LOGINShare
บทที่ 320
Related chapters
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 321
น้ำเสียงของจี้อี่หนิงเต็มไปด้วยความรำคาญ ชัดเจนว่าเธอไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับเขาอีกต่อไปเสิ่นซื่อสายตาลึกลง “ผมรู้ ผมมาหาเธอเพราะเรื่องส่วนตัว ตอนนี้ผมอยู่ข้างล่างโรงแรมของเธอ”จี้อี่หนิงหัวเราะเยาะเบาๆ น้ำเสียงแฝงไปด้วยความประชด “ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัว งั้นเราก็ยิ่งไม่มีอะไรต้องคุยกัน ฉันจะไม่ลงไป รบกวนคุณกลับไปเถอะ”พูดจบ จี้อี่หนิงก็วางสายเสิ่นซื่อโทรกลับไปอีกครั้ง ก็พบว่าถูกบล็อกเข้าให้ สีหน้าก็มืดลงทันทีในเมื่อเธอไม่ยอมลงมา เขาก็ต้องขึ้นไปหาเธอด้วยตัวเองเขาผลักประตูรถเตรียมจะลง แต่โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อนพอเห็นว่าเป็นฉีรั่วอวี่โทรมา มือที่จับโทรศัพท์ของเสิ่นซื่อก็แน่นจนเริ่มซีดลังเลไปชั่วครู่ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจรับสายหลังจากนั้น รถไมบัคสีดำก็แล่นออกไปจากหน้าโรงแรมเวลาประมาณสองทุ่ม จี้อี่หนิงกำลังดูซีรีส์อยู่ ทันใดนั้นก็มีข้อความแจ้งเตือนเป็นภาพจากเสวียนหมิงหมิงจี้อี่หนิงหยุดวิดีโอแล้วกดเปิดภาพ พอเห็นเนื้อหาในภาพ คิ้วก็ขมวดโดยไม่รู้ตัว【พี่อี่หนิง ประธานเสิ่นนี่มันเกินไปแล้วนะ เพิ่งเลิกกับเธอไม่กี่วัน ก็ควงแฟนเก่าเดินช็อปปิ้งด้วยกัน แถมยังถูกนักข่าวบันเทิงถ่ายได้อ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 322
เสิ่นซื่อมองลึกลงไปในดวงตา “อี่หนิงฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันไม่มีสิทธิ์จะเรียกร้องอะไรจากเธอ อีกสามเดือน ฉันจะบอกทุกอย่างกับเธอ”“ไม่จำเป็น ฉันไม่สนใจ หวังว่าประธานเสิ่นจะไม่มาหาฉันอีก”พูดจบ เธอก็เดินผ่านเสิ่นซื่อไปทันทีในอีกไม่กี่วันต่อมาเสิ่นซื่อไม่ได้มาหาเธออีก แต่ข่าวลือเรื่องเขากับฉีรั่วอวี่กลับแพร่กระจายไปทั่วบริษัทตอนแรกเสวียนหมิงหมิงยังรู้สึกโกรธอยู่บ้าง แต่เมื่อเห็นว่าจี้อี่หนิงไม่ได้สนใจเลย สุดท้ายก็ไม่ได้พูดถึงต่อหน้าเธออีกชีวิตของจี้อี่หนิงค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ ทุกวันนอกจากไปทำงาน เธอก็ให้เอเจนซี่พาไปดูบ้าน เพราะอยู่โรงแรมตลอดมันก็ไม่สะดวกเย็นวันศุกร์หลังเลิกงานจี้อี่หนิงกำลังจะกลับบ้าน ก็ถูกเวินลี่เจ๋อขวางไว้“อี่หนิงช่วงนี้เธอกำลังหาบ้านอยู่เหรอ?”จี้อี่หนิงมักจะดูบ้านที่เอเจนซี่ส่งมาให้ตอนพักเที่ยง บางทีก็ใช้แอปในมือถือหาเอง ดังนั้นที่เวินลี่เจ๋อรู้ก็ไม่แปลก“อืม มีอะไรเหรอ?”“ช่วงนี้ฉันก็กำลังหาบ้านอยู่เหมือนกัน ถ้าเราหาด้วยกันดีมั้ย? ถ้าอยู่ใกล้กัน เวลามีอะไรก็ช่วยเหลือกันได้”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว กำลังจะปฏิเสธ แต่เวินลี่เจ๋อก็พูดต่อ “เมื่อคืนฉันไปหาลุงจี้เขากับแ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 323
