใช่ผู้หญิงง่ายๆ ข้างนอก หวังว่าอาจะไม่มีความคิดบางอย่างที่ไม่เหมาะสม"เสิ่นซื่อมองเขาด้วยความเย็นชา ในแววตาไม่มีความอบอุ่นเลยแม้แต่น้อย"ถ้าฉันเป็นแก สิ่งที่แกควรกังวลตอนนี้คืออาการป่วยของภรรยาของแก ไม่ใช่เรื่องอื่นๆ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 66
"ประธานเสิ่น ถ้าคุณไม่ได้รักอี่หนิงแล้ว อย่างน้อยก็นึกถึงความรู้สึกแปดปีที่ผ่านมาบ้าง ได้โปรดปล่อยเธอไปเถอะ""อย่าไปพัวพันกับเมียน้อยข้างนอกโดยไม่หย่า จนทำลายความรู้สึกที่เหลืออยู่น้อยนิดระหว่างพวกคุณให้หมดสิ้น"พูดจบแล้ว สือเวยก็หันหลังเดินจากไปโดยไม่สนใจว่า หน้าของเสิ่นเยี่ยนจือจะดูแย่ขนาดไหนมือของเสิ่นเยี่ยนจือที่จับโทรศัพท์นั้นบีบแน่นจนซีด ก้นดวงตาลึกซึ้งเย็นยะเยือก ราวกับหมึกดำที่มืดมนโทรศัพท์ยังคงดังอยู่ เขาขมวดคิ้วเดินไปที่บันไดแล้วรับสาย"มีเรื่องอะไร?"เสียงจริงจังของฉินจืออี้ดังลอดมาจากโทรศัพท์ "ประธานเสิ่นคะ ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกคุณค่ะ""ตอนนี้ฉันไม่ว่าง"ขณะที่กำลังจะวางสาย แต่เสียงจากอีกฝั่งไม่รู้พูดอะไรออกมา ร่างกายของเขาก็แข็งทื่อทันทีผ่านไปหลายนาที เขาถึงได้ตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก "เดี๋ยวฉันจะไปหาเธอ"เมื่อสือเวยกลับมาที่ห้องผู้ป่วย เห็นจี้อี่หนิงตื่นแล้ว จึงรีบเดินไปที่ข้างเตียง"อี่หนิง ฉันให้น้าที่บ้านของฉันต้มโจ๊กส่งมาให้ อีกเดี๋ยวก็น่าจะถึงแล้ว คุณพักผ่อนอีกสักหน่อยนะ""ได้"ผ่านไม่นานนัก เสิ่นเยี่ยนจือก็ผลักประตูเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยพอเห็นสีหน้า
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 67
"ฉันจะไม่หย่ากับเธอ ถึงแม้หย่าแล้วฉันก็ไม่มีทางแต่งงานกับเธอ เธอแค่คลอดลูกออกมาก็พอ ส่วนเรื่องอื่นไม่ใช่เรื่องของเธอที่จะมายุ่ง!"พอพูดจบ เสิ่นเยี่ยนจือก็หยิบผลการตรวจร่างกายแล้วเดินออกไปทันทีหลังจากประตูถูกปิดดังปัง ฉินจืออี้ก็เช็ดน้ำตาที่มุมตาออก มมุปากพลางยิ้มออกมาเล็กน้อยตลอดทั้งคืน เสิ่นเยี่ยนจือไม่ได้กลับมาที่โรงพยาบาลอีกเลยจี้อี่หนิงรู้สึกอยู่แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นเธอจึงไม่ได้รู้สึกผิดหวังหลังพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลไม่กี่วัน ร่างกายของจี้อี่หนิงก็ฟื้นฟูประมาณเจ็ดถึงแปดสิบเปอร์เซ็น นอกจากรู้สึกเวียนหัวเป็นครั้งคราวแล้ว แทบจะไม่มีปัญหาแล้ว หมอบอกว่าสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ในช่วงบ่าย"อี่หนิง บ่ายนี้ฉันมีธุระ ฉันจะให้คนขับรถของฉันมาส่งเธอกลับบ้านก็แล้วกัน""ไม่ต้องหรอก ของไม่เยอะ ฉันเรียกแท็กซี่กลับเองก็ได้"ในช่วงที่เธอพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลนี้ หลังจากที่โผล่มาครั้งแรกเสิ่นเยี่ยนจือไม่ได้มาเยี่ยมเธออีกเลย มีแต่สือเวยที่คอยดูแลเธอตลอด ซึ่งทำให้สือเวยเสียเวลาหลายเรื่อง เธอรู้สึกผิดมากแล้ว"ฉันจะให้คนขับรถมาสักรอบดีกว่า อย่างไรก็ตามบ่ายนี้เขาก็ไม่มีอะไรทำ เวลาค่อ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 68
