เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 61
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-07-18 19:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 62
“หันมานี่!” เขาพูดเรียกเสียงเบาหยวนชิงหลิงวางคางเกยลงบนเตียง ยิ้มไปน้ำตาไหลไป “ยินดีที่รอดตายนะ”“ไม่ใช่ว่าเจ้าอยากให้ข้าตายรึ?” อวี่เหวินห่าวมองหน้างดงามของนาง บนหน้าผากมีรอยฟกช้ำ ตาก็บวมยังกับลูกท้อ น้ำตาที่ชะล้างคราบสกปรกบนใบหน้าเผยให้เห็นใบหน้าขาวซีด คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ ว่า เมื่อไม่กี่วันก่อนพวกเขายังไม่ถูกกันเหมือนน้ำกับไฟอยู่เลย“ใช่ ข้าอยากให้ท่านตายจริง ๆ” หยวนชิงหลิงเช็ดน้ำตาเธอแสดงความไร้เดียงสาออกมา “แต่ไม่ใช่ตายต่อหน้าต่อตาข้า ข้าเป็นหมอ คนไข้ตายต่อหน้าข้า มันคือความผิดของข้า”อวี่เหวินห่าวมองนางแล้วยิ้มออกมาอย่างช้า ๆ กู้ซีที่ยืนมองอยู่ด้านข้าง ยิ้มอย่างโล่งใจออกมาและมองหยวนชิงหลิงด้วยสายตาซับซ้อนพระชายาคนนี้จริง ๆ แล้วก็ไม่ได้เป็นคนน่ารังเกียจอวี่เหวินห่าวสูดหายใจเข้าลึก ๆ ยาจื่อจินกำลังออกฤทธิ์ รู้สึกถึงพลังลมปราณที่ค่อย ๆ เพิ่มจากจุดชีพจรที่ใต้สะดืออย่างช้า ๆเขามองไปที่กู้ซี “ไท่ซ่างหวงโดนพิษอะไร?”กู้ซีก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าวและตอบว่า “จริง ๆ แล้วกระหม่อมเองก็ยังไม่ทราบแน่ชัด ทราบแต่เพียงว่า เมื่อคืนวาน ไท่ซ่างหวงจู่ ๆ ก็อาเจียนเป็นเลือดและหมดสติไป หมอหล
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-18ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 63
เขาโกรธเกรี้ยวอย่างที่สุด นางก่อเรื่องขึ้นมาจริง ๆ! กลับถึงจวน ก็พาลอารมณ์เสียใส่ฮูหยินชงขึ้นมา “ดูเจ้าสั่งสอนลูกสาวสิ อุตส่าห์ส่งนางแต่งไปเป็นพระชายา นางให้อะไรตอบแทนพวกเราบ้าง? วันนี้ฮ่องเต้อารมณ์ดี เลยไม่ได้ตำหนิอะไรข้า อย่างไรก็ตาม กลัวแต่ว่าตำแหน่งก็คงไม่อาจปกป้องแล้ว”ฮูหยินหยวนไม่ได้คิดอะไรมาก ได้ยินสามีด่าว่าลูกสาว นางเองก็รู้สึกแอบเกลียดขึ้นมา “ต่อไปก็ปล่อยนางไปตามยถากรรม พวกเราไม่ต้องไปสนนาง”“ยังต้องสน? ต่อไปกลับจวนขอเงิน สักแดงเดียวก็อย่าให้นาง” นึกถึงเงินเมื่อครั้งก่อนที่ให้นางไปให้ฝ่ายกลาโหม เงินก้อนนั้นรู้สึกเหมือนเอาซาลาเปาเนื้อให้หมากิน ไร้ประโยชน์ ในใจเขารู้สึกเจ็บปวดแปล๊บ ๆ ฮูหยินหยวนตอบซ้ำ ๆ “ข้าทราบแล้ว”พระยาจิ้งดื่มชาแก้วหนึ่ง ในใจก็คิดไตร่ตรอง หยวนชิงหลิงไม่สามารถเป็นที่โปรดปรานของอ๋องฉู่ได้ ทำได้แค่มีตำแหน่งเป็นพระชายา มองดูแล้วไม่มีประโยชน์อะไรเลย ดูเหมือนว่าเขาต้องหาครอบครัวอื่นถึงจะดีเขาดำรงตำแหน่งข้าราชการประจำกระทรวงกลาโหมเป็นมาหลายปีแล้ว มองเสมียนผู้ช่วยที่เปลี่ยนไปแล้วสามคน เขายังไม่มีโอกาสได้เลื่อนขั้น เขารอไม่ได้แล้วทางด้านตระกูลฉู่ ลมได้เป
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-19ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 64