พอเขาตั้งสติได้หลังจากฟังคำพูดของจี้อี่หนิงสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นมืดครึ้มทันที“เธออย่าได้มาเสียใจทีหลังแล้วกัน!”เสิ่นเยี่ยนจือเดินจากไปด้วยความโกรธจี้อี่หนิงยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย ก้มหน้ากินข้าวต่อเห็นว่าเธอไม่มีท่าทีเสียใจเลยสักนิดเวินลี่เจ๋อก็ก้มตาลงเล็กน้อย มุมปากยกขึ้น“ดูเหมือนว่าเธอจะปล่อยวางได้จริง ๆ แล้ว”จี้อี่หนิงตอบอย่างสงบ “แค่คนเฮงซวยคนหนึ่ง ไม่คุ้มค่าที่จะเสียใจด้วยซ้ำ”เวินลี่เจ๋อพยักหน้า สีหน้าแสดงความจริงจัง “อืม ต่อไปเธอจะได้เจอคนที่ดีกว่านี้แน่นอน”จี้อี่หนิงไม่พูดอะไรต่อ ตอนนี้เธอคิดว่า แทนที่จะเอาเวลาไปมีความรัก สู้ตั้งใจทำงานให้ดีดีกว่าหลังจากกินข้าวเสร็จเวินลี่เจ๋อก็ไปส่งจี้อี่หนิงกลับโรงแรมก่อนถึงจะกลับบ้านพอเปิดประตูเข้าบ้าน ก็เห็นเวินจิ้งหงนั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าโมโห เขาแสดงความแปลกใจพลางถอดรองเท้าไปด้วย “แม่ คืนนี้แม่ไม่ไปโรงพยาบาลเหรอ?”“เรื่องนัดดูตัววันนั้นมันยังไงกันแน่?! แม่ได้ยินมาว่าแกพาผู้หญิงคนหนึ่งไปด้วย?”“อืม”“ผู้หญิงคนนั้นคือใคร? หรือว่าเป็นจี้อี่หนิง?”วันนั้นคนที่ไปดูตัวกับเวินลี่เจ๋อคือลูกสาวของเพื่อนสนิทของเวินจิ้งหงเดิมทีเธอค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 324
“ลี่เจ๋อเขาเห็นเธอเป็นน้องสาว แน่นอนว่าเขาจะไม่พูดตรงๆ แต่ผู้หญิงที่ไปนัดดูตัวกับเขาบอกว่าลี่เจ๋อพาผู้หญิงคนหนึ่งไปด้วย บอกว่าเป็นแฟนของเขา”“เขาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ในเมืองเซินไม่มีใครที่เขารู้จัก ผู้หญิงที่เขาพาไปนัดดูตัว ถ้าไม่ใช่เธอจะเป็นใครได้อีก?”จี้อี่หนิงดวงตาเป็นประกาย มองไปที่เวินจิ้งหงแล้วพูดว่า: “น้าเวินคุณไม่ควรทบทวนตัวเองก่อนหรือเปล่า? เขาเพิ่งกลับมา งานก็ยังไม่มั่นคง ทำไมถึงรีบพาเขาไปดูตัวล่ะ?”เวินจิ้งหงหัวเราะเยาะ เสียงเต็มไปด้วยความเย็นชา “ลี่เจ๋อเขาไม่เหมือนเธอที่เคยแต่งงานมาแล้ว ต่อไปจะหาผู้ชายที่เคยแต่งงานมาแล้วก็ได้ ฉันก็ต้องเป็นห่วงหน่อยสิ ถ้าไม่มีธุระอะไร อย่าไปยุ่งกับเขา เดี๋ยวจะทำให้เขามีปัญหาความรักเหมือนเธออีก!”สายตาของจี้อี่หนิงก็เย็นลง กำลังจะพูด บังเอิญมีเสียงเลื่อนเก้าอี้ดังขึ้นเธอหันไปโดยอัตโนมัติ ก็เห็นว่าเสิ่นซื่อมานั่งข้างเธอแล้วเขายิ้มมุมปาก แต่แววตากลับไร้ซึ่งความอบอุ่น ทำให้รู้สึกหนาวจับใจ“คุณนายจี้ เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ? ผมไม่ได้ยิน ช่วยพูดอีกทีได้ไหม?”เมื่อสบตากับสายตาเย็นเฉียบของเสิ่นซื่อ เวินจิ้งหงไม่มีท่าทีกร่างแบบเมื่อครู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 325
