LOGINShare
บทที่ 101
Last Updated:
2021-08-02 19:00:00Related chapters
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 102
พระสนมกังวล “สรุปเจ้าไปมีเรื่องกับใคร? ทำไมฆาตกรลงมือหนักเช่นนี้?” “ลูกไม่ได้ทำให้ใครขุ่นเคือง” อวี่ เหวินห่าวกล่าวอย่างโล่งใจ “ไม่เป็นไร ฆาตกรทั้งหมดถูกฆ่าตาย และลูกจะไม่ตกอยู่ในอันตรายอีกแล้ว” “แม่ไม่ได้โง่…” นางเงยหน้าขึ้นและเหลือบมอง หยวน ชิงหลิงด้วยความโกรธจริง ๆ “เจ้างงอะไรอยู่ ยังไม่ไปบอกให้คนทำซุปให้ท่านอ๋องอีก? มีเจ้าเป็นคนดูแลเนี่ยนะ?” หยวน ชิงหลิงมองไปที่ อวี่ เหวินห่าว “ท่านอ๋องอยากกินอะไรสักหน่อยไหม?” พระสนมกล่าวอย่างโกรธเคือง “เจ้าก็สั่งให้คนไปทำสิ กินสักหน่อยทำไมจะไม่ดี ยังต้องถามคนเจ็บอีกว่าจะกินอะไรดี เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ก็ยังทำไม่ได้ ดูเหมือนว่าเรื่องภายในของจวนอ๋อง เจ้าก็รับผิดชอบไม่ไหว หาคนมาแบ่งเบาภาระให้เจ้าจะดีกว่า” หยวน ชิงหลิงในใจยิ้ม ๆ เป็นเรื่องของการแต่งงานกับนางสนมหรือไม่? กลัวเธอสร้างปัญหา? ประเมินค่าเธอสูงเกินไป เธอคงไม่สามารถสร้างปัญหาได้ พระสนมค่อย ๆ ยืดตัวนั่งตรง สีหน้าเคร่งเครียด “แม่มาคราวนี้ นอกจากจะมาดูอาการบาดเจ็บของเจ้าแล้ว ยังมีเรื่องจะคุยกับเจ้าอีกเรื่องหนึ่ง” อวี่ เหวินห่าวรู้ว่านางจะพูดอะไร และกล่าวว่า “หยุดไว้ก่อนเถอะ ลูกยังไม่ห
Last Updated : 2021-08-02ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 103
นางยิ้มเยาะทันที “ดูท่าเจ้าจะไม่มีอนาคต ตอนแรกเจ้ายังลังเลที่จะแต่งงานกับนางมากแค่ไหน แต่ตอนนี้เจ้ากำลังแก้ตัวให้นาง นี่เพิ่งจะหนึ่งปีก็มีความรู้สึกดี ๆ ต่อนางแล้วหรือ? เจ้าอย่าลืมว่านางกับจิ้งโฮ่วคิดบัญชีกับเจ้าอย่างไร อีกทั้งจิ้งโฮ่วคนนี้ยังไว้ใจไม่ได้ เจ้าจะต้องได้รับการสนับสนุนจากตระกูลฉู่ จึงจะมีโอกาสที่จะพลิกกลับ” อวี่ เหวินห่าวเริ่มจะหมดความอดทนแล้ว “เสด็จแม่ เรื่องพวกนี้ไว้ค่อยคุยทีหลังได้ไหม? ตอนนี้ข้าไม่มีอารมณ์จะคิดเรื่องยุ่ง ๆ พวกนี้แล้ว” พระสนมถอนหายใจ “ที่แม่ทำก็เพื่อเจ้า ถ้าลูกไม่สู้ คนเหล่านั้นจะไม่ปล่อยเจ้าไป ทำไมไม่พยายามอีกสักหน่อย? ตอนแรกถ้าไม่ใช่ตระกูลฉู่เข้ามาขวางไว้ เสด็จแม่ของเจ้าก็จะได้เป็นฮองเฮาแล้ว เจ้าก็จะเกิดมาเป็นองค์รัชทายาท โดยที่ไม่ต้องไปแย่งชิงอะไร?” อวี่ เหวินห่าวเลยหลับตา แย่งชิงเหรอ? ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ เขาก็ไม่เคยคิดที่จะแย่งชิงอะไร เสด็จพ่อยังอายุน้อย ถึงแม้จะแต่งตั้งรัชทายาทแล้ว ตำแหน่งรัชทายาทนี้จะอยู่ได้นานแค่ไหน? จากวันแรกในสนามรบ สิ่งที่เขาคิดในใจคือการปกป้องชายแดนเหนือของราชวงศ์ถัง เมื่อเขามีความพยายามในการที่จะได้มา ทำให้ทุกคนล้
Last Updated : 2021-08-02ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 104