ฉู่หมิงชุ่ยรู้สึกว่าปู่ตัวเองกำลังกังวลเรื่องนี้มากเกินไป นางจึงพูดปลอบว่า “ท่านปู่อย่ากังวลไปเลยเจ้าค่ะ หยวนชิงหลิงยังไงก็ไม่รอดพ้นข้อกล่าวหานี้ แต่เดิมอาการป่วยของไท่ซ่างหวงเองก็หนักมาตลอด ตอนนี้ก็โดนวางยาพิษ จะมีใครที่ไหนช่วยได้อีก? เพียงแค่ไท่ซ่างหวงสิ้นพระชนม์ ไม่ว่าสาเหตุสิ้นพระชนม์ของพระองค์จะเกิดจากสาเหตุอะไร หยวนชิงหลิงนางก็มีความผิด เป็นคนรักษาพระอาการไท่ซ่างหวงจนเลวร้ายลง ข้อกล่าวหานี้ ไม่ต้องพูดถึงความดีความชอบนางเลย”เรื่องราวของวังหลัง ลึกลับแปรปรวนราวกับเมฆในม่านหมอก นางยังไม่อาจมองได้กระจ่าง จะนับประสาอะไรกับหยวนชิงหลิงสถานการณ์ในตอนนี้ซับซ้อนมาก อ๋องฉู่เองก็เข้าไปอยู่ท่ามกลางความเสี่ยง ท้ายที่สุดแล้วจวนอ๋องฉู่เองก็คงมาถึงจุดจบ พอคิดถึงอวี่เหวินห่าวขึ้นมา ในใจของนางก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย แต่ทว่านี้เป็นเรื่องใหญ่ ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ แต่นี่คือชะตาชีวิตเขา“อย่ามั่นใจให้มากนัก ทุกอย่างยังไม่ถึงตอนจบ ต้องมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นแน่” อัครเสนาบดีฉู่จ้องเขม็งไปที่นางทันที “เรื่องที่ไท่ซ่างหวงถูกพิษ ใช่ฝีมือพวกเจ้าหรือไม่?”ฉู่หมิงชุ่ยตกใจ “ไม่ใช่ฝีมือพวกข้าแน่นอน ถึงหลาน
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-19ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 65
หมอหลวง, ฉางกงกง และนางข้าหลวงสี่ รออยู่ข้างเตียง ฟูเป่าถูกอุ้มไปที่เตียงหลอฮั่นเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ ตอนนี้อาการดีขึ้นมาก พอเห็นหยวนชิงหลิง ปากของมันก็ส่งเสียงครางออกมาหยวนชิงหลิงมองไปที่ฟูเป่าและขู่เล็กน้อย ฟูเป่าก็เงียบสงบลงอ๋องรุ่ยชิงเห็นการตอบสนองแบบนั้นก็ยิ้มออกมา “เจ้าเปี๊ยกนี้ฟังเจ้าด้วยรึ? แปลกจริง ๆ” หยวน ชิงหลิงยิ้มแย้ม “สุนัขเข้าใจคนเพคะ”“ก็จริง ไม่เช่นนั้นมันจะทำให้ไท่ซ่างหวังทรงพระสำราญได้ยังไง บางทีหมาตัวนี้ก็ละเอียดอ่อนกว่าคน” อ๋องรุ่ยชิงพูดอย่างครุ่นคิด มองไปทางจักรพรรดิหมิงหยวนจักรพรรดิหมิงหยวนมองไปทางอ๋องรุ่ยชิง นี่จะบอกว่าเขาเป็นคนไม่ละเอียดอ่อนรึไง?เขาพูดกับหยวนชิงหลิงว่า “ในเมื่อเจ้ามีทักษะการแพทย์ เจ้าไปดูพระอาการของไท่ซ่างหวงเถอะ”หยวนชิงหลิงรับคำเดินเข้าไปนางข้าหลวงสี่ และฉางกงกงถอยออกมา นางได้เห็นสีหน้าของไท่ซ่างหวง หลังจากนั้นก็ถามหมอหลวงข้าง ๆ ว่า “ไท่ซ่างหวงโดนพิษหรือ?”หมอหลวงได้เห็นความเก่งกาจของ หยวน ชิงหลิงที่ทำการช่วยเหลืออ๋องฉู่ จึงมีความเคารพเล็กน้อยและกล่าวว่า “เรียนพระชายา ไท่ซ่างหวงถูกพิษจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ”“ขอข้าดูบันทึกวินิจฉัยหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-20ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 66
