ตอนที่ 15
ร่ายกวีสุยเตี๋ยวเกอโกว
จันทร์สกาวเช่นนี้มียามไหน
ข้ายังคงยืนอยู่ใต้ต้นอู่ถง
ถ้าหากชาตินี้ได้กุมมือเจ้า
แม้กาลเวลาผ่านไปไกลเพียงใด
หวังเพียงว่าสายลมยังเหมือนเก่า
ได้อยู่เคียงข้างเจ้าเนิ่นนาน
เหลือเพียงไออุ่นที่ไม่กระจายไป
สายลมพัดพาความเศร้าออกมา
ได้เพียงพร่ำถอนใจ ชีวิตล่องลอยดุจฝัน
กลับไร้คนคอยอยู่ข้างหลัง
เงยหน้ามองดอกสาลี่พลิ้วไหว
ใครหนอยังทุกข์ทนเดียวดาย
ไยไร้ซึ้งทางที่หันมองไปทันใด
เห็นหน้าเจ้าขมวดคิ้วยับย่น
ถอนใจอย่างไร
ทั้งๆ ที่รู้ว่าบนเขามีต้นไม้ ต้นไม้มีกิ่งก้าน
พอในใจเจ้ามีข้า ตัวข้ากลับไม่รู้
แน่นอนว่าชาติที่ผ่านมา
ข้าทำผิดต่อเจ้ามากมายเหลือเกิน
ถอนใจอย่างไร
สารถฤดูยังมีจันทรา จันทรายังมีเวลาต่อกวี
แต่สายเกินไปที่จะมีเวลาได้เคียงข้างเจ้า
เหลือในห้วงฝัน ให้ได้รู้จักเจ้ากลางทิวทัศน์งดงาม
โบตั๋นนั่งมองไกรภพ หากชาติก่อนดายอมรับความรักของภพ และไม่ไปขอความรักบ้าๆ ของทศจากเจ้าแม่ เธอคงมีความสุขและสมหวังในรักแท้ไปแล้ว ไม่ว่าจะกี่ชาติ ภพก็ดีกับเธอเสมอ
"โบตั๋นหย่ากับพี่ไกรเถอะ ยื้อคนที่ไม่ได้รักไว้ก็เท่านั้นไม่มีประโยชน์" ในเมื่อเขาไปพูดกับพี่ชายไม่สำเร็จ ลองมาคุยกับพี่สะใภ้ดู สามคนผัวเมีย มันไม่ใช่เรื่องดี และเขาทนให้โบตั๋นอยู่ในสภาพนี้ไม่ได้จริงๆ
"อะไรถึงทำให้ภพคิดว่าเรายื้อพี่ชายภพไว้" โบตั๋นกรอกตามองบน เธอแค่ยังไม่ปล่อยไกรฤกษ์ไป แต่ไม่ได้หมายความว่าจะยื้อหรือจะดึงเขาไว้กับเธอ โบตั๋นยังไม่สามารถบอกทุกอย่างกับไกรภพได้ ยังไม่ถึงเวลา 'ขอโทษด้วยนะภพที่เรายังบอกเรื่องราวทั้งหมดกับภพไม่ได้'
"ก็นี้ไง รู้ทั้งรู้ว่าไอ้พี่เหี้ยของเรามันพายัยเมย์ไปเที่ยวฮ่องกง แทนที่จะพาเมียไป เธอยังนั่งอยู่บ้านสบายใจได้อีก"
"เราบอกเขาเองว่าไม่ไป ให้เขาไปคนเดียว"
"ทำแบบนั้นมันก็หมายความว่าให้มันพาคนอื่นไปแทนไง แกคิดบ้าอะไรอยู่ว่ะโบตั๋น"
"ภพ ถ้าเราบอกภพว่าเราหมดรักพี่ชายภพแล้วล่ะ ภพจะเชื่อเราไหม" ไม่ใช่แค่หมดรัก เธอไม่สามารถรักใครได้เลยต่างหาก
พูดเป็นเล่น โบตั๋นเนี่ยนะหมดรักพี่ไกร คนที่ปักใจรักพี่ชายเขาตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ พี่ไกรชี้ซ้ายคือซ้าย ชี้ขวาคือขวาเขาอยู่กับสองคนนี้ตลอดเห็นทุกอย่างมาหมดแล้ว
ไกรภพจ้องไปยังแววตาเพื่อนสนิทไม่มีมีความล้อเล่นอยู่ภายในนั้นเลย นี้หรือเปล่าที่สะกิดใจเขามาตลอด แววตาเฉยชา เยียดหยามที่มองพี่ชายเขาในงานศพ โบตั๋นเปลี่ยนไปจริงๆ ด้วย
"เพราะคุณเมย์ใช่ไหม"
โบตั๋นส่ายหัวเบาๆ "เราแค่พอแล้วกับคนที่ไม่เคยรักเรา เราไม่อยากหลอกตัวเองไปจนตายอีกแล้วภพ ภพเตือนเรามาตั้งแต่แรก แต่เราไม่เคยเชื่อภพ หากเราเชื่อภพตั้งแต่ก่อนแต่งงาน ทุกอย่างคงไม่ลงเอยแบบนี้ เราขอโทษน่ะ" หลอกตัวเองว่าเขารัก หลอกตัวเองว่าเขาจะกลับมารัก หลอกตัวเองจนวินาทีสุดท้าย
"เราดิที่ต้องขอโทษแก พี่ชายเราแม่งเลวแถมเห็นแก่ตัว" พี่ชายเขามันเหี้ย ขนาดเขาไปเตือนให้มันยกเลิกงานแต่งมันก็ดึงดันจะแต่ง ให้มันหยุดเรื่องเมย์มันก็ไม่หยุด ให้หย่ามันก็ไม่หย่า