แม่นมฉีมองดูความพยายามของตัวเองที่แปะเปื้อนไปด้วยฝุ่น ตกใจทันที ซูยี่เดินออกไปและพูดว่า “แม่นมลุกขึ้นเถอะ พระสนมไม่ได้โกรธท่าน พระองค์โกรธท่านอ๋องก็เท่านั้น” แม่นมฉีไม่กล้าถาม เพียงแค่เก็บขนมบนพื้นขึ้นมา แล้วก้าวถอยหลังไป ระหว่างทางกลับวัง พระสนมยิ่งโกรธมากขึ้น เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ นางเรียกคนสนิทของนางและกล่าวว่า “เจ้าไปบอกบิดาของเจ้า บอกว่ามีอุปสรรคในการแต่งงานกับนางสนม ให้เขาไปหาจิ้งโฮ่วพูดสักสองสามคำ” “เพคะ!” นางข้าหลวงคนสนิทรับสั่งแล้วไป จริง ๆ ช่วงนี้จิ้งโฮ่วกำลังหงุดหงิด วันนั้นพระชายาฉีสั่งให้คนส่งสารและให้เขาไปรอที่จวนอ๋อง ผลคือไปที่นั่นสองวันติดต่อกัน แต่พระชายาฉีก็ไม่พบเขา จริง ๆ เขาไม่อยากไปอีก แต่ตอนนี้สถานการณ์ของตัวเองไม่ไหวแล้วจริง ๆ เขาต้องรอที่หน้าประตูจวนเช่นเคย ใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมง กว่าจะได้เห็นเสลี่ยงของพระชายาฉีกลับมา เขาระงับความโกรธ เตรียมใบหน้าที่ยิ้มแย้มทำความเคารพ “เข้าเฝ้าพระชายาฉี!” ฉู่ หมิงชุ่ยเปิดม่านและชำเลืองมองเขาอย่างเย็นชา “นั่นคือท่านโฮ่วหรือ?” “ขอรับ ขอรับ!” จิ้งโฮ่วเจอนางพูดไม่ดี ก็ไม่กล้าพูดมาก ฉู่ หมิงชุ่ยกล่าวอย่างเบา ๆ “จิ้
Last Updated : 2021-08-03ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 105
ก่อนออกจากวังครั้งนี้ ฝ่าบาทได้สั่งให้มู่หรูกงกงมาเตือนเธอ โดยบอกว่าเรื่องของวังหลังไม่ควรไปก้าวก่าย ท่านป้าก็ตำหนินางเช่นกัน ถ้านางไม่พาท่านปู่ออกไป กลัวว่าท่านป้าก็จะไม่ยอมปล่อยนางแน่นอน หยวน ชิงหลิงสามารถมองเห็นทุกอย่างชัดเจน? มันเกินความคาดหมายของนาง คนนี้อดไม่ได้ที่จะปกป้องนาง สิ่งเดียวที่ควบคุมนางได้ก็คือจวนจิ้งโฮ่ว ถ้าหากจวนจิ้งโฮ่วยังต้องการมีอนาคต หางของ หยวน ชิงหลิงจะต้องถูกหนีบไว้ หยวน ชิงหลิงไม่ได้เป็นที่โปรดปรานในจวนอ๋องฉู่ นางไม่ได้อยู่ในสายตาของพี่ห้าว นางไม่สามารถสูญเสียการค้ำชูของตระกูลท่านแม่ได้ ดังนั้น คำพูดของจิ้งโฮ่ว เธอต้องฟังและปฏิบัติตาม แค่เพียงว่า ฉู่ หมิงชุ่ยแอบสงสัย หยวน ชิงหลิงเข้าใจทักษะทางการแพทย์ที่ไม่คาดคิดเกินไป แต่ในใจก็ยังชัดเจน เป็นไปได้ไหมว่านางแกล้งทำเป็นโง่ เพื่อชนะในตอนหลัง? ดูเหมือนว่า ถ้าจิ้งโฮ่วไม่สามารถจัดการได้ หยวน ชิงหลิงก็จะไม่สามารถอยู่ต่อไปได้ คนรอบ ๆ ข้างของจิ้งโฮ่วไปส่งสารที่จวนอ๋องฉู่ โดยบอกว่าฮูหยินมีสุขภาพไม่ดี และขอให้หยวน ชิงหลิงหาเวลาเพื่อกลับไปเยี่ยม เมื่อ หยวน ชิงหลิงได้ยินอย่างนี้ ในใจของนางเริ่มนึกถึงสถานการ
Last Updated : 2021-08-03ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 106
ในใจของถังหยางตกตะลึง หากเป็นเช่นนี้ เกรงว่าฝ่าบาทกับไท่ซ่างหวงจะโกรธจัด อย่างไรก็ตาม ความโกรธก็เกิดขึ้นเพียงชั่วคราว หลังจากเลิกกับพระชายาแล้ว จากนี้ไปในจวนก็จะสงบสุข และก็ไม่ต้องข้องเกี่ยวกับจิ้งโฮ่ว ถ้ามองในระยะยาวข้อดีมีมากกว่าข้อเสีย “ท่านอ๋องคิดอย่างไร เกี่ยวกับการแต่งงานกับลูกสาวคนรองของตระกูลฉู่” ถังหยางถาม แม้ว่า อวี่ เหวินห่าวจะเหนื่อยกับคำพูดพวกนี้ แต่เสด็จพ่อและเสด็จแม่ต่างก็พูดถึงเรื่องนี้ เป็นปัญหาที่หลีกเลี่ยงไม่ได้และจะต้องเผชิญ เขาถามถังหยางกลับ “เจ้าคิดอย่างไร” ถังหยางวิเคราะห์ “ดูจากสถานการณ์ มันเป็นประโยชน์ต่อท่านอ๋องจริง ๆ แม้ว่าตระกูลฉู่จะยกลูกสาวคนโตให้แต่งงานกับอ๋องฉี แต่ตระกูลฉู่ไม่ได้แสดงท่าทางว่าจะสนับสนุนอ๋องฉีอย่างเต็มที่ เนื่องจากไทเฮา ยังไงตระกูลฉู่ก็มีความกังวลบ้าง บวกกับไท่ซ่างหวงที่ชื่นชมท่านเสมอ ก็เพราะอย่างนี้จึงต้องปล่อยให้ตระกูลฉู่ควบคุมการดำเนินการ นี่คือสถานการณ์ตอนนี้ แต่เมื่อท่านอ๋องแต่งงานกับลูกสาวคนรองของตระกูลฉู่แล้ว ตระกูลฉู่จะดูแลท่านอ๋องฉีสักเท่าไหร่กัน ถ้าหากอ๋องฉีใช้ไม่ได้ ตระกูลฉู่ก็จะมอบอิทธิพลทั้งหมดให้ท่าน” อวี่ เหวินห่าวพ
Last Updated : 2021-08-03ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 107
ข้าง ๆ ท่านพี่ หยวน หลุนเหวินคือชุยภรรยาของเขา สวมกระโปรงผ้าไหมลายดอกไม้สีเหลือง สวมสร้อยข้อมือหยก และลูกปัดล้ำค่าบนศีรษะของนาง นางเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย และมีนิสัยโลกส่วนตัวสูง ตอนนี้มองดู หยวน ชิงหลิงด้วยสายตาค่อนข้างหยิ่ง ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ นางคือน้องสาว หยวน ชิงผิงอายุสิบห้าปี กำลังจะเป็นสาว ทาแป้งหอมแล้วจ้องมาที่เธอด้วยตากลม ๆ สองลูกตา มีตาสีขาวมากกว่าลูกตา เห็นเป็นสามเหลี่ยมได้ชัด ริมฝีปากก็บางเล็กน้อย มองดูแล้วเป็นคนปากร้าย แต่มองผ่าน ๆ ก็สวยเหมือนกัน นอกจากนี้ ยังมีลูกของพระสนมสองคนของห้องสองยืนอยู่ข้างกันอย่างเชื่อฟัง ก้มหน้าลง เพราะเป็นนางสนม การแต่งกายของนางจึงไม่สวยงาม ในจวนยังมีสาวใช้หลายคน แต่ยังไม่ออกมา จะเห็นได้ว่าคุณนายรองพบเจอคนน้อยเกินไป จึงเรียกหลานสาวสองคนออกมารับหน้า หยวน ชิงหลิงมองดูคุณนายรองอีกครั้ง ตอนนี้นางค่อนข้างมีน้ำมีนวล ใบหน้ากลม มีรอยย่นเล็กน้อย และผมของนางก็เคยถูกย้อม ไม่เห็นผมหงอกสักเส้น ที่นางสวมใส่ก็หรูหรา ทั้งตัวเป็นผ้าไหม ทำผมมวยสูง ปิ่นปักผมก็ดูหรูหรา ไม่มีความที่เป็นสาวรับใช้แม้แต่น้อย ถ้าไม่รู้ก็คงคิดว่านางเกิดมาก็อยู่บนกองเงินกองทอง มีร
Last Updated : 2021-08-03ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 108