จักรพรรดิหมิงหยวน กับอ๋องรุ่ยชิงที่ตั้งใจดู ตรงใจกลางของยาที่มีสีแดงอยู่ตรงกลาง ต่างจากยาอีกตัวที่มีสีเหลืองอ่อนสีดำ“พระโอสถสองเม็ดไม่เหมือนกัน? ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้?” อ๋องรุ่ยชิงถามหมอหลวงเกี่ยวกับเรื่องนี้หมอหลวงเองก็ตกใจ “นี่เป็นไปไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ พระโอสถนี้กลั่นมาในเตาเดียวกัน ทำไมถึงสีไม่เหมือนกันได้?”“เช่นนั้น เชิญหมอหลวงตรวจสอบหน่อย ว่าในพระโอสถพวกนี้มีพิษไหม?” หยวน ชิงหลิงกล่าวหมอหลวงยื่นมือชี้ไปที่ใจกลางสีแดงของยาเม็ดนั้น “เดิมทีไม่ได้มีสีนี้ ทำไมใจกลางถึงเป็นสีแดงไปได้?” เขาหักครึ่งยา นำยาชิ้นเล็กนั้นใส่ถ้วยและใส่น้ำ จุ่มเข็มเงินลงไป เข็มเงินเปลี่ยนเป็นสีดำพบว่าเป็นพิษร้ายแรง“ฝ่าบาท!” หมอหลวงคุกเข่ากระแทกพื้นเสียงดัง “สีนี้มันเป็นไปไม่ได้พะยะคะ มีคนสับเปลี่ยนยา สำนักหมอหลวงถวายพระโอสถทุกเม็ดล้วนไม่มีพิษ และได้ทดสอบพิษแล้วทั้งสิ้น”จักรพรรดิหมิงหยวนมองด้วยสายตาเย็นชา “ทหาร สั่งคนไปปิดล้อมสำนักหมอหลวง ตรวจค้นทุกซอกทุกมุม”ทหารองครักษ์รับคำสั่งและออกไปอ๋องรุ่ยชิงมอง หยวน ชิงหลิง “ทำไมเจ้าถึงรู้ว่าพระโอสถไม่เหมือนกัน?”หยวน ชิงหลิงพูดอธิบาย “พระโอสถหายไปเม
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-20ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 67
อีกคนชื่อว่าสี่เหมย เป็นนางกำนัลรับใช้ซักล้างอีกคนที่ตำหนักของไท่ซ่างหวงและยังมีอีกหนึ่งคน รับหน้าที่ดูแลทำความสะอาดตำหนัก ชื่อเสี่ยวหลัวจื่อ ตำหนักใหญ่นี้นางเป็นคนที่ทำความสะอาดทั้งหมด ไท่ซ่างหวงไม่ชอบคนแออัด และอยู่บรรทมติดเตียงอยู่ตลอด ดังนั้น เมื่อเสี่ยวหลัวจื่อทำความสะอาดทั้งหมดก็ใช้เวลาหมดไปแล้วครึ่งวันขันทีฉางพาเสี่ยวชวนจื่อกับสี่เหมย แต่เสี่ยวหลัวจื่อกลับไม่พบแม้แต่เงา เสี่ยวชวนจื่อ กับสี่เหมย ไม่รู้เรื่องอะไรในพระตำหนักนี้ เวลาตอบคำถามจึงตอบได้อย่างลื่นไหล และทั้งคู่ไม่รู้ว่ายาเก็บไว้ที่ไหนหยวน ชิงหลิงกล่าว “เช่นนั้น เสี่ยวหลัวจื่อคือกุญแจสำคัญ เขาเป็นคนทำความสะอาดห้องบรรทม ตอนเช็ดฝุ่นต้องมีการจับต้องกล่องยาแน่ เขารู้ที่วางกล่องยาก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ต้องรีบหาตัวเขาให้พบนะเพคะ”จักรพรรดิออกคำสั่ง ให้ค้นหาทุกซอกทุกมุมของวังหลวง ตามหาตัวเสี่ยวหลัวจื่อผ่านไปครึ่งชั่วยามก็พบตัวเสี่ยวหลัวจื่อแล้วแต่ทว่าพบเป็นศพร่างเย็นชืดที่ถูกทิ้งในบ่อน้ำร้างที่ตำหนักเย็นทหารองครักษ์พบศพที่ตำหนักเย็น เพราะคำสั่งของจักรพรรดิหมิงหยวน ให้ตรวจค้นทั่วทั้งวังหลวงและสืบสวนเสี่ยวชวนจื่อ ทหารเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-21ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 68