"ผมคิดว่าเธอไม่มีทางจะพูดกับผมอีกแล้ว"เสิ่นซื่อจับคางของเธอ บังคับให้เธอเงยหน้ามองเขาจี้อี่หนิงผลักมือของเขาออกอย่างแรง พูดเย็นชา "ประธานเสิ่น ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ และการกระทำของคุณนี่ถือเป็นการล่วงละเมิดทางเพศ ถ้าคุณไม่อยากให้ฉันแจ้งความ กรุณาวาง... อือ..."เธอยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกเสิ่นซื่อจูบจี้อี่หนิงตกใจชั่วครู่ แล้วกัดเขาอย่างแรง รสเลือดกระจายในปากเสิ่นซื่อปล่อยเธอ สีหน้าดูมืดครึ้ม "เธอเป็นสุนัขเหรอ?"มองเห็นริมฝีปากล่างของเขาถูกกัดจนเลือดไหล จี้อี่หนิงหัวเราะเย็น "ถ้าคุณยังกล้าแตะต้องฉันอีก นี่เป็นแค่เริ่มต้นเท่านั้น"เสิ่นซื่อเช็ดเลือดที่มุมปาก ยกคิ้วกล่าวว่า "เธอเพิ่งบอกว่าผมล่วงละเมิดทางเพศ ผมก็ทำให้เป็นความจริงเลย มิฉะนั้นจะไม่คุ้มค่ากับข้อหาที่ถูกกล่าวหา""ตอนนี้คุณปล่อยฉันได้หรือยัง?""ถ้าเธอสัญญาว่าจะรักษาระยะห่างกับเวินลี่เจ๋อ ผมจะปล่อยเธอทันที"จี้อี่หนิงพยักหน้า "ได้ ถ้าคุณก็สามารถรักษาระยะห่างกับฉีรั่วอวี่ เช่นกัน"รอยยิ้มบนใบหน้าของเสิ่นซื่อค้าง คิ้วขมวดเข้า "อี่หนิง ผมขอเวลาสามเดือน""ฉันบอกแล้วว่าจะไม่รอ ฉันจะไม่รอคอย นับตั้งแต่คุณหลอกฉัน ความสัมพั
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 326
ตอนเย็น จี้อี่หนิงได้รับโทรศัพท์จากสือเวยนัดทานอาหารเย็นด้วยกันเมื่อจี้อี่หนิงมาถึงร้านอาหาร สือเวยยังไม่มาถึงเพิ่งนั่งลงได้ไม่นาน ก็มีเงาคุ้นตาปรากฏที่ประตูสายตาของจี้อี่หนิงมองไปที่ผู้หญิงข้างๆเสิ่นซื่อสวมชุดยาวสีขาวคอปิด แต่งหน้าบางเบา ยิ้มอ่อนๆ หน้าตาเป็นสาวสวยสง่า เห็นแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นสาวสวยมีเสน่ห์แม้จี้อี่หนิงไม่เคยเห็นฉีรั่วอวี่มาก่อน แต่จากท่าทางที่สนิทสนมกับเสิ่นซื่อก็พอเดาได้ว่าเธอคือใครเธอรีบหดสายตากลับอย่างรวดเร็ว ก้มหน้าทำเป็นไม่เห็นอะไรแต่เธอไม่รู้ตัวว่า ในขณะที่เธอก้มหน้านั้น เสิ่นซื่อก็มองมาที่เธอเช่นกันรู้สึกได้ว่าเสิ่นซื่อหยุดเดิน ฉีรั่วอวี่สงสัยจึงเงยหน้าขึ้น เห็นเขามองไปที่จุดหนึ่ง จึงมองตาม มือที่จับแขนเขาก็เกร็งขึ้นโดยไม่รู้ตัวก่อนกลับประเทศ เธอเคยเห็นรูปของจี้อี่หนิงมาแล้วในรูปถ่ายจี้อี่หนิงสวยมากจนแม้แต่ผู้หญิงด้วยกันยังหลงใหลสัญชาตญาณของผู้หญิงบอกเธอว่า ถ้าไม่รีบกลับประเทศ เสิ่นซื่อก็จะถูกผู้หญิงคนนี้แย่งไป ดังนั้นเธอจึงกลับมาแต่เธอไม่คิดเลยว่า จี้อี่หนิงตัวจริงยังสวยกว่าในรูปอีก ผิวขาว หน้าตาดี นัยน์ตางดงาม เพียงแค่นั่งนิ่งๆ ก็สามารถด
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 327
ดวงตาของเขามืดลงทันที สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรเลย เพียงแต่ดึงแขนออกจากมือของฉีรั่วอวี่และเลื่อนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้เธอที่สุดออกไป แล้วพูดเสียงต่ำว่า: "นั่งลงเถอะ"พูดจบ เขาก็ไม่มองไปที่ฉีรั่วอวี่อีก และนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆรอยยิ้มบนใบหน้าของฉีรั่วอวี่เริ่มยากที่จะคงอยู่ แต่ไม่นานเธอก็กลับมามีสีหน้าปกติ และนั่งลงข้างๆเสิ่นซื่อบางคนอาจมองไม่เห็น แต่เหนียเว่ยชิงสามารถรับรู้ถึงความเย็นชาของเสิ่นซื่อที่มีต่อฉีรั่วอวี่ได้สองคนดูเหมือนจะไม่ได้คืนดีกัน แต่ถ้าไม่ได้คืนดี เสิ่นซื่อคงไม่มาปรากฏตัวกับเธอกดความรู้สึกแปลกๆ ลงไป เขายิ้มแล้วเอ่ยว่า: "ดีแล้ว คืนนี้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับรั่วอวี่เรา ยินดีที่ทุกคนสละเวลามานะครับ"ห้องรับรองเริ่มครึกครื้น หัวข้อสนทนาของทุกคนเกือบทั้งหมดล้อมรอบฉีรั่วอวี่ชั่วขณะหนึ่ง ฉีรั่วอวี่รู้สึกถึงความรู้สึกเหมือนเมื่อครั้งที่อยู่กับเสิ่นซื่อราวกับว่าเป็นดวงดาวที่ทุกคนล้อมรอบเธอรู้ดีว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเสิ่นซื่อมากับเธาในวันนี้ พวกนี้จะไม่มีทางแสดงความกระตือรือร้นขนาดนี้ไม่เป็นไร เป้าหมายสุดท้ายของเธอในการกลับประเทศครั้งนี้ คือการแต่งงานกับเสิ่นซื่อและกลายเป็นคุณ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 328
ในดวงตาของเฉินหลั่งแวบแสยะเยาะ "ทำไมคนอื่นพูดได้ แต่คนอื่นพูดถึงคุณไม่ได้?"หวงอีเหรินลุกขึ้นยืน หัวเราะเย็นๆ "คิดว่าการปกป้องฉีรั่วอวี่ให้เสิ่นซื่อ จะทำให้คุณร่วมมือกับชิงหงได้เหรอ? คนโง่!"ในใจเฉินหลั่งคิดเช่นนั้นอยู่แล้ว แต่เมื่อหวงอีเหรินเปิดเผยต่อหน้าทุกคน ใบหน้าของเขาก็พลันซีดเผือด"ผมว่าเธอกำลังมีปมด้อยเรื่องความรัก และอยากกัดคนทุกคนที่เจอ""แก!"หวงอีเหรินโกรธจนหน้าเขียว ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พูดเย็นๆ ว่า "อย่าให้ต้องเสียใจภายหลัง!"พูดจบ เธอหมุนตัวเดินออกจากห้องรับรองด้วยฝีเท้าเร็วตลอดเหตุการณ์เสิ่นซื่อเพียงมองดูเหตุการณ์นี้ด้วยสีหน้านิ่งเฉย ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆห้องรับรองเริ่มกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ฉีรั่วอวี่ในใจกลับไม่อาจสงบนิ่งได้ เมื่อก่อนถึงคนอื่นนินทาเธอลับหลังเสิ่นซื่อไม่เคยปล่อยผ่านแต่เมื่อครู่หวงอีเหรินกล่าวหาเธอต่อหน้าเขาว่าเป็นชู้ เสิ่นซื่อกลับไร้ปฏิกิริยาดูเหมือนเขาไม่รักเธาจริงๆ แล้วหากไม่ใช่เพราะเธอเคยช่วยชีวิตเขาในอดีต บังคับเขาด้วยคุณงามความดี บางทีเขาอาจไม่ให้เธาเข้าใกล้เลยสักนิดคิดถึงตรงนี้ เธอรู้สึกอึดอัดที่หน้าอกเ
Latest chapter
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 328
ในดวงตาของเฉินหลั่งแวบแสยะเยาะ "ทำไมคนอื่นพูดได้ แต่คนอื่นพูดถึงคุณไม่ได้?"หวงอีเหรินลุกขึ้นยืน หัวเราะเย็นๆ "คิดว่าการปกป้องฉีรั่วอวี่ให้เสิ่นซื่อ จะทำให้คุณร่วมมือกับชิงหงได้เหรอ? คนโง่!"ในใจเฉินหลั่งคิดเช่นนั้นอยู่แล้ว แต่เมื่อหวงอีเหรินเปิดเผยต่อหน้าทุกคน ใบหน้าของเขาก็พลันซีดเผือด"ผมว่าเธอกำลังมีปมด้อยเรื่องความรัก และอยากกัดคนทุกคนที่เจอ""แก!"หวงอีเหรินโกรธจนหน้าเขียว ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พูดเย็นๆ ว่า "อย่าให้ต้องเสียใจภายหลัง!"