อย่างไรก็ตาม หยวน ชิงหลิงกินแต่โจ๊กข้าวฟ่าง และไม่ได้กินขนมกุ้ยฮัว เธอมักจะไม่กินของหวานในตอนเช้า ขนมกุ้ยฮัวนั้นก็ถูกยกมาเสิร์ฟ ทิ้งไว้ที่นั่น ไม่ได้แตะต้องเลย หลังจากกินโจ๊กข้าวฟ่างแล้ว หยวน ชิงหลิงก็ยืนขึ้นและพูดว่า “คุณนายรอง ข้าขอตัวก่อน!” คุณนายรองพูดอย่างใจดีว่า “รีบไปเถอะ พ่อเจ้ากำลังรอเจ้าอยู่” หยวน ชิงหลิงพยักหน้าและเดินตรงออกไป ทันทีที่ออกมา ก็ได้ยินเสียงดุด่าว่าร้ายของหลวนว่า “วางอำนาจอะไร ไม่รู้หรือว่าสภาพของนางขณะอยู่ในจวนอ๋องเป็นเช่นไร หากไม่ใช่บารมีของจวนโหว แม้แต่โจ๊กข้าวฟ่างนางยังไม่มีบุญได้กินเลย ข้าเคยได้ยินมา ท่านอ๋องไม่ทุบตีก็ดุด่าว่านาง พวกเจ้าเห็นหน้าผากของนางหรือยัง? ยังมีบาดแผลอยู่เลย ต้องถูกท่านอ๋องทุบตีแน่นอน ครบหนึ่งปีแล้วตั้งแต่นางแต่งงาน ก็ยังไม่เคยนอนร่วมหอกัน แต่ก็คงไม่กลัวคนหัวเราะเยาะ” ภรรยาแซ่ชุยของ หยวน หลุนเหวินกล่าวว่า “ข้าได้ยินเกี่ยวกับเรื่องห้องหอแล้ว อย่างไรก็ตาม ได้ยินมาว่าเป็นเพราะความกดดันของไทเฮา อ๋องฉู่ต้องกินยาถึงจะสามารถร่วมหอกับนางได้ จะเห็นได้ว่าอ๋องฉู่ไม่สนใจนางจริง ๆ” “พอแล้ว ไม่ต้องพูดถึง หากคนข้างนอกพูดก็ช่าง แล้วพวกเ
Last Updated : 2021-08-03ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 109
“ไท่ซ่างหวง!” หยวน ชิงหลิงกล่าว จิ้งโฮ่วลุกขึ้นอย่างกระทันหัน “ไท่ซ่างหวง?” สีหน้าของเขาค่อนข้างประหลาดใจ นี่เป็นบุคคลที่ไม่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุดที่จะเรียกนาง และไท่ซ่างหวงก็ไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ แล้ว “เขาเรียกเจ้าเข้าไปในวังทำไม” “ดูแลผู้ป่วย!” สีหน้าของจิ้วโฮ่วเปลี่ยนไปเล็กน้อย และโล่งใจเล็กน้อย “จริง ๆ แล้วไท่ซ่างหวงให้เจ้ารักษาผู้ป่วย ถ้าอย่างนั้นเจ้าต้องคว้าโอกาสทำดีต่อหน้าไท่ซ่างหวง ทำให้เขาชอบเจ้า” หยวน ชิงหลิงก็รู้สึกอึดอัดเมื่อความโกรธของเขาเบาลง จากนั้นก็เริ่มมีสายตาที่มีแผนการ พูดว่า “คว้าไว้ไม่ได้ ข้าทำให้ไท่ซ่างหวงขุ่นเคือง ไท่ซ่างหวงจะขับไล่ข้าออกจากวัง” จิ้งโฮ่วตบลงบนโต๊ะ พูดอย่างโกรธเคือง “ทำไมเจ้าถึงไม่มีอนาคตอย่างนี้? โอกาสที่ดีที่หายากถูกเจ้าทำลายไปหมด ลองบอกมาสิเจ้ายังจะมีประโยชน์อะไรอีก? อย่าบอกนะว่าเจ้าพูดอะไรไม่ดีเกี่ยวกับพระชายาฉีต่อหน้าไท่ซ่างหวงและฝ่าบาท?” “คงจะใช่!” หยวน ชิงหลิงไม่ต้องการอธิบายมากเกินไป ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว ครอบครัวนี้ไม่มีที่ไหนไม่เย็นชา ไม่มีที่ไหนไม่ใจร้าย ไม่อยากจะอยู่นาน ๆ จิ้งโฮ่วพูดอย่างโกรธเคือง “เ
Last Updated : 2021-08-03
Latest chapter
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1015
ซูยี่อยู่ในห้องของสุนัขป่าเช่นกัน เมื่อเห็นอวี่เหวินห่าวและหยวนชิงหลิงเข้ามา เขาพูดอย่างกังวล "องค์รัชทายาท พระชายา นายน้อยสุนัขป่าไม่กินอะไรเลย หาหมอหลวงดีไหมพ่ะย่ะค่ะ?"อวี่เหวินห่าวหัวเราะ "เขารักษาอาการป่วยของสุนัขป่าไม่ได้ จะพาเขาไปทำไม?"