นางเดินย่องไปข้างหน้า ยืนตรงเตียงของไท่ซ่างหวงแค่สองวันคน ๆ นี้ผอมลง สีหน้าเหลืองซีด ริมฝีปากม่วงคล้ำ รูปคิ้วรกแต่ดูดุดันนั้น เป็นเอกลักษณ์ที่น่าเกรงขามของพระองค์ เขาเคยเป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ถังเหนือผู้ทรงอำนาจที่สุดตอนนี้ เขาไม่สามารควบคุมความเป็นความตายของตนเองได้แม้แต่น้อยหยวน ชิงหลิงวางมือลงบนอกรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจเบา ๆ ลมหายใจก็ดูยุ่งเหยิง“เป็นอย่างไรบ้าง” อ๋องรุ่ยชิง คิดว่านางกำลังฟังเสียงชีพจรอยู่เลยเอ่ยถามหยวน ชิงหลิงส่ายหน้า “ยังไม่ทราบแน่ชัดเพคะ”ในแววตาของอ๋องรุ่ยชิง ปรากฏความรู้สึกผิดหวังจักรพรรดิหมิงหยวนยังรู้สึกเช่นเดิม มองทางหมอหลวงที่ทดสอบยาอยู่ด้านข้างหมอหลวงถอนหายใจอย่างโล่งอกและเดินเข้ามารายงานผล “ฝ่าบาท เป็นพิษชาดแดงผสมกับพิษดอกวิสทีเรียพะยะคะ”“พอถอนพิษได้ไหม?” อ๋องรุ่งชิงเอ่ยถาม“ไม่ยากพะยะคะ รู้แล้วว่าเป็นพิษอะไร ก็สามารถจัดพระโอสถถอนพิษให้ได้ พระโอสถรอบก่อนไม่สามารถอนพิษชาดผสมวิสทีเรียได้ เปลี่ยนใบสั่งยาก็ได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงกล่าวหมอหลวงสามารถถอนพิษได้ หยวน ชิงหลิงก็ไม่มีเรื่องอะไรที่นี้แล้ว จักรพรรดิหมิงหยวนเลยให้นางกลับไปดูแล อว
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-21ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 69
หยวน ชิงหลิงเหนื่อยจะแย่แล้ว “ขยับไปข้างในหน่อย ให้ข้าเอนหลังนอนบ้าง”“ข้าขยับได้ที่ไหนกันล่ะ” อวี่ เหวินห่าวตอบกลับแบบอารมณ์ไม่ดี แต่พอได้เห็นสีหน้าเหนื่อยล้าของนางก็ค่อย ๆ เขยิบเข้าไปให้มีที่ว่างให้นางหยวน ชิงหลิงนอนข้าง ๆ เขา สองมือก่ายหน้าผาก พูดเสียงอู้อี้ “หวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปได้ด้วยดี ให้ข้าผ่านมันไปได้อย่างราบรื่นด้วย” “ถ้าไท่ซ่างหวงไม่เป็นอะไรแล้ว เจ้าก็ออกจากวังกลับจวนเถอะ” อวี่ เหวินห่าวบอกคนที่นอนอยู่ข้างๆ“กินข้าวเสร็จก่อนค่อยกลับ” หยวน ชิงหลิงพูดกับอวี่ เหวินห่าวเขาพูดอย่างเคือง ๆ “ที่จวนไม่มีข้าวให้เจ้ากินรึไง ข้าวในวังมีอะไรอร่อย?”“ฝ่าบาทให้ข้าร่วมโต๊ะเสวยกับพระองค์มื้อเย็น” หยวน ชิงหลิงตอบเขา อวี่ เหวินห่าวตกตะลึง “เสด็จพ่อให้เจ้าร่วมโต๊ะเสวยด้วย หรือว่าให้เจ้ากินเสร็จก่อนค่อยไป?”เสด็จพ่อชอบกินข้าวคนเดียว แล้วค่อยไปหาฮองเฮาที่วังหลัง ทุกครั้งล้วนแต่กินข้าวเรียบร้อยก่อนค่อยไปทั้งนั้นพอเขาโตขึ้น นอกจากงานเลี้ยงในวัง เขาก็ไม่เคยได้ร่วมโต๊ะเสวยกับเสด็จพ่ออีกเลยหยวน ชิงหลิงยังพูดด้วยเสียงอู้อี้ “ไม่รู้สิ ฝ่าบาทพูดแบบนั้น อาจจะเกรงใจเท่านั้นแหละ”อวี่ เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-07-22
บทล่าสุด
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1015