"ภพไม่ต้องห่วงนะ เราจะแก้ไขทุกอย่างให้กลับมาในทิศทางที่ควรจะเป็น" มือบางเอื้อมไปวางบนไหล่หนาของไกรภพรออีกนิดเดียวจิกซอทั้งหมดกำลังถูกวางเข้าที่ของมัน
เพลง Listen dream
ขอบคุณคำแปล JUJU FANSUB
ตอนที่ 16“เมย์ท้อง จริงหรอครับ” ไกรฤกษ์รีบโผเข้ากอดร่างบาง ไม่น่าเชื่อเลยคบกันไม่ทันไร แฟนเขาก็ตั้งท้อง เขาให้โบตั๋นทานยาคุมตลอด ไม่ใช่เขาไม่อยากมีลูก แต่เขากลัวว่าถ้ามีลูกกับโบตั๋นเรื่องมันจะยุ่งยากขึ้น เขาอ้างกับโบตั๋นว่าอยากใช้ชีวิตแบบคู่สามีภรรยาสองคนไปก่อนซึ่งเธอก็คล้อยตาม“ค่ะ ประจำเดือนเมย์มาตรงทุกเดือน เดือนนี้ยังไม่มาเมย์เลยลองตรวจเล่นๆ นี้ค่ะ สองขีดเห็นมั้ย” เมย์ยื่นแท่งตรวจครรภ์ให้ไกรฤกษ์ดู สีแดง2ขีด ปรากฎหลาอยู่ตรงหน้า เขาพาเมย์มาเที่ยว ไม่คิดว่าจะมีข่าวดีขนาดนี้“พอเรากลับไป ผมก็จะได้เป็นประธานบริษัท ผมจะหย่ากับโบตั๋นทันที เราแต่งงานกันนะครับเมย์”“ค่ะ” เมย์พยักหน้ารับ เธอท้องได้สามเดือนแล้ว ถ้ารีบแต่งไวเท่าไรยินดี โชคดีที่คุณไกรไม่ระแคะระคายเรื่องระยะเวลาตั้งครรภ์ของเธอ“ผมจะทำให้เมย์เป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด ผมรักเมย์มากนะ” เขารักเมย์มากจริงๆ ทั้งๆ ที่เพิ่งรู้จักกัน เมย์น่ารักน่าเอ็นดูมองเท่าไรก็ไม่เบื่อ จะบอกว่าเขาหลงเธอก็ได้เขายอมรับ เขาอยากอยู่กับเธอตลอดเวลา อยู่ใกล้เมย์แล้วเขามีความสุข“พรุ่งนี้พี่ไกรพาเมย์ช๊อปปิ้งได้ไหมค่ะ เมย์เพิ่งเคยมาต่างประเทศครั้งแรก”“ได้สิค
ตอนที่ 17โบตั๋น เดินทางมายังศาลเจ้าแม่ตรีมูรติ มือบางพนมยกมือไหว้ขึ้นเหนือหัว เธอหอบข้าวของมากมายมาเช่นไหว้ ทั้วพวงมาลัย ไข่ต้ม หัวหมู“หล่อนลงมือทำแค่นั้นมันพอหรอ ไม่แค้นหรือยังไง”“เจ้าแม่” ร่างบางสะดุ้งสุดตัวไม่คิดว่าเจ้าแม่จะปรากฏกายให้เห็นอีกครั้ง“ว่ายังไง ฉันให้โอกาสหล่อน แล้วทำไมหล่อนถึงไม่แก้แค้น”“ฉันทำในสิ่งที่พวกที่เขาสมควรได้รับ ไม่อยากให้กรรมเวรมันผูกพันไปจนถึงชาติหน้า แค่ข้องเกี่ยวกันมาถึงสองชาติมันก็มากพอแล้วค่ะ” เธอไม่เคยคิดร้ายกับใคร แค่ตอบแทนเล็กๆ น้อยในสิ่งที่สองคนนั้นควรจะได้รับก็เพียงพอแล้ว“เห้อ เพราะหล่อนเป็นแบบนี้ไง ฉันถึงเวทนา” เพราะโบตั๋นเป็นคนดี ดีจนเกินไป นางจึงไม่อาจทนมองดูมนุษย์คนนี้ช้ำรักไปทุกชาติ เพียงเพราะคำขอของดา เด็กสาวที่ขอพรเพียงเพราะอยากสมหวังในรักแรก“เจ้าแม่คะแล้วฉันจะตายแบบเดิมไหมค่ะ” โบตั๋นรีบถามสิ่งเดียวที่ค้างคาอยู่ในใจตอนนี้“ข้าไม่มีหน้าที่มาตอบคำถามของหล่อน ไหว้เสร็จแล้วก็กลับไปสิย่ะ” พูดจบร่างเทพก็สลายไปกับอากาศ“เจ้าแม่ค่ะ” โบตั๋นตะโกนออกไปจนสุดเสียง สะดุ้งลืมตาขึ้นมา ก็พบตัวเองนั่งพับเพียบอยู่ตรงหน้ารูปปั้นของเจ้าแม่ตรีมูรติ ลูกศิษย
ตอนที่ 18ดวงใจชะเง้อคอรอใครบางคนที่สนามบิน เธอเพียงแค่เอาเอกสารมาให้ตามคำสั่งเจ้านายเท่านั้น“คุณไกรฤกษ์ค่ะ” เมื่อเห็นเป้าหมายที่รอเดินออกมาจากฝั่งผู้โดยสารขาเข้า ดวงใจรีบปรี่เดินเข้าไปหาทันที“คุณดวงมารับผมงั้นหรอ” ไกรฤกษ์แปลกใจไม่น้อย คนที่ต้องมารับเข้าต้องเป็นเลขาของเขาคุณกัณยาสิ ถึงเขาจะลาออกแล้ว แต่ก็แค่ลาออกตามมารยาทเท่านั้นแหละ“ดวงเอาเอกสารมาให้เท่านั้นค่ะคุณไกร” ดวงยื่นซองสีน้ำตาลหนาบึกให้ไกรฤกษ์ และยื่นอีกซองให้เมธาวี“มีของเมย์ด้วยหรอคะ” เมธาวีเอียงคอถาม แต่ก็ยื่นมือไปรับมาถือไว้“ค่ะ ดวงขอตัวก่อนนะคะ”“เดี๋ยวแล้วรถจอดที่ไหนครับ”“คุณไกรเข้าใจผิดแล้วค่ะ ดวงไม่ได้มารับคุณไกร ดวงแค่เอาเอกสารมาให้คุณไกรตามที่คุณโบตั๋นสั่งเท่านั้นค่ะ แล้วเธอฝากมาบอกด้วยว่าไม่ต้องกลับเข้าบ้านนะคะนอนที่คอนโดได้เลย”ไกรฤกษ์มองซองเอกสารในมือ หรือเป็นเอกสารแต่งตั้ง แต่ทำไมถึงเอามาให้ที่สนามบินแบบนี้“เอกสารอะไรคะคุณไกร แล้วทำไมมีของเมย์ด้วย”“ผมก็ไม่แน่ใจ กลับคอนโดเรากันก่อนค่อยเปิดอ่านแล้วกัน ผมเหนื่อย” จริงเขาอยากจะเปิดอ่านตอนนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ของที่ซื้อมา สัมภาระมากมายไม่มีใครมาช่วยขนเลย ทั้งคู่ก
ตอนที่ 19โบตั๋นเข้ามาบริหารงานเต็มตัวทันทีที่ไกรฤกษ์เขียนใบลาออก เธอไม่อยากเจอเขาที่ทำงาน จึงหลอกให้เขาลาออก ไม่อยากให้เขามีตำแหน่งใดๆ ในบริษัทที่คุณยายเธอสร้างมาด้วยสองมือแรกๆ พนักงานก็มองโบตั๋นด้วยสาวตาเห็นอกเห็นใจ บางคนก็มองอย่างสมเพช ก็แน่ล่ะ สามีเธอควงผู้ช่วยเลขาเย้ยภรรยาขนาดนั้น“ขอบคุณคุณดวงมากนะคะ ที่เมื่อวานเอาเอกสารไปให้คุณไกรแทนฉัน”“ดวงยินดีค่ะ คุณโบตั๋นจะจ้างนักสืบต่อมั้ยค่ะ” หลังจากคุณไกรฤกษ์ลาออก คุณโบตั๋นก็เข้าบริษัท และให้เธอช่วยดูแลจัดการหลายๆ อย่างช่วย“ไม่แล้วล่ะค่ะ คงไม่มีอะไรให้ต้องรู้ไปมากกว่านี้แล้ว วานคุณดวงจัดการเรื่องค่าจ้างให้ด้วยนะคะ”“ค่ะ” ดวงใจยิ้มรับแล้วปิดประตูห้องออกไป จากที่คิดว่าคุณโบตั๋นปิดหูปิดตาเรื่องสามี เธอเข้าใจผิดมาโดยตลอด เจ้านายเธอไม่ได้ยอมให้โดยกระทำฝ่ายเดียว“ยิ้มอะไรค่ะพี่ดวง” กัณยาเลขาหย้าห้องอีกคนของโบตั๋น กล่าวแซวรุ่นพี่“สะใจเรื่องคุณไกรฤกษ์นะสิ” ดวงใจหลุดขำออกมาทันที เธออ่านเอกสารของนักสืบที่ส่งมาก่อนจะสรุปให้คุณโบตั๋นฟัง“เรื่องอะไรอ่า” กัณหาหูผึ่งทันที “เออพี่ คุณไกรท่าจะประสาท โทรมาต่อว่าฉันที่ไม่ส่งรถไปรับที่สนามบิน”“คงคิดหลง
ตอนที่ 20ไกรฤกษ์พยายามติดต่อหาโบตั๋น ตั้งแต่เมื่อวาน ทั้งไลน์ทั้งโทรหา ไปที่บ้านก็ถูกคนใช้ไล่ออกมา มาหาที่บริษัทก็ถูกยามไล่ตะเพิด มันเกิดอะไรขึ้น“ผมเป็นใคร คุณรู้จักผมดี”“ผมรู้ครับว่าคุณเป็นใคร แต่ท่านประธานมีคำสั่งมาหากใครให้คุณเข้าไป คนนั้นจะโดนไล่ออก ผมยังไม่อยากถูกไล่ออกเห็นใจผมเถอะ” ยามดึงแขนไกรฤกษ์ให้พ้นประตูทางเข้า ไม่อยากเสี่ยงตกงาน“ได้เมียรวยๆ ไม่ชอบ อยากได้เลขาหน้าห้องก็แบบนี้ล่ะ” พนักงานประชาสัมพันธ์ต่างจับกลุ่มนินทากันหัวเราะกันเสียงดัง พฤติกรรมของไกรฤกษ์กับเมย์ทุกคนเห็นมาซักพักแล้ว มองจากดวงอังคารก็ดูออกว่าไม่ใช่แค่เจ้านายกับลูกน้อง ก็เมธาวีแสดงตัวออกจะขนาดนั้น ทุกคนเห็นแต่ไม่มีใครกล้าพูดต่อหน้า ทำได้แค่นินทาลับหลังโทรหาไอ้ภพ มันก็ตัดสายทิ้ง แล้วเขาจะคุยกับโบตั๋นยังไง ไกรฤกษ์เดินกลับไปนั่งที่รถ ใช่เขาอยากหย่ากับโบตั๋นแล้วแบ่งทรัพย์สินกัน ไม่ใช่ถูกฟ้องหย่าแบบนี้“ไอ้ภพ” ใช่แล้วร้องชายเขามันชอบโบตั๋น มันต้องกล่มให้โบตั้นฟ้องหย่าเขาแน่นอน เพื่อที่มันจะได้มาสวมรอยแทนเขา ไกรฤกษ์รีบขับรถไปที่โรงงานผลิตผลไม้แปรรูปของครอบครัวทันที“ถ้ากูไม่สละตำแหน่งนี้ให้มึง มึงคิดว่าน้ำหน้