เขาดูสุนัขป่าน้อยสามตัวนอนอยู่บนเตียงเล็ก ร่างเล็ก ๆ ของพวกมันเบียดเสียดกัน ดูเซื่องซึม บางทีอาจเป็นเพราะพวกมันไม่ได้กินอะไรจึงดูอ่อนแอและซูบผอมเป็นพิเศษ อวี่เหวินห่าวพูดด้วยความประหลาดใจว่า "ผอมลงมากขนาดนี้เลยรึ? สุนัขป่าคงหิวมากแน่ ๆ""สุนัขป่าที่โตเต็มวัย เวลาหิวนั้นกินอาหารหนึ่งมื้อสามารถอยู่ได้นานถึงครึ่งเดือน ตอนนี้พวกมันยังเด็กและต้องกินเนื้อ" ซูยี่เลี้ยงสุนัขป่า และได้ศึกษาการเลี้ยงมามากมายอวี่เหวินห่าวหยิบหนึ่งในนั้นขึ้นมา เห็นสุนัขป่าหิมะตัวน้อยนอนนิ่งอยู่ในมือของเขาเหมือนก้อนสำลีเบาหวิวไม่มีน้ำหนัก "ตัวนี้ของใครกัน?""ของเสี่ยวลั่วหมี่" หยวนชิงหลิงกล่าว "ตัวเล็กที่สุดคือของเสี่ยวลั่วหมี่ ท่านดูสิแยกออกได้เลยเห็นไหม ของ เปาจื่อปากจะแหลมมาก ของทังหยวนก็หน้ากลมกว่า มันแปลกที่จะบอกว่าสุนัขป่าพวกนี้ ทั้งลักษณะนิสัยหรือรูปร่างหน้าตา พว
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1014
อวี่เหวินห่าวไม่ได้อธิบายอะไรแทนจิ้งถิง เขาแค่พูดว่า "เขาจะอยู่ในจวนสักพัก ดังนั้นเจ้าควรเปิดตาของเจ้าดูสิว่าเขาจริงใจหรือเสเเสร้ง เจ้าฉลาดมากขนาดนี้ ย่อมต้องดูออกอยู่แล้ว”หยวนชิงหลิงได้ยินถึงความไม่พอใจในน้ำเสียงของเขา ดูเหมือนว่าเขาใส่ใจมิตรภาพนี้จริง ๆหยวนชิงหลิงลองคิดดูแล้ว หลังจากใช้เวลาร่วมกับจวิ้นจู่มาสองสามวัน จวิ้นจู่ก็เป็นคนตรงไปตรงมาและเปิดเผย ดังนั้นนางคงไม่หาสามีที่มีจิตใจล้ำลึกซับซ้อนหรอกนางจึงขอโทษเขา "ข้าคิดมากไป ในอนาคตข้าจะไม่พูดอะไรแบบนี้อีก"อวี่เหวินห่าวเอื้อมมือไปเชยคางนาง และมองหน้านาง "เหล่าหยวน ข้าเองก็เห็นว่านิสัยของเจ้าช่างเถรตรงจริง ๆ แม้ว่าบางครั้งเจ้าจะดุร้าย เผด็จการ และไม่มีเหตุผล แต่ถ้าเจ้าทำอะไรผิด เจ้าจะต้องขอโทษอย่างแน่นอน เกรงว่าแม้จะเป็นคนรับใช้ก็ยังกล่าวคำขอโทษได้ เจ้านี่นิสัยดี ใช้ได้จริง ๆ"“ข้าเป็นคนไร้เหตุผลตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” หยวนชิงหลิงหัวเราะ “ท่านจะชมข้าก็ชมสิ ทำไมต้องดุกันก่อน”อวี่เหวินห่าวหัวเราะ "รางวัลและบทลงโทษต้องแยกให้ออกจากกันอย่างชัดเจน หากเจ้าทำสิ่งที่ถูกต้อง เจ้าควรได้รับคำชมเชย หากเจ้าทำอะไรผิด ก็ต้องบอกกล่าวตักเตือ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1013
เขากลับมาที่จวนอย่างไม่สบอารมณ์ หยวนชิงหลิงเห็นว่าเขาขมวดคิ้ว นางรู้ว่าเป็นเพราะเรื่องลงนามพันธมิตรอีกเป็นแน่ ดังนั้นนางจึงปลอบเขาอวี่เหวินห่าวพูดด้วยความโกรธ "เสด็จพ่อจงใจทำให้ข้าลำบาก จูกั๋วกงเห็นด้วยหรือไม่นั้นเป็นเรื่องสำคัญขนาดนั้นเลยรึอย่างไร?"หยวนชิงหลิงหัวเราะ "ท่านอยู่ในเกมและกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเกินไป จึงไม่เข้าใจความหมายของเสด็จพ่อ เสด็จพ่อต้องการให้ท่านเอาแรงสนับสนุนจากจูกั๋วกงมาให้ได้ ไม่ใช่แค่แรงสนับสนุนเรื่องนี้เท่านั้น แต่มันจะเป็นแรงสนับสนุนงานในอนาคตทั้งหมดของท่าน เพราะตอนนี้เขาเป็นคนที่สามารถปราบปรามตี้เว่ยหมิงอย่างออกหน้าได้ นั้นก็คือตัวเขาที่เป็นพ่อตา”อวี่เหวินห่าวตกตะลึงไปครู่หนึ่ง "เจ้าหมายความว่า เสด็จพ่อก็มองตี้เว่ยหมิงออกด้วยหรือ?"