บทที่ 327

ดวงตาของเขามืดลงทันที สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรเลย เพียงแต่ดึงแขนออกจากมือของฉีรั่วอวี่และเลื่อนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้เธอที่สุดออกไป แล้วพูดเสียงต่ำว่า: "นั่งลงเถอะ"

พูดจบ เขาก็ไม่มองไปที่ฉีรั่วอวี่อีก และนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ

รอยยิ้มบนใบหน้าของฉีรั่วอวี่เริ่มยากที่จะคงอยู่ แต่ไม่นานเธอก็กลับมามีสีหน้าปกติ และนั่งลงข้างๆเสิ่นซื่อ

บางคนอาจมองไม่เห็น แต่เหนียเว่ยชิงสามารถรับรู้ถึงความเย็นชาของเสิ่นซื่อที่มีต่อฉีรั่วอวี่ได้

สองคนดูเหมือนจะไม่ได้คืนดีกัน แต่ถ้าไม่ได้คืนดี เสิ่นซื่อคงไม่มาปรากฏตัวกับเธอ

กดความรู้สึกแปลกๆ ลงไป เขายิ้มแล้วเอ่ยว่า: "ดีแล้ว คืนนี้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับรั่วอวี่เรา ยินดีที่ทุกคนสละเวลามานะครับ"

ห้องรับรองเริ่มครึกครื้น หัวข้อสนทนาของทุกคนเกือบทั้งหมดล้อมรอบฉีรั่วอวี่

ชั่วขณะหนึ่ง ฉีรั่วอวี่รู้สึกถึงความรู้สึกเหมือนเมื่อครั้งที่อยู่กับเสิ่นซื่อราวกับว่าเป็นดวงดาวที่ทุกคนล้อมรอบ

เธอรู้ดีว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเสิ่นซื่อมากับเธาในวันนี้ พวกนี้จะไม่มีทางแสดงความกระตือรือร้นขนาดนี้

ไม่เป็นไร เป้าหมายสุดท้ายของเธอในการกลับประเทศครั้งนี้ คือการแต่งงานกับเสิ่นซื่อและกลายเป็นคุณ