ตอนที่ 21เมธาวี เดินงุ่นง่านอยู่ภายในคอนโด เธออ่านเอกสารการฟ้องร้อง โบตั๋นเรียกค่าชดเชยจากเธอเป็นล้าน“โอ้ยยยยยยยยยยยยย” มือบางขยุ้มหัวตัวเอง จาดตอนแรกกังวลเรื่องคุณไกรจะสงสัยเรื่องตั้งท้อง ตอนนี้ต้องมากังวลเรื่องโดนหมายเรียกไปศาล หากถูกส่งไปที่บ้านจะทำยังไงดี บอกพ่อกับแม่ว่าย้ายมาอยู่คอนโดกับเพื่อนเพราะใกล้ที่ทำงาน อยู่ๆ มีหมายศาลไปที่บ้านแถมเรื่องที่ฟ้องนั้นพ่อแม่เธอรับไม่ได้แน่นอน ใครจะไปคิดว่าคุณหนูหน้าบางแบบนั้นจะกล้าฟ้องให้อายคน คุณไกรก็โดนฟ้องหย่า จะได้สินสมรสอะไรติดมือมาบ้างก็ไม่รู้ติ้ดๆๆๆ ทันที่ได้ยินเสียงประตูห้อง เมย์รีบลุกจากโซฟาวิ่งไปดูทันที“เป็นไงบ้างค่ะ คุณโบตั๋นว่ายังไงบ้าง”“ผมยังไม่เจอโบตั๋นเลย เข้าไปบริษัทก็ถูกไล่ออกมา” “หมายความว่ายังไงคะไหนบอกกลับมาจะได้เลื่อนตำแหน่ง”“ฟู่ หมายความว่าผมไม่ได้นำแหน่งอะไรทั้งนั้น เป็นคนตกงาน” ไกรฤกษ์นั่งคิดมาตลอดทางที่ขับรถมา เขาถูกหลอกให้ลาออก ตอนนี้เขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับบริษัทของคุณยายมินตราอีกแล้ว“ผมไม่นึกเลยว่าโบตั๋นจะหักหลังผมได้ลงคอ”“ไหนคุณบอกว่าคุณโบตั๋นยอมคุณทุกอย่างอย่างไงคะ”“ไม่เป็นไรนะครับเมย์ ในเรื่องร้ายๆ ก็ยั
ตอนที่ 22เมย์บากหน้ามาหาโบตั๋นถึงที่บ้าน แต่ไม่สามารถเข้าไปได้ บ้านหลังใหญ่ที่เธอเฝ้ารอว่าซักวันคุณไกรจะมาเธอย้ายมาอยู่ที่นี่“ฉันอยากพบคุณโบตั๋นจริงๆ ค่ะ ช่วยฉันหน่อยเถอะ” เมย์ยืนเกาะรั้วอ้อนวอน คนสวนที่กวาดใบไม้อยู่แถวนั้น“เธออยากพบฉันทำไมหรอ บ้านนี้ไม่มีคุณไกรของเธอหรอกน่ะ” โบตั๋นยืนมองจากภายในบ้านมาซักพักแล้ว ให้ใครไล่ก็ไม่ยอมไป ก็อดที่จะเดินออกมาคุยไม่ได้ สงสารเด็กในท้องที่ต้องมายืนตากแดดกับแม่แบบนี้“เมย์ไม่ได้มาหาคุณไกรค่ะ เมย์อยากคุยกับคุณโบตั๋น”“ฉันเคยบอกว่าอย่าเรียกชื่อเล่นฉันนิ”“เมย์ลืม ขอโทษด้วยค่ะคุณวนิดา”“ฉันจะคุยกับเธอ แต่ไม่ใช่ในบ้านนี้ เดี๋ยวให้เลขาติดต่อไปว่าไปเจอที่ไหน วันนี้เธอกลับไปก่อน อย่ามาเป็นลมเป็นแร้งหน้าบ้านฉัน ขี้เกียจเรียกรถปอ.” พูดจบโบตั๋นก็เดินกลับเข้าไปในบ้านทันทีเมย์ยืนกำหมัดแน่น “ เมย์จะรอเลขาคุณวนิดาติดต่อไปนะคะ เมย์ใช้เบอร์เดิมค่ะ” ถ้าเธอไม่หวังให้โบตั๋นถอนฟ้อง เธอไม่มีทางบากหน้ามาขอร้องศัตรูถึงหน้าบ้านขนาดนี้หรอก จากที่ไปบ้านขอคุณไกรมา ดูแล้วคงไม่มีคนช่วยเธอแน่นอนทุกคนรักแต่นังเมียหลวงโบตั๋นให้ดวงใจจัดการนัดเมย์มาคุยที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง“เ
ตอนที่ 23หลังจากติดต่อทนายความเพื่อมาดูแลเรื่องคดีความที่โบตั๋นฟ้องหย่า ทนายหลายคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันดูจากเอกสารและหลักฐานประกอบการฟ้องทั้งหมดหมด ยังไงเขาก็แพ้แต่จะเจ็บมากน้อยแค่ไหนอยู่ที่ทางนู้นจะเรียกร้องเท่าไร อยากเจ็บน้อยก็ไกล่เกลี่ย มันติดตรงเขาไม่ได้คุยกับโบตั๋นโดยตรงเลย เจอแต่ทนายของเธอ“ไอ้กาน ที่บริษัทมึงมีตำแหน่งว่างมั้ย” ตอนนี้เขาตกงาน จะกลับไปทำที่บ้านก็ไม่ได้ พ่อบอกให้คุยกับไอ้ภพเอง