ซูยี่อยู่ในห้องของสุนัขป่าเช่นกัน เมื่อเห็นอวี่เหวินห่าวและหยวนชิงหลิงเข้ามา เขาพูดอย่างกังวล "องค์รัชทายาท พระชายา นายน้อยสุนัขป่าไม่กินอะไรเลย หาหมอหลวงดีไหมพ่ะย่ะค่ะ?"อวี่เหวินห่าวหัวเราะ "เขารักษาอาการป่วยของสุนัขป่าไม่ได้ จะพาเขาไปทำไม?"เขาดูสุนัขป่าน้อยสามตัวนอนอยู่บนเตียงเล็ก ร่างเล็ก ๆ ของพวกมันเบียดเสียดกัน ดูเซื่องซึม บางทีอาจเป็นเพราะพวกมันไม่ได้กินอะไรจึงดูอ่อนแอและซูบผอมเป็นพิเศษ อวี่เหวินห่าวพูดด้วยความประหลาดใจว่า "ผอมลงมากขนาดนี้เลยรึ? สุนัขป่าคงหิวมากแน่ ๆ""สุนัขป่าที่โตเต็มวัย เวลาหิวนั้นกินอาหารหนึ่งมื้อสามารถอยู่ได้นานถึงครึ่งเดือน ตอนนี้พวกมันยังเด็กและต้องกินเนื้อ" ซูยี่เลี้ยงสุนัขป่า และได้ศึกษาการเลี้ยงมามากมายอวี่เหวินห่าวหยิบหนึ่งในนั้นขึ้นมา เห็นสุนัขป่าหิมะตัวน้อยนอนนิ่งอยู่ในมือของเขาเหมือนก้อนสำลีเบาหวิวไม่มีน้ำหนัก "ตัวนี้ของใครกัน?""ของเสี่ยวลั่วหมี่" หยวนชิงหลิงกล่าว "ตัวเล็กที่สุดคือของเสี่ยวลั่วหมี่ ท่านดูสิแยกออกได้เลยเห็นไหม ของ เปาจื่อปากจะแหลมมาก ของทังหยวนก็หน้ากลมกว่า มันแปลกที่จะบอกว่าสุนัขป่าพวกนี้ ทั้งลักษณะนิสัยหรือรูปร่างหน้าตา พว
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1014
อวี่เหวินห่าวไม่ได้อธิบายอะไรแทนจิ้งถิง เขาแค่พูดว่า "เขาจะอยู่ในจวนสักพัก ดังนั้นเจ้าควรเปิดตาของเจ้าดูสิว่าเขาจริงใจหรือเสเเสร้ง เจ้าฉลาดมากขนาดนี้ ย่อมต้องดูออกอยู่แล้ว”หยวนชิงหลิงได้ยินถึงความไม่พอใจในน้ำเสียงของเขา ดูเหมือนว่าเขาใส่ใจมิตรภาพนี้จริง ๆหยวนชิงหลิงลองคิดดูแล้ว หลังจากใช้เวลาร่วมกับจวิ้นจู่มาสองสามวัน จวิ้นจู่ก็เป็นคนตรงไปตรงมาและเปิดเผย ดังนั้นนางคงไม่หาสามีที่มีจิตใจล้ำลึกซับซ้อนหรอกนางจึงขอโทษเขา "ข้าคิดมากไป ในอนาคตข้าจะไม่พูดอะไรแบบนี้อีก"อวี่เหวินห่าวเอื้อมมือไปเชยคางนาง และมองหน้านาง "เหล่าหยวน ข้าเองก็เห็นว่านิสัยของเจ้าช่างเถรตรงจริง ๆ แม้ว่าบางครั้งเจ้าจะดุร้าย เผด็จการ และไม่มีเหตุผล แต่ถ้าเจ้าทำอะไรผิด เจ้าจะต้องขอโทษอย่างแน่นอน เกรงว่าแม้จะเป็นคนรับใช้ก็ยังกล่าวคำขอโทษได้ เจ้านี่นิสัยดี ใช้ได้จริง ๆ"“ข้าเป็นคนไร้เหตุผลตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” หยวนชิงหลิงหัวเราะ “ท่านจะชมข้าก็ชมสิ ทำไมต้องดุกันก่อน”อวี่เหวินห่าวหัวเราะ "รางวัลและบทลงโทษต้องแยกให้ออกจากกันอย่างชัดเจน หากเจ้าทำสิ่งที่ถูกต้อง เจ้าควรได้รับคำชมเชย หากเจ้าทำอะไรผิด ก็ต้องบอกกล่าวตักเตือ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1013
เขากลับมาที่จวนอย่างไม่สบอารมณ์ หยวนชิงหลิงเห็นว่าเขาขมวดคิ้ว นางรู้ว่าเป็นเพราะเรื่องลงนามพันธมิตรอีกเป็นแน่ ดังนั้นนางจึงปลอบเขาอวี่เหวินห่าวพูดด้วยความโกรธ "เสด็จพ่อจงใจทำให้ข้าลำบาก จูกั๋วกงเห็นด้วยหรือไม่นั้นเป็นเรื่องสำคัญขนาดนั้นเลยรึอย่างไร?"หยวนชิงหลิงหัวเราะ "ท่านอยู่ในเกมและกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเกินไป จึงไม่เข้าใจความหมายของเสด็จพ่อ เสด็จพ่อต้องการให้ท่านเอาแรงสนับสนุนจากจูกั๋วกงมาให้ได้ ไม่ใช่แค่แรงสนับสนุนเรื่องนี้เท่านั้น แต่มันจะเป็นแรงสนับสนุนงานในอนาคตทั้งหมดของท่าน เพราะตอนนี้เขาเป็นคนที่สามารถปราบปรามตี้เว่ยหมิงอย่างออกหน้าได้ นั้นก็คือตัวเขาที่เป็นพ่อตา”อวี่เหวินห่าวตกตะลึงไปครู่หนึ่ง "เจ้าหมายความว่า เสด็จพ่อก็มองตี้เว่ยหมิงออกด้วยหรือ?"