จี้อี่หนิงรู้สึกเหมือนกำลังได้ฟังเรื่องตลกจริงๆ เธอไม่เคยเห็นมาก่อนเลยว่า สามีกอดเมียน้อยและสั่งให้เมียหลวงขอโทษเมียน้อย"คุณคิดว่าเธอสมควรได้รับมันไหม?"ฉินจืออี้น้ำตาคลอเบ้า จับแขนเสื้อของเสิ่นเยี่ยนจือและสะอึกสะอื้นว่า "ประธานเสิ่นคะ อย่าทำให้คุณจี้ลำบากเลย...เดิมทีเรื่องนี้เป็นความผิดของฉันเอง ถ้าทำให้คุณจี้หายโกรธได้ ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ฉันก็ยอมค่ะ..."เสิ่นเยี่ยนจือก้มลงมองเธอด้วยสายตาเย็นชา "หุบปากซะ!"เมื่อรับรู้ถึงความโกรธของเสิ่นเยี่ยนจือ ฉินจืออี้ก็ตัวสั่นเล็กน้อย หลบหน้าลงไม่กล้าพูดอะไรอีกมองดูทั้งสองกอดกันอยู่ จี้อี่หนิงรู้สึกแค่ความเย้ยหยันนี่คือสิ่งที่เสิ่นเยี่ยนจือพูดกับเธอก่อนหน้านี้ว่าไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ ทั้งสิ้นเหรอ?เขาคิดว่า...เธอเป็นคนโง่หรือเปล่า?ไม่อยากมองดูต่อไป จี้อี่หนิงจึงยัดของใส่กระเป๋าและหันหลังเตรียมจะจากไป"หยุดเดี๋ยวนี้!"เสียงฝีเท้าดังมาจากข้างหลัง ทันใดนั้น ข้อมือของเธอก็ถูกมือใหญ่คว้าเอาไว้จี้อี่หนิงยังไม่ทันตั้งตัว ก็ถูกเสิ่นเยี่ยนจือลากออกไปแรงของเขามากเกินไป ทำให้จี้อี่หนิงที่โซซัดโซเซเกือบจะล้มลงเมื่อเริ่มได้สติ เธอก็พยายามสะบั
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 69
เพราะว่า ก่อนที่จะรู้ว่าจี้อี่หนิงไม่สามารถท้องได้ ต่อให้ฉินจืออี้จะตั้งท้องได้ ก็ไม่กล้าวิ่งไปหาเรื่องจี้อี่หนิงเขาเพิ่งไม่เปิดเผยการแสดงที่เงอะงะของเธอต่อหน้าจี้อี่หนิง ซึ่งเป็นเพราะเขาให้เกียรติในฐานะที่เธอท้องกับลูกของเขาแต่ที่เขาไม่เปิดเผยไม่ได้หมายความว่าเขาโง่ฉินจืออี้มือไม้สั่น กัดริมฝีปากล่างและมองเขาอย่างร้องไห้"ประธานเสิ่นคะ ฉันไม่ได้ความหมายแบบนั้น..."ดวงตาของเสิ่นเยี่ยนจือปรากฏความหงุดหงิด "หวังว่าเธอจะไม่ได้หมายความเช่นนั้นจริงๆ "ฉินจืออี้กัดริมฝีปากล่าง พร้อมน้ำเสียงที่แสดงความผิดหวัง "เมื่อครู่คุณกำลัง...หลอกใช้ฉันเพื่อลองใจคุณจี้ใช่ไหม?"ทั้งๆ ที่เสิ่นเยี่ยนจือรู้ดีว่าเธอคิดคดต่อจี้อี่หนิง แต่กลับก็ไม่เปิดเผย เดิมทีเธอนึกว่าเขาคงมีความรู้สึกต่อเธอ แต่จริงๆ แล้วเธอแค่หลงตัวเองเสิ่นเยี่ยนจือบีบคางเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก"ทางที่ดีเธอควรจะรู้จักเจียมตัวอยู่ในที่ของตัวเอง ฉันชอบผู้หญิงที่ฉลาด แต่การอวดฉลาดก็คือคนโง่"วินาทีนั้นฉินจืออี้ช็อกทันที เสิ่นเยี่ยนจือปล่อยมือเธอแล้วหันหลังเดินออกไปทันทีขณะที่มองดูแผ่นหลังของเขา น้ำตาของฉินจืออี้ก็ไหลออ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 70
