บทที่ 323

พอเขาตั้งสติได้หลังจากฟังคำพูดของจี้อี่หนิงสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นมืดครึ้มทันที

“เธออย่าได้มาเสียใจทีหลังแล้วกัน!”

เสิ่นเยี่ยนจือเดินจากไปด้วยความโกรธจี้อี่หนิงยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย ก้มหน้ากินข้าวต่อ

เห็นว่าเธอไม่มีท่าทีเสียใจเลยสักนิดเวินลี่เจ๋อก็ก้มตาลงเล็กน้อย มุมปากยกขึ้น

“ดูเหมือนว่าเธอจะปล่อยวางได้จริง ๆ แล้ว”

จี้อี่หนิงตอบอย่างสงบ “แค่คนเฮงซวยคนหนึ่ง ไม่คุ้มค่าที่จะเสียใจด้วยซ้ำ”

เวินลี่เจ๋อพยักหน้า สีหน้าแสดงความจริงจัง “อืม ต่อไปเธอจะได้เจอคนที่ดีกว่านี้แน่นอน”

จี้อี่หนิงไม่พูดอะไรต่อ ตอนนี้เธอคิดว่า แทนที่จะเอาเวลาไปมีความรัก สู้ตั้งใจทำงานให้ดีดีกว่า

หลังจากกินข้าวเสร็จเวินลี่เจ๋อก็ไปส่งจี้อี่หนิงกลับโรงแรมก่อนถึงจะกลับบ้าน

พอเปิดประตูเข้าบ้าน ก็เห็นเวินจิ้งหงนั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าโมโห เขาแสดงความแปลกใจพลางถอดรองเท้าไปด้วย “แม่ คืนนี้แม่ไม่ไปโรงพยาบาลเหรอ?”

“เรื่องนัดดูตัววันนั้นมันยังไงกันแน่?! แม่ได้ยินมาว่าแกพาผู้หญิงคนหนึ่งไปด้วย?”

“อืม”

“ผู้หญิงคนนั้นคือใคร? หรือว่าเป็นจี้อี่หนิง?”

วันนั้นคนที่ไปดูตัวกับเวินลี่เจ๋อคือลูกสาวของเพื่อนสนิทของเวินจิ้งหงเดิมทีเธอค