หยวนชิงหลิงยืนพิงเขา "เสด็จพ่อย่อมต้องรู้มากกว่าท่านอยู่แล้ว เหมือนที่ท่านเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ว่าพระองค์ลำเอียงเข้าข้างพี่ใหญ่เสมอ จริง ๆ แล้วพระองค์ทรงรู้อยู่แก่ใจ พระองค์แค่ให้โอกาสพี่ใหญ่เสมอ แต่เมื่อเจอโอกาสที่เหมาะสม ก็ควรจัดการไม่ใช่หรอกหรือ? ความคิดของพระองค์ชัดเจนอยู่แล้ว ดังนั้นจงทำตามที่พระองค์ต้องการเถอะ จัดก
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1012
พระชายาจี้พูดจบก็กลับไปนั่งลงบนเก้าอี้เก้าอี้ที่นางนั่งนั้นใหญ่มาก แต่นางผอมมากเนื่องจากป่วยมาเป็นเวลานาน เก้าอี้นั้นยังมีพื้นที่เหลืออีกมาก ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นนั่งบนเก้าอี้กว้างตัวใหญ่ประจัญหน้ากับพวกขุนนางกว่าสิบคนที่อยู่ตรงนั้นแม่ทัพซุยไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไป ความโกรธบนใบหน้าของเขาก็ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวคนที่เหลือก็เงียบและก้มหน้าเช่นกันพระชายาจี้รออยู่สักพัก ก่อนที่จะกล่าวอย่างใจเย็นว่า "องค์รัชทายาทคือผู้กำหนดชะตา ถ้าเจ้าปฏิบัติตามให้ดี เจ้าจะมีชีวิตอยู่อย่างมั่งคั่งและมั่งคั่งในภายภาคหน้า วันนี้ข้าพูดได้เพียงเท่านี้ ทุกคนไปเถอะ รักษาตัวด้วย"หลังจากพูดจบ นางก็ยืนขึ้น และเดินออกไปโดยเอามือไพล่หลัง แผ่นหลังบาง ๆ ของนางตั้งตรงดูยิ่งใหญ่ราวกับว่าสามารถแบกท้องฟ้าได้ครึ่งหนึ่งแรงสนับสนุนของอวี่เหวินห่าวสูงขึ้นเรื่อย ๆอย่างไรก็ตาม มีคน ๆ หนึ่งที่มีความคิดเห็นเป็นปฏิปักษ์อยู่เสมอ ถึงกับตำหนิเขาตรง ๆ ต่อหน้าท้องพระโรงทำให้บรรยากาศของวันนั้นแย่เป็นอย่างยิ่ง แม้แต่จักรพรรดิหมิงหยวนก็ยังกริ้วจนหน้าดำจูกั๋วกงคนนี้คือ จูหรูเพ่ย เป็นพ่อตาของตี้เว่ยหมิงเมื่อก่อน
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1011
มีแม่ทัพแซ่ซุยอยู่ที่นี่ ซึ่งเคยอยู่กับตี้เว่ยหมิงมาก่อน และตี้เว่ยหมิงได้ติดต่อเขาแล้ว เมื่อได้ยินสิ่งที่พระชายาจี้พูด เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า "ข้อเสนอขององค์รัชทายาทที่จะจัดตั้งพันธมิตรกับต้าโจว ไม่ต่างอะไรไปกว่าการกระทำของคนขี้ขลาด คิดว่าด้วยการสนับสนุนของต้าโจว เป่ยถังของเราจะสามารถดำรงอยู่ได้อย่างสงบสุขรึ และเช่นกันด้วยวิธีนี้ เป่ยถังของเราจะต้องมองสีหน้าท่าทีของต้าโจวในทุก ๆ เรื่องงั้นหรือ? นี่คิดว่ามันคงไม่เหมาะกระมั่ง”พระชายาจี้มองเขา น้ำเสียงของนางเย็นชาเล็กน้อย “แม่ทัพซุย แม้ว่าข้าจะเป็นผู้หญิง แต่ข้าก็รู้ด้วยว่าสิ่งที่องค์รัชทายาทเสนอเป็นพันธมิตร มิใช่การยอมจำนน ทำไมเจ้าต้องสังเกตสีหน้าท่าทางต้าโจวทุกอย่างด้วย?”