พูดจบ เธอหมุนตัวเดินออกจากห้องรับรองด้วยฝีเท้าเร็วตลอดเหตุการณ์เสิ่นซื่อเพียงมองดูเหตุการณ์นี้ด้วยสีหน้านิ่งเฉย ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆห้องรับรองเริ่มกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ฉีรั่วอวี่ในใจกลับไม่อาจสงบนิ่งได้ เมื่อก่อนถึงคนอื่นนินทาเธอลับหลังเสิ่นซื่อไม่เคยปล่อยผ่านแต่เมื่อครู่หวงอีเหรินกล่าวหาเธอต่อหน้าเขาว่าเป็นชู้ เสิ่นซื่อกลับไร้ปฏิกิริยาดูเหมือนเขาไม่รักเธาจริงๆ แล้วหากไม่ใช่เพราะเธอเคยช่วยชีวิตเขาในอดีต บังคับเขาด้วยคุณงามความดี บางทีเขาอาจไม่ให้เธาเข้าใกล้เลยสักนิดคิดถึงตรงนี้ เธอรู้สึกอึดอัดที่หน้าอกเ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 327
ดวงตาของเขามืดลงทันที สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรเลย เพียงแต่ดึงแขนออกจากมือของฉีรั่วอวี่และเลื่อนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้เธอที่สุดออกไป แล้วพูดเสียงต่ำว่า: "นั่งลงเถอะ"พูดจบ เขาก็ไม่มองไปที่ฉีรั่วอวี่อีก และนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆรอยยิ้มบนใบหน้าของฉีรั่วอวี่เริ่มยากที่จะคงอยู่ แต่ไม่นานเธอก็กลับมามีสีหน้าปกติ และนั่งลงข้างๆเสิ่นซื่อบางคนอาจมองไม่เห็น แต่เหนียเว่ยชิงสามารถรับรู้ถึงความเย็นชาของเสิ่นซื่อที่มีต่อฉีรั่วอวี่ได้สองคนดูเหมือนจะไม่ได้คืนดีกัน แต่ถ้าไม่ได้คืนดี เสิ่นซื่อคงไม่มาปรากฏตัวกับเธอกดความรู้สึกแปลกๆ ลงไป เขายิ้มแล้วเอ่ยว่า: "ดีแล้ว คืนนี้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับรั่วอวี่เรา ยินดีที่ทุกคนสละเวลามานะครับ"ห้องรับรองเริ่มครึกครื้น หัวข้อสนทนาของทุกคนเกือบทั้งหมดล้อมรอบฉีรั่วอวี่ชั่วขณะหนึ่ง ฉีรั่วอวี่รู้สึกถึงความรู้สึกเหมือนเมื่อครั้งที่อยู่กับเสิ่นซื่อราวกับว่าเป็นดวงดาวที่ทุกคนล้อมรอบเธอรู้ดีว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเสิ่นซื่อมากับเธาในวันนี้ พวกนี้จะไม่มีทางแสดงความกระตือรือร้นขนาดนี้ไม่เป็นไร เป้าหมายสุดท้ายของเธอในการกลับประเทศครั้งนี้ คือการแต่งงานกับเสิ่นซื่อและกลายเป็นคุณ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 326
ตอนเย็น จี้อี่หนิงได้รับโทรศัพท์จากสือเวยนัดทานอาหารเย็นด้วยกันเมื่อจี้อี่หนิงมาถึงร้านอาหาร สือเวยยังไม่มาถึงเพิ่งนั่งลงได้ไม่นาน ก็มีเงาคุ้นตาปรากฏที่ประตูสายตาของจี้อี่หนิงมองไปที่ผู้หญิงข้างๆเสิ่นซื่อสวมชุดยาวสีขาวคอปิด แต่งหน้าบางเบา ยิ้มอ่อนๆ หน้าตาเป็นสาวสวยสง่า เห็นแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นสาวสวยมีเสน่ห์แม้จี้อี่หนิงไม่เคยเห็นฉีรั่วอวี่มาก่อน แต่จากท่าทางที่สนิทสนมกับเสิ่นซื่อก็พอเดาได้ว่าเธอคือใครเธอรีบหดสายตากลับอย่างรวดเร็ว ก้มหน้าทำเป็นไม่เห็นอะไรแต่เธอไม่รู้ตัวว่า ในขณะที่เธอก้มหน้านั้น