เพราะพ่อยกโรงงานให้ไอ้ภพไปแล้ว เมย์ก็ท้องอยู่แถมเขาให้เมย์ลาออกจากงานตามเขา“มีแต่ตำแหน่งพนักงานมึงทำได้มั้ยล่ะ” กานต์รีบตอบเพื่อน ที่ไกรฤกษ์ถูกภรรยาฟ้องหย่าเป็นข่าวดังในหมู่เพื่อนพอสมควร“เออ อะไรก็ได้”“แล้วมึงคิดยังไงลาออกว่ะ ยังไงโบตั๋นก็คงไม่กล้าไล่มึงออกผู้บริหารคนอื่นไม่มีทางยอม แต่มึงเสือกลาออกซะเอง” ไม่รู้จะเอาคำไหนมาด่า โง่ได้อีก“กูไม่คิดว่าโบตั๋นจะร้ายกับกูได้ขนาดนั้น นี้ตั้งแต่เกิดเรื่องกูยังไม่ได้เจอไม่ได้คุยเลย”“มึงไปดัดรอที่บริษัทสิ”“กูทำทุกอย่างแล้ว” ไม่ใช่เขาไม่ทำ ลองมาหมดแล้ว แต่เข้าใกล้ตัวเธอไม่ได้เลย“ของใช่ส่วนตัวที่บ้านเมียมึงล่ะ”“เออ กูลืม ขอบใจมึงมากไอ้กานต์”
พิเศษภพชาติผูกพัน 3คุณยายมินตรา มาเคารพศพเพื่อนสนิท ครั้งหนึ่งเธอเคยบริจาคไต หนึ่งข้างให้สมัยยังสาวๆ“ทศ” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างรูปถ่ายชาตะมรณะ หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับสามีของเธอที่เสียไปเมื่อหลายสิบปีก่อนเด็กหนุ่มยกมือไหว้ผู้สูงวัยที่มางานศพของคุณปู่เขา เห็นคุณพ่อบอกว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณปู่“ไหว้พระเถอะลูก ชื่ออะไร อายุเท่าไรนะเรา” คุณยายมินตราเอยถามเด็กหนุ่มตรงหน้า“ชื่อไกรฤกษ์ ปีนี้อายุ 15 ปีครับ”คุณยายมิตราคอยช่วยเหลือเรื่องการเงินต่างของบริษัทคุณไกรณรงค์ ลูกชายของเพื่อนสนิทอยู่เสมอ มักจะให้ไกรณรงค์พาไกรฤกษ์มาหาด้วยที่ครั้งที่เธอนัดเจอไกรณรงค์ เธอเอ็นดูไกรฤกษ์เหมือนลูกเหมือนหลานอีกคนหนึ่ง ด้วยนิสัยใจคอและหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับสามี จนออกปากกับคุณไกรณรงค์ให้ไกรฤกษ์หมั้นหมายกับหลานสาวคนเดียวอย่างวนิดา“พ่อไกรณรงค์ยกนายไกรฤกษ์ให้หมั้นหมายกับโบตั๋นหลานสาวขอฉันได้ไหม ฉันแก่แล้วจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ มีห่วงอยู่อย่างเดียว คืออยากให้โบตั๋นได้คู่ครองที่ดี คอยดูแลกันไปตลอดชีวิต” โบตั๋นคล้ายกับดาน้องสาวข้างบ้านที่เธอเอ็นดู ส่วนไกรฤกษ์ก็คล้ายทศสามีของเธอ ดาและทศรักและเกิ้อกูลดูแลกันม
พิเศษภพชาติผูกพัน 2ตอนนี้ดาเรียนชั้นมัธยมปลายกำลังเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย เธอปักใจเชื่อมาโดยตลอดว่าทศคือคนที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้จากการจมน้ำเมื่อสมัยยังเด็ก พี่ชายข้างบ้านที่โตมาด้วยกัน“ปลา นี้ดาน้องข้างบ้านผม น้องดานี้แฟนพี่ชื่อปลา” ทศพาแฟนสาวมาแนะนำให้ครอบครัวรู้จัก และไม่ลืมที่จะแนะนำดาให้รู้จักกับปลาด้วย ดาเปรียบเสมือนน้องสาวของเขา“สวัสดีค่ะ พี่ปลา” ดายกมือไหว้แฟนสาวของทศ ดารู้มาตลอดว่าทศมีคนรักอยู่แล้ว และรีกเธอแบบน้องสาวเท่านั้นมินตรายกมือรับไหว้สาวน้อยที่แหนหนุ่มมัดจะพูดถึงบ่อยๆ “นี้หรอน้องดา น้องสาวทศ น่ารักจัง พี่ลูกคนเดียว ดามาเป็นน้องสาวพี่อีกคนนะ พี่ฝันอยสกจะมีน้องสาวมาตลอดเลยแต่แม่ไม่ยอมมีให้” มินตราเดินเข้าไปควงแขนน้องสาวคนใหม่ของเธอ“ดาขอตัวก่อนนะคะ พอดีนัดภพติวหนังสือ” ดายกมือไหว้ทั้งคู่ก่อนจะขอตัวเดินไปยังบ้านอีกหลังที่อยู่ไม่ไกล ภพคือเพื่อนสนิทต้องแต่ชั้นประถมของดา ภพย้ายมาเรียนกลางเทอมทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อน บังเอิญภพอยู่บ้านข้างๆ ดา ทำให้ทั้งสองรู้จักและเริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ จนวิ่งเล่นด้วยกันตั้งแต่นั้นมา“หน้าบูดมาเชียว โดนใครขัดใจมาว่ะไอ้ตูด” ภพเอยแซวเพื่อนที่หน้