เมื่อได้ยินเช่นนั้น แววตาของเจิ้งกั๋วอันก็เต็มไปด้วยความโลภ "ทั้งชีวิตใช้ไม่หมดเลยเหรอ? อย่างนั้นก็ต้องหลายล้านสิ?"ในแววตาของหลิ่วอี๋หนิงมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม บ้านนอกจริงๆ แค่หลายล้านก็เป็นขีดจำกัดที่เขาจินตนาการได้แล้ว"ถ้าเรื่องนี้สำเร็จล่ะก็ อย่าว่าแต่หลายล้านเลย หลายสิบล้านก็ยังมี""จริงเหรอ?"ด้วยความตื่นเต้น แก้มทั้งสองข้างของเจิ้งกั๋วอันแดงขึ้น ราวกับเขาเห็นเงินหลายสิบล้านกำลังโบกมือเรียกเขาอยู่"แน่นอนค่ะ อาเจิ้ง อาเข้ามาใกล้ๆ หน่อย ฉันจะได้อธิบายให้ฟังละเอียดๆ "เสียงของหลิ่วอี๋หนิงเบาลงมาก เจิ้งกั๋วอันฟังพร้อมพยักหน้าไม่หยุด แววตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นสุดท้าย เขามองไปที่หลิ่วอี๋หนิงและเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังว่า "คุณหลิ่ว ผมจะฟังคุณทั้งหมด ขอแค่ได้เงิน คุณจะให้ผมทำอะไรก็ได้"หลังจากที่เจิ้งกั๋วอันออกไป หลิ่วอี๋หนิงก็หัวเราะเยาะออกมาอีกไม่นาน คนที่เธอรังเกียจจะหายไปจากโลกนี้ทั้งหมดแล้วเมื่อจี้อี่หนิงกลับมาถึงบ้านไม่นาน เสิ่นเยี่ยนจือก็มาหาที่บ้านจากกล้องวงจรปิดเห็นว่าใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ จี้อี่หนิงทำทีว่าไม่เห็นแล้วเดินเข้าห้องนอนไปทันทีเดิมทีนึกว่า
Bab terbaru
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 204
จี้อี่หนิงหันไปมองที่ประตู เห็นโจวเส้าชิงเดินมาหาเธอด้วยสีหน้าเย็นชา เธอหัวเราะเยาะเบาๆ"คุณโจว คุณต้องการอะไร?"โจวเส้าชิงมองเธอด้วยสายตาเย็นชา "ปล่อยอวี่เซวียนไป""คุณน่าจะรู้นะว่าเธอทำให้สือเวยนอนหมดสติอยู่ในห้องไอซียู คุณมีสิทธิ์อะไรมาบอกให้ฉันปล่อยเธอ?""ถึงตอนนี้คุณจะโยนเธอออกไปจากที่นี่จริงๆ ก็ไม่สามารถทำให้เวยเวยตื่นขึ้นมาได้ และเธอก็ได้รับการลงโทษที่สมควรแล้วด้วย"จี้อี่หนิงหัวเราะเยาะ "การลงโทษอะไร?"โจวเส้าชิงขมวดคิ้ว รู้สึกว่านิสัยของจี้อี่หนิงช่างน่ารำคาญจริงๆจู้อวี่เซวียนดูทุกข์ทรมานขนาดนี้แล้ว เธอยังไม่ยอมปล่อยเธอไป"ถ้าคุณโยนเธอลงไปจริงๆ มันจะเป็นการสร้างศัตรูกับตระกูลจู้ ถ้าการกระทำของคุณทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างจู้ซื่อกรุ๊ปกับเสิ่นซื่อกรุ๊ป คนตระกูลเสิ่นก็จะไม่ปล่อยคุณเช่นกันครับ"จี้อี่หนิงเลิกคิ้ว พูดอย่างช้าๆ ทีละคำ "พูดแบบนี้ คุณโจวกำลังหวังดีกับฉันสินะ?"ได้ยินน้ำเสียงประชดประชันของเธอโจวเส้าชิง มีประกายความเย็นชาวาบผ่านดวงตา "ยังไงก็ตาม ถ้าวันนี้คุณกล้าผลักเธอลงไปจากที่นี่ ผมจะไม่ปล่อยคุณไป และเสิ่นซื่อก็ไม่ได้เก่งกาจไปเสียทุกอย่าง เขาก็ไม่สามารถอยู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 203