แม่ทัพซุยพูดอย่างแข็งกร้าว "พระชายาคงไม่เข้าใจสินะ? เมื่อพันธมิตรถูกจัดตั้งขึ้น ก็จะมีข้อจำกัดซึ่งกันและกัน ข้อจำกัดทางทหารไม่ใช่เรื่องที่ดี"พระชายาจี้ถึงกับขำ แววตาของนางดูเย็นชาขึ้นมา "จริงหรือ? แล้วทำไมข้าถึงได้ยินว่าสนธิสัญญานี้หมายถึงการไม่รุกรานกัน? หรือว่าแม่ทัพซุยมีความคิดที่จะรุกรานแคว้นอื่น"แม่ทัพซุยตกตะลึง "นี่...ข้าย่อมไม่มีอยู่แล้ว"“ในเมื่อไม่มี เจ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1010
หยวนชิงหลิงไม่สบายใจ อย่างไรก็ตาม เสี่ยวลั่วหมี่ยังมีไข้อยู่นางยิ้มและพูดว่า "เสด็จย่า พวกเขาอาจจะงอแง เกรงว่าจะทำให้พระองค์ทรงเหนื่อยได้เพคะ"ไทเฮาทรงมีสีพระพักตร์นิ่งเฉย และตรัสอย่างไม่พอใจว่า “เกรงว่าคนแก่อย่างข้าจะอ่อนล้า หรือไม่วางใจให้ข้าดูแลพวกเขากัน? กลัวว่าพวกเขาอยู่กับข้าแล้วจะดูแลไม่ดี ไม่มีนมให้กินอย่างนั้นรึ” หยวนชิงหลิงยิ้มและพูดว่า "ดูพระองค์พูดสิเพคะ พระองค์จะปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างเลวร้ายได้อย่างไร? พระองค์ออกจะรักเหมือนเป็นหัวแก้วหัวแหวน... "“บุ้ย ๆ ๆ หัวแก้วหัวแหวนอะไรกัน ไม่ใช่ลูกสาวสักหน่อย แต่เป็นทองคำต่างหาก ทองคำของข้า” ไทเฮาทรงตรัสแปลก ๆ ขณะอุ้มเสี่ยวลั่วหมี่ไว้นางเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หยวนชิงหลิงและพูดอย่างเย็นชาว่า "อย่าพูดไร้สาระ แค่อยู่ในวังสักสองสามวัน ไว้หายดีแล้วค่อยให้เจ้ามารับไป หากยังกังวลใจ ให้ไปหาไท่ซ่างหวงให้รับรองให้เจ้าเถอะ”หยวนชิงหลิงได้ยินว่านางถึงกับยกไท่ซ่างหวงออกมาแบบนี้ นางจะกล้าปฏิเสธได้อย่างไร นางจึงจำใจต้องส่งลูกที่เพิ่งครบเดือนให้ห่างอกนางเท่านั้นอย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงเรื่องการจัดตั้งโรงเรียนแพทย์ ทุกวันนี้นางก็แทบไม่มีเวลา
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1009
ในเมื่อเสด็จพ่อเห็นด้วย จะให้เขามาหารือกับเหล่าขุนนางเพื่อเรียกแรงสนับสนุน แล้วทำไมเขาต้องไปหาเสียงเห็นชอบด้วยจักรพรรดิหมิงหยวนมองเขาอย่างแฝงความนัย เขายังเด็กเกินไปจริง ๆ "ไปซะ"อวี่เหวินห่าวออกไปคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และทันใดนั้นก็ตระหนักได้ว่า มันยังเป็นความเคลื่อนไหวอันเฉียบแหลมของเสด็จพ่อ ที่ไม่ได้แสดงจุดยืนของพระองค์ออกมา และเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของเหล่าขุนนางอย่างเงียบ ๆ หากพระองค์แสดงจุดยืนออกมา หลายคนจะเอียนเอียงคล้อยตามพระองค์ทันที ถ้าพระองค์ไม่พูดอะไร พระองค์ก็จะรู้ความคิดทุกคนจริง ๆ ว่าใครอยู่ข้างตี้เว่ยหมิงอย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขาจากไป จักรพรรดิหมิงหยวนก็คิดว่าเรื่องนี้มีข้อดีมากมาย แต่ก็มีข้อเสียเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยเช่นกัน เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้นักประวัติศาสตร์ในอนาคตเขียนส่งเดชให้เขาเป็นแพะรับบาป การแสร้งทำเป็นบีบบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่น่าทำได้น่าจะเป็นการดีกว่าเขากำลังกินหมานโถ่วและกังวลใจเกี่ยวกับเสี่ยวลั่วหมี่วันนี้เสี่ยวลั่วหมี่มีไข้ อันที่จริงไม่ใช่แค่เสี่ยวลั่วหมี่ แต่เด็กทั้งสามคนมีอาการไอเล็กน้อยเพียงแต่ร่างกายของเสี่ยวลั่วหมี่นั้นไม่ค่อยแข็งแรง เขาจึงมี