เสิ่นซื่อก็มองมาที่เธอเช่นกันรู้สึกได้ว่าเสิ่นซื่อหยุดเดิน ฉีรั่วอวี่สงสัยจึงเงยหน้าขึ้น เห็นเขามองไปที่จุดหนึ่ง จึงมองตาม มือที่จับแขนเขาก็เกร็งขึ้นโดยไม่รู้ตัวก่อนกลับประเทศ เธอเคยเห็นรูปของจี้อี่หนิงมาแล้วในรูปถ่ายจี้อี่หนิงสวยมากจนแม้แต่ผู้หญิงด้วยกันยังหลงใหลสัญชาตญาณของผู้หญิงบอกเธอว่า ถ้าไม่รีบกลับประเทศ เสิ่นซื่อก็จะถูกผู้หญิงคนนี้แย่งไป ดังนั้นเธอจึงกลับมาแต่เธอไม่คิดเลยว่า จี้อี่หนิงตัวจริงยังสวยกว่าในรูปอีก ผิวขาว หน้าตาดี นัยน์ตางดงาม เพียงแค่นั่งนิ่งๆ ก็สามารถด
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 325
"ผมคิดว่าเธอไม่มีทางจะพูดกับผมอีกแล้ว"เสิ่นซื่อจับคางของเธอ บังคับให้เธอเงยหน้ามองเขาจี้อี่หนิงผลักมือของเขาออกอย่างแรง พูดเย็นชา "ประธานเสิ่น ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ และการกระทำของคุณนี่ถือเป็นการล่วงละเมิดทางเพศ ถ้าคุณไม่อยากให้ฉันแจ้งความ กรุณาวาง... อือ..."เธอยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกเสิ่นซื่อจูบจี้อี่หนิงตกใจชั่วครู่ แล้วกัดเขาอย่างแรง รสเลือดกระจายในปากเสิ่นซื่อปล่อยเธอ สีหน้าดูมืดครึ้ม "เธอเป็นสุนัขเหรอ?"มองเห็นริมฝีปากล่างของเขาถูกกัดจนเลือดไหล จี้อี่หนิงหัวเราะเย็น "ถ้าคุณยังกล้าแตะต้องฉันอีก นี่เป็นแค่เริ่มต้นเท่านั้น"เสิ่นซื่อเช็ดเลือดที่มุมปาก ยกคิ้วกล่าวว่า "เธอเพิ่งบอกว่าผมล่วงละเมิดทางเพศ ผมก็ทำให้เป็นความจริงเลย มิฉะนั้นจะไม่คุ้มค่ากับข้อหาที่ถูกกล่าวหา""ตอนนี้คุณปล่อยฉันได้หรือยัง?""ถ้าเธอสัญญาว่าจะรักษาระยะห่างกับเวินลี่เจ๋อ ผมจะปล่อยเธอทันที"จี้อี่หนิงพยักหน้า "ได้ ถ้าคุณก็สามารถรักษาระยะห่างกับฉีรั่วอวี่ เช่นกัน"รอยยิ้มบนใบหน้าของเสิ่นซื่อค้าง คิ้วขมวดเข้า "อี่หนิง ผมขอเวลาสามเดือน""ฉันบอกแล้วว่าจะไม่รอ ฉันจะไม่รอคอย นับตั้งแต่คุณหลอกฉัน ความสัมพั
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 324
“ลี่เจ๋อเขาเห็นเธอเป็นน้องสาว แน่นอนว่าเขาจะไม่พูดตรงๆ แต่ผู้หญิงที่ไปนัดดูตัวกับเขาบอกว่าลี่เจ๋อพาผู้หญิงคนหนึ่งไปด้วย บอกว่าเป็นแฟนของเขา”“เขาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ในเมืองเซินไม่มีใครที่เขารู้จัก ผู้หญิงที่เขาพาไปนัดดูตัว ถ้าไม่ใช่เธอจะเป็นใครได้อีก?”จี้อี่หนิงดวงตาเป็นประกาย มองไปที่เวินจิ้งหงแล้วพูดว่า: “น้าเวินคุณไม่ควรทบทวนตัวเองก่อนหรือเปล่า? เขาเพิ่งกลับมา งานก็ยังไม่มั่นคง ทำไมถึงรีบพาเขาไปดูตัวล่ะ?”เวินจิ้งหงหัวเราะเยาะ เสียงเต็มไปด้วยความเย็นชา “ลี่เจ๋อเขาไม่เหมือนเธอที่เคยแต่งงานมาแล้ว ต่อไปจะหาผู้ชายที่เคยแต่งงานมาแล้วก็ได้ ฉันก็ต้องเป็นห่วงหน่อยสิ ถ้าไม่มีธุระอะไร อย่าไปยุ่งกับเขา เดี๋ยวจะทำให้เขามีปัญหาความรักเหมือนเธออีก!”สายตาของจี้อี่หนิงก็เย็นลง กำลังจะพูด บังเอิญมีเสียงเลื่อนเก้าอี้ดังขึ้นเธอหันไปโดยอัตโนมัติ ก็เห็นว่าเสิ่นซื่อมานั่งข้างเธอแล้วเขายิ้มมุมปาก แต่แววตากลับไร้ซึ่งความอบอุ่น ทำให้รู้สึกหนาวจับใจ“คุณนายจี้ เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ? ผมไม่ได้ยิน ช่วยพูดอีกทีได้ไหม?”เมื่อสบตากับสายตาเย็นเฉียบของเสิ่นซื่อ เวินจิ้งหงไม่มีท่าทีกร่างแบบเมื่อครู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 323