"ฉันรู้ตัวแล้วว่าทำผิด... ฉันจะไปมอบตัวที่สถานีตำรวจ คุณปล่อยฉันไปได้ไหม?"จี้อี่หนิงส่ายหน้า "คงเป็นไปไม่ได้ เพราะถึงแม้เธอจะไปมอบตัวที่สถานีตำรวจตระกูลจู้ก็สามารถประกันตัวเธอออกมาได้ สิ่งที่ฉันต้องการคือให้เธอได้รับความเจ็บปวดเช่นเดียวกับที่สือเวยได้รับ มีเพียงแบบนี้เท่านั้นที่เธอจะเข้าใจความเจ็บปวดที่สือเวยเคยประสบคะ"ในใจของจู้อวี่เซวียนเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เธอไม่คิดว่าจี้อี่หนิงจะโหดร้ายขนาดนี้เธอเริ่มรู้สึกเสียใจ ทำไมถึงไปฟังหวงอีเหรินและลงมือกับสือเวย ถ้าเธอฟังพ่อแม่และขอโทษจี้อี่หนิงดีๆ ตอนนี้เธอก็คงไม่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังแบบนี้ใช่สิ... มันเป็นหวงอีเหรินที่สั่งให้เธอทำ ถ้าผลักทุกอย่างไปให้หวงอีเหรินก็น่าจะได้นี่?คิดถึงตรงนี้ เธอรีบเงยหน้าขึ้นมองไปที่จี้อี่หนิง"คุณจี้คะ เรื่องนี้เป็นหวงอีเหรินที่สั่งให้ฉันทำคะ"จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว มองเธออย่างเย็นชา "หวงอีเหรินไม่มีความแค้นอะไรกับสือเวยเลย การสั่งให้เธอทำร้ายสือเวย เธอจะได้ประโยชน์อะไร?"จู้อวี่เซวียนส่ายหน้า พูดด้วยเสียงสั่น "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เธอบอกฉันว่า ถ้าฉันทำลายสือเวยได้ โจวเส้าชิงก็จะอยู่กับฉัน
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 202
ดูจากสีหน้าที่หวาดกลัวของเธอ ในดวงตาของจี้อี่หนิงไม่มีความรู้สึกสะเทือนใจแม้แต่น้อย ตอนที่สือเวยกระโดดลงไปก่อนหน้านี้ เธอน่าจะกลัวมากกว่านี้ด้วยซ้ำจู้อวี่เซวียนกัดฟันมองเธอ "จี้อี่หนิง เธอต้องการอะไรกันแน่?"จี้อี่หนิงยิ้มบางๆ พูดทีละคำอย่างชัดเจน "แค่อยากให้เธอได้สัมผัสความเจ็บปวดและความหวาดกลัวที่สือเวยเคยประสบมาก่อนหน้านี้เท่านั้นเอง"ม่านตาของเธอหดเกร็งทันที "เธอกล้าหรือ! ถ้าเธอกล้าทำอะไรฉัน ตระกูลจู้จะไม่ปล่อยเธอไปแน่""ถ้าตระกูลจู้เต็มใจปกป้องเธอ เธอก็คงไม่ปรากฏตัวที่นี่แล้ว ไม่ใช่หรือ?"ความหวาดกลัวผุดขึ้นในใจของจู้อวี่เซวียน เพราะเมื่อสักครู่ที่บ้านตระกูลจู้ พ่อของเธอเห็นเธอถูกพาตัวไปต่อหน้าต่อตา แต่ไม่ได้ทำอะไรเลยเมื่อนึกถึงสือเวยที่ตอนนี้ยังนอนอยู่ในห้องไอซียูโดยไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะฟื้น ร่างกายของจู้อวี่เซวียนก็เริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ทันทีเธอไม่อยากเป็นแบบนั้น!"คุณจี้คะ ฉันรู้ตัวแล้วว่าทำผิด คุณปล่อยฉันไปได้ไหม ฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว ฉันจะไปคุกเข่าหน้าห้องของสือเวยเพื่อขอให้เธอยกโทษให้ ฉันขอร้องคุณ..."เธอกลัวจนหน้าซีด สายตาที่มองไปที่จี้อี่หนิงเต็มไปด้วยการวิงว