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1008
หลังจากเลิกว่าราชกิจแล้ว อวี่เหวินห่าวก็ไม่ย่อมไม่พอใจ ดังนั้นเขาจึงไปหอตำราหลวงหาจักรพรรดิหมิงหยวนจักรพรรดิหมิงหยวนมักจะกินอาหารเช้าหลังจากเลิกว่าราชกิจในยามเช้า มีโจ๊กและหมานโถ่วอยู่ในห้องทำงานของจักรพรรดิ หลังจากกินโจ๊กชามหนึ่ง ก็พูดอย่างเรียบเฉยว่า"เป็นเพราะความสัมพันธ์ระหว่าเจ้ากับแม่ทัพเฉินแห่งต้าโจว? ถึงเป็นเหตุผลให้เจ้าวิ่งเต้นขนาดนี้?”อวี่เหวินห่าวไม่ได้กินอาหารเช้าเช่นกัน และตอนนี้เขาหิวมาก เมื่อเห็นว่าเขาหยุดกินโจ๊กแล้ว เขาคิดว่าเขาไม่เอาหมานโถ่วแล้ว จึงเอื้อมมือไปหยิบหมานโถ่ว “ไม่ใช่พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อม..."จักรพรรดิหมิงหยวนหยิบตะเกียบขึ้นมาและชี้ไปที่เขา "วางลงซะ!"อวี่เหวินห่าวถึงกับอ้าปากค้าง เมื่อเห็นสายตาพ่อตัวเองเป็นประกายเช่นนั้น เขาแอบบ่นว่าขี้งกและวางหมานโถ่วกลับที่เดิมจักรพรรดิหมิงหยวนหยิบหมานโถ่วขึ้นมาเช็ด จากนั้นค่อย ๆ ปอกลอกเปลือกนอกออกและกินมัน โดยทิ้งอวี่เหวินห่าวที่อยู่ข้าง ๆอวี่เหวินห่าวพูดอย่างเศร้าใจ "กระหม่อมก็หิวเหมือนกัน เมื่อเช้านี้ตื่นมา แม่นมบอกว่าเสี่ยวลั่วหมี่ตัวร้อนเล็กน้อย กระหม่อมจึงรีบไปดูก่อน ไม่ได้สนใจที่จะกินอาหารเช้า"เมื่อได้ยินว
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1007
เขาพูดเสียงดังในท้องพระโรง "เป่ยโม่และเสียนเป่ยเป็นดั่งหมาป่าทะเยอทะยาน พวกเขาจับตามองเป่ยถังมานานแล้ว แต่เป็นเพราะทหารม้าที่แข็งแกร่งของเป่ยถั งและเหล่ายอดนักรบจึงขับไล่พวกเขากลับไปได้เป็นการชั่วคราว แต่ไม่มีอะไรมารับประกันได้ว่าพวกเขาจะไม่กลับมารุกรานอีกตอนนี้ต้าโจวได้พัฒนาอาวุธและรถออกศึกได้ หากทั้งสองแคว้นเป็นพันธมิตรกัน ต้าโจวสามารถช่วยเป่ยถังปรับปรุงอาวุธและยุทโทปกรณ์ ซึ่งสามารถเสริมสร้างการป้องกันทางทหารของเป่ยถังได้ และร่วมกับการพัฒนาเศรษฐกิจ นี่เป็นประโยชน์ระยะยาวสำหรับเป่ยถัง รัชทายาททรงมีพระวินิจฉัยที่ลึกซึ้ง นั่นเป็นผลดีต่อราษฏร และเขายังคิดถึงระยะยาวสำหรับเป่ยถัง ส่วนแม่ทัพตี้เว่ยหมิงที่เจตนาพูดจาให้คนอื่นตกใจนั้นก็มีส่วนต้องรับผิดชอบด้วย ว่าไปแล้วเป่ยถังไม่ได้ไปรุกรานโม่เป่ยกับเสียนเป่ย หากพวกเขาไปรุกรานต้าโจว มีหรือจะปล่อยเป่ยถังไว้? หรือถึงตอนนั้นต้องยกแคว้นให้เพื่อสงบศึกกัน? "ในตอนนั้นเป่ยถังพ่ายแพ้ให้กับเป่ยโม่ ถูกทหารสามหมื่นนายล้อมไว้ ในท้ายที่สุด แม่ทัพตี้เว่ยหมิงถูกส่งไปเจรจาสงบศึก ยกเมืองที่เป่ยโม่ต้องการถึงจะยอมถอยทัพนี่เป็นความอัปยศอดสูของเป่ยถังเสมอ และม