พอเขาตั้งสติได้หลังจากฟังคำพูดของจี้อี่หนิงสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นมืดครึ้มทันที“เธออย่าได้มาเสียใจทีหลังแล้วกัน!”เสิ่นเยี่ยนจือเดินจากไปด้วยความโกรธจี้อี่หนิงยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย ก้มหน้ากินข้าวต่อเห็นว่าเธอไม่มีท่าทีเสียใจเลยสักนิดเวินลี่เจ๋อก็ก้มตาลงเล็กน้อย มุมปากยกขึ้น“ดูเหมือนว่าเธอจะปล่อยวางได้จริง ๆ แล้ว”จี้อี่หนิงตอบอย่างสงบ “แค่คนเฮงซวยคนหนึ่ง ไม่คุ้มค่าที่จะเสียใจด้วยซ้ำ”เวินลี่เจ๋อพยักหน้า สีหน้าแสดงความจริงจัง “อืม ต่อไปเธอจะได้เจอคนที่ดีกว่านี้แน่นอน”จี้อี่หนิงไม่พูดอะไรต่อ ตอนนี้เธอคิดว่า แทนที่จะเอาเวลาไปมีความรัก สู้ตั้งใจทำงานให้ดีดีกว่าหลังจากกินข้าวเสร็จเวินลี่เจ๋อก็ไปส่งจี้อี่หนิงกลับโรงแรมก่อนถึงจะกลับบ้านพอเปิดประตูเข้าบ้าน ก็เห็นเวินจิ้งหงนั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าโมโห เขาแสดงความแปลกใจพลางถอดรองเท้าไปด้วย “แม่ คืนนี้แม่ไม่ไปโรงพยาบาลเหรอ?”“เรื่องนัดดูตัววันนั้นมันยังไงกันแน่?! แม่ได้ยินมาว่าแกพาผู้หญิงคนหนึ่งไปด้วย?”“อืม”“ผู้หญิงคนนั้นคือใคร? หรือว่าเป็นจี้อี่หนิง?”วันนั้นคนที่ไปดูตัวกับเวินลี่เจ๋อคือลูกสาวของเพื่อนสนิทของเวินจิ้งหงเดิมทีเธอค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 322
เสิ่นซื่อมองลึกลงไปในดวงตา “อี่หนิงฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันไม่มีสิทธิ์จะเรียกร้องอะไรจากเธอ อีกสามเดือน ฉันจะบอกทุกอย่างกับเธอ”“ไม่จำเป็น ฉันไม่สนใจ หวังว่าประธานเสิ่นจะไม่มาหาฉันอีก”พูดจบ เธอก็เดินผ่านเสิ่นซื่อไปทันทีในอีกไม่กี่วันต่อมาเสิ่นซื่อไม่ได้มาหาเธออีก แต่ข่าวลือเรื่องเขากับฉีรั่วอวี่กลับแพร่กระจายไปทั่วบริษัทตอนแรกเสวียนหมิงหมิงยังรู้สึกโกรธอยู่บ้าง แต่เมื่อเห็นว่าจี้อี่หนิงไม่ได้สนใจเลย สุดท้ายก็ไม่ได้พูดถึงต่อหน้าเธออีกชีวิตของจี้อี่หนิงค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ ทุกวันนอกจากไปทำงาน เธอก็ให้เอเจนซี่พาไปดูบ้าน เพราะอยู่โรงแรมตลอดมันก็ไม่สะดวกเย็นวันศุกร์หลังเลิกงานจี้อี่หนิงกำลังจะกลับบ้าน ก็ถูกเวินลี่เจ๋อขวางไว้“อี่หนิงช่วงนี้เธอกำลังหาบ้านอยู่เหรอ?”จี้อี่หนิงมักจะดูบ้านที่เอเจนซี่ส่งมาให้ตอนพักเที่ยง บางทีก็ใช้แอปในมือถือหาเอง ดังนั้นที่เวินลี่เจ๋อรู้ก็ไม่แปลก“อืม มีอะไรเหรอ?”“ช่วงนี้ฉันก็กำลังหาบ้านอยู่เหมือนกัน ถ้าเราหาด้วยกันดีมั้ย? ถ้าอยู่ใกล้กัน เวลามีอะไรก็ช่วยเหลือกันได้”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว กำลังจะปฏิเสธ แต่เวินลี่เจ๋อก็พูดต่อ “เมื่อคืนฉันไปหาลุงจี้เขากับแ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 321