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 201
ไม่คิดว่าสือเวยตอนที่กระโดดลงมา อีกฝ่ายจะพยายามคว้าตัวเธอไว้ ทำให้เธอศีรษะฟาดพื้นและหมดสติสีหน้าของเสิ่นซื่อเย็นชา "โยนคนทั้งสองไปที่สถานีตำรวจ ส่วนเรื่องของจู้อวี่เซวียน พาคนไปจับตัวเธอมาส่งต่อหน้าจี้อี่หนิงให้เธอจัดการเองครับ"จู้อวี่เซวียนเพิ่งมาถึงสนามบิน ก็ถูกคนของตระกูลจู้สกัดไว้สีหน้าของเธอไม่ดี "ออกไป! ฉันจะพลาดเที่ยวบินแล้ว!"ผู้นำคือคนดูแลบ้านของตระกูลจู้ ปกติจะฟังแต่คำสั่งของพ่อจู้เท่านั้น"คุณหนู นายท่านสั่งให้ผมพาคุณกลับไปครับ""ฉันไม่อยากกลับไป ฉันอยากไปต่างประเทศ! ถ้ายังไม่ไป ฉันจะไม่ไว้หน้าเธอนะ!"แต่คนดูแลบ้านทำเหมือนไม่ได้ยิน ให้สัญญาณกับคนด้านหลัง อีกฝ่ายรีบเข้ามาจับจู้อวี่เซวียนแล้วลากเธอเข้าไปในรถทันที"ปล่อยฉัน! พวกแกก็แค่สุนัขของตระกูลจู้ อย่าแตะต้องฉัน! ฉันจะให้พ่อฉันจัดการพวกแกแน่!"ไม่ว่าเธอจะด่าอย่างไร สีหน้าของพวกเขาก็ไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย พวกเขายัดเธอเข้าไปในรถและรีบออกจากสนามบินอย่างรวดเร็วเพิ่งกลับถึงบ้าน จู้อวี่เซวียนก็ถูกพ่อของเธอตบหน้าอย่างแรง"เธอนี่มันโง่จริงๆ! ผมให้เธอไปขอโทษจี้อี่หนิง ผลปรากฏว่าจี้อี่หนิงยังไม่มีข่าวคราว ตอนนี้เธอ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 200
ที่โรงพยาบาลฉินจืออี้ได้รับโทรศัพท์จากหยางอวี่อย่างรวดเร็ว เมื่อรู้ว่าเสิ่นเยี่ยนจือได้บริจาคไตให้พ่อของเธอ เธอรู้สึกปลาบปลื้มยินดีอย่างมากเธอคิดว่าจะต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่า เสิ่นเยี่ยนจือจะยอมตกลงเรื่องนี้ ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้!ต่อไป เธอเพียงแค่หาโอกาสบอกเรื่องนี้กับจี้อี่หนิงก็พอก้มลงแตะท้องที่ยังไม่ได้แสดงอาการตั้งครรภ์ ในดวงตาเต็มไปด้วยการคำนวณอย่างละเอียดทั้งวัน จี้อี่หนิงพยายามหาโอกาสโทรหาเสิ่นเยี่ยนจือสิบกว่าครั้ง แต่เขาไม่รับสายเลยสักครั้งดูเหมือนว่าเธอจะต้องรอให้เขากลับมาจากการเดินทางธุรกิจก่อน แล้วค่อยๆ อธิบายเรื่องนี้กับเขาห้องทำงานประธานซุนสิงถือเอกสารเคาะประตูเข้าไป "ประธานเสิ่น เรื่องเมื่อคืนนี้มีความคืบหน้าแล้วครับ"เสิ่นซื่อวางเอกสารลง และเงยหน้ามองเขาซุนสิงยื่นเอกสารให้เขาพร้อมกับพูดว่า: "ครึ่งชั่วโมงหลังจากสือเวยเข้าโรงแรม เราพบรถต้องสงสัยคันหนึ่ง รถคันนี้ขับออกจากประตูหลังของโรงแรมไม่นาน หลังจากที่สือเวยประสบเหตุ และรถคันนี้ใช้ป้ายทะเบียนปลอม หลังจากนั้นไม่นานก็หายไปในถนนเล็กๆ ที่ไม่มีกล้องวงจรปิด ตอนนี้กำลังตรวจสอบตำแหน่งสุดท้ายอยู่ครับ"เสิ่นซื่