พิเศษ ภพชาติผูกพัน 1“พี่ทศขา” ร่างอ้วนวิ่งกระหืดกระหอบมาหาพี่ชายข้างบ้าน เนื่องจากเป็นบ้านหลังใหญ่ เห็นวิวทะเลชัดเจนทำให้ที่ดินแถวนี้ค่อนข้างแพง คนที่อยู่รอบๆ ล้วนเป็นครอบครัวที่มีฐานะ หรือซื้อทิ้งเอาไว้เป็นบ้านพักตากอากาศเท่านั้น ทำให้แถวนี้มีบ้านอยู่ไม่กี่หลัง ทศจึงเป็นเพื่อนเล่นคนเดียวของเด็กหญิงดาอายุ 8 ขวบ ส่วนทศอายุ 15 ปี ถึงแม้จะอายุห่างกันถึง 7 ปี แต่ก็ถือว่าไกล้เคียงกันมากที่สุดในระแวกนี้แล้ว“วิ่งช้าๆ ค่ะน้องดา เดี๋ยวหน้าคะมำ” ทศตะโกนบอกน้องน้อยบ้างบ้าน เขาเห็นดามามาตั้งแต่ตัวแดงๆ อุ้มกันมาตั้งแต่ยังเป็นทารกน้องดารีบแบมืออวดของในมือทันที่ที่วิ่งมาถึงที่ม้านั่งที่ทศนั่งอยู่“พี่ทศดู่สิค่ะ น้องดาเก็บได้ที่ริมหาด สีสวยมั้ย ลายนี้น้องดายังไม่มีเลยค่ะ” มือป้อมๆ แบอวดเปลือกหอยสีสวยที่เกขได้จากชายหาด“น้องดาไปที่หาดกับใครค่ะ” ตาทศมองเปลือกหอย แต่เสียงเขียวใส่คนตัวเล็ก“ไปคนเดียวค่ะ” ดาตอบเสียงอ้อมแอ้ม“คุณป้าสั่งไว้ว่ายังไง ห้ามไปเล่นที่ชายหาดคนเดียวโดยไม่มีผู้ใหญ่อยู่ด้วย ทำไมดาไม่เลื่อฟังแบบนี้” คุณป้ามากำชับเขาห้ามน้องดาไปเล่นที่หาดคนเดียว มันอันตรายคลื่นลมทะเลเอาแน่เอานอนไม่ไ
ตอนที่ 31หลังจากไกรฤกษ์ออกจากโรงพยาบาล เขาก็มาจัดการเรื่องหย่ากับโบตั๋นทันที เขาไม่แบ่งสินสมรสใดๆ จากโบตั๋นแม้แต่อย่างเดียว ทุกอย่างที่เคยได้เคยมีเขายกให้เธอทั้งหมด ส่วนเมย์หลักจากที่ฝากให้มาทำงานที่โรงงานของไกรภพ เขาก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวใดๆ กับเมย์อีกเลย ได้ข่าวจากภพเพียงว่าเมย์ตรวจDNAลูกเธอกับแฟนเก่าทันที ทางนู้นก็รับผิดชอบส่งเสียงเลี้ยงลูกแค่ลูกเท่านั้นหลังจากจัดการเรื่องราวทั้งหมดเรียบร้อย ไกรฤกษ์ก็บวชทันที แม้จะเป็นที่แปลกใจทุกคนไม่น้อยที่อยู่ไกรฤกษ์ก็มาบอกว่าจะบวชตลอดชีวิต แต่ทุกคนก็อนุโมทนาบุญด้วยโบตั๋นยกสำรับกับข้าวมาถวายเพลพระใหม่ เธออนุโมทนาบุญกับการบวชของไกรฤกษ์ด้วยใจจริงไกรฤกษ์ ได้ฉายาใหม่ว่า พชฺชโร ซึ่งมีความหมายว่า ผู้ที่ตัดสินใจกระทำแต่ความดีพระพชฺชโร นั่งอยู่บนศาลาการเปรียญรอฉันเพล มองภพและโบตั๋นที่นั่งเคียงข้างกัน ไม่ว่าจะกี่ภพกี่ชาติสองคนนี้ก็ไม่เคยอยู่ห่างสายตากันเลย จากนี้ไปเรื่องราวทั้งหมดคงจะดำเนินไปในทิศทางที่ถูกที่ควรชักทีส่วนเขาตั้งใจจะบวชเรียน อุทิศส่วนกุศลให้ลูกของเขาและครอบครัวตลอดชีวิตอย่างที่รับปากกับเจ้าแม่เอาไว้โบตั๋นและไกรภพมักจะไปไหนมาไหนด้ว