น้ำเสียงของจี้อี่หนิงเต็มไปด้วยความรำคาญ ชัดเจนว่าเธอไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับเขาอีกต่อไปเสิ่นซื่อสายตาลึกลง “ผมรู้ ผมมาหาเธอเพราะเรื่องส่วนตัว ตอนนี้ผมอยู่ข้างล่างโรงแรมของเธอ”จี้อี่หนิงหัวเราะเยาะเบาๆ น้ำเสียงแฝงไปด้วยความประชด “ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัว งั้นเราก็ยิ่งไม่มีอะไรต้องคุยกัน ฉันจะไม่ลงไป รบกวนคุณกลับไปเถอะ”พูดจบ จี้อี่หนิงก็วางสายเสิ่นซื่อโทรกลับไปอีกครั้ง ก็พบว่าถูกบล็อกเข้าให้ สีหน้าก็มืดลงทันทีในเมื่อเธอไม่ยอมลงมา เขาก็ต้องขึ้นไปหาเธอด้วยตัวเองเขาผลักประตูรถเตรียมจะลง แต่โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อนพอเห็นว่าเป็นฉีรั่วอวี่โทรมา มือที่จับโทรศัพท์ของเสิ่นซื่อก็แน่นจนเริ่มซีดลังเลไปชั่วครู่ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจรับสายหลังจากนั้น รถไมบัคสีดำก็แล่นออกไปจากหน้าโรงแรมเวลาประมาณสองทุ่ม จี้อี่หนิงกำลังดูซีรีส์อยู่ ทันใดนั้นก็มีข้อความแจ้งเตือนเป็นภาพจากเสวียนหมิงหมิงจี้อี่หนิงหยุดวิดีโอแล้วกดเปิดภาพ พอเห็นเนื้อหาในภาพ คิ้วก็ขมวดโดยไม่รู้ตัว【พี่อี่หนิง ประธานเสิ่นนี่มันเกินไปแล้วนะ เพิ่งเลิกกับเธอไม่กี่วัน ก็ควงแฟนเก่าเดินช็อปปิ้งด้วยกัน แถมยังถูกนักข่าวบันเทิงถ่ายได้อ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 320
ในที่สุด สายตาเย็นชาของเสิ่นซื่อก็ละจากจี้อี่หนิงแล้วหันไปมองเวินลี่เจ๋อที่อยู่ข้างๆ“ไปกันเถอะ”เวินลี่เจ๋อพยักหน้า แล้วหันหลังพาเสิ่นซื่อเดินไปยังห้องทำงานซุนสิงไม่ได้ตามไป เขารอจนทั้งสองคนเข้าไปในห้องทำงานแล้วจึงหันไปมองจี้อี่หนิง“คุณจี้ครับ เรื่องที่ประธานเสิ่นพูดเมื่อกี้ อย่าใส่ใจเลย จริงๆ เขา…”พูดยังไม่ทันจบก็ถูกจี้อี่หนิงขัดขึ้น “เลขาซุน ฉันไม่ใส่ใจหรอกค่ะ แต่ฉันแค่มาทำงานที่ชิงหงเท่านั้น ไม่ได้เป็นพนักงานของที่นี่ ถ้าไม่ใช่ความผิดพลาดในการทำงาน ประธานเสิ่นก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน”ซุนสิงถึงกับพูดไม่ออก สุดท้ายก็ได้แค่ถอนหายใจผ่านไปกว่าสิบนาที เวินลี่เจ๋อกับเสิ่นซื่อก็ออกมาจากห้องทำงาน จี้อี่หนิงทำเหมือนไม่เห็นเขา หันหลังเดินเข้าไปในห้องทำงานทันทีสายตาของเสิ่นซื่อลึกขึ้นเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรหลังจากส่งเสิ่นซื่อกลับไปแล้ว เวินลี่เจ๋อก็เดินกลับห้องทำงาน มาที่โต๊ะของจี้อี่หนิง“อี่หนิง ผมอยากคุยกับเธอสักหน่อย”จี้อี่หนิงไม่แม้แต่จะเงยหน้า “ถ้าเป็นเรื่องเมื่อกี้ก็ไม่ต้องพูดหรอก ฉันไม่คิดว่าฉันทำอะไรผิด”เสวียนหมิงหมิงที่อยู่ใกล้ๆ แอบตั้งใจฟังอย่างไม่รู้ตัว