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 199
จี้อี่หนิงกัดริมฝีปากล่างแรงๆ จนกระทั่งรู้สึกได้ถึงรสเลือดในปาก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยหลังจากผ่านไปสักพัก เธอจึงเอ่ยเสียงเย็น "เสิ่นเยี่ยนจือ คุณมีแค่กลเดียวนี้เหรอ?!""คุณบังคับให้ผมทำแบบนี้ ผมแค่อยากรู้ว่าเมื่อคืนคุณไปไหน แค่นั้นเอง คุณไม่ยอมบอก มันทำให้ผมคิดว่าคุณรู้สึกผิด"จี้อี่หนิงสูดหายใจลึก และพูดทีละคำอย่างชัดเจน "เมื่อคืนฉันพักที่บ้านอาเล็กของคุณค่ะ"ปลายสายโทรศัพท์ตกอยู่ในความเงียบที่ทำให้หายใจไม่ออกทันทีจี้อี่หนิงสังเกตเห็นได้ชัดว่าเสียงหายใจของเสิ่นเยี่ยนจือหนักขึ้นมาก เธอค่อยๆพูด "เมื่อคืนสือเวยเกิดเรื่อง ตอนนั้นอารมณ์ฉันไม่ค่อยมั่นคง เขาคงกังวลว่าฉันจะกลับบ้านไปคิดมากเลย ก็..."เสิ่นเยี่ยนจือหัวเราะเยาะ "เลยพาคุณกลับบ้านเขางั้นเหรอ?จี้อี่หนิงอย่าบอกนะว่า ผู้ชายผู้หญิงอยู่กันสองต่อสอง คุณไม่ได้ทำอะไรกันเลย!""ที่บ้านเขายังมีคนรับใช้อีก พวกเราไม่ได้สกปรกอย่างที่คุณคิด!"สำหรับคำพูดนี้ เสิ่นเยี่ยนจือไม่เชื่อแม้แต่คำเดียว"ไม่ได้สกปรกอย่างที่ผมคิด? แสดงว่าพวกคุณแค่จูบ กอด แต่ไม่ได้ทำถึงขั้นสุดท้ายใช่ไหม?!""เสิ่นเยี่ยนจือ!"ดวงตาของจี้อี่หนิงวาบไปด้วยความเย็นชา น้ำ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 198
เสิ่นซื่อหรี่ตาลง "ยัง กล้องวงจรปิดของโรงแรมถูกทำลาย ผมให้ซุนสิงไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดรอบๆโรงแรมแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับคุณคืนนี้คือการพักผ่อนให้เต็มที่ เรื่องอื่นๆค่อยพูดกันตอนเช้าครับ""ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณอาเล็กค่ะ""ไม่ต้องขอบคุณ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมนัก แต่ก็ขอให้สุขสันต์วันเกิดนะ"จี้อี่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพูดเสียงเบา "ขอบคุณค่ะ"ถ้าสือเวยไม่ฟื้นขึ้นมา ทุกๆวันเกิดในอนาคต เธอคงจะไม่มีความสุขอีกต่อไป"ไปพักผ่อนเถอะ"“ค่ะ”จี้อี่หนิงกลับเข้าห้องนอน การตกแต่งภายในไม่แตกต่างจากห้องนั่งเล่นเท่าไหร่ ทั้งหมดเป็นสีดำ ขาว และเทาในห้องนอนมีกลิ่นหอมเย็นๆอ่อนๆ จี้อี่หนิงแยกไม่ออกว่าเป็นกลิ่นอะไร แค่รู้สึกว่ามันหอมมากหลังจากอาบน้ำในห้องน้ำแล้ว เธอเข้านอน เธอคิดว่าจะนอนไม่หลับ แต่ไม่นานความง่วงก็มาเยือน เธอหลับไปอย่างรวดเร็วสิ่งที่เธอไม่รู้คือ หลังจากที่เธอหลับไปไม่นาน คนรับใช้คนหนึ่งค่อยๆเปิดประตูเข้ามา หยิบกล่องครีมจากโต๊ะข้างเตียงออกไปหลังจากคนรับใช้ออกไป กลิ่นหอมเย็นๆในอากาศก็จางลงไปมากที่ห้องทำงานชั้นล่าง เสิ่นซื่อกำลังดูเอกสารอยู่ คนรับใช้เคาะประตูเข
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 197