หยวนชิงหลิงยืนพิงเขา "เสด็จพ่อย่อมต้องรู้มากกว่าท่านอยู่แล้ว เหมือนที่ท่านเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ว่าพระองค์ลำเอียงเข้าข้างพี่ใหญ่เสมอ จริง ๆ แล้วพระองค์ทรงรู้อยู่แก่ใจ พระองค์แค่ให้โอกาสพี่ใหญ่เสมอ แต่เมื่อเจอโอกาสที่เหมาะสม ก็ควรจัดการไม่ใช่หรอกหรือ? ความคิดของพระองค์ชัดเจนอยู่แล้ว ดังนั้นจงทำตามที่พระองค์ต้องการเถอะ จัดก
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1012
พระชายาจี้พูดจบก็กลับไปนั่งลงบนเก้าอี้เก้าอี้ที่นางนั่งนั้นใหญ่มาก แต่นางผอมมากเนื่องจากป่วยมาเป็นเวลานาน เก้าอี้นั้นยังมีพื้นที่เหลืออีกมาก ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นนั่งบนเก้าอี้กว้างตัวใหญ่ประจัญหน้ากับพวกขุนนางกว่าสิบคนที่อยู่ตรงนั้นแม่ทัพซุยไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไป ความโกรธบนใบหน้าของเขาก็ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวคนที่เหลือก็เงียบและก้มหน้าเช่นกันพระชายาจี้รออยู่สักพัก ก่อนที่จะกล่าวอย่างใจเย็นว่า "องค์รัชทายาทคือผู้กำหนดชะตา ถ้าเจ้าปฏิบัติตามให้ดี เจ้าจะมีชีวิตอยู่อย่างมั่งคั่งและมั่งคั่งในภายภาคหน้า วันนี้ข้าพูดได้เพียงเท่านี้ ทุกคนไปเถอะ รักษาตัวด้วย"หลังจากพูดจบ นางก็ยืนขึ้น และเดินออกไปโดยเอามือไพล่หลัง แผ่นหลังบาง ๆ ของนางตั้งตรงดูยิ่งใหญ่ราวกับว่าสามารถแบกท้องฟ้าได้ครึ่งหนึ่งแรงสนับสนุนของอวี่เหวินห่าวสูงขึ้นเรื่อย ๆอย่างไรก็ตาม มีคน ๆ หนึ่งที่มีความคิดเห็นเป็นปฏิปักษ์อยู่เสมอ ถึงกับตำหนิเขาตรง ๆ ต่อหน้าท้องพระโรงทำให้บรรยากาศของวันนั้นแย่เป็นอย่างยิ่ง แม้แต่จักรพรรดิหมิงหยวนก็ยังกริ้วจนหน้าดำจูกั๋วกงคนนี้คือ จูหรูเพ่ย เป็นพ่อตาของตี้เว่ยหมิงเมื่อก่อน
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1011
มีแม่ทัพแซ่ซุยอยู่ที่นี่ ซึ่งเคยอยู่กับตี้เว่ยหมิงมาก่อน และตี้เว่ยหมิงได้ติดต่อเขาแล้ว เมื่อได้ยินสิ่งที่พระชายาจี้พูด เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า "ข้อเสนอขององค์รัชทายาทที่จะจัดตั้งพันธมิตรกับต้าโจว ไม่ต่างอะไรไปกว่าการกระทำของคนขี้ขลาด คิดว่าด้วยการสนับสนุนของต้าโจว เป่ยถังของเราจะสามารถดำรงอยู่ได้อย่างสงบสุขรึ และเช่นกันด้วยวิธีนี้ เป่ยถังของเราจะต้องมองสีหน้าท่าทีของต้าโจวในทุก ๆ เรื่องงั้นหรือ? นี่คิดว่ามันคงไม่เหมาะกระมั่ง”พระชายาจี้มองเขา น้ำเสียงของนางเย็นชาเล็กน้อย “แม่ทัพซุย แม้ว่าข้าจะเป็นผู้หญิง แต่ข้าก็รู้ด้วยว่าสิ่งที่องค์รัชทายาทเสนอเป็นพันธมิตร มิใช่การยอมจำนน ทำไมเจ้าต้องสังเกตสีหน้าท่าทางต้าโจวทุกอย่างด้วย?”แม่ทัพซุยพูดอย่างแข็งกร้าว "พระชายาคงไม่เข้าใจสินะ? เมื่อพันธมิตรถูกจัดตั้งขึ้น ก็จะมีข้อจำกัดซึ่งกันและกัน ข้อจำกัดทางทหารไม่ใช่เรื่องที่ดี"พระชายาจี้ถึงกับขำ แววตาของนางดูเย็นชาขึ้นมา "จริงหรือ? แล้วทำไมข้าถึงได้ยินว่าสนธิสัญญานี้หมายถึงการไม่รุกรานกัน? หรือว่าแม่ทัพซุยมีความคิดที่จะรุกรานแคว้นอื่น"แม่ทัพซุยตกตะลึง "นี่...ข้าย่อมไม่มีอยู่แล้ว"“ในเมื่อไม่มี เจ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1010