ตอนที่ 30เมย์ดีใจมากที่ไกรฤกษ์ฟื้นและติดต่อหาเธอ ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอลำบากมาก เธอขอความช่วยเหลือจากโป้งก็โดนปฏิเสธตอกหน้ากลับมา ‘จะให้เราเชื่อได้ยังไงว่าลูกเรา ในเมื่อเมย์ก็คบคนอื่น ‘“พี่ไกร เมย์ดีใจที่พี่ไกรหายดีแล้ว เมย์ขอโทษเมย์ไม่ได้ตั้งใจผลักพี่ไกร” เมย์ยกมือไหว้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงคนป่วย“เมย์ พี่ขอโทษในเรื่องที่ผ่านมา พี่รู้ว่าเด็กในท้องเมย์ไม่ใช่ลูกพี่ พี่ออกจากโรงพยาบาลพี่จะบวชไม่สึกตลอดชีวิต” ไกรฤกษ์มองหน้าท้องที่โย้ของเมย์“แล้วเมย์กับลูกจะทำยังไงต่อไป” เมย์ยืนร่ำไห้“พี่ฝากงานที่โรงงานของที่บ้านให้ ใครไม่รักเมย์ แต่เมย์ยังมีลูกนะ “ ไกรฤกษ์พูดเตือนสติ“ขอบคุณนะคะ” เมย์ยอมรับทั้งน้ำตา ไม่มีทางให้เธอเลือกมากนัก ลูกก็กำลังจะคลอด“กรรมใดที่ข้าพเจ้าได้เคยล่วงเกินท่านไว้ ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี ทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ทั้งในอดีตและปัจจุบัน ขอท่าน ได้โปรดอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้า เพื่อละซึ่งเวรภัยต่อกันและกัน และเพื่อประโยชน์ต่อการเข้าสู่สมณธรรมของข้าพเจ้าด้วยเทอญ” ไกรฤกษ์กล่าวขออโหสิกรรมกับคนตรงหน้า“เมย์ อโหสิกรรมให้คุณไกรค่ะ”หลังจาก
ตอนที่ 29ระหว่างที่หมอตรวจอาการต่างๆ ของไกรฤกษ์ที่เพิ่งฟื้น สายตาขอคนที่นอนบนเตียงมองมาที่โบตั๋นและภพตลอดเวลาพี่ชายเขาเรียกโบตั๋นว่าดา พี่เขาจำคนผิดหรือเปล่า ภพได้แค่ยืนคิดเงียบ แต่โบตั๋นถึงขึ้นสะดุ้งกับชื่อนั้น ดาคือใคร“อาการโดยรวมของคนไข้ปกติ อาจจะยังเบลอๆ อยู่บ้างเพราะหลับไปนอน ปรับตัวอีกซักพักก็กลับมาปกติเหลือแค่ถอดเผือกที่แขนครับ” หมอหนุ่มเดินมาแจ้งอาการของคนไข้กับญาติ หลับไปนานอยู่ก็ฟื้นแบบไม่มีสาเหตุ ทำเอาหมอไปไม่เป็นเหมือนกัน“ดา” เมื่อหมอและพยาบาลออกจากห้องไป ไกรฤกษ์หันไปเรียกหญิงสาวเพียงคนเดียวในห้อง“คุณเรียกฉันใช่ไหม” โบตั๋นยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่โซฟารับแขก ไกรฤกษ์เรียกเธอว่าดา แสดงว่าเขาไปรู้ไปเห็นมาสินะคนบนเตียงพยักหน้า “พี่เจอผู้หญิงคนหนึ่ง เธอพาไปพี่ไปเจอดา และทำให้พี่รู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับโบตั๋นและลูก พี่ขอโทษ” ไกรฤกษ์น้ำตาไหล เขาฟื้นกลับมา เขาได้กลับมาแล้ว กลับมาไถ่บาป“มึงพูดเรื่องบ้าอะไรว่ะ นอนเยอะจนสับสนหรอ นี้โบตั๋นไม่ใช่ดา และลูกอะไรของมึง” ไกรภพเดินมาจับแขนพี่ชาย พูดบ้าอะไรของมันว่ะ“กูนอกใจโบตั้น”“เรื่องนั้นเขารู้กันทั้งประเทศแล้วเว้ย”“ภพ ฟังคุณไกรพ
ตอนที่ 28โบตั๋นยืนมองร่างไกรฤกษ์ที่นอนนิ่งไม่ไหวติ่งอยู่บนเตียงคนไข้ แขนที่หักและกระดูกซี่โครงเกือบจะหายสนิทแล้ว ผ่านมาเดือนกว่าแล้ว แต่คนที่นอนอยู่บนเตียงไม่มีท่าที่ทีจะฟื้นขึ้นมาเลย หมอลงความเห็นว่าไกรฤกษ์กลายเป็นเจ้าชายนิทรา คุณลุงไกรณรงค์ขอร้องให้โบตั๋นมาเยี่ยมไกรฤกษ์ที่โรงพยาบาล ยังไงทั้งคู่ก็ยังอยู่ในสถานะสามีและภรรยากันไกรฤกษ์ดึงเช็งการหย่ามาเรื่อยจนมันยืดเยื้อ หลังจากศาลตัดสิน ก็ยังไม่ได้ไปหย่ากันให้เป็นเรื่องเป็นราวเพราะคนบนเตียงประสบอุบัติเหตุทันทีที่ก้าวพ้นประตูศาล ไกรฤกษ์ประสบเหตุแบบที่เธอเคยโดน คนต้นเหตุก็คนเดียวกัน“ขอบใจแกที่ยอมมา” ภพวางมือบนบ่าบางของโบตั๋น เขาขอร้องให้เธอมาเยี่ยมพี่ชายเขาตลอด แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะมา เขาก็ไม่ได้ดึงดัน เพราะเข้าใจเธอดีว่าไม่อยากจะพบหน้าพี่ชายเขา ไม่ว่าจะสถานะไหน“อืม” ร่างบางพยักหน้า เธอทราบข่าวของไกรฤกษ์ตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุ แต่เธอก็ไม่เคยมาเยี่ยม ไม่ว่าภพจะชวนเธอมากี่ครั้ง จนเขายอมแพ้ไปเอง ที่เธอไม่มาไม่ใช่ด้วยสาเหตุใดๆ อย่างที่คนอื่นเข้าใจ เธอไม่มีเหตุผลที่จะต้องมาเยี่ยมเขา ตอนเธอเจียนตาย เขาเคยเหลียวแลเธอหรือเปล่าล่ะ“ถ้าพี่ไกรรู้ว่า
ตอนที่ 27“พี่ทศ รอดาด้วยค่ะ”เสียงใคร ไกรฤกษ์จึงหันไปตามเสียง “โบตั๋น คุณยอมมาเจอผมแล้วหรอ” ไกรฤกษ์โผเข้าไปกอดร่างบางที่กำลังเดินมาหาเขา“อะไรกันค่ะพี่ทศ” ดารีบพลักคนตัวโตออก พี่ทศมาทำรุ่มร่ามกับเธอแบบนี้ได้ยังไงกัน เขาแต่งงานแล้วนะ“ทศ ใครหรอครับโบตั๋น” ไกรฤกษ์ยังคงสับสนกับสรรพนามที่ถูกเรียก“พี่ทศหัวไปกระแทรกอะไรมากันค่ะ นี้ดาเอง ไม่ใช่โบตั๋น แนะใครคือโบตั๋น ดาจะฟ้องพี่ปลา”ไกรฤกษ์พิจารณาคนตรงหน้า เธอเด็กว่าโบตั๋นในตอนนี้ แต่หน้าตาคือโบตั๋นไม่ผิดแน่นอน“ใครคือปลา”“พี่ปลาเมียพี่ทศไง หัวพี่ไปกระแทกอะไรมาจริงๆ ด้วย ปะดาพาไปหาหมอ” ดาจากตอนแรกคิดว่าทศคงจะแกล้งเธอเล่นแต่ถ้าลืมพี่ปลาได้ก็ไม่ปกติแล้วไกรฤกษ์ขืนตัวเอาไว้ รีบประมวลผลก่อนที่จะถูกลากไปโรงพยาบาลบาล “ดา ใช่มั้ย พอดีพี่เดินชนประตูมา เลยหลงๆ นิดหน่อย ถ้าปลาเป็นเมียพี่แล้วดากับพี่เป็นอะไรกัน”ดายิ้มบางในแววตาเปี่ยมไปด้วยความรัก “ดาคือน้องสาวที่รักพี่ทศที่สุดไงค่ะ”“ดา” ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เปิดกระจกรถเรียกคนตัวเล็กตรงหน้าไกรฤกษ์“ภพมารับแล้ว ดาต้องไปแล้วเดี๋ยวตกเครื่อง ไปน่ะ” ร่างบางเปิดประตูฝั่งผู้โดยสารแล้วขึ้นรถไป หลังจากไปบนขอเจ
ตอนที่ 26ในที่สุดเมย์ก็ได้พบไกรฤกษ์ซักที เธอไปรอพอเขาที่ทำบริษัทของกานต์ก็ไม่เจอ โทรไปเขาก็ไม่รับสายเธอ จนวันที่ต้องขึ้นศาลเพื่อไกล่เกลี่ย เธอจึงได้พบเขาพร้อมทนายความ เมธาวีไม่อาจปฏิเสธใดๆ ได้เลย ได้แต่ก้มร้องไห้รับผิด ศาลจึงเมย์เมตตาปรับเธอเพียงครึ่งหนึ่งที่ฝ่ายโจทก์เรียกมา เพราะเห็นแกที่เธอไม่มีรายได้อีกทั้งยังท้องอยู่ ส่วนไกรฤกษ์โดนปรับไปเต็มจำนวน“ผมจะจ่ายให้เมย์เอง แต่มีข้อแม้ เมย์ต้องเลิกยุ่งกับผม” ทันทีที่ก้าวออกมาจากศาล ไกรฤกษ์รีบบอกข้อตกลงทันที เขาเบื่อที่ต้องหนีเมย์เต็มทนแล้ว“พี่ไกรทำแบบนี้กับเมย์ได้ยังไงคะ และลูกและคะ พี่จะทิ้งเมย์กับลูกได้ลงคอจริงๆ หรอ” เมย์โอดครวญเสียงดัง คนบริเวณนั้นต่างหันมามอง“เฮ้อ เมย์เอาแบบนี้แล้วกัน เมย์ตรวจ DNA เด็กในท้องซะ ถ้าเป็นลูกผม ผมยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง”“ไม่ค่ะ พี่ไกรต้องรับผิดชอบเมย์กับลูก พี่ทำให้เมย์เป็นแบบนี้พี่ต้องรับผิดช๊อบ” เมย์เริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยไกรฤกษ์หันซ้ายแลขวา คนเริ่มมองเขาสองคนเยอะขึ้น เธอไม่อายแต่เขาอาย คนหน้าบางจึงรีบหมุนตัวออกจากจุดเกิดเหตุ“พี่ไกร จะหนีเมย์ไปไหนคะ เมย์ไม่ให้พี่ไป” เมย์รีบวิ่งมาคว้าแขนของไกรฤกษ์เอา