สายตาของเสิ่นซื่อเปลี่ยนเป็นเย็นชาอย่างผิดปกติ มองไปที่แม่สือ ราวกับจะฆ่าคนแม่สือถูกเขามองจนรู้สึกไม่มั่นใจ แต่เมื่อนึกถึงลูกสาวของตนที่ตอนนี้นอนอยู่ในห้องไอซียู ยังไม่รู้ว่าจะตื่นขึ้นมาได้หรือไม่ เธอก็พลันรู้สึกโกรธขึ้นมาในใจอีกครั้ง"ประธานเสิ่น ถึงคุณจะเอาผิดฉัน ฉันก็ไม่กลัว ยังไงลูกสาวฉันก็เป็นแบบนี้แล้ว ฉันมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร!"จี้อี่หนิงเดินออกมาจากด้านหลังของเสิ่นซื่อเงยหน้ามองเขาพูดว่า "อาเล็ก คุณป้าเจิ้งเป็นแม่ของเวยเวย เกิดเรื่องแบบนี้ เธอโกรธก็เป็นเรื่องปกติ ฉันไม่เป็นไรค่ะ"พ่อสือมองมาที่เธอ ถอนหายใจพูดว่า "คุณจี้ คุณกลับไปก่อนเถอะ ถ้าเวยเวยอาการดีขึ้น ผมจะแจ้งให้คุณทราบครับ"ถึงแม้จี้อี่หนิงอยากจะอยู่ที่นี่ แต่เธอก็รู้ว่าการอยู่ต่อหน้าพ่อแม่สือจะทำให้พวกเขายิ่งรู้สึกแย่"ค่ะ"เธอมองไปที่สือเวยที่นอนอยู่บนเตียงผ่านกระจก สูดลมหายใจลึกๆ แล้วหันหลังเดินจากไปเมื่อเดินลงมาถึงชั้นล่างของอาคารผู้ป่วยใน เธอไม่ได้จากไป แต่นั่งลงบนม้านั่งยาวข้างๆ"อาเล็ก คุณกลับไปก่อนเถอะ"เสิ่นซื่อยืนอยู่ตรงหน้าเธอ พูดเสียงทุ้มว่า "แล้วคุณล่ะ?""คืนนี้ฉันจะไม่กลับ ยังไงกลับไปก็นอนไม่
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 196
เสิ่นซื่อเหลือบมองอย่างเย็นชา กล่าวเสียงเย็น: "งั้นไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดรอบโรงแรม"“ครับ ผมรู้แล้ว”หลังจากวางสาย เสิ่นซื่อเพิ่งเดินมาถึงข้างจี้อี่หนิง เธอก็เอ่ยด้วยเสียงแหบแห้ง: "เป็นอย่างไรบ้าง? ตรวจสอบได้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น?""ยังไม่ได้ตอนนี้ แต่น่าจะเร็วๆ นี้"จี้อี่หนิงพยักหน้า ก้มหน้าพูด: "อาเล็ก วันนี้ขอบคุณมากนะคะ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว คุณกลับไปก่อนเถอะ ฉันอยู่เฝ้าที่นี่เองค่ะ"เสิ่นซื่อก้มมองเธอ เธอก้มหน้า มือทั้งสองกำแน่น ร่างกายยังคงสั่นเล็กน้อยเขานิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วนั่งลงข้างเธอ"ผมจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ"จี้อี่หนิงไม่พูดอะไรอีก ก้มหน้าภาวนาให้สือเวยปลอดภัยไม่นาน คุณพ่อและคุณแม่ของสือเวยได้รับข่าวและรีบมาที่นี่เมื่อรู้ว่าสือเวยตกจากตึกเพราะมาฉลองวันเกิดให้จี้อี่หนิง คุณแม่ของสือเวยจ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชาทันที"คุณลุงคุณป้า ขอโทษค่ะ..."คุณแม่ของสือเวยมองเธอด้วยสายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ยกมือขึ้นจะตบเธอพอยกขึ้นมาครึ่งทาง ข้อมือก็ถูกจับไว้เมื่อเผชิญกับสายตาเย็นชาน่ากลัวของเสิ่นซื่อ คุณแม่ของสือเวยตกใจ ในใจเกิดความหวาดกลัวขึ้นมา"คุณนายสือ ผมเข้าใจว่าหลังจา