หยวนชิงหลิงไม่สบายใจ อย่างไรก็ตาม เสี่ยวลั่วหมี่ยังมีไข้อยู่นางยิ้มและพูดว่า "เสด็จย่า พวกเขาอาจจะงอแง เกรงว่าจะทำให้พระองค์ทรงเหนื่อยได้เพคะ"ไทเฮาทรงมีสีพระพักตร์นิ่งเฉย และตรัสอย่างไม่พอใจว่า “เกรงว่าคนแก่อย่างข้าจะอ่อนล้า หรือไม่วางใจให้ข้าดูแลพวกเขากัน? กลัวว่าพวกเขาอยู่กับข้าแล้วจะดูแลไม่ดี ไม่มีนมให้กินอย่างนั้นรึ” หยวนชิงหลิงยิ้มและพูดว่า "ดูพระองค์พูดสิเพคะ พระองค์จะปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างเลวร้ายได้อย่างไร? พระองค์ออกจะรักเหมือนเป็นหัวแก้วหัวแหวน... "“บุ้ย ๆ ๆ หัวแก้วหัวแหวนอะไรกัน ไม่ใช่ลูกสาวสักหน่อย แต่เป็นทองคำต่างหาก ทองคำของข้า” ไทเฮาทรงตรัสแปลก ๆ ขณะอุ้มเสี่ยวลั่วหมี่ไว้นางเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หยวนชิงหลิงและพูดอย่างเย็นชาว่า "อย่าพูดไร้สาระ แค่อยู่ในวังสักสองสามวัน ไว้หายดีแล้วค่อยให้เจ้ามารับไป หากยังกังวลใจ ให้ไปหาไท่ซ่างหวงให้รับรองให้เจ้าเถอะ”หยวนชิงหลิงได้ยินว่านางถึงกับยกไท่ซ่างหวงออกมาแบบนี้ นางจะกล้าปฏิเสธได้อย่างไร นางจึงจำใจต้องส่งลูกที่เพิ่งครบเดือนให้ห่างอกนางเท่านั้นอย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงเรื่องการจัดตั้งโรงเรียนแพทย์ ทุกวันนี้นางก็แทบไม่มีเวลา
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1009
ในเมื่อเสด็จพ่อเห็นด้วย จะให้เขามาหารือกับเหล่าขุนนางเพื่อเรียกแรงสนับสนุน แล้วทำไมเขาต้องไปหาเสียงเห็นชอบด้วยจักรพรรดิหมิงหยวนมองเขาอย่างแฝงความนัย เขายังเด็กเกินไปจริง ๆ "ไปซะ"อวี่เหวินห่าวออกไปคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และทันใดนั้นก็ตระหนักได้ว่า มันยังเป็นความเคลื่อนไหวอันเฉียบแหลมของเสด็จพ่อ ที่ไม่ได้แสดงจุดยืนของพระองค์ออกมา และเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของเหล่าขุนนางอย่างเงียบ ๆ หากพระองค์แสดงจุดยืนออกมา หลายคนจะเอียนเอียงคล้อยตามพระองค์ทันที ถ้าพระองค์ไม่พูดอะไร พระองค์ก็จะรู้ความคิดทุกคนจริง ๆ ว่าใครอยู่ข้างตี้เว่ยหมิงอย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขาจากไป จักรพรรดิหมิงหยวนก็คิดว่าเรื่องนี้มีข้อดีมากมาย แต่ก็มีข้อเสียเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยเช่นกัน เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้นักประวัติศาสตร์ในอนาคตเขียนส่งเดชให้เขาเป็นแพะรับบาป การแสร้งทำเป็นบีบบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่น่าทำได้น่าจะเป็นการดีกว่าเขากำลังกินหมานโถ่วและกังวลใจเกี่ยวกับเสี่ยวลั่วหมี่วันนี้เสี่ยวลั่วหมี่มีไข้ อันที่จริงไม่ใช่แค่เสี่ยวลั่วหมี่ แต่เด็กทั้งสามคนมีอาการไอเล็กน้อยเพียงแต่ร่างกายของเสี่ยวลั่วหมี่นั้นไม่ค่อยแข็งแรง เขาจึงมี
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1008
หลังจากเลิกว่าราชกิจแล้ว อวี่เหวินห่าวก็ไม่ย่อมไม่พอใจ ดังนั้นเขาจึงไปหอตำราหลวงหาจักรพรรดิหมิงหยวนจักรพรรดิหมิงหยวนมักจะกินอาหารเช้าหลังจากเลิกว่าราชกิจในยามเช้า มีโจ๊กและหมานโถ่วอยู่ในห้องทำงานของจักรพรรดิ หลังจากกินโจ๊กชามหนึ่ง ก็พูดอย่างเรียบเฉยว่า"เป็นเพราะความสัมพันธ์ระหว่าเจ้ากับแม่ทัพเฉินแห่งต้าโจว? ถึงเป็นเหตุผลให้เจ้าวิ่งเต้นขนาดนี้?”อวี่เหวินห่าวไม่ได้กินอาหารเช้าเช่นกัน และตอนนี้เขาหิวมาก เมื่อเห็นว่าเขาหยุดกินโจ๊กแล้ว เขาคิดว่าเขาไม่เอาหมานโถ่วแล้ว จึงเอื้อมมือไปหยิบหมานโถ่ว “ไม่ใช่พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อม..."จักรพรรดิหมิงหยวนหยิบตะเกียบขึ้นมาและชี้ไปที่เขา "วางลงซะ!"อวี่เหวินห่าวถึงกับอ้าปากค้าง เมื่อเห็นสายตาพ่อตัวเองเป็นประกายเช่นนั้น เขาแอบบ่นว่าขี้งกและวางหมานโถ่วกลับที่เดิมจักรพรรดิหมิงหยวนหยิบหมานโถ่วขึ้นมาเช็ด จากนั้นค่อย ๆ ปอกลอกเปลือกนอกออกและกินมัน โดยทิ้งอวี่เหวินห่าวที่อยู่ข้าง ๆอวี่เหวินห่าวพูดอย่างเศร้าใจ "กระหม่อมก็หิวเหมือนกัน เมื่อเช้านี้ตื่นมา แม่นมบอกว่าเสี่ยวลั่วหมี่ตัวร้อนเล็กน้อย กระหม่อมจึงรีบไปดูก่อน ไม่ได้สนใจที่จะกินอาหารเช้า"เมื่อได้ยินว
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 1007
เขาพูดเสียงดังในท้องพระโรง "เป่ยโม่และเสียนเป่ยเป็นดั่งหมาป่าทะเยอทะยาน พวกเขาจับตามองเป่ยถังมานานแล้ว แต่เป็นเพราะทหารม้าที่แข็งแกร่งของเป่ยถั งและเหล่ายอดนักรบจึงขับไล่พวกเขากลับไปได้เป็นการชั่วคราว แต่ไม่มีอะไรมารับประกันได้ว่าพวกเขาจะไม่กลับมารุกรานอีกตอนนี้ต้าโจวได้พัฒนาอาวุธและรถออกศึกได้ หากทั้งสองแคว้นเป็นพันธมิตรกัน ต้าโจวสามารถช่วยเป่ยถังปรับปรุงอาวุธและยุทโทปกรณ์ ซึ่งสามารถเสริมสร้างการป้องกันทางทหารของเป่ยถังได้ และร่วมกับการพัฒนาเศรษฐกิจ นี่เป็นประโยชน์ระยะยาวสำหรับเป่ยถัง รัชทายาททรงมีพระวินิจฉัยที่ลึกซึ้ง นั่นเป็นผลดีต่อราษฏร และเขายังคิดถึงระยะยาวสำหรับเป่ยถัง ส่วนแม่ทัพตี้เว่ยหมิงที่เจตนาพูดจาให้คนอื่นตกใจนั้นก็มีส่วนต้องรับผิดชอบด้วย ว่าไปแล้วเป่ยถังไม่ได้ไปรุกรานโม่เป่ยกับเสียนเป่ย หากพวกเขาไปรุกรานต้าโจว มีหรือจะปล่อยเป่ยถังไว้? หรือถึงตอนนั้นต้องยกแคว้นให้เพื่อสงบศึกกัน? "ในตอนนั้นเป่ยถังพ่ายแพ้ให้กับเป่ยโม่ ถูกทหารสามหมื่นนายล้อมไว้ ในท้ายที่สุด แม่ทัพตี้เว่ยหมิงถูกส่งไปเจรจาสงบศึก ยกเมืองที่เป่ยโม่ต้องการถึงจะยอมถอยทัพนี่เป็นความอัปยศอดสูของเป่ยถังเสมอ และม
